Dw i ‘di penderfynu mai blog ydi’r peth i mi. Does gen i ddim mo’r stamina i ysgrifennu nofel. Dwisho, ond fedra’ i ddim. A dweud y gwir, mae stori fer yn her, a cherdd hefyd, er fy mod newydd brofi mai odlwr o’r radd flaenaf ydwyf. Serch hyn, mae ‘na ddigon o lol yn mynd drwy fy mhen i’w rhoi mewn manion bach fel hyn. Mae’n rhyddhad. Fyddwn i’n ffrwydro pe na bawn â blog.
Rydwyf yn mynd am y Gogledd eto ddydd Gwener am dridiau. Diolch i Dduw. Ers mynd i Lundain dw i wedi bod yn awchu am fynydd a glyn, tai’m i ddadlau. Mae Llundain yn rhy bell ac yn rhy fawr i mi. Dw i’n blwyfol, mae gen i fy ffiniau a dw i’n fodlon iawn iawn yn trigo rhyngddynt yn gwbl barhaol. Dw i’m angen antur na chyffro na Starbucks, ond awyr las a gwair gwyrdd a defaid yn brefu ganol nos yn cadw chdi’n effro tan dri.
Fedra’ i ddim cweit cael yn iwsd i’r trên sy’n mynd heibio fy nhŷ yn Grangetown draw, fodd bynnag. Mi fydd yn mynd hyd oriau mân y bore (pa ynfytyn sydd isio mynd am drên yn ystod y fath oriau, ni wn. Ond ynfytod ydynt yn sicr) ac yn achosi i’r tŷ crynu ac nid dim ond unwaith yr wyf wedi deffro mewn braw.
Hefyd, cefais freuddwyd bod pobl ddiarth o Mars yn cymryd drosodd y byd neithiwr. Roeddwn i’n ddewin na fedrodd y Saesneg, felly prin oedd fy help yn y pen draw.
Nessun commento:
Posta un commento