Y diwrnod mwyaf cyffrous erioed

Fydda i’n licio meddwl bod gan Dduw ryw afael ar beth dwi’n ei wneud, er mwyn i mi gael ei feio Fo am fy ngweithredoedd yn hytrach na fi’n hun. Dwi’m yn siŵr a ydi hynny’n gabledd ai peidio, chwaith, ond amwni dydi Duw ddim yn darllen Blog yr Hogyn o Rachub felly dwi’n saff y tro hwn.

Yn ddi-ffael mi wnaf un camgymeriad bob tro y deuaf yn ôl i’r Gogladd i ddiogi, sef mynd am dro i Landudno. Dwnim pam. Mae’n siŵr y deillia hyn o’r adeg pan oeddwn fachgen ac yr aeth y teulu cyfan i Landudno bron pob dydd Sadwrn i fusnesu a chael paned mewn lle posh ... fel arfer wedi’i ddilyn gan KFC achos roedd Anti Blodwen yn ffan mawr o KFC.

Mae o actiwli yn waeth na hyn.

 

Felly mi es yno yn meddwl y gallwn fy niddori fy hun rywfaint. Ar ôl hanner awr daeth yn berffaith amlwg na fyddai difyrrwch imi yng nghanol yr holl Saeson ‘na, felly’n ôl â fi i’r car yn ddigon siomedig a heb syniad beth i’w wneud â gweddill fy niwrnod. Ro’n i wedi hanner meddwl mynd i ‘sgota ond roedd hi’n wyntog, a dydi ‘sgota’n y gwynt fawr o hwyl, a dwi byth yn dal dim ond am wymon eniwe. Dwi’m yn gor-ddweud, dwi’n ‘sgotwr gachu. Fydda i’n hapus iawn i fwyta ffish ond dwi’n dallt dim am gyfrinachau eu bachu. ‘Sna ddim un o ‘ngwialenni i’n cael fawr o iws ‘di mynd.

Ond ar y rowndabowt neshi fethu troad Bangor, a dyma fi’n penderfynu ar ennyd yr awn am dro i Gaer. Dreuliais i’r holl ffordd rhwng Llandudno a fanno’n ystyried pam fy mod i’n gwneud hyn, ac yn meddwl bob troad mai troi’n ôl fyddai orau. Ond wnes i ddim achos fy mod i isio cinio, a waeth i mi gael rhywbeth yn Gaer ddim pe cyrhaeddwn yno. Wyddoch chi’r adegau hynny pan dachi’n ddigon ‘styfnig i anwybyddu’ch hun am ddim rheswm call? Ia, fel ‘na fuo hi.

Cyrraedd wnes i a pharcio’r car mewn ardal breswyl cyn cerdded i mewn i’r dre ei hun. Caffi eithaf gwag oedd y nod. Wn i ddim amdanoch chi, ond pan fydda i ben fy hun well gennai rywle go wag i fwyta rhywbeth neu baneidio, a hynny oedd fy mhrif gonsyrn. Y broblem ydi mae caffi gwag yn wag am reswm. Chofiais i mo hyn nes i’m panini cyw iâr pesto fy nghyrraedd yn ddiffygiol braidd o gyw iâr.

A minnau wedi cyrraedd Caer o’n i’n meddwl ‘sa waeth i mi wneud rhywbeth, er nad oedd fawr o awydd arna i wneud dim. Esi am dro i farchnad Caer, sydd bob tro’n siomedig (dani’n sôn Llandudno-siom ar y raddfa siomedigaethau yma) ond nesi gael pishyn bach o gaws am ddim o un stondin. Doedd o’m yn neis iawn, ond dwi’n foi bwyd am ddim. Dwi am dreulio fy henaint yn mynd rownd tai fy ffrindiau jyst cyn amser te, ar yr amod fy mod i’n cyrraedd henaint ac y bydd gen i ffrindiau bryd hynny. Dachi’n gweld, yn eu hanfod, i mi mae ffrindiau yn rhyw fath o insiwrans bwyd fydd yn talu mewn rhyw ddeng mlynedd ar hugain. Diodda nhw sy’n rhaid tan hynny.

Hwn dio. Hwn dwisho bod.

