Cofiwch y cyfieithwyr...

Dw i’m am sôn am y Nadolig i chi. Mi gefais het, a dyna ddiwedd y ddadl. A chyda’r twrcwn cafwyd combác (neu guinea-fowl, mae’r enwau Cymraeg a Saesneg yn wirion, mi wn) sy’n gyfuniad o borc, twrcwn a chyw iâr, yn dibynnu â phwy y byddech yn siarad â hwy.

Dw i’n unigolyn blin ac annifyr ac mi fyddaf am beth amser canys anghofiais wifrydd fy ffôn yn y gogledd, ac mi aeth y batri’n fflat ddoe. Bydd Mam yn ei ddanfon i lawr, wrth gwrs, ond fy mhryder mwyaf yw na fydd yn cyrraedd mewn da bryd i drefnu ba flwyddyn newydd bynnag sydd o’m mlaen. Diolch i Dduw am y rhyngrwyd. Heb hwnnw, mi fyddai modd gennyf i gysylltu â neb. A ddaw neb i’m gweld i drefnu, cewch weld.

A dw i ddim chwaith yn edrych ymlaen at y penwythnos. Does neb yng Nghaerdydd. Y fi, a minnau’n unig. Am drychineb trist. Dim fy mod i wirioneddol isio mynd allan, cofiwch, ond yn hytrach does gen i fawr o fynadd efo fy nghwmni fy hun ar adeg fel hyn. Roeddwn i bron â thorri ‘nghalon yn dod nôl i Gaerdydd ar y 26ain.

Felly, os byddwch yn edrych ar y sêr fin nos, cofiwch amdanaf i. Bŵ hŵ.

'Dolig a Rhegi

Os nad yw yfed a bwyta yn ddigon o hwyl, mae rhegi hefyd. Wn i ddim beth ydi o am regi, ond mae’n amhosib rhag atal mewn sawl sefyllfa. Mae’n rhaid i mi gyfaddef mai “ffwc” yn ei niferus weddau ydi, mwy na thebyg, y rheg a ddefnyddiaf fwyaf, yn aml ar ôl cael braw, neu weld David Cameron ar y teledu. Prat.

Sôn am regi, mi fyddaf yn gwneud yn aml iawn dros y Nadolig (e.e. “ffycin Nadolig”, “ffwcin Sion Corn” a.y.y.b.). Dw i’n siŵr fy mod i’n ‘di sôn bob ‘Dolig a welodd y flog hon, ond dydw i ddim yn ffan. Boi gwanwyn dwi, yn ymhyfrydu yn gweld y blodau bychain yn tyfu a’r ŵyn ar y dolydd (neu drosedd yn Grangetown, yn hytrach, yn anffodus). Ond does ‘na ddim hud i’r Nadolig bellach, ac fel un sy’n wrthun iawn i fateroliaeth, mae’r Nadolig yn hir.

Yn anffodus, ‘does pwynt i rywun droi rownd a dweud “cofia di wir ystyr Nadolig” achos ymysg 95% o’r boblogaeth mae o wedi cael ei hen anghofio, a’r peth agosaf wna i o ran “bod yn Nadoligaidd” ydi prynu botel o win coch i Owain Ne pan dw i ‘di meddwi (a mynnu iddo fy nhalu’n ôl pan dw i’n sobor).

Pwdin ‘Dolig sy’n hen sgyman o beth ‘fyd. ‘Rargian chyffyrddwn i mohono, mae o fel bara brith wedi’i losgi. A thwrcwns, blydi twrcwns! Hen dderyn di-flas a sych (aka Ellen Angharad) os bu un erioed. A’r bastad hetiau ‘na y bydd rhywun yn eu gwisgo ar ôl ennill pecyn o mini-sgriwdreifars mewn cracer. A theledu Nadolig, yr un hen gachu; ac aftershave. FAINT o aftershave sydd yn rhaid i ddyn gael i’r Nadolig? Dw i’m ISIO cymaint o aftershave a hynny, mae gen i ddigon i bara blwyddyn arall o ddau Nadolig nôl.

Cofiaf ddweud y llynedd yr hoffwn fynd i Irac eleni ar gyfer y Nadolig. Yn bur rhyfedd, ni wireddwyd hynny (fedra’ i ddim smalio fy mod i’n rhy gytud yn hyn o beth) ond dydw i’m yn licio ‘Dolig a dyna ddiwedd arni.

Tri pheth dwi isio ‘leni i ‘Ddolig: torri gwallt, gwin coch a’r gallu i gynhyrchu grefi godidog. A chai’m ‘run, cewch weld.