Iawn? Yn dydych chi’n casáu sdiwdants? O’n i yn y dafarn neithiwr, am y tro cyntaf ers hydoedd yng nghanol yr wythnos, er mawr loes imi, a dyma ryw bybcrol enfawr o fyfyrwyr (non-GymGym) yn dŵad i mewn yn creu twrw a’i gwneud yn amhosibl mynd at y bar. Wel, oeddwn i’n flin. Bues i fyth mor gythreulig â hynny.
A dyma fi’n meddwl am fwyd wrth wylio gêm United. Hoff ydw i o feddwl am fwyd. Dw i a Kinch wedi bod yn mynd am fwyd bob cinio ers tair wythnos, tan yr wythnos yma achos fod ei swydd yn yr amgueddfa wedi dod i ben ond dim ots dw i ‘di hen flino ei glywed yn gofyn am chickenandbaconbaguette bob dydd eniwe.
Haydn sy’n ddoniol wrth goginio. Un garw yw Haydn, heb na chariad at ddyn na bwyd ac mae’n bwyta ffa pob a sglodion o leiaf dwywaith yr wythnos gyda rhywbeth (ond peidiwch â dweud hynny wrtho neu flin a fydd) ac yn gwadu ei fod (nid bydd yn hapus gyda mi pan weliff yr hwn flogiad). Ond does doniolach beth na’n Haydn ni yn gwneud lasagne neu ryw fân bei bugail gyda golwg o wir gyrhaeddiad a bodlondeb ar ei wyneb caregog, a fynta’n lledu’r mins ar hyd y ddysgl. Bron y gellir gweled swigen meddwl yn dyfod o’i ben ac yn dweud “Dyma gampwaith fy wythnos; dyma gyrhaeddiad arall i’m cofnod” - cyn ei stwffio yn yr oergell am ddyddiau a chymryd y lle i gyd.
Yn wir, eiliadau felly sy’n gwneud bywyd yn ddioddefol.
Nessun commento:
Posta un commento