Penwythnos a phen mawr o flaen cyfrifiadur

Wel, am benwythnos! Dw i’m yn cofio fawr o nos Sadwrn ond fy mod wedi gwisgo fyny’n ddel a fy mod i’n drewi o Chicken McNuggets drwy dydd Sul canys fy mod wedi cael ugain ohonynt y noson gynt.

Aeth dydd Sul yn eithaf llanast wedi hynny. Doeddwn i methu chwarae’r piano yn Y Mochyn Du achos o’n i’n rhy chwil, er hoffais yn fawr mynd am dro efo Owain Ne ‘i chwilio am Wyddelod i fwydro’. Serch hyn, nid dyna uchafbwynt y nos, wrth i rhywun sbachu bag Ellen o The Borough a minnau rhedeg ar ôl dyn bach Ffrengig ddiniwed yn honni ei fod o wedi ei dwyn (ac yn dadlau efo’i ffrind mewn Ffrangeg – er yr oll oeddwn i’n gallu ei ddweud oedd fy mod i wedi anghofio y rhan helaethaf o’m Ffrangeg). Aethon ni yno’r diwrnod wedyn, gyda bag Ellen yn un ond heb arian na ffôn ynddo fo ... er fu’r lladron yn ddigon ffeind gadael cerdyn Blockbuster iddi.

Roedd ddoe yn ddiwrnod erchyll, cofiwch. Mae’n gas gen i fod mewn sefyllfa lle gen i ben mawr a bod yn rhaid imi gyfieithu crap i’r Arolygiaeth Gynllunio. Am awr go dda doeddwn i’m hyd yn oed yn ymwybodol o’r hyn oeddwn i’n ei wneud, dim ond syllu ar y sgrîn yn eithaf sicr fod fy nghalon am dorri a nad oedd y diwrnod byth am ddod i ben.

Dyna grynodeb ddifyr.

Awch

Dw i’n fy ngwely. Chi’n gwybod, dw i wedi bod ar isel don yn ddiweddar, mae’n rhaid imi gyfaddef i chi. Heb fod yn fi fy hun; dw i’n meddwl bod hynny’n rhywbeth i wneud efo gwaith. Dim byd i wneud efo’r gwaith i hun, wrth gwrs, mae hynny’n ffein, ond yr holl drefn sydd ynghlwm i waith. Penrhyddid ydi fy mheth i; un bora fe ddeffroir pawb a bydda i wedi mynd ar antur i ben draw’r byd. Cewch chi weld.

Fodd bynnag dw i’n edrych ymlaen at y Chwe Gwlad. Mae ‘na rhywbeth amdani sy’n wirioneddol codi cynnwrf ynof fi amser yma o’r flwyddyn (a hynny fel hogyn pêl-droed). Er, gan ddweud hynny, does teimlad gwaith na dydd Llun wedi colled yn y Chwe Gwlad. Mae’n amharu ar yr wythnos, ac yn bendant ar y nos. A dw i’m yn hapus fod y gêm ddydd Sul; mae gen i waith ar y Llun.

Hefyd, chi’n gwybod beth? Mae’r awch am y Gogledd wedi dyfod ynof drachefn. Dw i’n ei fethu yn ofnadwy yn ddiweddar. Wir. A dw i’m yn meddwl fedra’ i ei dawelu.

Cyffro

Geshi bosib y diwrnod mwyaf cyffrous yn fy mywyd i ddydd Llun. Roeddwn i'n cyfieithu rhyw hysbysiad gorchymyn ac roedd dyn bach a'i wraig yn byw mewn chalet bren yn Ngwynedd rhywle a'r Parc Cenedlaethol eisiau eu symud. 3,000 o eiriau o gyffro llwyr ydoedd wrth i mi weiddi'n groch wrth gyfieithu ymlaen drostynt, a fe ges i'r rhyddhad mwyaf erioed pan cefais weld eu bod nhw'n cael byw yno am 3 mlynedd wedi'r cwbl.

Nofel gorau'r byd ydoedd - i'r Arolygiaeth Gynllunio. Dw i'm yn licio nhw, dydyn nhw byth yn dweud diolch am ddim byd.

Brecwastiaeth

Cawsom frecwast i’w bwyta.
Darn o dost yn dyst
Ein bod wedi mynnu’i menynu.

Cawsom sirial, o ddiwrnod i
Ddiwrnod ac ymdrochi’n
Ein Coco Pops ni ein hunain.

A chawsom laeth, er na cheisiem hi,
oherwydd bod ei blas wedi mynd eisioes
a’i sgin anniddig ar ei ucheloedd.

Troesom ein cegin yn simdde o dân
A lledu jam a marjarîn cadarn
Lle nad oedd llwy.
Troesom ein bwytle i goginio estronfwyd
Heb ystyr i’n harfer.
Muesli i ddynion
A fethant dro’r toster.
A throesom laeth y siopau
Yn Skimmed ein cywilydd ni.

Ystyriwch, a oes hysbyseb
A ddwed y gwirionedd hwn:
Gwell crempog na gwarth llwgu
A’n paned yw ein heinioes ni.

Oerwynt gerwin

Mae hi’n gythreulig o oer yng Nghaerdydd heddiw. Fydda i ddim yn un sy’n hoff o’r tywydd poeth – dydw i ddim yn licio mynd am wyliau i wledydd poeth. Mae’n gas gen i dorheulo, mae’n gas gen i nofio a mae’n gas gen i lan y môr. Ond mae hi’n ffiaidd heddiw. Dw i wedi rhewi’n stond yn cerdded adref o gwaith, ac mi rewais amser cinio wrth mynd i nôl brechdan.

