A&E (fy hoff le i)

O ffisig. Efallai y gwnaethoch sylwi ddoe fy mod i mewn rhywle ychydig yn wahanol i’r arfer. Yn feddyliol, hynny yw. Wel ia, mi ges ddamwain, fel y dywedais yn fras. Dwi’n dechrau blino ar gael damweiniau’n chwil ac erbyn hyn yn argyhoeddedig fy mod i am farw o ganlyniad i un ohonynt ryw bryd, ond o leiaf y tro hwn y gallaf roi’r bai ar rywun arall sef Haydn Blin am fy ngwthio. Jario fy ysgwydd. Mi frifodd. Wedi bod allan yng Nghaerfyrddin yr oeddwn efo hwnnw a Rhys. Do’n i’m yn dallt bod y lle llawn Saeson – yn wir, yr unig un i ni glywed yn siarad Cymraeg oedd Hedd Gwynfor (cyfarfod siawns os bu un erioed). Fe alla i ddweud gyda’m llaw ar fy nghalon fy mod i’n clywed mwy o Gymraeg ar noson allan yng Nghaerdydd nag a wnes yng Nghaerfyrddin. Dadrithiol iawn.

Felly mi es gyda’r Dwd i adran damweiniau brys Ysbyty’r Mynydd Bychan yng Nghaerdydd nos Sul. A diolch iddi hithau am ddod yn de. Ceir cyfuniad rhyfedd iawn o bobl yno, rhai’n frawychus, rhai’n druenus, ac un yn ddynes chwil yn ei phumdegau yn llawn gwaed ac a oedd yn drewi o waed sych. Mae arogl gwaed sych yn troi arnaf, rhaid i mi gyfaddef. No wê bod y butain wirion feddu’n cael benthyg fy ffôn i. Ac ni chafodd. Aeth am fygyn a mewn ac allan o’r adran yr aethai. Symudasom ni i’r gornel o’r ffordd wrth ryw ddynas Somali oedd yn gwneud y peswch a snortian erchyllaf a glywais innau erioed, a chanddi drwyn fel skislope. A hogyn a’i fam. Roedden nhw’n ddoniol oherwydd mi allai rhywun ddweud eu bod nhw yno am reswm amheus, a hithau’n ysgwyd ei phen arno bob pum munud. Rwbath yn nhwll ei din, cytunais i a’r Dwd.

O oes, mae ‘na hwyl i’w gael yn yr adran damweiniau brys. Duw, waeth i chi chwerthin ar rai o’r cleifion ddim os ydych chi yn eu plith ac yr un mor bathetig â nhw.

Ta waeth, ar ôl gweld y nyrs, a hen jadan flin oedd honno ‘fyd er fy mod innau’n gwrtais iawn efo hi, cefais sgan pelydr-x a gweld nyrs arall a oedd yn neis. So mi roes i mi gocodamol. A ffyc mi, dwi ‘di treulio’r deuddydd dwytha yn spaced out – fedra i ddim meddwl am ffordd Gymraeg gall o ddweud hynny. Ond yn wahanol i amheusach bethau, do’n i’m yn licio bod ar y cocodamol. Felly dwi wedi stopio’i gymryd.

A dwi’m isho mynd i ffisio wsos nesa achos dwisho mynd i’r Gogladd am ychydig ddiwrnodau, cyn i mi fynd i’r afael â swydd newydd yr wythnos ganlynol. Dyna wnaf, geith y ffisio a’r cocodamol fynd i ffwcio. Sa chdi’m yn cael y fath beth yn chwaral ‘stalwm eniwe. 

Cocodamol

Oherwydd Haydn Blin a'i fileindod (natho fy ngwthio a doedd 'na'm cyfle mul i fi ddisgyn yn gall) dwi mewn byd bach gwahanol ar y funud ac yn drygd yp ar gocodamol. Ma'n brofiad diddorol. Nid argymhellaf.

Smwythyn ben bora

Dydi 2011 ddim yn hwyl hyd yn hyn. Mae ‘na nerf yng nghefn fy ysgwydd wedi dal rŵan, sy’n uffarn bach yn ystod y nos a dwi methu cysgu efo fo, ddim yn dda iawn beth bynnag. Allwch chi ddweud ei fod yn mynd ar fy nerfau. Ond byddai hynny’n jôc sâl. Byddai ei alw’n jôc sâl yn jôc wael. Ac, argoel, dwi’n teimlo’n wael. Sy’n beth, ym ... gwael.

Reit, llai o din-droi. Y mae’r chwaer a minnau yn bobl wahanol, fel dwi wedi’i ddweud sawl gwaith. Dydi hi ddim yn dallt pam fy mod i isho mynd nôl i fyw yn Rachub, a dwinna ddim yn dallt pam ei bod hi isio mynd i fyw i Lundain, sef twll din llawn cachu y byd. Nid barn mo honno, eithr ffaith. Ond â ninnau mor wahanol prin iawn yr ystyriwn syniadau ein gilydd heb sôn am ddefnyddio ein syniadau ein gilydd.