Ar ôl fy mhum munud yn y farchnad mi heibiais y gadeirlan a phenderfynu mynd i mewn. Fydda i’n mynd i’r eglwys Gatholig gadeiriol yng Nghaerdydd weithiau – ddim i wasanaeth na dim, ond jyst i ista a gwagio fy meddwl. Dwi’n llawn sypreisys bach rhyfedd fel’na. Dwi’m cweit hyd yn oed yn siwdo-Gatholig, ond dwi’n fwy o siwdo-Gatholig na neb dachi’n ei nabod, dybiwn i. Chyrhaeddais i ddim mo’r seddi o gwbl yn y gadeirlan, ‘mond y siop, so esi allan yn ddigon sydyn achos o’n i’m isho rhoi pres jyst i fynd i ista i rywle a doedd dim awydd arna i wynebu syllu blin neb am beidio â rhoi cyfraniad.

Ar ôl treulio tua thair eiliad yn sbïo ar ryw gi oedd ‘na ddyn wedi’i wneud o dywod gwlyb (tair eiliad lon oedden nhw ‘fyd), mi esi i siop gemau cyfrifiadur. Fydda i’n licio chwarae ar y cyfrifiadur weithiau, ond dwi’m yn foi mawr am y peth chwaith. Dim ond un gêm a apeliodd, ond mi wnes i benderfyniad cydwybodol nad oedd ei hangen arna i, er bod yr ysfa i’w phrynu’n rhyfeddol.

Ydi, ma hon yn actiwal gêm.

Dwi’n teimlo fel bach o wirdo yn mynd i siopau gemau cyfrifiadur erbyn hyn a minnau’n mynd am 30 oed nesaf. Hen bryd imi gael hobi, ond gan na alla i ‘sgota na chynganeddu dwi’m yn meddwl bod ‘na ddim arall i’w wneud. Prynu dillad fyddai wedi bod yn syniad bryd hynny pan gamais i Primark. Welais i a Lowri Dwd ddynas yn gwisgo bocs cardbord amdani yn Primark Caer unwaith, so dwi’n meddwl fy mod i’n rhyw hanner gobeithio gweld rhywbeth felly yno unwaith eto. Ac mae angen tracsiwt newydd arna i ers tro byd.

Dim ond dillad shit welais i.

 Uchod: beth i'w wisgo os dachi ddim isho fi brynu peint i chi

Peidiwch â’m camddallt, nid Huw Ffash mohonof, fydda i’n gwisgo fel hwch sy wedi mynd drwy siop elusen. Ond mae gen i fy limits. Roedd ‘na ryw siop drws nesa i Primark oedd yn cau lawr, a phan wela’ i 70% o ostyngiad ar rywbeth dwi yno fel cath i gythraul, er y cymerodd amser weithio allan pa ochr oedd y dillad dynion a pha rai’r dillad merched. Os ti am groeswisgo gwna fo’n iawn, fel Mr Harris Cwm Cadnant. Bu farw ei fam o a dechreuodd o wisgo’i dillad hi, yn ôl Nain. Ddim ffycin dillad iwnisecs. Mae ‘na rai pethau na ddylai dyn eu gwisgo.

Fydda i fyw i weld hyn yn dderbyniol

‘Sna ddim gwaeth na phlant yn gwisgo dillad drud chwaith nac oes? Maen nhw’n neud hynny’n fwy ‘di mynd. Oedd ‘na ryw hogyn – dwnim, tua 11 oed ella – yn gwisgo ryw jaced siwt wrth ei fodd. Dwi jyst ... dwi jyst ddim yn dallt pam.

Un o’r pethau tywyllach amdana i, fel y bydd y rhai a’m hadwaen yn ei wybod, ydi na fedra i ddioddef plant chwaith. Wir-yr rŵan. Wna i unrhyw beth i osgoi cwmni plant. Dwi’m hyd yn oed yn mwynhau nhw ar You’ve Been Framed ‘blaw pan fydd pêl yn eu taro nhw drosodd. 

 Nob

 

O wel. To’n i methu penderfynu a oedd angen diod boeth ynteu oer arna i cyn dechrau ei throi hi tuag adra. So mi geshi goffi oer o Costa. Y tro cyntaf i mi yfad panad lawn o goffi, un oer oedd hi yn yr Eidal. Dwi’n cofio’r boi yn gofyn a oeddwn i’n gwybod bod cappuchino freddo yn oer yn hytrach na phoeth. Dwnim a lwyddish i actiwli gyfleu fy mod i’n gwybod hynny, achos o’n rhy brysur yn gwgu ar Saeson oedd yn mynnu dweud graçias wrth y gweinydd arall.

