Dyheadau

Iawn bobl y byd? Banana i bawb? Dim problem.

Felly mi aeth neithiwr yn ddidrafferth. Nid fod unrhyw beth wedi digwydd. Ie wir, dw i’n edrych ymlaen i fy siop fechan. Gas gen i olchi dillad, mae un o gant a mil o bethau bychain sy’n cyfrannu at y carth enfawr a elwir yn fywyd imi. Felly dw i wedi dod fyny â’r cynllun slei o brynu mwy. Serch hyn, mae diffyg arian yn un o’r pethau mawrion sy’n distrywio popeth yn fy mywoliaeth, ond bydd yn rhaid imi ddysgu byw felly. Arwydd ar gyfer y dyfodol ydyw.

Does gen i ddim mo'r arweinydd neu’r gwyddonydd neu’r athrylith ynof, gwelwch. A taswn i’n seleb fyddwn i’n un o’r rheiny ar sioe gêm ganol nos y mae rhai pobl yn adnabod yr wyneb ond neb yr enw.

Taswn i’n alcoholic bydda neb isio yfed efo fi. Taswn i’n gogydd ni fyddai neb yn bwyta fy mwyd. Taswn i’n butain fydda neb isio cysgu efo fi. Taswn i’n ysgrifennu byddai neb yn darllen fy ngherddi na’m straeon. Mae’n rhaid i mi, er mwyn Duw, stopio gyfuno pethau dydw i’m yn dda iawn arnynt.

Na, dw i am cael affêr efo smackhead tŷ cyngor, a mynd ar Trisha.

Cynlluniau

Sudachi rapsgaliwns? Oes ‘na rywun arall yno sy’n licio madarch ond eto ddim yn cîn iawn arnyn nhw pam maen nhw’n laith a mae ‘na sdd yn rhedeg ohonynt ar hyd a lled y plant. A dweud y gwir, dw i’n teimlo’n eithaf sâl.

Ddim cymaint o sâl â Rhys Ioro, os ca’ i ddweud, neithiwr, a fynta’n chwydu o flaen Eglwys Gospel yn y Mynydd Bychan cyn dod i mewn i’n cegin a siarad am ‘drychfilod’ a dywedyd geiriau mawrion megis ‘dywedyd’ a ‘trychfilod’ (yn benodol).

Mae gen i ddiwrnod mawr yfory. Dw i’n mynd am dro efo’r Kinch i ganol dre yfory amser cinio i brynu crysau; a ninnau ein dau angen edrych yn smart i gwaith. Ac wedyn dw i’n mynd gyda Lowri Dwd am beint, sef rhywbeth nad ydan ni wedi gwneud gyda’n gilydd ers cyn cof.

Duw a ŵyr, efallai yfory fe gofiwn ni pam!

Haha Saeson!

Helo! Gwaeddwch! Bloeddiwch! Ymnoethwch! Mae Cymru wedi curo Lloegr! Ha! Onid ydyw’n wir, er yn druenus felly, nad ydyw’r Cymry gyda fawr ots am guro neb arall ond am y Saeson? Wedi’r wythdeg munud ddoe mi deimlodd bod holl boen y gemau cynt yn anweddu i ffwrdd a bod gwerth i guro Lloegr yn fwy na dim. Wrth gwrs, a gwelsoch chi mo hyn yn dod, roeddwn yn feddw.

Ia wir dyna ddiwedd fy hanes mewn difri. Dw i wrth fy modd gyda’r Mochyn Du, a bu i Dai Sgaffalde gynnig sedd i mi. Heb fymryn o sbeit, dydi Dai Sgaffalde (aka Emyr Wyn) ddim yn siwtio gwisgo crys sy’n dweud SAMURAI; mae o braidd fel afal yn honni mai banana ydyw. Serch hyn y sedd a gynigiwyd i dîn bodlon iawn.

Heddiw fe fyddaf yn cyfri’r gost o’r noson, wedi imi unwaith eto cael 20 Chicken McNugget wrth gerdded adref ar ôl Clwb a theimlo’n sâl iawn o’i herwydd, ond fedra’ i ddim helpu licio Chicken McNuggets. A cheir gwell bwyd na stwnsh iâr mewn cytew od?

Ni chredaf.

Metro

Myfi a glof yr hon wythnos o flogio parhaus gyda chwynfan traddodiadol. Os mae un peth yr ydym ni’r Cymry yn dda am hynny yw cwyno, ac nid eithriad mohonof yn hyn o beth. O gwbl. Fel y gwyddoch. Pobl Metro sy’n ennyn fy llid anferthol, diddiwedd heddiw.

I’r rhai ohonoch nad ydych yn gweithio yng Nghaerdydd, a bydd cyfran go dda ohonoch, megis y person ac ysgrifennodd “jason morgan gay porn” ar Gwgl cyn dyfod i’r blog hwn rhywsut, mi egluraf. Mae Metro yn bapur newydd am ddim y mae pobl yn ei roi allan ar y strydoedd gyda’r bore. Wn i ddim ba bwy bynnag yw’r hyn bobl; creaduriaid od yn llechu dan bont y rheilffordd ger Sainsburys, ac yn gofyn mewn llais isel gyda gwên gam, “Metro?”