Yr wythnos hon mi wnaf eithriad. Wyddech chi’r gair Cymraeg am ‘smoothie’? Smwythyn ydyw, gair cysurus sydd rhywle rhwng ‘mwythau’ a ‘smwddio’? Ta waeth mae’n swnio fel y math o air y gallai rhywun gael noson dda o gwsg arno. Y pwynt ydi dyma gaiff y chwaer i frecwast bob bora. Well gen i fy wy ar dost ond yr wythnos hon, a minnau yn parsial i ryw smwythyn bach o bryd i’w gilydd p’un bynnag, mi ydw i’n cael un i frecwast bob bora – penderfyniad byrbwyll ar fy rhan os bu un erioed, achos mae ffrwythau’n ddrud ac mae wyau’n blydi lyfli.

Ddoe, serch hynny, mi deimlais yn effro iawn drwy’r bora, yn y fath fodd nad ydw i fel arfer. Creadur dryslyd, araf ydw i, llai ffraeth na choedan a llai ymwybodol o realiti na chynghorydd Llais Gwynedd, a hynny o brinwallt fy ngogledd i ddrewdraed fy ne, ond ro’n i o gwmpas fy mhethau ddoe.

Cawn weld felly ai’r ateb i hyn ydi smwythyn ben bora. Peidiwch â betio arni, chwaith. Dwi dal yn meddwl bod ffwytha, ar y cyfan, yn shit.

Rhwymedd bach yn poeni pawb o hyd

Ocê, dwi’n gwbod dyna o bosibl y teitl gwaetha a roddwyd i flogiad Cymraeg erioed ond triwch chi wneud yn well y ffycars digywilydd. Oedd o rhwng hwnna ac ‘mae rhwym yn y carchar’ a ‘tasa’r tîn ma’n gallu siarad’ ac roedd angen meddwl am rywbeth hwyl er mwyn codi’r colon ... ym, calon.

A ph’un bynnag mai’n ddydd Iau erbyn hyn a dwi ddim am, ar y pwynt hwn o’r wythnos, geisio codi tôn y blog. Os dechreuir wythnos yn rhwym fe’i gorffennir felly hefyd.

Dydw i byth wedi bod yn rhwym o’r blaen. A sylweddolish i fyth cyn lleied o hwyl oedd y peth – nid ei fod o’n ymddangos yn beth ‘hwyl’ fel y cyfryw, yn yr un ystyr â hwylio neu reidio camal, neu hwylio camal os y daw ati. Ar ôl bron wythnos o ddioddef a byw ar lacsatifs a’r pilsenni hyfryd eu henw, stool softeners, mae pethau’n lleddfu tua’r de. A bu’n rhaid hefyd droi at ffrwythau, sef grŵp o fwyd nad wyf yn eu casáu ond ‘sgen i fawr fynadd efo nhw – ‘chydig bach fel fy nheimladau am y Blaid Werdd. Ond pwy ohonynt hwy Wyrddion a wyddant drychineb rhwymedd o fyw ar ddeiet o ddail a rhisgl? Blydi hipis.

Ond mae golau ym mhen y twnnel, i ddefnyddio ymadroddiad anffortunus. A chan yr Hogyn awydd enfawr am basta ar hyn o bryd, fel y bydda ni chwarter Eidalwyr yn ei gael yn achlysurol, mi lwgaf fy hun heddiw ac yfory a gobeithio y daw treial diweddaraf fy mywyd trist i ben yn fuan.

Siomedigaeth

Dwi dal yn rhwym ddiawledig ac mae 'mol i'n gwneud synau rhyfadd.

Roedd gen i lot o bethau gwell i flogio am wsos yma mond cwyno am rwym y gwna i'n i diwedd swni'n feddwl.

Neith fwy o orinj jiws rwan.

Lloriwyd

Cysur bach iawn yw na chaiff yr Iddewon fwyta’n nerf clunol, neu sciatic, mewn difrif calon. Dydi o ddim yn rhywbeth y disgwyliwn i neb o ba grefydd bynnag ei wneud. Dyma pam bod y blogio wedi bod yn weddol ysgafn yn ddiweddar, wrth i’r etholiad hwn gymryd sedd gefn gen innau’n bersonol ar hyn o bryd. Mae’r nerf clunol yn chwarae hafoc efo fy mywyd ers wythnos bellach, a dydi o ddim yn hwyl. Dydi o ddim yn hwyl o gwbl. A dweud y gwir yn onast ma’n ffwcin brifo.

Rhag ofn na wyddoch, mae fy nhrothwy i ar gyfer poen yn ddigon isel. Mae’r cyfuniad o fod yn, mi gredaf, un o brif gwynwyr Cymru yn ategu hyn yn y ffordd waethaf bosibl. Dywedir bod trothwy poen dynion yn gyffredinol isel ond dwi’n eithaf pathetig er gwaethaf hynny. Serch hynny, dwi wedi profi digon o boen gorfforol yn ystod fy mywyd. Mae’r blog hwn yn dyst i’r pen-glin a graciodd bron i bedair mlynedd nôl (wele gyfraniadau Haf 2006 yn ieuenctid y blog newydd – dyddiau da – heblaw i mi gracio ‘mhen glin, sbwyliodd hynny haf cyfan rhaid i rywun ddweud, er i mi eithaf fwynhau canu’n shitws ar ben y seddau yn Nhŷ Isa’ efo crytshus).

