Uh oh...

Nid pob dydd y cewch wystrys wrth ymyl Rhodri Morgan ym marchad Glanyrafon. Onid yw hynny’n wir?

Does gen i ddim byd i’w gwyno am yn ddiweddar a dw i’n rhy ddiog i’w wneud. Dw i’m yn licio dweud hyn ond dw i’n amau mai nad peth dros dro yw’r diffyg gweithgarwch ar y flog hon…

Pethau mae pobl gomon yn neud #1

Cael brecwast ym Macdonalds: mae hyn yn ffiaidd ac maen nhw wastad yn gwneud ar Heol y Santes Fair a Heol y Frenhines yng Nghaerdydd. Ni fyddwn yn ei gwneud petawn llwglyd i'r radd eithaf. Hoffaf eu McNuggets, a hoffaf dweud 'MacDonald' yn hytrach na 'MacDonalds', ond nid i frecwast, waeth pa mor brecwastaidd eu 'breakfast baps' dim ond yr isaf a'u prynant ar unrhyw achlysur.

Llundain yn fras

Dw i byth wedi bod yn ffan o Lundain a dydw i dal ddim. Ar ôl gwylltio fod pawb isio mynd i’r gwely nos Sadwrn am un o’r gloch a siopa'r diwrnod wedyn, ni feddalodd fy nghasineb o’r ddinas. Er hyn, o’r hyn o amser a ges yno, mi wnes fwynhau ar y cyfan.

Ni wnes fwynhau'r Sul a’r siopa, ond mi ges i a Lowri Llewelyn ddiwrnod erchyll a hwyl. Ar ôl ymadael â phawb arall, a mynd ar y ffordd anghywir ar y tiwb, llwyddwyd i fynd i’r London Dungeon, mi arhosem yn y ciw am tua 50 munud cyn penderfynu nad oedd gwerth aros yno am awr a hanner arall. A hithau’n nos Sul, rhywsut ymlwybrem i gadeirlan St Paul, yn gobeithio cael arweiniad ar ôl cael cic owt o Starbucks. Nid yw Dur yn or-hoff ohonof fi fel y mae, ac fe aethon ni’r ffordd anghywir i chwilio am diwb, cyn cyrraedd gorsaf diwb a chanfod ei fod ar gau ar gyfer atgyweiriadau.

Nid af ymlaen. Y pwynt ydi dw i dal ddim yn licio Llundain a phrin iawn, iawn yr af yn ôl yno fyth.

Serch hyn cefais ddiwrnod o hwyl ddoe, gan guro Ceren ar gêm hir a hwyl o Monopoly.

Seimllyd

Doeddwn i methu neud o. Ni fedraf fynd i siop trin gwallt ar fy mhen fy hun. Fanno oeddwn i, o’i blaen, ond bu’n rhaid i mi droi’r ffordd arall. A minnau newydd brynu pâr o jîns fflêrs sylwais yn syth nad allwn eu gwisgo pe bai gwallt byr arnaf. Dw i’n licio edrych fel hipi ac ymddwyn fel josgin. Gadewch i mi fod.

Ond mae’n ddyfnach na hynny. Gwell deintydd na doctor (a dw i ‘di cael profiadau erchyll gyda’r ddau, coeliwch chi fi) na thorrwr gwallt. A beth bynnag, roedd fy ngwallt yn saim i gyd ac roedd cywilydd gennyf, ac nid oedd yr amynedd gennyf i gael cawod ddoe felly parhaf yn saim i gyd nes y caf heno.

Eillio, dyna beth arall nad ydw i’n hoff o wneud, er na hoffwn locsyn yn y lleiaf (locsyn yn air llawer gwell na barf, cofiwch). Ond mae eillio yn cymryd amynedd, hefyd, a dw i bob amser yn blorod ar ôl eillio (nid fy mod yn un sbotllyd fy naws, ni ches y rheini fyth, o bosib oherwydd fy mod yn seimllyd, wn i ddim, ond ar ôl eillio (dw i’n ailadrodd eillio’n ormodol) mi gaf ryw un neu ddau o gwmpas yr ên).

