Siopa dillad ben fy hun

Wn i, rydych chi’n meddwl nad ydw i’n hanner call yn dweud y fath beth, ond mae anfanteision i fod yn foliog a byr. Mae’r rhestr o fanteision yn sicr yn hirfaith, a phe bawn â’r mynadd mi fyddwn yn nodi’r rhestr honno fan hyn, rŵan, yn ei chyflawnder.

Wrth gwrs, dydw i ddim am wneud hynny. Mae’n dro byd ers i mi drawsffurfio o fod yn hogyn gwallthir 9 stôn tenau i fod yn gyfieithydd bol cacan sy’n dechrau mynd yn foel. Sut siâp fydd arna i pan fyddaf ddeg ar hugain wn i ddim - cyn belled nad a wnelo’r cyfnod hwnnw yn fy mywyd â chardiganau tai’m i boeni’n ormodol - ond dwi’n symud o’r pwynt rŵan.

Yr anfantais, fel efallai y crybwyllais rhywsut yn “Jîns” isod, ydi nad oes fawr o drowsusau i hogiau sydd angen 34 modfedd o’i amgylch a dim ond 30” o goes. Deuthum o hyd i’r fflêrs - ffitiodd ‘run - roedd y rhai 32” yn obsîn, ‘swn i ‘di cael fy ngneud gan y moch taswn i’r cerad lawr stryd efo’r rheini, heb sôn am ddychryn plant a’r gwylanod.

I fod yn onest, y mwya’ dwi’n ei ddallt am ffasiwn ydi be ‘di hosan.

Fydda i ddim yn rhy hapus yn siopa ben fy hun am ddillad yng Nghaerdydd. Mae Topman llawn hogia yn minsio o amgylch y lle yn eu jîns tynn a’u breichiau T-Rex a Primark yn llawn pobol Sblot a Butetown, a wyddoch chi fyth be sy’n mynd ‘mlaen dan fyrca. A tai’m i fynd i’r siopau yn yr arcêds, achos does neb arall yno a bydd y bobl siop isio fy helpu i ddewis dillad, a fydda i’n teimlo’n wirion yn edrych yn flêr ddigon a gorfod cyfadda ‘sgen i’m syniad.

Mae’n ddigon o embaras eu cael nhw i fynd rownd cefn yn Topman i chwilio am jîns sy’n ffitio – a deg munud wedyn clwad nad oes. Byddai Mam yn dweud fy mod i’n rhy dew, ond rong ‘di hi – rhy fyr dwi!

Jîns

Un peth y bydda i’n chwilio amdano mewn pâr o drowsus ydi pocedi da. Ar nos Sadwrn ar ôl ychydig o ddiod mae hynny’n wahanol, ond wrth ystyried p’un a brynaf bâr ai peidio, mae pocedi da yn hanfodol.

Bydd rhywun yn licio jîns. Dwi’n un o’r criw bach o bobl jîns nas gwisgant fel trowsysau ymlacio, ond fel rhywbeth i fynd allan ynddo’n smart. Y dracwisg ydi fy newis drowsus ymlacio, ond eto i fynd allan, boed hynny ar gyfer gêm rygbi neu nos Sadwrn arferol, jîns y bydd yr Hogyn yn eu gwisgo. Fel y mae’r rhan fwyaf o bobl, wrth gwrs.

Serch hynny fydda i’n cael trafferth ffendio jîns sy’n dwyn fy ffansi ac, fel y nodwyd uchod, sydd â phocedi i ddiwallu fy angen – sef cadw fy waled a’m ffôn lôn yn ddiogel pan fydda i’n stymblo o amgylch y lle’n chwil ar ôl llymaid o shandi. Oni ddaethoch ar draws y ffasiwn benbleth ‘rioed?

Y peth ydi fy nghyfeillion a mân eraill wancars (wyddoch pwy’r ydych) fy mod yn un ffysi ei chwaeth jîns. Fedrai’m gwisgo’r pethau slim fit achos dwi’n edrych fel croes rhwng sosij a thrawiad calon, a byddai gwisgo’r rhai isel yn peri gofid i ddegau o bobl. Wyddoch chi fi, hawdd a hwyl ydi peri gofid o bobl, ond ‘sdim isio gwneud yn y ffasiwn fodd.

Jîns fflêr ydi fy mheth i. Rŵan, nid pethau hawdd i’w canfod ydi’r rhain i ni’r hogiau – a dweud y gwir maen nhw’n brinnach na pholisi ym maniffesto’r Democratiaid Rhyddfrydol – a phan fydd rhywun yn canfod yr un perffaith ei liw a’i wedd (fydda i’n ffysi efo’r lliw ‘fyd) yna mae’r byd yn mynd i’r diawl achos ‘snam poced gall i’w chael.

