BORING

Fel hanner Sais, bûm yn ddigon ffodus i etifeddu’r rhan honno o’r Saeson y gellir ei alw’n “ochr dda”. Y broblem efo’r Sais ydi nad oes fawr o ochr dda ganddo.

Am ba reswm bynnag mae’n mynd yn erbyn y graen i mi ymwneud â’r Saeson, yn rhannol oherwydd nad ydw i’n cylchdroi yn yr un cylchoedd â hwy, ac yn rhannol o’m dewis i fy hun. Hiliol? Nac ydw, dw i ddim yn casáu Saeson. Cul? Wn i ddim. Fodd bynnag, dydyn ni ddim yn ymwneud.

Ac mi sylwais paham ddoe, wrth eistedd gyda dau ffrind o Sais i Nain (does gen i ddim ffrindiau sy’n Saeson - nid yw hynny o’m dewis i, gyda llaw, ond felly y mae) yn cael bwyd. Yr hyn a nodwyd gennyf oedd rhywbeth syfrdanol, ac nid y pethau ystrydebol. Nid wyf yn cyfeirio at y traha, y dirmyg ac ati, ond at y ffaith mai’r Saeson, heb os nac oni bai, ydyw’r hil fwyaf boring ar hanes y ddaear.

Does dim byd diddorol amdanynt. Rhyfeddaf na sylweddolais o’r blaen. Mae gen i ffrind yn Reading (sy’n Almaenwr) ac rwyf wedi aros yno droeon, a sylwi pa mor ddiddim ydyw’r Saeson. Mae eu sgwrs yn gyfyng a’u hiwmor yn wahanol.

Ac roedd hynny'n amlwg ddoe. Mae hacen yn boring. Eu sgwrs yn ddiflas. Eu rhyfeddod o bopeth Cymreig yn diwn gron a glywid droeon. Gwell dirmyg na'u rhyfeddod nawddoglyd unrhyw bryd. A sylwais fy mod wedi gweld hyn â bron bob Sais - dw i jyst methu, er fy myw, â'u cael yn ddiddorol.

Mae i’r Sais ei rinweddau, cofiwch, dydw innau, hyd yn oed, methu dadlau â hynny, ond o Dduw paham a roist y ffasiwn bobl anniddorol â’r Saeson yn gymdogion i ni? Paham na chawsom hwyl yr Eidalwr, traha’r Ffrancwyr neu rywioldeb amheus y Groegiaid drws nesaf, ond na, fe’n melltithiwyd â chenedl o liprynnod gor-boleit cyfforddus.