Atgofion

Ymwelais â’r hen flog am y tro cyntaf ers hydoedd dim ond rŵan.

Trist iawn ydwyf. Tair blynedd o’m mywyd … wedi mynd …

Y Llun yn UWIC

Henffych gyfeillion mân a mawr! Dim gymaint y rhai mawrion. Tueddol ydynt o beidio â gallu eistedd ar gadair cyfrifiadur canys fe’i melir ganddynt felly nas medrant ddarllen yr hwn flog wrthun. Er, os mai pris gordewdra ydyw peidio â medru darllen fy mlog, prin ei fod yn bris mawr.

Yn UWIC y bûm heddiw, yn chwerthin drwy’r dydd a chael hwyl fawr. Wyddwn i ddim os ydych chi’n ymwybodol o Clive Rowlands, ond mae’r dyn yn chwedl yn ei hun, ac wedi wythnos mewn ysgol uwchradd mae’r Llun yn rhywbeth i edrych ymlaen ato, gyda’r hen Clive yn codi gwên o hyd yn ddi-ffael. Efe ydi tonic fy jin, a mawr barch sydd gennyf ato.

Er hyn mae Dydd Llun yn ddiwrnod hollol ddiddefnydd, mewn gwirionedd, a phrin y dysgaf i ddim.

Sut bynnag, gyfeillion, rwy’n mynd allan heno. Wedi mynd i’r ysgol gyda phen mawr ar fy nghyntaf wythnos yna nid byddaf yn gwneud hynny eto, ond mynd am fwyd i fwyty Eidalaidd. Pen-blwydd Rhys ydyw, felly pen-blwydd hapus iddo fo. Dw i’n ffan fawr o fwyd Eidalaidd, er mi aiff a Tsieinîs â fy ffansi o bryd i’w gilydd. Fe ges i un neithiwr am y tro cyntaf ers hydoedd a sgỳm ydoedd, gyda bîff cnoillyd annifyr a llysiau caled. Er, mae’n siŵr nad oes diddordeb gennych chi erbyn hyn, nacoes?

Oni’n ama.

Ffarwel i fro fy mebyd

Wel mi ges i ddiwrnod anniddorol ddoe, o ystyried fy mod i adra’. Es i weld Nain, ac fe ddywedodd hithau ei bod hi’n meddwl fy mod i’n dod adra’r penwythnos yma, er na roddais i na neb wybod iddi. Conecshyn sydd gan Nain a fi, dachi’n gweld. Fodd bynnag, aeth hithau’n ymlaen i drafod teledu Cymraeg, ac esbonio bod Naw Tan Naw yn “rhaglen ddoniol ond lot o sôn am secs ynddo fo” a bod Tipit yn hwyl fawr i’w wylio. Eglurasai sut y mae’r gêm yn gweithio, a rhywsut llwyddodd i’w chyflwyno’n waeth nac ydyw mewn difri. Dawn sydd i Nain, yn wir; pe fyddai hithau’n ysgrifennu adolygiadau S4C byddwn ni gyd llawer mwy siomedig pan fyddai’n dod at y gwylio, dw i’n amau dim.

Typical fy mod innau wedi dod fyny ar y penwythnos bod rhyw hogan wedi cael ei herwgipio o Wrecsam a bo’r Heddlu yn cau Pesda allan o’r byd drwy archwilio pob un car sy’n mynd allan o’r pentref. Dydyn nhw heb f’archwilio i eto, er prin y dônt o hyd i ddim yn fy nghar ond am gwm cnoi a CD Dafydd Iwan. Boed y rheiny’n gryfder imi fentro’r daith lawr i’r ddinas fawr (wn i ddim pam fo pobl yn cyfeirio at Gaerdydd fel ‘y ddinas fawr ddrwg’. Nid mawr mo Caerdydd, a phrin ei bod yn ddinas mewn difri. Er, dydi hi’n sicr ddim yn ddrwg o’i chymharu â …. Wwwwww …. Sir Fôn? Heh heh. Weloch chi FYTH mo hynny’n dod, naddo?).

