venerdì, luglio 30, 2010

Crynodeb byr o'r hyn a fu

Felly, a hithau’n ddechreuad newydd, efo gwedd newydd ac nid eithriadol ddeniadol i’r blog, fe fyddech yn disgwyl newid yn y cynnwys bid siŵr? Haha, na, rydych chi’n f’adnabod yn rhy dda erbyn hyn. Sut fues i’n diddori fy hun dros anialaf ddeufis y blogsffêr Cymraeg?

Cwpan y Byd oedd y prif beth, fel y gallwch ddisgwyl. Roedd cael Ffrainc a Pharagwai yn swîp y gwaith yn ddigon poenus ond beth oedd waeth oedd perfformiad yr Eidal. Hen bencampwriaeth ddigon ddiflas fuodd hi yn y diwadd dwi’n meddwl, wnes i ddim mwynhau’r pêl-droed fawr ddim – ond roedd gweld y boen ar wyneb ambell Sais yn yr Old Orleans yng Nghaerdydd, a ninnau’r Cymry ar ben ein digon, ar ôl gem yr Almaen yn lafoerus lawen.

Beth arall? Wel, mi ges ddyrchafiad, credwch ai peidio, ac wedi magu blas am Jagerbombs, yr wyf yn mynnu eu hynganu yn gwbl angywir (fel ‘jalapenos’ a ‘ffajitas’ – dwi’n mynd i ddweud y pethau ‘ma fel y mynnaf a’r un ffordd arall). Mi wnes ganu carioci am y trydedd gwaith yn fy mywyd, ac ro’n i’n dda. Mi fedra’ i ganu wyddoch. Ystod leisiol wael sydd gen i, ysywaeth, a chanwr enwog ni fyddaf fyth.

Dwi hefyd yn meddwl fy mod ychydig yn dalach, gwefr os bu un erioed.

Yn wir, ymwelais â Lloegr, gelyn wlad y Cymry lle mae popeth yn ddi-eithriad yn waeth, ddwywaith o fewn wythnos. Unwaith i Fryste, pan gymerwyd awr i’w chyrraedd o Gaerdydd ac awr a hanner i ddod o hyd i’r gwesty (dinas ddryslyd os bu un erioed), ac unwaith eto wedyn i fynd i Gaerdydd o’r Gogs i osgoi’r ŵyl llosgach a wancars genedlaethol yn Llanfair-ym-Muallt. Afraid dweud, dwi dal ddim yn licio Lloegr. Roedd yr ymweliadau y cyntaf i’r wlad ers tua dwy flynedd, ac ni âf yn ôl eto ar frys. Mae unrhyw wlad sydd â phentrefi Ham a Cheddar o fewn chwinciad chwannen i’w gilydd i’w hosgoi.

Dyna grynodeb byr o’r hyn a fu, a dyma fi felly’n ailddechrau go iawn ar y blogio wythnos cyn y Steddfod. Fel un sy’n brofiadol parthed yr hyn bethau, gallwn i ddim fod wedi ailddechrau ar adeg waeth oherwydd bod y nifoeredd sy’n darllen y blog wastad ar ei isaf wythnos y Nadolig ac wythnos y Steddfod Genedlaethol. Wn i ddim a ydw i’n mentro i Flaenau Gwent ai peidio, ond, os bydda i, mi fedrwch chi fetio y bydda i’n blogio amdano!

giovedì, luglio 29, 2010

Aha!

Ddeufis nôl, y tu allan i O’Neills bach yng Nghaerdydd oedd hi, diwrnod gêm Caerdydd a Blackpool. Ro’n i wedi dal lliw haul ofnadwy ac mewn parti rhywun nad oeddwn yn ei nabod, a gwelais Hedd Gwynfor. Beth ddywedais, meddech chwi? Wel, brêc oedd ei angen arnaf o flogio, nid peth parhaol mo’r ymadawiad fyth.

Hah, doeddech chi ddim wirioneddol na fyddwn byth nôl, yr hen bethau bach diniwed? Dwi wedi cael y saib yr oedd ei hangen arnaf, a dwi’n nôl i sefyll yn y bwlch drachefn!

giovedì, maggio 20, 2010

Hwyl fawr bawb!