A dyna ‘di penbleth os bu un erioed.

Troi'n Ddigidol Drachefn

Felly fuodd yn Stryd Machen y penwythnos hwn yr aethpwyd y tŷ yn ddigidol. Penderfynodd Ceren fy ngyrru i’r Comet ‘agosaf’, yn y ffwcin sir nesaf, sef Bro Morgannwg sy’n llawn wirdos, ac mi ddewisais arial a bocs digidol i mi’n hun. Fel y gwyddoch o bosibl y tro diwethaf i mi fentro efo digidol bu’n aflwyddiant mawr – gyda arial newydd a syniad od yn fy mhen bod y signal cyffredinol yn gwella, ro’n i’n hyderus.

Brydiau felly mae’n anodd gen i ddychmygu pam ar wyneb y ddaear dwi’n hyderus am unrhyw beth, byth bythoedd. Yng nghacendod fy mywyd i, mae’r seiliau sbwnj yn gadarn a moethus ar y cyfan, ond os rhoia i gynnig ar roi ‘mbach o eisin ar ei phen mae’n mynd yn slwj ac yn difethaf gweddill y gacen. Nid fy mod i’n licio cacennau.

Y wyrth oedd i’r holl giriach weithio nos Sadwrn. Dwi’n dweud gweithio - roedd o’n pigo fyny un o ddwy set o sianeli, ac yn anwybyddu bodolaeth S4C yn llwyr, sy’n iawn ond dwisho gallu cael S4C, os nad o reidrwydd ei gwylio. Ar y llaw arall mi fedraf fyw heb Five.

Dyna fues i, tan tua thri o’r gloch y bora (do’n i methu cysgu dim – ac yn licio’r jôc fach honno fwy nag y dylwn), yn mynd o raglen i raglen, ac yn reit fodlon fy myd. Ro’n i’n cael sianeli digidol! Heblaw wrth i’r trenau fynd heibio, sy’n eitha blydi aml yn Stryd Machen.

Fel popeth da (‘nenwedig hynny) ni pharodd yn hir. Y diwrnod wedyn, wrth i mi godi cyn mynd o amgylch fy arferion Sul mi droais y teledu nôl ‘mlaen. Drwy ddydd Sul, heblaw am sianeli’r BBC, doeddwn i methu cael dim arall. Yn y diwedd, rhwng dicter a siom a’r awch dwyfol i wylio Celebrity Come Dine With Me, analog enillodd y dydd. Felly er i mi deimlo’n hapus a hyderus ddydd Sadwrn, erbyn dydd Sul o’n i’n teimlo’n ddigon fflat ac yn gorfforol £53 yn dlotach.

Rhoddaf gynnig arall arni heno o bob ongl. Sy’n swnio’n secsi ond dio ddim.

Compêr ddy Mîrcat (dot com)

Gwela i mo’r pwynt i gelwydda (oni bai ei fod o fudd i mi, afraid dweud) a thydw i heb grio ers yn 11 oed, sef hanner bywyd yn ôl erbyn hyn. Wel, hanner fy mywyd i (hyd yn hyn – a mwy), a sawl bywyd eog, ac efallai oes ci, ond dach chi’n dallt be sy gen i, fwy na thebyg. Ond weithiau mi fydda i’n teimlo fel crio.

‘Sdim dadlau, efo ‘mreichiau bach tila a’m bol cwrw dwi’n siwtio crio lot, yn benodol mewn cornel min nos yn fy nghwrcwd, ond well gen i wylio Simpsons. Y pwynt ydi un o’r pethau sy wirioneddol sy’n neud i fi isio crio ydi’r hysbyseb Compare the Farchnad efo’r swricat, sef meerkat yn Gymraeg. Heblaw am fod yn echrydus o annoniol, dwi wastad wedi meddwl mai dyma’r math o hysbyseb sy’n apelio at fyfyrwyr o Loegr a fydd yn ei ganu’n chwil, a hefyd pobl fel Mam, sy’n meddwl bod rhywbeth felly yn ‘glyfar’.

Y broblem fwyaf sy gen i (parthed yr hysbyseb, ‘sgen i ddim drwy’r dydd) ydi’r gân. ‘Roll dwi’n ei glywed ers dyddiau ydi’r gân, a llais y ffycin tyrdyn swricat Rwsiaidd ‘na, neu Isalmaenig; dwi heb weithio allan yn iawn o ble y daw’r sganc beth, sydd eto’n rhywbeth sy’n fy ngwylltio.

