venerdì, marzo 13, 2009

Yr Wylaidd Lemon

Ar ôl penwythnos trwm dydi hi ddim yn anarferol i mi deimlo’n erchyll am ddyddiau wedyn, ac nid oherwydd y pen mawr anochel a ddaw i’m canlyn ddydd Llun (fydda i’n weddol ddydd Sul fel rheol), a’r dŵr poeth sy’n para dyddiau.

Fy ngorn gwddw i sy’n brifo, a ‘sdim ots pa ffisig dwi’n ei gymryd mae gwellhad yn anobeithiol. Mi roddaf gynnig ar bopeth, Strefen (sef strepsils efo ibruprofen – dwi’n siŵr i mi grybwyll o’r blaen pa mor hoff ydw i o flas ibruprofen – tasa ‘na dda da blas ibruprofen mi a’u prynwn), ffisig go iawn, Smoothers, hylifau. Erbyn hyn mae’r gwddw’n brifo ers pedwar diwrnod a dwi’n diolch na fyddaf allan y penwythnos hwn, er y bûm allan neithiwr. Camgymeriad neu be!

Ond mae un arf wedi dod i’m sylw, y lemon. Na, nid bod yn sarhaus oeddwn, ond lemon y ffrwyth ydi’r achubiaeth (gyda llaw cawsom drafodaeth ryw bryd am ba fwyd na hoffech gael eich galw, sef lemon, rwdan a nionyn – mae’n siŵr bod mwy – sa chdi’m yn sarhau rhywun yn Saesneg drwy eu galw’n parsnip nafsat?), gyda dŵr poeth a rhywfaint o siwgr i leddfu ar y chwerwder.

Y peth ydi, mae lemon yn wrth-facteria, ac mae o’n gwneud mwy o les i’r gwddw na’r un ffisig neu dabled dwi wedi’i gymryd yn ddiweddar. Dwi wedi dweud erioed mai pethau naturiol sydd orau. Mae hefyd yn bryfleiddiad, ac wele ffaith ddiddorol, ddibwpas

A halved lemon is used as a finger moistener for those counting large amounts of bills such as tellers and cashiers

Da ‘di gwybodaeth!

giovedì, marzo 12, 2009

Cadwch y Facebook yn bur

Unwaith y bydda i’n dweud NA dwi’n ei olygu. Fydda i’n disgwyl i rywun wrando ar hynny. Wna i ddim swnian ar bobl i wneud pethau fy hun (yn enwedig os nad ydw i isio iddyn nhw wneud rhywbeth) ac yn derbyn yr ateb cyntaf bob tro.

Yn ddiweddar fydda i’n cael negeseuon ar Facebook am bob math o bethau. Negeseuon preifat ydyn nhw, yn gofyn i mi ymuno â grwpiau a mynd i ddigwyddiadau. Dwi wedi cael tair neges o wahoddiad i Celtfest ond dwi’m yn blydi mynd. Dwi’n ychwanegu’r ‘blydi’ yn bennaf oherwydd fy mod yn syrffedu ar gael fy ngofyn yn hytrach na bod y syniad yn wrthun i mi.

Yn ogystal â hynny mae’n gas gen i dîm rygbi Iwerddon a dwi ddim yn rhywun sy’n licio gwylio gêm efo ffans y gwrthwynebwyr, gan nad pwy fônt. Ac mi ddyweda i hyn: ma’r Gwyddelod ‘na’n gallu bod yn griw coci pan ddaw at rygbi, sy’n chwara teg, mae’n siŵr, o ystyried eu bod nhw heb ennill y Chwe Gwlad ers oes y blaidd a’r arth (diolch i flogmenai am y dywediad bach del hwnnw).

Ond bydda i’n cael fy ngwahodd i bethau rhyfedd hefyd. Yn wahanol i rai pobl dwi ddim yn gweld pwynt ymgyrchu dros Facebook ac anfon negeseuon drwyddo. Er enghraifft mae’r grŵp Cymru Yfory yn rhoi llwyth o negeseuon i mi ar Facebook, a’r unig ymateb sy gen i ydi STOPIWCH. Dydi o ddim yn fy ymgysylltu, nac yn ennyn fy niddordeb mwy, achos dydw i ddim yn mynd ar Facebook er mwyn gwleidydda, ymgyrchu neu gael gwybodaeth. Dwi’n mynd yno i fusnesu ar fy ffrindiau a gweld a oes rhywun wedi fy nhagio mewn rhyw fân nos Sadwrn lun.

Bai fi ydi hi am ymuno efo’r grŵp yn lle cynta, mwn, ond mae’n rhaid i rywun ddangos ei ochr weithiau.

