Munud â'm cythraul

Rhydd imi lonydd, mwmiais yn wan mewn gweddi wag un nos. Rhydd imi awr ddibryder, ddifeddwl. Ond dest i darfu arnaf drachefn; nid oes unman na elli fy nilyn. Dwyt ti ddim yn gyfrwys. Ti’n feiddgar. Ti ddim yn llechu yn y cysgodion yn aros i mi wneud tro anghywir, na'n fy nenu atynt fel cwningen goll; deui â nhw ataf. Ac ni roddi imi lonydd rŵan. Cefaist flas ar fy nhrechu; naddaist ddigon arnaf i deneuo f’amddiffynfa; ni dy dwyllwyd di gan ei muriau di-sylfaen na’i thyrrau gweigion.

Sawl gwaith ŷm mygaist dan domen byw? A sawl gwaith a dynnaist yn ôl y glustog ar y funud olaf, ar yr anadl derfynol? Ni fuost ddigon trugarog i orffen y gwaith. Mae dy ddiléit yn fy nghadw at dy ddifyrrwch; fi yw deryn cawell dy gasineb, a chdi â’m cadwo’n gaeth i’m hunllefau.

Erbyn hyn y mae’r crafangau’n rhy ddwfn. Hyd yn oed yn ystod y dyddiau hir a chynnes gelli hagru’r coed a throi ohonof olau’r haul a’m gorfodi i ymgilio’n gwrcwd i’m hogof; ogof sydd mor dywyll a dofn y mae hyd yn oed yr ystlumod yn ei hofni. Chdi sy’n troi unrhyw gysur a gaf yn eiriau chwerw ar bapur. Chdi sy’n gwneud i bopeth doddi o’m blaen, a dwi’n dy gasáu yn fwy na dim yn y byd. Dwi’n ddim pam fyddi gyda mi. A thithau’n ddim hebof. A rhai dyddiau ni wn ddim eithr ein cariad gwyrdroëdig atom ein gilydd.

Erfyniaf am ddarfodigaeth, yn f’argyhoeddi fy hun mai yn hynny fydd fy nechrau, ac ni elli fy hawlio mwyach. Mae gennyt ofn hynny. Pan af, ni chei ddilyn. Pan af, uwch lesni nenfwd y Ddaear, neu tan ei gwair i ddiosg ei phoenau ohonof, fydd fy nghwsg yn gaer dragwyddol.

Ond fy ofn mwyaf – a chdi â ŵyr hyn – yw fy mod gystal disgybl â dioddefwr. A gnoes dy chwilen i’m canol a gwneuthur ei waith yn rhy dda? Pan fydd y sêr yn diffodd am yr un tro olaf, gallaf fy ngweld fy hun yno. Gallaswn yn fy ngwendid gynnau’r tân a lynco'r byd. Gallaswn ar fy ngwaethaf chwerthin yn llon wrth dy lusgo ato, a’n cyd-ddioddef fyddai’n fy melysu; ein cnawd yn ymdoddi fel caws, a’r gwres yn dy frifo di gangwaith gwaeth na mi. Am imi ffendio yng nghesail dioddef gartref clyd, cyfarwydd. Am iti ddwyn fy mhwyll a throi fy meddwl yn lobsgóws ddisynnwyr a dwyn ohonof ffiniau bod. Am iti wneud hynny ormod.

Am iti fy nhrechu un tro’n ormod.   

Rhydd imi lonydd, mwmiais yn wan mewn gweddi wag un nos. Rhydd imi awr ddibryder, ddifeddwl. Ond dest i darfu arnaf drachefn.

Siopa 'Dolig

Mae Mam yn dweud fy mod i angen mwy o fitaminau. Mi ffoniodd am hanner awr wedi naw i ddweud hyn, felly pan welais y ffôn yn canu ar adeg mor hurt roeddwn i wedi argyhoeddi fy hun yn syth bod rhywbeth yn bod (e.e. marwolaeth, salwch, damwain ddifrifol). Teulu modern ydym ni a bydd Mam a fi yn cyfathrebu drwy e-bost yn aml y dyddiau hyn. Mae Dad yn dal i ffonio, gan nad ydi Dad yn dallt y rhyngrwyd; bydd wastad yn gofyn i mi a’r chwaer os byddem fodlon rhoi gwers iddo, ac iawn rydym ni’n dweud cyn dianc nôl i Gaerdydd neu Colchester cyn iddo gofio gofyn drachefn.