Dyma ni felly. Roedd hi saith mlynedd yn ôl namyn pythefnos ers i mi ddechrau blogio. Mae’n rhyfedd i mi gofio mai prif bwynt y blogiad hwnnw ar blogcity oedd dweud fy mod wedi llwyddo rhoi fy nhrowsus arnodd y ffordd anghywir. Dwi’m yn meddwl fy mod wedi gwneud hynny ers gwers y diwrnod hwnnw. Dysgish rywbeth, mae’n rhaid!

Ta waeth, yn ddiweddar mae’r awydd i flogio wedi dirwyn i ben. Felly, dyma ni’n sywddogol (er mwyn gwneud iddo swnio’n bwysig) flogiad olaf Blog yr Hogyn o Rachub; mae saith mlynedd yn hen ddigon, ac mae’n amser rhoi Wil i’w wely. Fydda i ddim yn ei ddileu achos mae’n gofnod personol o’m mywyd i dros yr ychydig flynyddoedd diwethaf, a gwaetha’r modd alla i ddim gaddo na fyddaf yn fy ôl ryw bryd os cwyd yr awydd!

Diolch am ddarllen dros y blynyddoedd, ond am y tro o leiaf, hwyl a fflag!

lunedì, maggio 17, 2010

Gwe-gamera

Po fwyaf dwi’n stwnshio efo’r gliniadur newydd y mwyaf dwi’n ei licio. Fel, mi gredaf, bawb yn y byd, prin y bydda i’n dysgu dim o ddarllen y llawlyfr atodedig eithr drwy wneud pethau fy hun. Gall hyn fod yn beth digon peryg. Dyn ag ŵyr faint o niwed dwi wedi’i wneud i ambell gyfrifiadur drwy wneud hyn gan osod hwn a dileu’r llall. Ta waeth, dwi fymryn yn gallach erbyn hyn, diolch byth.

Dydw i ddim yn gîc technoleg (i fod yn onast dwi’m yn licio gîcs ffwl stop – cefais drafodaeth ddiddorol efo Lowri Dwd am hyn a mynnais i y byddai’n well gen i gael fy ngalw yn sad na’n gîc, a ‘does neb erioed wedi cytuno â mi am hynny ond mi waeddwn yn groch amdano yn ôl y gofyn). Fel y dywedais o’r blaen, dydi technoleg ddim yn rhywbeth sy’n creu fawr o argraff arnaf, ac yn wahanol i bawb arall gyda’u iPhones a lol felly mae’n gas gen i’r ffaith fy mod i’n teimlo’n noeth heb ffôn lôn.

Ond ar y cyfrifiadur newydd swanc mae gwe-gamera. Na phoener, dydw i ddim yn ei ddefnyddio at ddibenion ffiaidd, a hyd yn oed petawn ni dyma’r lle i gyfaddef hynny – statws hysbysiadol ar Facebook fyddai jyst y job. A dweud y gwir, dim ond ddoe a ddeallais sut i’w ddefnyddio o gwbl. Mae’n eithaf cŵl achos mi allwch chi wneud lot o bethau efo fo, pethau babïaidd sy’n gwneud i bobl fel fi wenu megis mympwyo’r wyneb a gwneud i sêr droi o amgylch eich pen. Mae angen ei weld i’w werthfawrogi’n iawn. Welish i erioed y ffasiwn beth o’r blaen ac, afraid dweud, y bu iddo fy niddori am y peth nesaf i dri chwarter awr.

Ymunais â Skype hefyd. Yr unig berson arall dwi’n nabod sydd ar Skype ydi Jarrod, felly fy unig ‘ffrind’ Skype (sydd, yn gwbl gywilyddus, heb eto fy nghadarnhau fel ffrind) ydi Jarrod. Trasig. Pryd ddaw gweddill y byd i weld fy wyneb serchog ar sgriniau’r byd, tybed? Neu ydw i jyst yn rhy ddel i Skype?

Ydw. Dyma’r unig eglurhad synhwyrol.

venerdì, maggio 14, 2010

Chwarae yr ukulele

Mi ges freuddwyd neithiwr fy mod i’n gallu chwarae’r ukulele yn berffaith ac yn fyrfyfyr. Dyma’r peth mwya diddordeb sy wedi digwydd wythnos yma!

