Jyst synfyfyrio'n sydyn

Ai fy yw'r unig un sy'n llwyr colli'r ewyllys i anadlu rhwng tri a phedwar o'r gloch yn y gwaith?

Achubiaeth Swreal

Mae gen i bum munud yn sbâr i ddywedyd stori fechan i chi. Neithiwr fe dorrodd Ellen lawr yn agos i gylchfan Gabalfa (yn ei char, nid yn feddyliol) a fu’n rhaid i mi a Haydn fynd i’w hachubiaeth, â’i char yn tagu fel hwran ar gôc. Felly mi aeth Haydn a hithau yn ei char hi o fy mlaen, gyda’r hazards ar, a minnau y tu ôl, yn rhoi’r hazards ar fel y dymunais, ac yn canu’r corn arni hi am fynd y ffordd anghywir neu siglo ar hyd a lled y ffordd.

Teimlad od iawn, ar y motowê, oedd rhoi Radio Cymru ymlaen, a chlywed miwsig cowbois yn dod ac yn llenwi fy nghar (Cowbois Rhos Botwnnog, dw i’n eitha’ siŵr), a minnau’n dilyn Ellen yn ofalus iawn, y ddau ohonom efo hazards ar, yn mynd 30 milltir yr awr. Heb air o gelwydd ni theimlodd fel dim ond am y car chase arafaf a mwyaf swreal a welwyd yn yr hwn fyd erioed.
Ond bu i mi fwynhau, nis ddadleuaf.

Beth am gynnau tan?

Mae sawl person wedi dweud wrthyf hyd fy oes fy mod i’n hogyn gwirion. Nos Wener, bu i ni i gyd fynd allan ar hyd a lled Caerdydd (Cathays, beth bynnag). Mynd yn ôl i lle’r genod wnes i ddiwedd nos, ac archebu It’s Pizza Time am dri o’r gloch y bore o fanno.

Myfi a deflais un o grysau-t Gwenan i mewn i’w lamp hi. Hi a ddeffrodd yn meddwl bod ‘na olgau o amgylch y tŷ felly y byddai’n mynd i’r gegin a gweld pwy oedd yn coginio cyn sylweddoli mai ei lamp a’i chrys oedd ar dân, hwnnw wedi bod yn llosgi’n araf yno ers oriau.

Doedd hi methu â deffro Llinos. Ymateb Lowri Dwd oedd cnocio ei larwm dân o’r to (gyda help gennyf fi) wrth i Gwenan redeg o amgylch y tŷ yn gweiddi i bawb ddeffro. Ni lwyddodd. Dywedais i wrth y Dwd ‘dos di, fydda i’n iawn’ er mair’ tebygolrwydd oedd y byddwn yn llosgi yn y fan a’r lle.

Chyneuwn i mo dân eto. A’r tro nesaf, mi godaf yn lle. Bosib. Oeddwn feddw.

Y Ceinaf Gelf

Mae’r blogio ‘ma yn mynd yn seriws. Dw i’n gwneud bob dydd ar y funud ond does ots. Mae gen i gymaint i sôn am ar y funud, fel dw i’n siŵr y gwelwch, ac mae’r frwydr yn erbyn pobl Metro yn parhau. Ni chânt ond am wg gennyf i yr hyn dyddiau, ac mae hyd yn oed y no thank you yn mynd yn hen. Angau iddynt, foch uffern!

Felly mi aethom ni i’r Bae neithiwr drachefn a gwneud yn waeth fyth ar y cwis, er fy mod i’n haeddu ennill (fedra’ i ddim siarad ar ran neb arall wrth gwrs, ond pan mae gynnoch chi frên fatha fi rydych chi’n llawn disgwyl ennill popeth).

Mi es hefyd am gyri neithiwr i’r Pen & Wig ac fe’r oedd hi’n boeth iawn a dydi hi’n gwneud dim lles i mi hyd heddiw. Dw i’n un o’r bobl ‘ma sy’n meddwl medra’ i handlo cyri poeth (er nad oedd hwnnw neithiwr yn boeth iawn), fel cred fy nhad amdano’i hun hefyd, a’r oll a wnaf yw chwysu, cwyno a chael poen yn bol wedyn.

Er, fe’r ydwyf yn haeddu Gwobr Nobel am Gwyno; y ceinaf o gelfyddydau’r byd. Mae'n cymryd dawn a dirmyg i gwyno'n iawn, a nid dim ond cwyno am y pethau mawrion megis diwedd y byd, gwleidyddiaeth a broccoli ond am y pethau bychain hefyd; pwy ohonoch gallwch weled drwg ym mhob un peth a welir neu glywir ar ddaear? Dydi o, actiwli, ddim yn rhy anodd o beth i'w wneud, ond nid y cynnwys eithr arddul y gwyn sy'n bwysig. Mae angen griddfan ac ochenaid dwys, llais cwynfanllyd a geiriau dethol. A dyna yw cwyno da.

Dyheadau

Iawn bobl y byd? Banana i bawb? Dim problem.