Sut bynnag, fe af drachefn i Gaerdydd heb weld na mynydd na llyn na chlogwyn tan y ‘Dolig. Hwyl fawr fro fy mebyd (does mab gennyf), fe’th welaf eto!

Rachub yn y glaw

“He’s an ugly little bloke, but humourous and clever”

-- Mam, am Ian Hislop


Mae rhywbeth adfywiol iawn am law'r Gogledd. Does gwair yng Nghaerdydd sydd mor ir, nac yn arogli cystal â gwair y Gogledd. A dydi hi ddim fel bo’r Gogledd yn wlypach na Chaerdydd: trwy’r wythnos mae hi ‘di bod yn dywydd crap yng Nghaerdydd, ac yn ôl adroddiadau cyson Mam a Nain yn eithaf braf yn y Gogledd. Wedyn dw i’n cyrraedd, ac mae’n newid byd.

Ydw, dw i’n ôl yn Rachub, cadarnle’r Gymraeg a smôcs rhad. Richmond, gan amlaf. Ond tu hwnt i’r pwynt hynny ydyw. Dw i’n falch o fod yn ôl. Mae mynd i’r ysgol yn llawer mwy blinedig i athro na disgybl, er cyn hwylused ydyw chwerthin am ben rhai o’r plant rhyfeddach, ymhyfrydu yn wir garedigrwydd a mwynder rhai, a blino ar y rhai trahaus ac anghynnes. Go damnia na chaf i eu henwi yma.

Felly dyna grynodeb byr ac eithaf aneglur o’m hanes diweddar ichwi. Byddaf yn dysgu fy ngwers gyntaf yr wythnos nesaf; ac er mai dim ond blwyddyn 7 y byddaf yn eu herio mae fy nerfau yn cael y gorau ohonof. Cefais freuddwyd, gwelwch, am fy ngwers gyntaf, ac fe fu’n rhaid imi weiddi nerth fy mhen a gyrru dau ddisgybl allan o’r dosbarth. Er mwyn Duw, na fydded hi fel’na go iawn.

Arfer

Mater o arfer ydi popeth ynde? Dw i wedi dechrau arfer gyda chodi yn y bore bach a mynd i'r ysgol, a llwydo gwneuthur brechdan imi fy hun cyn hynny, cael panad a afal. Ffycin pro.

A dywedyd y gwir dw i'n well na rhai am ddeffro. Mae Haydn Blin byth a beunydd yn cysgu, er ei fod yntau'n hen fyfyriwr diog sy ddim angen gwneud dim byd bellach efo'i fywyd. Mae yntau'n cysgu ar y funud, ac yn cysgu'n ormodol a fynta'n cae codi tan o leiaf 8 fel rheol.

Nid peth diog mo Ellen, ond fydda i'n gwneud pwynt o beidio cysylltu fy hun gormod gyda pobl sy'n bwyta melons beunydd. A iogwrt, er fy mod innau'n bwyta'n iach y dyddiau hyn. Er, eto, celwyddau noeth ydyw dy fod yn teneuo os dy fod yn bwyta'n iach. Dw i dal yn dew, a mae fy ngwallt yn teneuo, a minnau'n gyffredinol llai ddeniadol pob dydd a dywedyd y gwir ichwi efo'n sbecdols a'm coes giami. Ooooh.

Dw i'n mynd adra am y penwythnos, am y tro olaf cyn y Nadolig. Efallai bod bywyd mwy diddorol fyny fan 'na ar y funud 'na fama. Gawn ni weld.

Pam dw i'n gwneud hyn imi fy hun?

Dywedyd ydwyf am yr hwn ffilm newydd y Texas Chainsaw Massacre: The Beginning. Os weloch chi'r un gyntaf fyddwch chi'n cofio bod o'n eithaf sgymaidd ei naws, ac mae hwn cryn dipyn yn waeth. Champion; mae hynny'n ffein. Ond nid imi.