(Wel, i fi)

mercoledì, maggio 12, 2010

Llyfrau a'r Beano

Rhwng popeth, dwi heb wneud ryw lawer dros yr wythnosau diwethaf a hynny oherwydd anallu. Ond, yn sydyn reit, dwi’n ffendio fy hun mewn sefyllfa lle nad ydw i isio gwneud dim byd. Arferwn ar fy awr ginio grwydro Caerdydd yn ddigon bodlon fy myd, boed hynny mewn siop ddillad yn cwyno bod crysau-t yn rhy ddrud o lawer y dyddiau hyn, i siop lyfrau yn gyndyn iawn i ymestyn fy waled.

Arferwn fod wrth fy mod yn darllen. Y gosb waethaf y gallai Mam ei dyfarnu a minnau’n llai oedd bod yn rhaid i mi fynd i’m gwely ac na chawn ddarllen yno. Roeddwn yn cael y Beano bob wythnos, ac mae’n un rhan o’m plentyndod sydd wedi mynd yn angof gen i gan fwyaf ond, ew, o feddwl amdano daw’r mwynhad yn ei ôl. Wn i ddim a ydi’r Beano dal yn llwyddiannus heddiw, ond fe’r oedd ar ddechrau’r 90au pan ddarllennais i. Bob blwyddyn byddai Anti Blodwen yn prynu llyfr blynyddol y Beano a’r Dandy i mi, y caent eu darllen drwy’r flwyddyn, neu am flynyddoedd. Do’n i ddim mor hoff o’r Dandy, ond mi chwarddais i mi’n ychydig wythnosau nôl wrth feddwl pe bai gan Jamie Roberts fwstash byddai’n sbit o Desperate Dan. Ddywedon nhw fyth pam bod y boi’n desperate, chwaith.

Erbyn hyn, prin iawn y byddaf yn darllen. Ambell adnod o’m Beibl bach pan fyddaf mewn trallod, neu sgim sydyn drwy’r Bumper Book of Useless Information. Y nofel olaf i mi ei ddarllen yn llawn fwy na thebyg oedd Martha, Jac a Sianco. Dwi jyst ddim yn gwbod beth i ddarllen ddim mwy, nac yn gwybod pa fath o bethau yr hoffwn eu darllen. Efallai, a minnau’n dlawd iawn ar ôl helyntion y mis hwn a thros bythefnos o gael y cyflog nesaf, y darllennaf rywbeth y penwythnos hwn. Fedrai’m treulio fy holl amser yn gwylio recordiadau o Gimme Gimme Gimme!

martedì, maggio 11, 2010

Hela bwystfilod

Mae parciau yn llefydd diddorol. Dywedir bod ‘na bethau go amheus yn digwydd yno gyda’r nos, ond wn i ddim a ydi hynny’n wir mewn difrif, a dwi’n sicr ddim isho ffendio allan. Cânt hwytha a fynn gadw eu cyfrinachau rhwng y blodau a’r coed.

Ia, blodau a choed. Wyddwn i ddim ryw lawer amdanynt, a phrin ydyn nhw yng Nghaerdydd mewn difrif. Da ydi gwyrdd, ond mae gen i fy nghyfyngiadau. Dwi ddim yn hollol siŵr a ydw i’n ffan o goedwigoedd, mae ‘na rywbeth am goedwigoedd sy’n fy mheri i deimlo’n ofnadwy o anghysurus. Bai fi ydi hyn, debyg, am wylio pethau na ddylwn ar nosweithiau Sul yn paranoid.

Un o’m hoff raglenni ar y funud ydi The Monster Hunter, welwch chwi, sydd ar sianel Livingit (112 ar Sky) bob nos Sul am wyth. Yn ddigon ddwl, fydda i’n recordio hwnnw ac yn ei wylio ar ôl Come Dine With Me, a oedd yn erchyll yr wythnos hon pe gwyliech chi – sôn am bobl ddiflas, heblaw am y ddynes ddu dew annoying. Felly, ar ôl yfad ddydd Sadwrn ac yn ddigon paranoid y Sul, yn aml y peth olaf y gwela i ar ddydd Sul ydi The Monster Hunter.

Mae cryptozoology (cuddsŵoleg efallai ydi’r gair Cymraeg, dwi’m yn siŵr a oes gair) yn faes sydd o ddiddordeb eithriadol i mi. Buaswn wrth fy modd yn y maes go iawn pe na bawn gachgi o’r radd flaenaf. Fel arfer, dydi’r union cuddgreaduriaid (cryptoids ... ?) ddim yn fy nychryn o gwbl, ond mae pethau mwy ysbrydol fel rhifyn yr wythnos hon yn dueddol o’m rhoi ar bigau drain (neu brigau’r brain fel y bydd lot yn ei ddweud heb reswm call – dyma fydda i’n ei ddweud ar ôl ystyried).