Felly mi aeth neithiwr yn ddidrafferth. Nid fod unrhyw beth wedi digwydd. Ie wir, dw i’n edrych ymlaen i fy siop fechan. Gas gen i olchi dillad, mae un o gant a mil o bethau bychain sy’n cyfrannu at y carth enfawr a elwir yn fywyd imi. Felly dw i wedi dod fyny â’r cynllun slei o brynu mwy. Serch hyn, mae diffyg arian yn un o’r pethau mawrion sy’n distrywio popeth yn fy mywoliaeth, ond bydd yn rhaid imi ddysgu byw felly. Arwydd ar gyfer y dyfodol ydyw.

Does gen i ddim mo'r arweinydd neu’r gwyddonydd neu’r athrylith ynof, gwelwch. A taswn i’n seleb fyddwn i’n un o’r rheiny ar sioe gêm ganol nos y mae rhai pobl yn adnabod yr wyneb ond neb yr enw.

Taswn i’n alcoholic bydda neb isio yfed efo fi. Taswn i’n gogydd ni fyddai neb yn bwyta fy mwyd. Taswn i’n butain fydda neb isio cysgu efo fi. Taswn i’n ysgrifennu byddai neb yn darllen fy ngherddi na’m straeon. Mae’n rhaid i mi, er mwyn Duw, stopio gyfuno pethau dydw i’m yn dda iawn arnynt.

Na, dw i am cael affêr efo smackhead tŷ cyngor, a mynd ar Trisha.

Cynlluniau

Sudachi rapsgaliwns? Oes ‘na rywun arall yno sy’n licio madarch ond eto ddim yn cîn iawn arnyn nhw pam maen nhw’n laith a mae ‘na sdd yn rhedeg ohonynt ar hyd a lled y plant. A dweud y gwir, dw i’n teimlo’n eithaf sâl.

Ddim cymaint o sâl â Rhys Ioro, os ca’ i ddweud, neithiwr, a fynta’n chwydu o flaen Eglwys Gospel yn y Mynydd Bychan cyn dod i mewn i’n cegin a siarad am ‘drychfilod’ a dywedyd geiriau mawrion megis ‘dywedyd’ a ‘trychfilod’ (yn benodol).

Mae gen i ddiwrnod mawr yfory. Dw i’n mynd am dro efo’r Kinch i ganol dre yfory amser cinio i brynu crysau; a ninnau ein dau angen edrych yn smart i gwaith. Ac wedyn dw i’n mynd gyda Lowri Dwd am beint, sef rhywbeth nad ydan ni wedi gwneud gyda’n gilydd ers cyn cof.

Duw a ŵyr, efallai yfory fe gofiwn ni pam!

Haha Saeson!

Helo! Gwaeddwch! Bloeddiwch! Ymnoethwch! Mae Cymru wedi curo Lloegr! Ha! Onid ydyw’n wir, er yn druenus felly, nad ydyw’r Cymry gyda fawr ots am guro neb arall ond am y Saeson? Wedi’r wythdeg munud ddoe mi deimlodd bod holl boen y gemau cynt yn anweddu i ffwrdd a bod gwerth i guro Lloegr yn fwy na dim. Wrth gwrs, a gwelsoch chi mo hyn yn dod, roeddwn yn feddw.

Ia wir dyna ddiwedd fy hanes mewn difri. Dw i wrth fy modd gyda’r Mochyn Du, a bu i Dai Sgaffalde gynnig sedd i mi. Heb fymryn o sbeit, dydi Dai Sgaffalde (aka Emyr Wyn) ddim yn siwtio gwisgo crys sy’n dweud SAMURAI; mae o braidd fel afal yn honni mai banana ydyw. Serch hyn y sedd a gynigiwyd i dîn bodlon iawn.

Heddiw fe fyddaf yn cyfri’r gost o’r noson, wedi imi unwaith eto cael 20 Chicken McNugget wrth gerdded adref ar ôl Clwb a theimlo’n sâl iawn o’i herwydd, ond fedra’ i ddim helpu licio Chicken McNuggets. A cheir gwell bwyd na stwnsh iâr mewn cytew od?

Ni chredaf.

Metro

Myfi a glof yr hon wythnos o flogio parhaus gyda chwynfan traddodiadol. Os mae un peth yr ydym ni’r Cymry yn dda am hynny yw cwyno, ac nid eithriad mohonof yn hyn o beth. O gwbl. Fel y gwyddoch. Pobl Metro sy’n ennyn fy llid anferthol, diddiwedd heddiw.

I’r rhai ohonoch nad ydych yn gweithio yng Nghaerdydd, a bydd cyfran go dda ohonoch, megis y person ac ysgrifennodd “jason morgan gay porn” ar Gwgl cyn dyfod i’r blog hwn rhywsut, mi egluraf. Mae Metro yn bapur newydd am ddim y mae pobl yn ei roi allan ar y strydoedd gyda’r bore. Wn i ddim ba bwy bynnag yw’r hyn bobl; creaduriaid od yn llechu dan bont y rheilffordd ger Sainsburys, ac yn gofyn mewn llais isel gyda gwên gam, “Metro?”

Maen nhw wedi gofyn hynny i mi bob bore yr wyf wedi cerdded i’r gwaith, a hynny er fy mod wedi gwisgo’r un het a’r un gôt pob diwrnod yn ddi-ffael, a hithau’n oer. A phob diwrnod myfi a wrthodaf. Poni chânt y neges? Dydw i ddim isio Metro. Mae’n crap. A hoffwn ei ddatgan yn groch i’r byd.