Yr unig beth mae’n ei wneud i mi ydi gwneud i mi GOLLI diddordeb, erbyn hyn fe fyddaf yn dileu negeseuon felly heb hyd yn oed eu darllen. Alla i mond ei gymharu â chwain mewn trôns - ma’n ffycin annoying. Dwi ddim yn meddwl bod y bobl sy’n ystyried Facebook fel ‘ffordd dda o gyfathrebu ac ennyn diddordeb’ (nid dyfyniad ydi hwnnw gyda llaw) yn dallt hynny.

Hefyd mae’n gas gennai’r bobl yma sy’n meddwl eu bod nhw’n gwneud rhywbeth da drwy ymuno efo grwpiau fel Support the Monks Protests in Burma, er enghraifft. Fydda i’n licio grwpiau fel I Hate Cats, achos dyna ydi pwynt Facebook am wn i, sef ffordd digon ysgafn o basio’r oriau hirion, a busnesu ar dy fêts. Nid pulpud mohono.

Os ydach chi isio colli cefnogaeth i unrhyw achos, bombardiwch rhywun efo negeseuon preifat ar Facebook. Mae ‘na le ac amser, bobol bach.

mercoledì, marzo 11, 2009

Cloc y corff

Gallwn ymddiheuro am fy niffyg blogio yr wythnos hon hyd yn hyn, ond teimlaf nad wyf cymaint o golled â hynny ac na fyddai’r math o bobl fyddai’n darllen y llithflog hon yn gwerthfawrogi ymddiheuriad p’un bynnag.

Fy mai i ydi’r cyfan. Wnes i ddim cyrraedd adra tan wedi 7 nos Wener, sef wrth gwrs ar ôl saith o’r gloch fore dydd Sadwrn ac nid jyst cyn i Angharad Mair oresgyn y sgrîn am 7yh nos Wener. O ganlyniad i hyn ni chodais tan dri p’nawn Sadwrn. O ganlyniad i hynny roedd yn rhaid dechrau yfed am chwech nos Sadwrn (neu bosib iawn cynt, dywedwn 6) a doeddwn i ddim adra yn Stryd Machen tan bump fore Sul.

Ped ystyriem mai fy mhenwythnos fu ar ôl gorffen gweithio tua 4.30 nos Wener a chyn i mi ddechrau eto 8.30 fore Llun, roeddwn i’n yfed 39% o’r amser, gan lwyddo gysgu tua 22% o’r amser. Mae hynny’n ddifrifol wael, neu’n dda, yn dibynnu sut ydych chi’n ystyried y pethau hyn.

Bellach, fel y gwyddoch, mae’n ddydd Mercher a dwi dal yn dioddef sgîl-effeithiau un o’r penwythnosau trymaf ers i mi ei gofio ers blynyddoedd. Y peth drwg am hyn ydi’r nosweithiau hwyr sy wedi chwarae hafoc gyda chloc fy nghorff. Ar hyn o bryd dwi’n teimlo y dylwn fod naill ai’n cael brecwast neu’n gwylio Eggheads, dwi jyst ddim yn gwybod ddim mwy – a heb sôn am stwffio’n hyn llawn Remegel, Soothers a Strefen drwy’r wythnos, dydw i ddim yn cael hwyl.

Gogledd i mi penwythnos hwn. Caf yno iachad am fy mhechodau dinesig.

venerdì, marzo 06, 2009

Y Ddewi Lwyd

Pan farwaf a nefoedd fydd i mi’n gartref yn ôl pob tebyg soffa fydd, efo potel ddiddiwedd o win coch £3.99 o Lidl a rhifynnau niferus o Bawb a’i Farn ar y teledu. Byddaf, mi fyddaf yn hoff iawn o gyfuno Pawb a’i Farn ag alcohol, a gwrando ar y Ddewi Lwyd yn dweud ‘beth amdani?’ dro ar ôl tro. Tasa fo’n gofyn hynny i mi byddwn yn tagu ar fy nghreision.

Sôn am greision dydw i ddim yn cael eu bwyta oherwydd y Grawys ac wedi rhoi’r gorau iddynt. Mae hyn yn anodd i un mor addfwyn â mi, gan fy mod yn hoff iawn o greision. Y broblem ydi fe’m cyflwynwyd i Greggs go iawn wythnos diwethaf gan Rhys fy ffrind. Mi fydd gan rywun wendid am chicken sleisys, ac maen nhw’n rhatach yn Greggs nac yn unman arall.