Cyn hynny, llwyddais drwy ryfedd wyrth ddatgysylltu fy ysgwydd drwy chwarae tenis. Yn anffodus mae’r hanes mor bathetig ag yr awgrymir felly wna’i mo’i ailadrodd. Datgysylltu am ei mewn, nid am ei hallan, wnaeth.

Flynyddoedd cyn hynny cefais y fraint o gael rhywbeth na wn beth ydyw yn Gymraeg ac nad ydw i am ei gyfieithu, sef twisted testicle. Bydd unrhyw ddyn neu hogyn sy’n dal i ddarllen erbyn hyn yn siŵr o wrido a do, hogia, mi frifodd hwnnw gyn waethed ag ydych chi wrthi’n dychmygu iddo frifo. Erbyn hyn dwi jyst yn ddiolchgar bod y boi bach dal yno!

A minnau’n meddwl bod yr ysgwydd, y pen-glin a’r aill yn Goron Driphlyg Poen i fechgyn, mae’n debyg gyda’r nerf clunol fy mod i’n agosáu at y gamp lawn! Gallwn wneud jôc wael amdano’n mynd ar fy nerfau ond gwn na châi ei gwerthfawrogi, felly waeth i mi orffen yn y ffordd arferol drwy ddweud er fy mod i’n cerdded fel bo gen i gorcyn fyny fy mhen ôl dwi dal yn grêt a thwll din pawb arall!

Y gŵyn dragwyddol

Y cefn sydd wrthi eto. Mi glywsoch droeon dros y misoedd diwethaf ond mae’r boen ar waelod fy nghefn wedi bod yn waeth dros y penwythnos nag erioed. Nid oherwydd antics nos Iau – oblegid arhosais i mewn weddill y penwythnos hir - roedd y dartiau yn ffantastig, fy math i o beth heb unrhyw amheuaeth. Roedd gêm van Barneveld a Phil Taylor ychydig yn siomedig, ond teg dweud ein bod wedi tancio digon i lorio buwch erbyn hynny. Ha ha, buwch ‘di meddwi; hoffwn weld. Wel, i fod yn deg fe welwch rywbeth tebyg ar stryd Pesda bob penwythnos ond awn ni ddim i hynny.

Hwyl a gafwyd hefyd ar ôl y dartiau mewn tafarn yng Nghaerdydd. Roedd ‘na fiwsig ymlaen, a chriw bach o ddilynwyr selog gyda’r band neu unigolyn, ac mi ges innau a Ceren hwyl yn eu heclo. Ydyn, rydyn ni’n bobl erchyll yn y bôn. Maen iawn i heclo digrifwyr ond llai felly cerddorion, yn enwedig wrth ebychu “all hwn ddim canu siŵr Dduw” pan y gall wneud yn ddigon dymunol. Ond dwi’n gwybod y math o bobl dwi’m yn licio ac roedd o’n edrych fel rhywun sy’n smygu pot a byw mewn tŷ budur felly ffwcia fo.

Ond nôl at fy nghefn. Ddylwn weld y doctor i fod yn gwbl onest, achos mae’n boen ers misoedd erbyn hyn, sy’n mynd a dod rhaid dweud. Dydw i ddim yn licio meddygfeydd o gwbl. Y tro diwethaf ro’n i yno roedd merched y dderbynfa yn anghwrtais ac un baban yn sgrechian crio i’r fath raddau y bu i mi ddwfn ystyried ceisio cic adlam efo fo. Carchar, nid euogrwydd, oedd f’unig rwystr.

Dwi bob amser yn teimlo’n wirion o flaen doctor hefyd, mae o fatha dwi methu egluro be sy’n bod efo fi. Does ‘na fawr o’m byd gwaeth na doctor yn troi rownd a dweud rhywbeth tebyg i “cymra barasetamol” a dyna’r ofn. Ac wedyn gafodd hwnnw ar ‘Caerdydd’ gancr y pancreas efo’i boen cefn. ‘Run ffordd neu’r gilydd fydda i’n teimlo’n wirion, felly os dwi’m yn well ar ôl fy mhen-blwydd, mi af at y doctor iddo gael fy niystyru. O leiaf y bydda i’n wirion yn swyddogol wedyn.

Dwi nôl! (sori)

Helo! Wnaethoch fy methu? Peidiwch ag ateb hwnnw.

Dwi ddim am sôn am y gêm, gwell fyddai peidio i fod yn onest. ‘Doedd ‘na fyth peryg y byddwn yn mynd allan i’w gwylio, cofiwch. Dywedodd y meddyg mai gwell fyddai ymlacio am rywfaint o amser, a ategwyd gan yr argymhellion yn y daflen Guidelines for Head Injuries a roddwyd i mi. Dylwn fod wedi gofyn am y fersiwn Cymraeg, os yw’n bodoli, ond dydi egwyddorion ddim y peth cyntaf ar feddwl rhywun ar ôl iddynt fod yn concysd am ddiwrnod go dda.

