Dw i’m yn denu a dw i’m yn dew. Dwi ‘di colli llawer o bwysau eleni, stôn i gyd, ond dros y ddeufis diwethaf mae’r bol a drechwyd yn ei ôl. Wn i ddim pam, ond mi gredaf mai cyfuniad o bastai a pheidio â cherdded i’r gwaith ydyw. Gyda’r myfyrwyr eto’n ôl yn Y Waun Ddyfal a’r cyffiniau, mae angen i mi gerdded, achos does gen i ddim lle i barcio, felly cyn bo hir mi eith y bol drachefn.
Ond mae pastai yn broblem arall. Wn i ddim beth i gael i ginio bob dydd, wyddoch chi. Byddaf yn aml yn hoffi baget neu’i debyg, ond maen nhw’n eithaf drud os cewch un bob dydd. Mae hynny’n beth digon iach i’w fwyta, cofiwch. Ond yn ddiweddar mi dw i wedi bod yn poeni am arian, felly mae bwyd brasterlawn, afiachus wedi cymryd fy mryd o’r Cornish Bakehouse yng nghrombil y ddinas.
Nid lle afiachus na bwyd afiachus sydd yno - dim ond os ydych chi’n mynd yno mor aml ac ydwyf innau yn ddiweddar. Pasteiod, sleisys pitsa, sleisys efo stêc neu gyw iâr a madarch, mmm. Ond mi roddaf stop ar hynny, ac nid af yno gymaint o hyn ymlaen.
Ond beth i fwyta wedyn, fe’ch clywaf yn gweiddi’n groch ar sgrin eich cyfrifiadur (os mai dyma’r achos; calliwch er mwyn Duw)? Wel, mi fyddaf yn mynd am dro weithiau i Boots neu rywle i gael rhyw lap i fwyta. Y broblem ydi, ond am eu hymhongarwch llwyr a’r bobl fain hurt sy’n eu bwyta, ac er eu bod yn flasus, nid ydynt yn fy llenwi. Dw i’m yn foi salad, ond mi fyddwn yn ei gael i ginio, pe na fyddai’r dognau y gellir eu prynu mor bitw ac efo sawsys od. Ac eniwe, ma’n wir, mae salad i gwningod.
Llwgu gwna’ i’n diwedd.
Nessun commento:
Posta un commento