Maen nhw wedi gofyn hynny i mi bob bore yr wyf wedi cerdded i’r gwaith, a hynny er fy mod wedi gwisgo’r un het a’r un gôt pob diwrnod yn ddi-ffael, a hithau’n oer. A phob diwrnod myfi a wrthodaf. Poni chânt y neges? Dydw i ddim isio Metro. Mae’n crap. A hoffwn ei ddatgan yn groch i’r byd.

Osgo gwael

Roeddwn i’n cerdded i’r gwaith heddiw a gwelais Haydn ar ochr arall y ffordd yn cerdded i’w ddarlithoedd. Osgo gwael sydd ganddo, mae top ei gorff yn hongian oddi-ar y gweddill ohono. Ac mae Ellen yn cerdded fel pengwin parhaol pissed off am gael ei watwar gan gwmni fisgedi, ac yn ôl y sôn mae gen i dinc o’r hoyw ynof wrth gerdded lawr y stryd; os, yn wir, y cymerir bod Brad Pitt yn hoyw, wrth gwrs.

Fedra’ i ddim disgwyl tan y penwythnos ac rwy’n anelu am y Sadwrn fel llofrudd am dir sanctaidd. Does gan Gymru fawr o gyfle o guro, wrth gwrs, gŵyr pawb hynny, ond mae gwyrthiau’n bosib, wedi’r cyfan, mae gan Blaid Cymru tair sedd yn San Steffan o hyd, er gwaethaf cael Ieuan Wyn Jones yn arweinydd, ac mi gurodd y Tramp y Lady yn y diwedd yn do? Gas gen i ffilmiau efo anifeiliaid yn siarad, fel Babe. Unig bwynt anifeiliaid yw cael eu bwyta a gorau po gyntaf y’i bwyteir i gyd.

Y Graith Seicolojical Ffug (neu, blogiad arall efo teitl eithaf randym)

Iawn chief? Dw i’n flinedig oherwydd fe’r aethom ni i’r Bae neithiwr, i ryw warws a’i trowyd yn far, a chwarae cwis. Dydw i, na neb arall am wn i, wedi chwarae cwis tafarn ers yr ail flwyddyn yn y Mackintosh pan oeddem ni’n wael uffernol. Felly y bu eto, a daeth yr holl deimladau ffiaidd o rwystredigaeth a dicter a syndod ac anfodlonrwydd cyffredinol yn ôl ataf, a doeddwn i ddim yn hapus, yn enwedig gan mai y Fi oedd yn gyrru, a does gwaeth na siarad efo Haydn ar ôl iddo fo gael ambell i beint a fynta’n mynnu bod gen i deep psychological scars. Sydd, a gaf i gymryd yr hwn gyfle i ddweud, ddim yn wir.

Ac felly y mae bod gan Kinch swydd yn awr, a bydd yn ennill mwy na fi. Sydd, wrth gwrs, o loes calon i rywun mor sinigaidd ac ydwyf innau. Nid cenfigennus, wrth gwrs, dydw i ddim yn neud cenfigen. Bydd i’n gwneud lot o deimladau eraill, cofiwch, yn cynnwys dryswch, hunan biti a sbeit, i enwi’r rhai sydd fwy na thebyg y tri uchaf.
Dw i’n mwydro. Gwell i mi weithio mwy.

Enw Gwychaf yr Anifeiliaid

Newydd sbotio yr enw gorau ar anifail yn hanes yr iaith Gymraeg pe’i chyfieithir. Sea snail yn Gymraeg yw iâr fôr lysnafeddog – faint o wych y byddai pe’i hadlewyrchir yn Saesneg fel snotty sea chicken?

Gwaed

Helo gyfeillion, sut mae’r hwyl? Dw i’n teimlo’n ofnadwy oherwydd fy mod i’n hynod, hynod flinedig. Eithriadol felly, a dywedyd y gwir yn ei gwirionedd plaen. Gallaf i ddim, er fy myw, gofio rhannau enfawr o nos Sadwrn, er bod ambell i lun eithaf doniol ond cywilyddus wedi dod o’r unman i ddangos eu hunain ar Facebook. A blin oeddwn efo rhyw hen goc oen ddaeth ataf a heb ysgogiant ddatgan : “There’s only two people I hate, the English and Welsh-speakers!” Twat.

Aethom ni ddoe am fwyd i ryw dafarn o’r enw The Deri, oedd yn flasus tu hwnt i flas. Dyna’r tro cyntaf dw i wedi llawn lwyddo bwyta cinio dydd Sul ar ddydd Sul ers hydoedd gyda hangover (a dyma lle dw i’n fod i ddweud bod Llinos isio mensh ar fy mlog, felly dyna ni: Llinos). Mi esh i i dŷ’r genod nes ymlaen i wylio Lady and the Tramp, sef ffilm nad ydw i wedi ei weld o’r blaen ac mi benderfynais fod ‘na ormod o plotholes ynddo fi i mi.
Hwyrach ymlaen, cawsom ni adref bizzas ac eistedd o flaen y teledu i wylio Fallen Angel. Nid ydyw o syndod mai’r unig ffordd yr wyf innau a Haydn ac Ellen yn bondio gyda’n gilydd yw drwy wylio rhaglenni llofruddiog eu naws; y mae’n gyfle i ni ymdrybaeddu yn ein cyd-awch am waed a phrudd-der i’r ddynol-ryw a phob rhyw un sydd efo car neisiach neu dŷ gwell na ni. Ac mae hynny’n lot o genfigen.