Roedd y rhifyn am goedwigoedd ar ymylau Mynydd Fuji yn Siapan lle mae nifer annaturiol o uchel o bobl yn mynd i gyflawni hunanladdiad. Swni ddim yn awgrymu ei wylio os ydach chi’n rêl pwff fel fi, ond mae o wedi fy ngwneud i’n llai hoff fyth o goedwigoedd. Ych, dwi’n cael ias annifyr wrth feddwl am y peth. Dwi’m yn dweud, pan oeddwn fachgen ro’n i ofn awyrennau yn hedfan dros Rachub. Erbyn hyn dwi ofn ysbrydion. Rhyfedd o fyd.

venerdì, maggio 07, 2010

Dim syniad ar flog Syniadau?

Dwi’n hoff iawn o flog Syniadau ar y cyfan, ond dwi’n siomedig iawn, hyd dicter bron â bod, fod yr awdur wedi bod yn dileu sylwadau yn y pwnc hwn, ac wedi mynd mor isel â chyhuddo’r rhai a wnaeth y sylwadau cwbl ddilys yn hilgwn.

Gallwch ddarllen y post gwreiddiol, a rhai o’r sylwadau, yma.

Gwraidd y drafodaeth ydi bod gwahaniaeth yn y ffordd y mae Cymry Cymraeg a Saeson yn pleidleisio yn yr ardaloedd Cymraeg (neu Gymraeg honedig ysywaeth). Mynegwyd yn un o’r ymatebion a ddilëwyd, a oedd yn hirfaith, synhwyrol a deallus, bryder y gallai Ceredigion ac Ynys Môn fod wedi’u colli’n barhaus rŵan ar lefel San Steffan oherwydd eu bod erbyn hyn yn ildio mor gyflym i’r llanw Seisnig. Mynegais innau fy mhryder am hyn yn rhai o’r proffwydoliaethau a wnes – gan grybwyll Preseli Penfro, Aberconwy, Ceredigion a Môn fel rhai o’r rhai lle’r mae’r bleidlais genedlaetholgar yn dioddef oherwydd mewnfudo. Gellir ychwanegu hyd yn oed Ddwyfor Meirionnydd at hyn.

I bob pwrpas, dywedwyd bod bellach bleidlais wrth-genedlaethgar, ac i raddau gwrth-Gymraeg, dactegol mewn rhai o seddau Cymru. Mae’n syndod i mi y gall unrhyw un synnu ar hynny!

Mynegwyd yn y post hefyd fod nifer o bobl yng Ngheredigion, y bobl Gymraeg gynhenid, yn teimlo fel pe bai’r Saeson sydd wedi symud yno bellach yn teyrnasu yn wleidyddol hefyd. Fedra i ddallt hynny, fedra i gytuno â hynny. Dwi’n petruso, sedd wrth sedd, mai dyma fydd y duedd yn y Fro a hynny’n uniongyrchol oherwydd y mewnlifiad.

Mae llawer iawn o bobl yn y Fro, hynny sydd ohoni, o farn debyg. Gall Syniadau eu galw’n hilgwn a pheidio â gadael iddynt fynegi eu barn – sy’n annheg ac yn annifyr ar y ddau gownt – rhydd iddo wneud hynny ar ei flog. Ond dealla hyn – y bobl sy’n credu hyn yw rhai o gefnogwyr selocaf Plaid Cymru, cenedlaetholwyr o argyhoeddiad â Chymru wrth wraidd eu bod, a heb eu pleidlais hwy bydden ni’n eistedd yma heddiw yng Nghymru di-Blaid Cymru. Rhybuddiwyd eisoes am y sefyllfa hon, ers degawdau, ac ni wrandawodd neb. Erbyn hyn, mae'r sefyllfa'n dechrau gwireddu.

Rho dy ben yn y tywod a gwaedda ‘hiliaeth’ nerth dy ben, os mynni. Ond rwyt ti’n anghywir, gyfaill, ac mae cyhuddo pobl o fod yn hiliol o fynegi hynny, o fynegi’r sefyllfa fel ag y mae, yn isel iawn.