Na, sôn yn fras amdanaf fy hun a wnaf a’r wythnos a fu. Fel y crybwyllais mi ges ddamwain y nos Wener gynt, yr oedd ei chanlyniadau yn ddigon ofnadwy i weld. Disgynnais ar stepen gyda’r nos, gan agor rhan dda o’m gên a tshipio un o’m dannedd, heb sôn am daro ‘mhen yn ofnadwy o galed.

Ni lwyddais gyrraedd yr ysbyty tan ddydd Sul a chael pwythau a dim sympathi. Digon teg, rili. Erbyn cael y pwythau ‘doeddwn i heb fwyta am 27 awr ac yn teimlo’n waeth o’i herwydd. Nid tan ddydd Mercher y bu i’m hawch i fwyta ail-ddyfod, ac ro’n i’n dal i deimlo’n benwan erbyn dydd Iau.

Mi es i dynnu’r pwythau ddydd Gwener. ‘Doeddwn i ddim yn edrych ymlaen at hyn achos fel rhywun call dydw i ddim yn licio poen. Fe’m rhyfeddwyd gan y ffaith nad oedd yn brifo yn y mymryn lleiaf, ond dwnim sut y gallwn eillio i fod yn onast, bydd hynny’n hwyl pan ddaw ati. Dywedodd y ddynas neis y dylwn fynd nôl i’r ‘sbyty yn o handi os nad ydw i’n teimlo’n well.

Rhyngoch chi a mi a’r Gymru Gymraeg, dydw i dal ddim yn teimlo 100%, ond ‘does na’m ffiars y bydda i’n mynd ar gyfyl y ‘sbyty eto, fe’m canfyddir mewn ffos cyn i hynny ddigwydd. Mae’r ysbeidiau o deimlo’n benwan wedi heibio ond dwi’n ofnadwy o flinedig a thwp o hyd. Tra nad oes iachád i’r ail (yn fy achos i) cysgu mwy fyddai orau ar gyfer y llall. Gwely fydd hi syth ‘rôl lobsgóws a Life heno ‘ma.

Da da

Sumai bobl! Ar ôl y blogiad diwethaf hen bryd i mi droi at bethau llai dychrynllyd, felly bydda i ddim yn sôn am Lowri Dwd. Na, nôl at bethau syml i mi dwi’n credu.

Un o’m prif broblemau (nid y meithion manion broblemau) ydi fy mod i’n hoff iawn o flas ffisig a thabledi. Stefen, Ibruprofen a phethau felly, ond yn weddol ddiweddar cefais fy hun yn troi at Rennie.

Dwi’n uffernol am gael asid stumog a dŵr poeth, fel arfer ar ôl yfed, felly mae Rennies a’u bath yn bethau digon hanfodol yn fy mywyd i. Mae Rennies blas ar gael, sef y rhai dwi’n licio’n fawr – lemon, mefus, mwyar ac oren dwi’n meddwl ydi’r blasau. Anodd gen i gyfleu faint dwi’n licio’r diawliaid bach; maen nhw’n blasu fel Love Hearts, sef heb amheuaeth un o’r da da’s gorau y rhoddodd Duw yn ei holl wybodaeth ar hon ddaear.

Dyma ddolen ddiddorol am Love Hearts.

Fydda’ i ddim yn bwyta da da’s yn aml. Gas gen i licris allsorts neu anisîd, ond fel y lliaws yn ôl rhyw arolwg diweddar, poteli Cola ffisi ydi fy hoff dda da, ac wedyn Skittles efallai. Da ‘di da da.

Y Teimlad

Na, ‘doeddwn i byth am lwyddo rhoi llith i chwi ddoe, gyfeillion a gelynion, ro’n i’n gelain i’r byd drwy gydol y dydd. Mi gefais benwythnos trwm, a deimlodd yn sicr ar y Sul yn anarferol o drwm, felly dwi’n cael saib o’r meddwi os nad y peintiau hamddenol.

Bu’r teulu i lawr, a chawsom fwyd yn Le Brasserie yng nghanol dinas Caerdydd. Mae’n lle hynod posh, ond gyda U2 yn chwarae yn y stadiwm roedd gan y bwyty fwydlen wahanol ar gynnig nad oedd hanner cystal â’r arfer. Chwadan ges i. Fel rheol dwi’n caru chwadan, dyma fy hoff gig, ond chwadan posh oedd hon, a dydyn nhw ddim yn coginio chwadan posh yn iawn. ‘Motsh gen i pa beth ddywedyd neb, mae’n rhaid coginio chwadan yn iawn, ddim yn ganolig neu ar yr ochr amrwd, yn wahanol i stêc.

