Ro’n i’n ffrindiau mawr efo’r Cyrnol Gaddafi yn yr ysgol. Oce, mae hynny’n gorddeud braidd, ond roedd gen i ac ambell un o’m ffrindiau eithaf obsesiwn gyda rhai o unbeniaid, neu ‘ddictetyrs’ ys ddwedant yn Nyffryn Ogwan, y byd ar y pryd. Fi oedd gyda’r obsesiwn mwyaf, nes peri i Jarrod ddweud wrthyf yn ddiweddar “mae dy ffrind di mewn trwbwl ar y funud” am yr hen Gaddafi.
Un o sawl un o’r ffrindiau yr oedd Cyrnol Gaddafi. Yr eu plith roedd yr hen Pinochet, Slobodon Milosevic a neb mwy na’n cyfaill anwylaf, yr hen Saddam a oedd yn destun hwyl ac yntau a’i dylwyth yn gymeriadau poblogaidd mewn tŷ crand yn The Sims. Nid y teulu go iawn wrth gwrs, os dwi’n cofio’n iawn Gaynor oedd y wraig a Shadrach oedd y mab.
Ta waeth mae pawb wedi marw rwan heblaw am Fidel (pwy dwi actiwli yn ei licio) a’r hen Gyrnol Gaddafi. Ew, mae’r byd ‘di newid ers fy mod i’n fach.
Nessun commento:
Posta un commento