Dw i’n llawen iawn fy nghywair heddiw, a dydi hyd yn oed cwmni Dyfed Athro, y peth gwaethaf a ddigwyddodd i addysg Gymraeg ers brad y Llyfrau Gleision, ddim am fy rhwystro. Nid wyf bellach o dan hyfforddiant. Wyf gyfieithydd.
Derbyniaf eich cymeradwyaeth yn y modd trahaus arferol.
Er, hoffwn dal ddod o hyd i’m talent. Ymhle y’i canfyddaf? A byddai dawn o werth, hefyd. Mi fedraf blygu fy mawd yn ôl yn bell, ac mae fy nawn o wylltio a sarhau yn un hyfryd (efallai bod hynny’n amlwg fan hyn, ond yn y cnawd wyf ganwaith gwaeth – un o wir ryfeddodau’r byd modern yw sut y bod i mi gyfeillion, er mi fentraf mai fy swyn cyffredinol sydd wrth wraidd hyn).
Mae’n rhaid meithrin dawn, mi gredaf, i raddau. Felly, pa ddawn a hoffwn? Fe’i dywedwyd gennyf eisoes; ysgrifennu nofel (h.y. mwy na cholofn ofnadwy yn dIMLOL).
Mi rannaf gyfrinach: dw i wrthi yn ysgrifennu cyfres o straeon byrion. Ond eto, gor-ddweud ydyw hyn, mewn difrif, a minnau wedi sgwennu tua chwarter un wythnos diwethaf cyn terfynu. Ond mi ddyfalbarhaf – llechfaen sydd yn fy ngwaed, sy’n caledu’r ysbryd, er ei bod yn achosi lot o fflem.
Nessun commento:
Posta un commento