Pam ydw i'n 'sgwennu'r blog 'ma? Wel, er mwyn i bobl cael chwerthin ar fy mhen i. Un peth dw i wastad wedi sylweddoli ydi bod 'na wastad rhyw anffawd od yn digwydd imi, sy'n ddigon i gadw blog fel hyn fynd ar y distawaf o amseroedd. Yn anffodus, mae ar y funud wastad yn ymwneud â physgota, felly os nad oes gynnoch chi ddiddordeb ewch i ddarllen blog Rhys Llwyd, neu rhywbeth.
Eniwe, mae'n cymryd amser mynd o Fethesda i Fae Trearddur. Mi brynais i 'mbach o sandeels yn Star cyn mynd ymlaen i'r lle a'i chyfeiriwyd ati ynghynt. Wedi gyrru mawr mae'n rhaid i rywun ddadbacio a chario'u genwair a'u abwyd a'u bocs a'u stand a fenthyciwyd gan athro waethaf Cymru a chwilio am rywle i'w chastio. A hynny a wnes, wrth gwrs, wedi bachu’r sandeels ar y bachyn a’r cyntaf gast aeth i mewn i’r Môr Wyddelig (sef, o bosib, y Môr efo’r naws lleiaf Wyddelig bosib). Y genwair a grynodd, myfi a thynnodd, a snagiodd y cont ar rhyw garreg.
Bryd hynny tynnu mae rhywun hyd syrffed er mwyn ceisio ei ddadfachu o’r creigiau, a mae genweiriau yn bethau cryfion sy’n medru delio â hynny. Ond nid f’un i. Ar un tyniad anferthol, dyma hi’n cracio’n ei hanner. Yn ffwcin genwair i. Y peth gorau nad oedd neb o gwmpas i weld (oni bai am ddau mewn cwch na sylweddolasant, mi gredaf), a’r doniolaf beth dw i’n amau dim ond gweld hanner fy ngenwair i’n llithro’n araf ar y llinyn i lawr tuag at y Môr Wyddelig, hanner can llath isod. Safais am eiliad yn ei gwylio, yn hanner eisiau crio, hanner eisiau neindio mewn ar ei hôl.
Torri’r llinyn oedd yn rhaid, agor can o Lwcozêd, ac eistedd efo’r gwynt rhwng fy ngwallt a loes yn fy nghalon.
Nessun commento:
Posta un commento