Stôl ar ôl,
Ar ôl mae stôl,
Ond be ddaw wedyn?
Sosej rôl.
Roeddwn fardd ym more glas fy llencyndod gynt.
Sosej rôl yn
RHEIBUSfel eryr
pasteiog.
Ydi, mae’r hen chwedlau’n wir. Beirdd ddoe yw’r bwytwyr
mawr; ac ar ôl oes o gynganeddu, hen gelf na ddeall neb ac na ddiolch neb amdani eithr cynganeddwyr, gan
draflyncu cywyddau ânt dew gan swmp eu gallu; archwilient finiau’r
archfarchnadoedd yn eu blys am englynion newydd ond methiant ddaw iddynt bob un
oherwydd ni chewch mewn archfarchnad farddoniaeth a dyna pam fod Mei Mac
bellach yn ugain stôn ac ni fydd yn gadael ei dŷ mwyach ond i odli.
Nid oes yn rhaid i feirdd penrhydd odli felly maen nhw’n
dewach fyth fel rheol.
Ond methu’r pwynt ydwyf – yn ôl ato. Cerddais ar droeon i lawr y lôn fach tua’r ffridd brudd, grimp gan sychder, lle gwelsai’r hynafiaid ryfeddod yn y rhedyn a gwirionedd yn yr wybren faith gynt oddi fry; ac ynddi sêr gwib rif y gwlith yn ... gwibio.
Welais i mo hynny erioed, ond mi welais yno Dewi Llwyd, ac mi wn fod Dewi Llwyd yn licio wy wedi’i ffrio achos mi fydd weithiau’n gwisgo wy wedi’i ffrio am ei ben fel het, fel rockstar y werin bobl. Aethpwyd ag ef i’r ddalfa am fod rhaid; ofnai’r plant ei benwisg ac fe’i hymosodwyd arno gan wylanod a chan gathod, yn ffyrnig eisiau wy. Heidiodd am ei gylch bryfaid a rhedodd oddi wrthynt nerth ei draed ac yn wylofain – rhedodd i fyny’r bryn a lawr i’r glyn, rhwng yr eithin a’r grug a’r Melyn Mair, i geisio’u gwaredu, nes dod i orweddian yn lwmp di-anadl ar weiriau’r wern. Erbyn hynny, roedd yr wy wedi hen ddisgyn oddi ar ei ben gyda’r holl redeg, ac ar ôl hel ei feddyliau am ei ddiwrnod diweddaraf, ymlusgai’n wrthodedig tua thre, cyn parhau â’r cylch dieflig eto drannoeth.
Bu farw Dewi Llwyd yn ddeunaw oed.
1 commento:
Braf I dy weld yn ol.
R Tyler
Posta un commento