Gadewais y teulu a mynd allan gyda’r cyfeillion gyda’r nos. O, mi feddwais. Dydw i ddim yn cofio llawer o ddiwedd y noson, ond afraid dweud roedd dydd Sul yn ddedfryd greulon. Mam wnaeth bopeth yn waeth wrth fynnu ein bod yn mynd fel teulu i Gastell Coch ar gyrion Caerdydd. Yn bersonol, ‘doedd gen i ddim cymhelliant i fynd, a fawr ysgogiad i fynd nôl fel mae’n digwydd – nid ydi ystryffaglu o amgylch blydi castell bach dibwrpas yn rheswm i’m deffro o drwmgwsg meddw.

Felly’n bur flinedig ro’n i’n gwely ymhell cyn wyth ar nos Sul ac ni ddeffrois tan saith fora Llun, ac ni symudias nac am bisiad nac am ddiod na dim yn ystod y cyfnod hwnnw.

Wrth gwrs dwi’n teimlo’n well rŵan, er dwi’n cael un o’r teimladau erchyll ‘be ddiawl nes i nos Sadwrn’, sy’n pur amharu ar wythnos unrhyw un.

Am gyfaill cas ydi alcohol. Tebyg at ei debyg, de.

Dannedd duon

Yn gyffredinol feddylais i erioed fod gen i ddannedd gweddol. Mi ges fresys yn fy arddegau, ond heb eu gwisgo gormod doedd fy nannedd byth yn berffaith ac fe aethant nôl i’r un siâp a fu ynddynt gynt.

Dwi fel y rhan fwyaf o bobl. Dydw i ddim yn hoffi’r deintydd, a ‘sgen i ddim dannedd peffaith. Dydyn nhw ddim yn felyn, ond dydw i ddim yn edrych ar eu holau cymaint ag y dylwn, dwi’m yn meddwl. Wel, mi ges gadarnhad o hynny neithiwr.

Bydd yr hylenydd deintyddol y byddaf yn ei gweld bob amser yn dweud wrthyf i edrych ar ôl fy nannedd yn well. Bob tro bu’n rhaid iddi roi polish ar y dannedd ‘fyd. Bydd yn siarad yn aml, hefyd, sy ddim yn beth gwych i hylenydd deintyddol, ond fydda i ddim yn licio mynd achos mi fydda i’n cael ffrae am beidio gwneud digon.

Ond wrth frwsio fy nannedd neithiwr deimlish i’n sâl. Mae fy nannedd blaen ar y gwaelod yn iawn o’r blaen, ond pan gefais gipolwg y tu ôl i’r rheini mi ges sioc. Roedd y tu ôl yn ddu. A du go iawn hefyd, gyda llaw. A pha beth bynnag arall yr hoffwn yn y byd hwn, dwi ddim isio dannedd du.

Dydw i ddim yn siŵr beth i’w wneud. Tai’m i ddweud celwydd mae gen i ffycin ofn o’r hylenydd, a hithau wedi polishio ‘nannedd ddwywaith o’r bron erbyn hyn, ond doeddan nhw BYTH mor ddrwg â hyn o gwbl. Dwi’n meddwl yr af i Boots heddiw a gweld be sy ‘na. Dwi wedi cael sioc.

Dwi methu gweld

Mae’n dair blynedd yr haf hwn ers i mi gael prawf llygaid, sy’n ddwl a dweud y lleiaf. Wn i ddim sut y gall rhywun ofalu am ei olwg fel y gall gyda’i ddannedd, er enghraifft, ond os gellir gwneud hoffwn i wybod.

Fel pawb arall bydda i fel arfer yn deffro yn y bora efo golwg aneglur ond mae hynny wedi gwrthod ildio heddiw yn fy llygad chwith. Hwnnw ydi’r cont, fel mae’n digwydd. Mae’r golwg yn y llygad de yn iawn, diolch am ofyn, ond dydi’r llall ddim ac felly mae’r sbectolion sy’n rhaid i mi eu gwisgo (yn gwbl anfodlon) yn gryfach o lawer ar un ochr.

Profias y llygad gwallus drwy geisio darllen pethau ar y newyddion ond yn ofer. A hyn oll sydd wedi gwneud i mi feddwl y dylwn fynd am yr ail brawf llygiad hwnnw yn o handi. Cawn weld, siŵr o fod y bydda i’n iawn erbyn diwedd y dydd a chwyno heb reswm ydw i. Hynny neu fy mod i’n araf fynd yn ddall.

Yr Wylaidd Lemon

Ar ôl penwythnos trwm dydi hi ddim yn anarferol i mi deimlo’n erchyll am ddyddiau wedyn, ac nid oherwydd y pen mawr anochel a ddaw i’m canlyn ddydd Llun (fydda i’n weddol ddydd Sul fel rheol), a’r dŵr poeth sy’n para dyddiau.