Mae ‘na Greggs ymhobman yng Nghaerdydd, fedra i feddwl am bump yn ardal canol y ddinas. Mi fydd yn dweud Y Pobyddion ar eu harwyddion, er i mi gael syndod y tro cyntaf i mi weld y cyfryw arwyddion gan i mi feddwl mai Y Pabyddion roedden nhw’n ei ddweud.

Un peth drwg am Greggs, heblaw am botensial y bwyd i arwain at drawiad ar y galon, ydi’r brechdanau gan fod pob un yn cynnwys y nialwch mayonnaise ‘na. Fel un o’r lleiafrif y mae’n gas ganddo’r stwff fydd hyn yn eithaf problem ymhobman. Bu’n broblem fawr yn Amsterdam achos mae’r Iseldirwyr wrth eu bodd â’r stwff, a ddim yn licio pysgod ryw lawer; i mi mae hynny’n gyfuniad echrydus.

Ta waeth gyfeillion, mwynhewch y penwythnos, ac os daw’r Ddewi Lwyd atoch a gofyn ‘beth amdani?’ – wel, fydda i ddim yno i gynorthwyo.

mercoledì, marzo 04, 2009

Yr Ymbarél Aflwyddiannus

Roedd yn bwrw glaw yng Nghaerdydd ddoe a cherddai dynes folfawr o amgylch gyda chluniau mor fawr nes y peri i mi feddwl y dylai’r Cynulliad wahardd y fath bethau. Nid anodd sylwi bod ei chluniau’n socian oherwydd bod ei hymbarél mor fach fel na chwmpasai ei chluniau. Ystyriais hyn yn aflwyddiant ar ei rhan hi a'i dulliau dethol ymbarél, a cherddais i ffwrdd i chwilio am selotêp du. Ni chanfûm y cyfryw selotêp.

martedì, marzo 03, 2009

...a cherdd fach

Dacw Mam yn dŵad
Wrth y gamfa wen,
Dad â'i ddwylo'n 'boced
Yn piso ar ei phen,
Y fuwch yn y beudy
Â’i choesau am y llo,
A’r llo ochr arall
Yn ffwcio Jim Cro.
Jim Cro Crystiog
Wanc, pŵ, dod,
A mochyn bach a’i fys yn din
Mor ddel ar y stôl.

Pam fod Cân i Gymru mor shait?

Cyn i mi fynd ymlaen ar rant, dwi’n fodlon cyfadda, na, ni allwn fod wedi gwneud yn well. Ond fedra i ddim cyfansoddi na chanu ar lwyfan. Yn yr un modd dwi ddim yn dallt plymio ond pe deuai’r plymiwr i drwsio ‘nhoiled a boddi’r bathrwm yna cwyno a wnawn. Â hynny’n sail i mi felly, rhaid i mi ofyn pam fod Cân i Gymru yn cynhyrchu caneuon shait bob blwyddyn?

Y gân dda ddiwethaf, er dwi’n siŵr nad yw at ddant pawb, i ennill oedd Harbwr Diogel. Licio hi ai peidio, daeth y gân honno’n gân boblogaidd Gymraeg y mae pawb yn ei hadnabod. Mae ‘na ddigon o enghreifftiau o ganeuon eraill cyn honno hefyd. Ta waeth oedd hynny flynyddoedd yn ôl ac mae’n mynd o ddrwg i waeth erbyn hyn. Mae’n gwneud i mi gywilyddu braidd bod y caneuon hyn yn mynd ymlaen i gynrychioli Cymru yn yr ŵyl ban-Geltaidd. Dyn ag ŵyr be mae ein brodyr Celtaidd yn meddwl.

Oes, mae ‘na ambell i gân iawn wedi ennill, ond ‘sdim un yn sticio’n y cof rili. Dydi’r gân fuddugol ddim am fod felly bob blwyddyn, ond dydi hi ddim ers oes pys. Mae nifer o’r rhai anfuddugol gymaint yn well. Y broblem ydi bydda ni’r Cymry bob amser yn pleidleisio dros rywun sy’n byw’n agosach na’r gân orau.

Y broblem fawr eleni oedd bod pob cân yn swnio’n un fath, heblaw am yr un Gi Geffyl ‘na oedd yn un o’r pethau gwaethaf i mi ei glywed erioed. Doedd yr un gân yn fachog, a dyna’r math o gân yr arferai Cân i Gymru ei chynhyrchu; boed hi’n un canol y ffordd neu ychydig yn wahanol. Doedd ‘run yn fachog o bell ffordd nos Sul. Bydd rhywun yn cael ias oer wrth feddwl pa mor wael oedd y 110+ o ganeuon eraill a gynigiwyd os mai dyma’r hufan o’u plith.