Dw i’n credu y byddaf yn fudur heddiw a chael pastai i ginio. Os seimllyd wyf, seimllyd bydd f’ymddygiad. Gweddaf fy hun gan fy ngwallt yr hwn heddiw, ac ni all na Duw na dyn fy atal.

Ratatouille

Nid cyfrinach ydyw fy mod yn hoff o gartŵns. Yn y lleiaf. Pan oeddwn fachgen eisteddais am oriau yn ymhyfrydu yn He-Man a Daffy Duck a Thundercats a Postman Pat a phopeth oedd ar y teledu. Ond, i fod yn onest efo chi, ddaru’r arfer byth farw allan – byddwn i dal yn eithaf bodlon yn gwylio cartŵns fy mhlentyndod drwy’r dydd.

Mae’n loes calon i mi nad ydyn nhw neud cartŵns go iawn bellach. Rhyw lol graffeg ydi popeth. Rŵan alla’ i ddim dadlau nad ydi graffeg yn wych ac yn anhygoel, ond beth oedd yn bod efo cartŵns go iawn? Roeddwn i wrth fy modd yn y sinema yn ifanc ifanc yn eu gwylio ac roedden nhw’n dwyn fy nychymyg.

Be’ dw i’n drio’i ddweud ydi mi es i weld Ratatouille neithiwr (ac na, dydw i ddim yn siŵr os mai felly ei sillafu), oedd yn wych ond am y teimlad anghyfforddus bod Lowri Llew hithau yn hiraethu am y dyddiau y bu hithau ar y strydoedd yn dwyn sbwriel gyda’i chyd-cnofilod. Dw i’m yn gwybod ond dw i wastad yn cael y teimlad nad ydi graffeg dim ond i blant felly does gen i fawr o gywilydd mynd i’w gweld.

Eniwe, mi wnes i fwynhau, ac roedd gweld Haydn yn gwenu drwy’r ffilm yn od, bron yn annwyl, ond braidd yn crîpi.

Heneiddio

Helo bobl ,dw i wedi bod yn eich esgeuluso yn ddiweddar, mi wn. Rhowch faddeuant i mi, ond does gen i fawr o ddim i’w ddweud. Fodd bynnag, ar ôl mynd allan efo gwaith nos Wener, a chanu o flaen pawb a gwneud rhywfaint o firi (maesho hwyl, does?) dyma fi’n neud rhywbeth nad ydw i wedi gwneud ers talwm - mynd allan ar nos Sadwrn mewn tracsiwt a hwdi. Lwcus nad aethon ni i’r unman newydd na phosh. Ni es i Clwb: oeddwn i byth yn meddwl y byddwn i’n dweud fy mod i’n laru ar y lle, ond dw i wedi ers ychydig.

Yn bersonol dw i’n hoffi, pe cawn y cyfle, gwisgo fel chav. Dw i wrth fy modd efo hwdis a thracsiwt a phâr o bymps (neu trainers, ys ddywedant heddiw, ond heb amheuaeth dw i’n un o’r chavwisgwyr mwyaf hen-ffasiwn sy’n bodoli).

Mi es a Lowri Llewelyn i siopa neithiwr ac ar ôl gorffen mi aethon ni drwy luniau Facebook - y rhan fwyaf ohonynt o’n blwyddyn ni yn Coleg. Daethpwyd i’r casgliad bod ein blwyddyn ni yn y brifysgol, heb amheuaeth, yn griw plaen a blêr o bobl ar y cyfan, ac nad yw geiriau fel ‘del’ a ‘smart’ yn gymwys iawn ar ein rhan.

Ond wyddoch chi beth, hefyd; dydw i ddim yn teimlo mor ifanc yn y galon a gwnes o’r blaen – dydi cyfrifoldebau a swydd ddim mor hwyl â hynny, heb son am boeni am bres. Os nad oes arian gennyf yn fyfyriwr, dyna ni – os does gen i ddim rŵan dw i’n cael panic. Dw i ddim yn meddwl bod y rhan fwyaf ohonom yn teimlo’n “ifanc” ar ôl cael swydd ac ati. Pethau’n newid, tydyn.