Fy ngorn gwddw i sy’n brifo, a ‘sdim ots pa ffisig dwi’n ei gymryd mae gwellhad yn anobeithiol. Mi roddaf gynnig ar bopeth, Strefen (sef strepsils efo ibruprofen – dwi’n siŵr i mi grybwyll o’r blaen pa mor hoff ydw i o flas ibruprofen – tasa ‘na dda da blas ibruprofen mi a’u prynwn), ffisig go iawn, Smoothers, hylifau. Erbyn hyn mae’r gwddw’n brifo ers pedwar diwrnod a dwi’n diolch na fyddaf allan y penwythnos hwn, er y bûm allan neithiwr. Camgymeriad neu be!

Ond mae un arf wedi dod i’m sylw, y lemon. Na, nid bod yn sarhaus oeddwn, ond lemon y ffrwyth ydi’r achubiaeth (gyda llaw cawsom drafodaeth ryw bryd am ba fwyd na hoffech gael eich galw, sef lemon, rwdan a nionyn – mae’n siŵr bod mwy – sa chdi’m yn sarhau rhywun yn Saesneg drwy eu galw’n parsnip nafsat?), gyda dŵr poeth a rhywfaint o siwgr i leddfu ar y chwerwder.

Y peth ydi, mae lemon yn wrth-facteria, ac mae o’n gwneud mwy o les i’r gwddw na’r un ffisig neu dabled dwi wedi’i gymryd yn ddiweddar. Dwi wedi dweud erioed mai pethau naturiol sydd orau. Mae hefyd yn bryfleiddiad, ac wele ffaith ddiddorol, ddibwpas

A halved lemon is used as a finger moistener for those counting large amounts of bills such as tellers and cashiers

Da ‘di gwybodaeth!

Cloc y corff

Gallwn ymddiheuro am fy niffyg blogio yr wythnos hon hyd yn hyn, ond teimlaf nad wyf cymaint o golled â hynny ac na fyddai’r math o bobl fyddai’n darllen y llithflog hon yn gwerthfawrogi ymddiheuriad p’un bynnag.

Fy mai i ydi’r cyfan. Wnes i ddim cyrraedd adra tan wedi 7 nos Wener, sef wrth gwrs ar ôl saith o’r gloch fore dydd Sadwrn ac nid jyst cyn i Angharad Mair oresgyn y sgrîn am 7yh nos Wener. O ganlyniad i hyn ni chodais tan dri p’nawn Sadwrn. O ganlyniad i hynny roedd yn rhaid dechrau yfed am chwech nos Sadwrn (neu bosib iawn cynt, dywedwn 6) a doeddwn i ddim adra yn Stryd Machen tan bump fore Sul.

Ped ystyriem mai fy mhenwythnos fu ar ôl gorffen gweithio tua 4.30 nos Wener a chyn i mi ddechrau eto 8.30 fore Llun, roeddwn i’n yfed 39% o’r amser, gan lwyddo gysgu tua 22% o’r amser. Mae hynny’n ddifrifol wael, neu’n dda, yn dibynnu sut ydych chi’n ystyried y pethau hyn.

Bellach, fel y gwyddoch, mae’n ddydd Mercher a dwi dal yn dioddef sgîl-effeithiau un o’r penwythnosau trymaf ers i mi ei gofio ers blynyddoedd. Y peth drwg am hyn ydi’r nosweithiau hwyr sy wedi chwarae hafoc gyda chloc fy nghorff. Ar hyn o bryd dwi’n teimlo y dylwn fod naill ai’n cael brecwast neu’n gwylio Eggheads, dwi jyst ddim yn gwybod ddim mwy – a heb sôn am stwffio’n hyn llawn Remegel, Soothers a Strefen drwy’r wythnos, dydw i ddim yn cael hwyl.

Gogledd i mi penwythnos hwn. Caf yno iachad am fy mhechodau dinesig.

Dychwelaf

Mae’n ddrwg gennyf, i raddau gweddol isel, nad wyf wedi blogio ers cyhyd. Dwi wedi bod yn sâl ac adref yn tagu a thisian a drewi am y rhan helaethaf o wythnos. Ffliw.

Wedi’r cyfan, dyn ydw i, a dydi dynion methu â dygymod â ffliw nac annwyd. Wrth gwrs, ‘does gen i neb i roi sympathi i mi, er i’r fferyllydd ddweud mai cadw’n hydradol a chael sympathi fyddai prif gynhwysion fy ngwelliant. Gan ddweud hynny, pan fydda i’n sâl go iawn mae’n well gen i fod pawb yn cadw’n glir ohona i, nid rhag ofn i mi drosglwyddo’r salwch (prin yw’r pethau a fyddai’n rhoi mwy o bleser i mi mewn gwirionedd) ond mae sympathi yn gwneud i mi deimlo’n sâl pan fydda i’n ‘sâl’ (yn hytrach na ‘wedi brifo’n gorfforol’ pan fyddaf yn hoff o sympathi).

Fodd bynnag dwi’n dod at fy hun unwaith yn rhagor, nad yw o reidrwydd yn beth da ond ta waeth. Erbyn hyn, dwi’n edrych ymlaen at fynd adra dros y Dolig. Mae’n llai na mis ers i mi fod yn Nyffryn Ogwen ond byddaf yn mynd nôl yn weddol aml erbyn hyn. Byddaf, mi fyddaf yn methu Dyffryn Ogwen yn y gaeaf – rhaid fy mod i’n licio’r lle myn diân.