Y mae dau math o bobl dachi'n gweld, pan y daw hi at ffilmiau arswyd. Y cyntaf ydi'r rhai sydd yn ffricio allan gyda rhai seicolegol, a'r ail ydi'r rhai nad ydynt yn medru handlo gwaed a darnau randym o gyrff yn cael ei dorri ffwrdd. Mi fedraf innau ddelio gyda rhai seicolegol yn llwyr: bosib iawn mai dyna'n hoff genre (blaw am ffantasi: caru ffantasi), ond pan ddaw hi'n at waed dw i'n un eitha gwael. Y broblem yw nid hynny, ond y ffaith fy mod i'n argyhoeddi fy hun fy mod i'n hoff o'r genre, mynd i'r sinema a theimlo'n ofnadwy wrth gerdded allan.

Dyna sut deimlais i neithiwr gyda'r TCM:TB. Roedd, wrth gwrs, digon o ffilmiau eraill, ond roeddwn i'n eithaf penderfynol o wylio ffilm 'sydd am fy nychryn', felly llwyddiant o noson ydoedd o ran hynny. Casau llwyddiant o noson.

Byw am y Penwythnos

Addewais fy hun, wedi wythnos caled, ac yn aml annifyr o waith, y byddwn yn byw er mwyn y penwythnosau, sef meddwi nos Wener, nos Sadwrn a slobio ddydd Sul. Wedi'r penwythnos yma dw i'n eithaf digalon.

Nos Wener mi arhosais yn ty efo cans, yn gwylio pethau erchyll fel 'Tipit' a '9 Tan 9'. Roeddwn i'n gwely erbyn tua 11. Nos Sadwrn, roeddwn i'n edrych ymlaen at fynd allan, ond mi gesi cans a pheidiais a symud. Gwely erbyn tua 11. Ac rwan mai'n ddydd Sul ac yn ddydd o slobian, er fy mod i wedi cael mwy na digon o wneud hynny.

Yn wir, os dyma weithio, sef 5 dydd o waith a dau ddydd o aros mewn, gwaeth imi drengi yn awr. Dyma'r tro cyntaf ers sbel fy mod i wedi ysgrifennu blog am ddiflastdod. Ond mae'n waeth.

Cefais i freuddwyd neithiwr, am y wers gyntaf. Roeddwn yn hyderys ond gwnes ddim ond gweiddi, a gyrru plant allan o'r dosbarth a'u cael nhw'n dweud eu bod nhw'n meddwl fy mod i'n cwl cyn y wers yma. Hynod, hynod anamserol, os ca i ddweud.

Y Blinedigaeth

Pan mae rhywun yn codi am 6.50 bob bora maen nhw'n dechrau blino. Dw i'n flinedig, a minnau'n codi bryd hynny. Buan iawn bu imi sylweddoli bod gweithio yn joban flinedig, sy'n sugo'r egni ohonat. Mae'n waeth i athrawon: mynd adra, marcio, cywiro a.y.b. Ond mae o cyn waethed os ydach chi'n gwneud dim ond arsylwi bum gwers y diwrnod. Nid yw arsylwi, sef eistedd yng nghornel y dosbarth yn cymryd hynny o nodiadau a fedrwch, yn hwyl. O gwbl. Ond bydd y rhai ohonoch sydd wedi bod, neu yn, gwneud cwrs dysgu yn gwybod ei fod hi'n well o lawer na'r syniad o ddysgu y wers gyntaf. Dw i'n giakku brics.

Ches i fawr o gwsg neithiwr, er fy mod i'n fy ngwely cyn ddeg. Mi ddeffroais am tua hanner 'di un yn poeri bob mathia o stwff brown allan lawr y toiled. Poeri, nid chwydu, cofiwch, a minnau bron a thagu wrth wneud. Tybed beth ydyw? Ymwared a gwybodaeth y dydd, mi dybiaf. Neu gwario gormod o amser ynghanol mwg. Wyddwn i ddim.