Heb sôn am yr un nodau diflas a chaneuon sydd i bob pwras yn ceisio efelychu caneuon pop Saesneg, un o’r pethau gwaethaf bob blwyddyn ydi’r beirniaid. Dwi’n cofio llynedd efo Kim Pobol y Cwm yn canu pob nodyn allan o diwn dyma Rhys Mwyn yn dweud rhywbeth fel “roedden ni’n disgwyl i ti fod fel diva a dyna gawsom ni”. Golcha dy geg ddyn. Roedd y cwestiynu nos Sul yn strwythuredig a phrennaidd, yr atebion yn dînlyfiaeth lwyr. Wel dewch ‘laen wir, mae’n ddigon hysbys bod y Cymry Cymraeg ymhlith pobl fwyaf bitchy’r byd, ‘sdim angen bod yn neis er mwyn neisrwydd. Byddai hyn yn oed beirniadaeth adeiladol wedi bod yn chwa o awyr iach rhag Rhydian yn ailadrodd ‘ffantastig’ hyd syrffed.

Yn ogystal â hynny roedd y panel yn llawn pobl sy’n ‘dallt’ miwsig a’r diwydiant cerddoriaeth yng Nghymru. A dyma’u dewis? Ffycin hel. Duw â helpo wlad y gân!

Y peth ydi mae ‘na ddigon o ganeuon da Cymraeg o gwmpas ac yn cael eu cyfansoddi bob blwyddyn, o bob genre. Sut nad oes ‘run yn cyrraedd Cân i Gymru flwyddyn ar ôl flwyddyn ers blynyddoedd wn i ddim.

Yn gyntaf maesho cael y gynulleidfa i sefyll a chael ambell beint ‘fyd – dydi’r peth ddim yn Steddfod wedi’r cwbl – yn ail maesho dewis caneuon amrywiol yn seiliedig ar be sy’n dda (yn hytrach na cheisio cael rhywbeth o bob ardal a rhywbeth i bawb fel y tybiaf sy’n digwydd) ac er mwyn dyn stopio ceisio efelychu’r crap canu pop Seisnig.

Diolch byth er lles fy iechyd nad oeddwn yn gallu stumogi’r lol drwyddi draw ac y gallwn droi at Come Dine With Me yn ôl yr angen.

Rant drosodd tan y flwyddyn nesa, pan fydd yn mynd o waeth i waethaf synnwn i ddim.

lunedì, marzo 02, 2009

Nanna banana

Ddylwn i ddim chwerthin ar demensia ond mae’r Nain Eidalaidd yn ei gwneud hi’n anodd weithiau.

Mae’n gyflwr digon annifyr – os nad ydych yn gyfarwydd ag ef – a bydd yr unigolyn yn anghofio pethau dydd i ddydd yn gyfan gwbl. Ddim y pethau mawrion fel rheol, fel y ceir gyda amnesia, ond mae’n debyg.

Bydd Dad a’i ddwy chwaer yn gorfod sicrhau ei bod yn bwyta’n gywir ac yn rheolaidd a phethau felly. Rŵan, mi fydd hithau’n cwyno am hyn, fel y gellid disgwyl gan ei bod wedi’r cyfan yn hen a wyddoch chi sut mae’r henoed. Mi fydd yn dweud ei bod wedi bwyta (neu nad ydyn nhw’n bwyta brecwast yn Yr Eidal), ond wrth gwrs yn dweud celwydd, neu anghofio’n llwyr. P’un bynnag prin iawn ei bod yn llwglyd a’r unig beth a wna ydi cwyno am hynny pan fydd pryd o’i blaen.

Ta waeth roedd Sheila fy modryb wedi bod draw i’w thŷ yn y bore i fynd â bwyd draw ati ar gyfer y tŷ. Mi ddaeth draw ychydig oriau wedyn a’r bwyd wedi mynd. Aeth at dŷ Rita, y chwaer arall, yn meddwl ei bod hi wedi mynd â’r bwyd gyda hi – wel naddo.

Aethent draw a byddwch wedi dyfalu erbyn hyn bod Nanna wedi bwyta’r bwyd i gyd iddi hi ei hun, darn ar ôl darn achos ei bod wedi anghofio ei bod wedi bwyta. Llwglyd neu ddim roedd wedi difa slab o gaws, dau baced o gig wedi’i goginio’n barod a dim llai na deg banana.

“’Sdim rhyfadd ei bod hi’n deud dydi hi’m isio buta o hyd” ddywedodd Rita.