Magi lwyddodd

Y broblem efo pobl sy’n cwyno am bobl sy’n cymryd y moral high ground ydi eu bod nhw’n gwybod go iawn mai yn y fan honno y dylen nhw fod hefyd. Felly tydw i ddim am fod yn boblogaidd iawn am y llith ganlynol. Ond does fawr o ots gen i am hynny. 

 

Mi geisiaf fod yn gryno, serch hynny. Fe wyddoch mai am Fagi y bydda i’n sôn yn y blogiad hwn. Tydw i ddim am amddiffyn Magi, afraid dweud. Tydw i ddim ychwaith yn coelio’n ddieithriad na ddylid siarad yn ddrwg am y meirw. Roedd Magi yn ddynes ffiaidd. ‘Sdim pwynt imi ymhelaethu ar hynny – os ydych chi’n darllen hwn debyg ein bod yn gytûn ein barn arni. Er na fedra i helpu â theimlo edmygedd amharod iawn am ei phenderfyniad hi, fel gwleidydd roedd Magi yn wrthun imi.

Tydw i’n sicr ddim efo ots bod Magi wedi marw.

Ond tydw i’n sicr ddim yn dathlu.

Na, fedr rhywun f’oed i ac o’m cefndir i ddim llwyr amgyffred â Thatcheriaeth yn ei hysblander erchyll, ddim i’r graddau â rhai pobl yn sicr. Does dim yn bod â chasáu Thatcher am yr hyn a wnaeth, chwaith, o ystyried nid o reidrwydd yr hyn a wnaeth, ond y ffordd y’i gwnaeth. Does dim yn bod efo dweud ei bod yn hen gont er ei bod newydd farw, chwaith. Mi oedd hi.

Ond fedra i ddim, nid gronyn yn fy mod, ddathlu marwolaeth unrhyw unigolyn waeth pa mor afiach, ffiaidd (nodwch eich ansoddeiriau’ch hyn os mynnwch) oedden nhw.  A does dim lot o bethau ychwaith yn fy ngwneud i mor wirioneddol anghyfforddus i’m craidd. Mae’n anodd gen i goelio fy mod i’n lleiafrif yn hynny o beth – hyd yn oed yng Nghymru – ond mae meddwl fy mod i yn peri mymryn o fraw imi. Fel y gwelwch o ffynonellau fel Twitter, Facebook, ond hefyd efallai yn eich gweithle neu wrth siarad â ffrind, mae ‘na lot o bobl sy’n hapus bod Magi Thatcher wedi marw. Tydi ymhyfrydu ddim yn air rhy cryf, chwaith. Maen nhw’n falch ei bod yn farw. Rhyngddon nhw â’u pethau, amwni.

Es i fanylder mawr wrth gloi jyst rŵan,  cyn ceisio cronni popeth yn baragraff. A dyma’r diweddglo ar ei gryno ffurf.

Thatcher greodd ein cymdeithas fodern ym Mhrydain, ac i raddau mawr mae’n unigol nid cymunedol, yn anofalgar, yn faterol eithriadol, yn coelio bod popeth heb werth ariannol yn ddiwerth, ac mewn ffordd ryfedd – yn gas. Wedi'r cyfan, dyma'r gymdeithas lle nad oes dim sanctaidd mwyach, gan gynnwys bywyd. Yn syml, hi feithrinodd gymdeithas lle daethai’n dderbyniol i ddathlu marwolaeth rhywun; ac yn digwydd bod hefyd ei marwolaeth hi. Teg dweud felly ei bod yn iawn dathlu marwolaeth Magi Thatcher, achos hi â'n harweiniodd ni at y fan hon, at y gymdeithas hon, a’i gwnaeth yn iawn gwneud hynny. Ond cofier drwy wneud hynny mae ‘na un gwirionedd, sydd imi o leiaf, yn iasoer. Mae’n dangos mai Magi lwyddodd.