 

Ta waeth, o’n i’n teimlo’n digon o gont yn cerddad rownd Gaer efo panad oer, ddrud yn fy nwylo hogan-fach-5-oed i. Wnes i ddim mwynhau. Esi’n ôl at y car yn yr ardal grand, yn styffaglu i’w ffeindio ac yn ymwybodol iawn o’r ffaith ‘mod i’n edrych yn ddigon od wrth wneud hynny. Wn i fod pobol posh yn amheus iawn o rywun sy’n gwisgo trainers ac sy ddim yn loncian. Ond ei ffeindio a wnes. Dwi'n aml yn cyfeirio ataf fy hun fel y Golomen Ddynol achos fy ngallu i ffeindio fy ffordd i lefydd. Dwi mor rhyfeddol o dda am hyn y bydda i weithiau hyd yn oed yn ffeindio llefydd do'n i'm yn bwriadu eu ffeindio. Bendigedig.

 

Gyrhaeddais i’r car erbyn ugain munud wedi dau. Roedd y diwrnod mawr drosodd. Yrrais i adra’n canu’r holl ffordd, yn smalio ‘mod i’n ganwr enwog ar lwyfan gerbron miloedd. Fyddai’n licio meddwl ‘mod i’n rhywbeth dwi ddim; canwr enwog, awdur talentog, jiráff. Ond ar ddiwrnod pan mai’n llwyddiant mwyaf i oedd deffro allwch chi mo ‘meio i chwaith, na fedrwch?

 

Dyma'n llythrennol yr unig beth i mi ei fwynhau heddiw

Troi'n Ddigidol Drachefn

Felly fuodd yn Stryd Machen y penwythnos hwn yr aethpwyd y tŷ yn ddigidol. Penderfynodd Ceren fy ngyrru i’r Comet ‘agosaf’, yn y ffwcin sir nesaf, sef Bro Morgannwg sy’n llawn wirdos, ac mi ddewisais arial a bocs digidol i mi’n hun. Fel y gwyddoch o bosibl y tro diwethaf i mi fentro efo digidol bu’n aflwyddiant mawr – gyda arial newydd a syniad od yn fy mhen bod y signal cyffredinol yn gwella, ro’n i’n hyderus.

Brydiau felly mae’n anodd gen i ddychmygu pam ar wyneb y ddaear dwi’n hyderus am unrhyw beth, byth bythoedd. Yng nghacendod fy mywyd i, mae’r seiliau sbwnj yn gadarn a moethus ar y cyfan, ond os rhoia i gynnig ar roi ‘mbach o eisin ar ei phen mae’n mynd yn slwj ac yn difethaf gweddill y gacen. Nid fy mod i’n licio cacennau.

Y wyrth oedd i’r holl giriach weithio nos Sadwrn. Dwi’n dweud gweithio - roedd o’n pigo fyny un o ddwy set o sianeli, ac yn anwybyddu bodolaeth S4C yn llwyr, sy’n iawn ond dwisho gallu cael S4C, os nad o reidrwydd ei gwylio. Ar y llaw arall mi fedraf fyw heb Five.

Dyna fues i, tan tua thri o’r gloch y bora (do’n i methu cysgu dim – ac yn licio’r jôc fach honno fwy nag y dylwn), yn mynd o raglen i raglen, ac yn reit fodlon fy myd. Ro’n i’n cael sianeli digidol! Heblaw wrth i’r trenau fynd heibio, sy’n eitha blydi aml yn Stryd Machen.

Fel popeth da (‘nenwedig hynny) ni pharodd yn hir. Y diwrnod wedyn, wrth i mi godi cyn mynd o amgylch fy arferion Sul mi droais y teledu nôl ‘mlaen. Drwy ddydd Sul, heblaw am sianeli’r BBC, doeddwn i methu cael dim arall. Yn y diwedd, rhwng dicter a siom a’r awch dwyfol i wylio Celebrity Come Dine With Me, analog enillodd y dydd. Felly er i mi deimlo’n hapus a hyderus ddydd Sadwrn, erbyn dydd Sul o’n i’n teimlo’n ddigon fflat ac yn gorfforol £53 yn dlotach.

Rhoddaf gynnig arall arni heno o bob ongl. Sy’n swnio’n secsi ond dio ddim.