Ac fe sylwem hefyd ein bod ni i gyd yn edrych lot hŷn, pob un ohonom. Iawn, dydyn ni ddim yn sylwi ein bod yn edrych yn wahanol, rydym yng nghwmni ein gilydd yn rhy aml i sylwi ar unrhyw beth felly, ond wrth edrych ar luniau mi ddaw’n amlwg ein bod yn raddol heneiddio ar y cyd ac yn newid, ac yn edrych yn ‘aeddfed’ o gymharu â’r pethau blêr, seimllyd a welwyd yn y lluniau. Ych, nid yw aeddfedu’n neis.

Mynd i Lundain efo'r Bobol Fowr

Dw i’n mynd i Lundain wythnos nesaf. Gwn fy mod wedi slagio’r lle i ffwrdd droeon ar y flog hon (er dim ‘stalwm, sy’n syndod) ond dw i wirioneddol yn edrych ymlaen at fynd erbyn hyn (nid yw hyn yn golygu fy mod i'n licio Llundain. Dw i ddim). Dydi o byth wedi apelio o'r blaen tan i'r hadau cymryd gwraidd. Mae’n siŵr fod hyn oherwydd fy mod yn mynd efo ffrindiau yn hytrach na hefo’r teulu (dw i’m ‘di defnyddio'r gair “hefo” ers gwn i ddim pryd!!) neu yn hytrach na ‘mynd i siopa’. Mi fyddaf yn ystyried Lloegr yn wlad tramor, a dw i wastad isio sesh dramor.

Ond dw i heb fod i Loegr ‘stalwm. Wir – dw i’m yn cofio’r tro diwethaf y bûm yno, er mae’n siŵr mai rhywbeth fel ar y ffordd i’r Alban yn gynharach eleni ydoedd. O ran aros yno am nos, dw i heb wneud hynny ers dros dair blynedd. Mae’n rhyfedd, ond mae Lloegr yn teimlo’n bell i ffwrdd i mi; wn i ddim os teimla neb arall yr un peth, ond mae mynd i Loegr fel mynd dramor am wyliau.

Rydym ni wedi trefnu’r Megabus ac mae’r hostel bron â chael ei drefnu hefyd. Ni fyddem yno ond am noson, ond bydd meddwi mawr yng nghalon gwlad y Gelyn.

Y broblem fawr ydi nad oes 'run ohonom yn adnabod Llundain yn dda iawn. Dw i’n fodlon dweud mai fi sy’n ei adnabod orau, a finnau wedi bod yno tua saith gwaith (tua 5 mlynedd yn ôl oedd y tro diwethaf i mi fynd) a phan oeddwn iau roedd gen i rywfaint o obsesiwn gydag Abaty Westminster.

Beth bynnag, os gall rhywun gynnig llefydd da i fynd i Lundain (a dim ryw glybiau techno crap neu lefydd a la Evolution Caerdydd) byddwn yn ddiolchgar iawn!

Blac Shîp

"Distaw ydoedd yn y sinema
A chlywid y llwch yn llesgau
Ar y cadeiriau cochion,
Crensian y popgorn nas atseiniodd
Yn y gwyllgell;
A phump oedd yno,
A thri ohonynt yn bobl rili annoying o safbwynt y ddau arall, mae’n siŵr..."

-- Gruffydd ab yr Ynad Coch

Do, mi es i’r sinema, neu’r picture house, fel y dywed fy mam annwyl, neithiwr. Ac yn wir pump o bobl oedd yno; sef fi, Lowri Dwd (y Dwd), Aaron a rhyw ddau berson arall oedd yn gorfod dioddef ni’n chwerthin drwy’r ffilm, er nad ydw i o’r farn y bu iddynt hwythau fwynhau’r ffilm rhyw lawer. Ond gwnaethom ni.

Sôn am y ffilm Black sheep ydw i. Dylech chi fod wedi clywed amdano, un o’r ffilmiau Seland Newydd gwirion ‘na ydi o, am ddefaid yn lladd pobl. Does dadl, dyma fy math i o ffilm. Ma’n stiwpid, ond os na chwarddwch arno does donioldeb na digrifwch yn perthyn i chi.

Mawr awgrymaf i chi ei weld a ga’i erfyn arnoch i wneud. Mae ffilm mor hynod â hwn yn haeddu cynulleidfa o fwy na phump.

Os dachi’m yn licio ffilmiau gwirion, ar y llaw arall: ffyc off.