Blogiwr Sâl

Dwi ddim wedi bod yn flogiwr da yr wythnos hon, ond dwi wedi bod yn flogiwr sâl. Fel arfer mae gen i system imiwnedd gref, ond pan mae hi ar chwâl mai ‘di cachu arna i. Yn wir, dwi wedi bod yn tagu gymaint dros y dyddiau diwethaf fel bod fy asennau yn brifo ar y diawl ac yn gyson, a ‘sgen i ddim llais erbyn hyn sy’n gwbl drasig. A dwi bron yn sicr fy mod wedi cael haint gan Lowri Dwd sy jyst yn codi cywilydd arna i.

A dwi ddim yn licio Obama achos mae’n sleimllyd ac mae’r diawl am ennill, mae hynny’n gwneud i mi deimlo’n sâl, y sleimbeth iddo. Gas gen i bobl savvy, yn benodol oherwydd nad ydw i gant y cant ynghylch ystyr y gair, a gwleidyddion selebriti. A choeliwch ai peidio, dwi ddim actiwli yn ymddiried yn Obama.

Dwi’n mynd am McCain achos mae’n hen a methu codi’i freichiau ac mae Sarah Palin yn ddoniol ei diffyg ymennydd (ac ydw dwi’n ei ffansio mymryn). Ia, yn y lleiafrif wyf yn hyn o beth, ond mae Ceren yn cytuno.

Sôn am Ceren fe aeth y ddau ohonom i’r dyfodol echnos. Cawsom sgwrs fideo gyda’n gilydd ar ein ffonau symudol. Pa mor cŵl ydi hynny? Roedden ni’n gallu gweld ein gilydd a phopeth. Chwe blynedd nôl roedd gen i ffôn Nokia efo cês Draig Goch arno oedd yn mynd bîb-bîb pan oedd rhywun yn ffonio. Mae’n eithaf sgeri meddwl beth y bydd ffonau yn gallu gwneud yn y dyfodol. Dwi’n gobeithio panad.

Ffŵl ydw i

Ffŵl ydw i. Cefais benwythnos trwm, a hynny ar ôl bod yn tagu fel diawl drwy’r wythnos diwethaf. Er gwnaethaf ail-ymafael ar rywfaint o ffisig dwi ddim gwell heddiw o gwbl. Yn wir, dwi’n teimlo’n waeth ac yn tagu bobmathia i fyny.

Dyma feddylfryd y diwrnod i’ch diddanu (diolch i’r Blewfran am hyn): os ydych chi’n benthyca miliwn o bunnoedd, ydych chi’n filiwnydd?

Fedra i ddim cael fy mhen rownd ffasiwn bethau.

Y Dagedwriaeth Fawr - Rhan II

Dwi ddim wedi cysgu neithiwr. Na’r noson gynt. Yr un oedd yr hanes; tagu a throi’n gythryblus o boeth hyd orfod agor y ffenestr. Dal i dagu am rywfaint a bod yn iawn. Deffro dwyawr wedyn yn tagu. Nôl i’r gwely, ac ymlaen y mae’r stori’n myned. Sydd o leiaf yn golygu fy mod yn gallu defnyddio fy hoff ddywediad, “Dwi’n teimlo fatha brechdan”, yn bur aml.

Synfyfyrio ddaeth i’m rhan yn y nos paham y mae’r tagu’n manteisio arnaf. Mae’n teimlo yr un fath â phan, tua deufis nôl os cofiwch, y tagais flewyn i fyny ar ôl tair noson o beswch diddiwedd. Mi fyddwn, fel y gellir dallt, yn poenydio’n arw pe byddid hynny’r achos, gan nad ydw i’n bwyta gwallt, llyfu cŵn na gwledda ar gathod.

Ond daeth damcaniaeth arall ataf ym min yr hwyr, a dw i ddim yn golygu hynny mewn ffordd ffyni. Na, wedi eildro o ddeffro neithiwr, a oedd yn dri o’r gloch y bore (do’n i methu cysgu dim) cofiais y ffaith ddifyr honno ein bod yn bwyta ar gyfartaledd wyth pry cop bob blwyddyn. Medrwch ddychmygu y parodd hyn gryn anesmwythder i mi yn fy stâd hanner-freuddwydiol, yn sicr yn y wybodaeth bryd hynny bod un wedi mynd i mewn i’m corn gwddw a chreu gwe yno, felly roedd yn rhaid i mi yfed dŵr.

Y drydedd waith i mi ddeffro, wel, tua chwarter wedi chwech, ro’n i’n eithaf sicr bod un arall wedi dilyn ogof fy ngheg at y llall. Am faint y gallent fod yno? Wrth gwrs, dydi’r ddamcaniaeth hon heb bara, yn hytrach dwi wedi setlo ar y ffaith bod gennyf annwyd neu haint erchyll, neu’n gobeithio, fel y tro diwethaf, heno’r drydedd noson y daw blewyn i’r amlwg ac y caf gysgu unwaith drachefn.