Dwi jyst yn ddiolchgar nad ydi Nain yn gofyn.

Ond ia, yn fy e-bost diweddaraf at fy Mam dywedais fy mod wedi blino’n arw yn ddiweddar a dywedodd hi mai diffyg fitaminau sydd wrth wraidd hyn, yn bosib iawn. Dos i Bŵts, meddai hi, maen nhw’n ddrud yno ond byddant werth y drafferth. Felly mi wnaf heno.

Rhaid i mi wneud rhywfaint o siopa ‘Dolig yr hon wythnos hefyd. Gan fy mod yn sengl a bod fy nghriw o ffrindiau yn rhy gynnil i gyd-ddosbarthu anrhegion dod o hyd i rywbeth i ‘Nhad, Mam, fy chwaer a Nain sydd angen (ni chaiff fy Nhaid ddim. Sori.) a wn i ddim le i ddechrau. Dw i’n ofnadwy o unigolyn a phrin y byddwyf yn prynu anrhegion i neb, pa ddigwyddiad neu ŵyl bynnag sy’n mynd rhagddo.

Mae Nain yn hawdd (steady on!). Mi gaiff gryno-ddisg corau neu rywbeth. Dw i ‘di bwriadu prynu cryno-ddisg Queen neu rywbeth i Dad ers blynyddoedd felly mi wnaf eleni. Fel rheol Mam fydd yn prynu rhywbeth i’r chwaer yn fy enw i ond eleni mi brynaf rywbeth, a fi’n ddyn mowr efo job a ballu. Mae hynny’n gadael Mam. Dw i’m yn gwybod beth mae Mamau’n licio. Dydi hi’m yn alcoholic felly byddai jin neu fodca yn amhriodol. Does diben prynu dillad achos troi ei thrwyn gwnaiff.

Y broblem ydi ein bod ni’n bobl wahanol iawn, fi a Mam. Ond damnia, dw i newydd feddwl, beth ydi’r un peth y mae genod i gyd yn licio? Siocled. Llond bocs o siocledi. O’r tenau i’r tew maent yn eu bwyta â diléit (jyst bod y rhai tew yn dueddol o fwyta crynswth yn fwy, sy’n egluro pam eu bod nhw’n dew, debyg).

Swpyrb. ‘Dolig? Sorted.

Diwrnod i ffwrdd

Dw i wedi cymryd y fraint o rhoi ddiwrnod ffwr' i fi'n hun. Gan fod y coleg mor ddibwynt dw i wedi penderfynu aros adref a chynllunio fy ngwersi (heb son am fynd i Lidl i brynu mozzarella). Yn ogystal, mae gen i wddf sych ar y funud a prin y medraf siarad.

Reit, dw i'm am son wrthoch chi am y penwythnos. Roedd o'n rybish. Oeddwn i adra digon cynnar i weld y blydi Briodas Fawr (er, rhaid imi gyfaddef, dw i wedi bod yn ei dilyn yn selog hyd yn hyn). Problem mwyaf S4C ydi eu bod nhw'n rhoi y rhaglenni da neu gweddol i gyd i mewn ar y penwythnos, megis Y Briodas Fawr, Johnathan a Cnex. 'Sdim rhyfedd fod y ffigurau gwylio mor isel os mai dyna maen nhw am ei wneud.

Braf hefyd gweld y bydd Yr Alban yn annibynol cyn bo hir, ys wetws hwynt. Cymru fydd nesa', gewch chi weld. Er, na fydd hynny'n cael gwared o'r llygod o'r ty 'ma, oni bai fod y Gymru Rydd yn mynd ati ar ymgyrch ddwfn o ymwared a hwynt o 437 Newport Road efo'i holl luoedd a grym. Fe'u clywais yn mynd o amgylch y waliau neithiwr yn fy ngwely. Bastads. Dw i ofn i un mynd i mewn i'r gwely efo fi a phlannu'i hun rhwng fy nghoesau, dyna oedd yn mynd drwy fy meddwl am y ddwyawr cyn y bu imi lwyddo cysgu neithiwr.

Bwyd yn barod. Ta ra!