Serch hynny, mae bywyd yn dda; ond dw i’n flinedig heddiw ar ôl diwrnod o gyfieithu caled a dwys am bob math o bethau. Ond dw i’n hoffi cyfieithu; ro’n i’n hoff ohono’n y brifysgol ac yn Dyffryn Ogwen cyn hynny. Blynyddoedd maith yn ôl.

Llawn fwriadaf heno felly ddiogi. Er, dydi diogi yn y nos ddim yn beth diddorol i’w gwneud. Y drefn arferol yw Neighbours, Simpsons, Hollyoaks, Emmerdale, Coronation Street, Eastenders/Pobol Y Cwm ac unrhyw beth arall sydd ar y teledu tan tua 11. Dydyn ni byth yn gwneud dim, fel mynd am beint bach slei fin nos. Sy’n biti oherwydd dw i’n hoff o beint bach slei.

Ond ni af. Diogaf. Ymlaciaf. Cysgaf.

Canfyddiad o naws Cwrw

Prin y cefais ddiwrnod da ddoe. Wedi i mi a Lowri Dwd fynd i dre gwnes fawr o ddim, ond mynd am y gawod a gwneud fy ngwallt yn ddel i gyd a rhoi crys newydd ar. A del o’n i ‘fyd, megis blodyn cyntaf y gwanwyn.

Aeth Ceren a mi ar dro i siop wedyn, a phenderfynu trio ryw bethau newydd i yfed. Fe af drwy’r tair peth. Yn gyntaf roedd botel o win coch ffiaidd (yr un); a dywedyd y gwir fe gytunem mai dyma’r tro cyntaf erioed i’r un ohonom fethu ag yfed gwin coch. Minnau’n sicr; dw i wrth fy modd efo fy ngwin coch.

Yn ail, Christmas Pudding Wine, a oedd yn edrych fel gwin coch mewn potel denau ond gwin gwyn ydoedd. Ac mae’n gas gen i win gwyn achos mae o’n actiwli blasu fel grawnwin pydredig. Roedd hwnnw’n waeth na’r gwin coch. Ond roedd canfyddiad.

Ar silff y siop gorweddai fotel pinc (a dweud y gwir y lliw pinc a wnaeth imi fynd amdani’n gyntaf - dim ond oherwydd nad ydw i erioed wedi yfed allan o botel binc o’r blaen), ac arno dywedai Cwrw Mafonen (neu Rasperry Beer, ys ddywedai’r botel yn fanwl gywir) o Wlad Belg, sef o bosib y wlad fwyaf dibwynt yn hanes cenhedloedd; ond maen nhw’n gallu gwneud Cwrw Mafonen eithriadol. Mi es i’n ôl i’r siop i brynu mwy ar ôl, ac am 10% roedd o’n hawdd hynod yfed.

Ond nis feddwais. A rŵan mae Gloria Hunniford ar y teledu a dw i’n ddigalon o’r herwydd.

Yfad iaaa

Aeth pobl gwaith allan am ddrinc neithiwr. Tro cyntaf imi erioed fynd allan efo pobl dw i’n gweithio efo. Mwynheais yn fawr, ond ro’n i’n feddw ofnadwy erbyn diwedd y nos ac mi es i ffwrdd heb ddweud wrth neb (sy’n rhywbeth dw i’n neud yn aml yn fy chwildod). Ymddiheura’ i ddydd Llun.

Aeth Lowri Dwd a mi i dre heddiw ac o’n i’n falch achos dw i’n wedi dal fyny efo Lowri ers ychydig. Dw i’m yn dda iawn ar ddal fyny efo pobl, a dylwn i wneud achos dw i’n teimlo fy mod i’n colli cysylltiad efo pobl. Hithau a theimlodd felly hefyd. Eniwe, mae gen i gur pen ond dw i’n mynd allan heno doed a ddêl.

Y Galon Alarus

Gwna i’m smalio fod gen i ryw lawer i ddweud wrthoch chi, oni bai fod y gwaith yn eitha’ da a dw i wedi synnu cymaint faint fy mod i wedi colli trefn diwrnod gwaith. Smaliwn i ddim ychwaith nad oes gronyn o hiraeth gennyf am addysgu. Mae ‘na gornel fechan o ‘nghalon wedi edifar ac yn galaru, ac mae’n boenus. Ond amhara hwnnw ddim ar fy mhenderfyniad bellach, na wnaiff? Casáu'r holl gynllunio a dod adref a gorfod gweithio oeddwn i, wedi’r cwbl.

Nid hynny mohoni, chwaith. Cwrs oedd hwnnw. Hwn ydi’r byd go iawn; ac er holl bwysau addysg (yn enwedig cwrs TAR) mae ‘na rhywbeth cyfyng dyma-dechrau-fywyd math o beth am hwn. Dydi hynny ddim yn deimlad braf yn y lleiaf.

A dyweda’ i wrthoch chi be wnaeth imi sylweddoli hynny; dw i’n gallu sbotio myfyrwyr. Fydda i’n dueddol o gael fy nghinio yn Cathays, ac mae myfyrwyr, er mawr loes a phrudd-der imi, yn edrych yn ieuengach na mi (er eu bod nhw’n dalach), ac yn fudur. A dydw i ddim yn jocian. Wn i paham y mae pobl yn casáu myfyrwyr: cenfigen wenwynig sy’n llosgi yn eu boliau i gael bod fatha nhw. Dyna sut dw i’n teimlo, yn bendant.

Yn dydi hi’n drist ofnadwy mai dim ond chwe mis yn ôl ddaru mi beidio â bod yn fyfyriwr (go iawn), a dw i’n dyheu’n ofnadwy am y tair blynedd a fu ddyfod eto a’m sgubo ffwrdd?