Cyfuniadau

Ceir cyfuniadau sydd at fy nant, a rhaid nad ŷnt. Dwi’n cofio, a minnau’n llai (neu’n ifancach p’un bynnag) fe’m gwrthyrrwyd gan y ffaith bod fy ffrind, Rhys BH, yn hoffi brechdanau cig oen a sbred siocled. Hyd fy myw i’r funud hon ei hun ni allaf ddychmygu'r ffasiwn gyfuniad afiach a fwytäed, yn llawen heb orfodaeth, gan un o’r ddynol ryw.

Un arall sy’n troi arnaf ond sy’n boblogaeth ymhlith y boblogaeth gyffredinol ydi siocled a chreision. Mae’n gwneud i mi deimlo’n sâl. Bydd rhai yn hoffi panad a ffag, a rhai yn hoffi ryvita efo menyn, ond un o’r cyfuniadau od dwi’n hoffi ohonynt ydi brechdan pasta, yn fenyn difeiriog i gyd gyda brith saws tomato. A chyfuniad arall hyfryd, wrth gwrs, brechdan lobsgóws, er mai brechdan anodd ei pherffeithio ydyw.

Ac, heb ymhelaethu gormod, dydi naill ai bwyd môr neu nionod ar bizza ddim yn iawn. Yn foesol, grefyddol ac yn rhesymegol felly.

A beth am nytars sy’n mynnu rhoi caws mewn brechdan ffishffingars, neu ofnadwyon lu’r byd a fynnant gymysgu sôs coch a grefi ar blât – yn enwedig cinio Sul? Ewch ymaith, fudryddion!

Un cyfuniad ddi-frechdan sy’n afiach ydi Snakebite, wrth gwrs. Ac ydych chi erioed wedi clywed am Chinese? Hanner chwerw, hanner lagyr, yn ôl y sôn. Ac un cyfuniad sy’n gwneud i mi isio chwydu hyd eithaf gallu fy stumog ydi fodca a chôc – mae o wastad wedi troi arnaf – yr oglau yn fwy na dim, am ryw reswm.

A phan fyddaf yn cerdded i’r gwaith dwi’n mynd heibio bar coffi Harleys sy’n gwerthu pei twrci a ham, sy jyst ddim yn swnio’n iawn imi.

Ond wrff cwrs, fel y mae nobs yn ei ddweud (PAM ffwc y mae rhai pobl yn ddweud 'wrff cwrs'?), fy marn i ydi hyn oll. Siŵr Dduw bod rhai ohonoch, bobl sâl, allan yno’n hoff o nionyn ar eich pizza neu gôc yn eich fodca, wn i ddim.

Ond, ew, mae ‘na bobl afiach allan yno. Wyddoch chi pwy ydych chi. A dachi’n troi arna’ i.

Afiachrwydd a'r Blewyn Dirgel

Mae haenau o afiach yn yr hwn fyd. Gall rhywun fod yn afiach oherwydd eu bod yn drewi, fel Haydn Blin. Gall rhywun feddu ar bersonoliaeth afiach, fel Dyfed Flewfran. Gall rhywun fod yn gwbl afiach eu naws, fel Lowri Dwd. Gallwch fod yn afiach o hiliol, sydd ryw haen yn uwch o hiliol nag wyf i, neu’n afiach o gas a thywyll eich gwedd. Gallwch fod yn afiach ddigon eich arferion, fel pan gafodd Ceren biso yn bin y golchdy yn Senghennydd. Na, nid wyf wedi anghofio.

Mae’r afiach a wyf innau yn wahanol, ond fe’i cyrhaeddais neithiwr. Ers rhyw dridiau dwi wedi bod yn tagu llawer (sef pesychu i rai pobl ond tagu y bydda i’n ddeud, fel rhywun o Rachub a’i dafodiaith gref, gyfoethog) a heb ddeall pam. Mi gefais ryw ffisig ar ei gyfer ond ni wnaeth wahaniaeth, ac ni chysgais yn ddigonol oherwydd y tagu hirfaith tan y bore bach.

Ond wedi bod yn tagu yn y gwely am dros awr, ac yn syrffedu braidd, mi ddyweda i hynny wrthoch, mi deimlais rywbeth yn dyfod o’m gwddw ac i mewn i’m ceg. Wrth estyn i mewn sylwais mai darn o wallt ydoedd, ac mi beidiais â thagu ar f’union (er bod y gwddw dal yn bur boenus). Do, yn wir, bu’r tagu yn deillio o wallt. Wn i ddim gwallt pwy ydoedd, mawr obeithiaf f’un i, ond nid wyf wedi bod yn cnoi fy ngwallt yn ddiweddar, na gwallt neb arall o ran hynny. A, na, ni piwb mohono chwaith (a naddo, dwi heb â gwneud yn ystod y tridiau felly dim sylwadau ‘ffraeth’).

A dyna fy haen o afiachrwydd ar y raddfa, gwalltbesychwr; sy’n eithaf uchel i fyny, mifawrdybiaf.