A phwy fath o ben rwdan sy’n drysu ‘meerkat’ a ‘market’ beth bynnag? Dyma bwynt arall, ydi’r hysbyseb wedi deillio o’r ffaith bod pobl yn ysgrifennu un yn lle’r llall? Neu ydi rhywun efo dychymyg cachlyd wedi penderfynu y byddai hyn yn ddoniol? A dydw i ddim yn licio’r awgrym bod swricat yn fwy llwyddiannus na mi (er bod posibilrwydd bod hyn yn wir yn y byd go iawn).

O leiaf fy mod wedi hynny allan o’r system rŵan, gobeithio yn wir y bydd Busys Bach y Wlad neu rywbeth yn trechu Compare the Meerkat yn fy mhen neu dwi am ladd rywun. Neb penodol, allwch chi ddim fod yn ffysi am bethau felly – a gwae unrhyw swricat a welaf dros y dyddiau nesaf, gall hynny droi’n gas.

Lesbiansys ymhobman

Lle bynnag y bydda i’n mynd bydda i’n gweld lesbians. Na, dwi ddim yn jocian a does gen i ddim byd yn erbyn lesbians (a dweud y gwir dwi’n eu licio nhw’n fawr) ond am ryw reswm alla i ddim mynd wythnos heb weld cyplau lesbaidd. A ddoe mi welais drag queen (neu ddynas hyll iawn, er fy chwaethau amrywiol dwi ddim yn meddu ar ddull o wahaniaethu pobl ar sail pethau felly – ro’n i’n fy hwyr arddegau cyn dallt bod Dame Edna’n ddyn – go iawn wan). Wn i ddim beth ydi drag queen yn Gymraeg ond dwi ddim yn meddwl bod ‘na lawer o rai Cymraeg p’un bynnag, ‘nenwedig yn Rachub.

Fedra i feddwl am rywun sy’n siwtio bod yn un, ond tai’m i ddweud pwy, ond dydw i ddim yn berson cas, yn enwedig pan gwyd y posibilrwydd o enllib ei ben. Mae wastad mantais i gadw ail wyneb wrth gefn.

Fydda i wedi mynd o gasáu dydd Iau yn llwyr i eitha mwynhau. Dwi’n teimlo y gallaf ddechrau ymlacio erbyn hyn, sy’n aml yn arwain at ambell i gan a chreision yn y nos o flaen Pawb a’i Farn a Hustle. Dwi’n licio Hustle, ac yn licio meddwl fy mod i’n ddigon clyfar i weld be sy’n digwydd ac y gallwn efelychu’r triciau, ond twyllo fy hun ydw i mewn difri calon.

Fydda i hefyd yn licio Pawb a’i Farn ac yn licio meddwl fy mod i’n dallt materion pwysig y dydd ac y gallwn gyfleu fy marn pe bawn yno, yn llawn diwyg a dawn. Twyllo fy hun ydw i, mewn difri calon. Hen ddiwrnod twyllodrus ydi dydd Iau. Un peth fydda i a’r Dwd yn hoffi ei wneud ydi gwneud iau ar nos Iau, pan fyddwn yn coginio Iau. Mae’n gwneud sens, o leiaf.

Gwyddoniaeth a phethiach

Pe bai Ffrancwr, neu Ffrances (ni wahaniaethir ar sail rhyw ar y flog hon), yn ceisio dweud “I’r Gâd!” byddai’n swnio’n fel teclyn gwarchod clust yn y Saesneg. Os nad wyf athrylith wyf ffŵl – heblaw nad ydw i’n meddwl bod gwahaniaeth mewn difri. Athrylith ydi ffŵl sy’n mynegi ei hun yn well.

Rŵan, er fy mod i’n grefyddol dydw i ddim yn credu i Dduw greu’r byd mewn saith diwrnod (neu chwech os gorffwysodd Ef ar y seithfed?) ond os maen nhw un criw o bobl dwi ddim yn ymddiried ynddyn nhw, gwyddonwyr ydyn nhw. Wel, ddim gwyddonwyr fel y cyfryw, mae’r rhai sy’n chwilio am wellhad i gancr er enghraifft yn gwneud gwaith gwerthfawr, a fedra i ddim meddwl am well hwyl na phrofi minlliw ar hwch (a dwi ddim yn sôn am y City Arms ar nos Sadwrn).

Efallai mai fi sydd ond ‘sgen i fawr o ddiddordeb mewn pethau fel y peiriant big bang ‘na fu falu ychydig fisoedd nôl, neu’r bobl sy’n chwilio am fywyd call ar blanedau eraill (er enghraifft maen nhw’n dyfalu bod rhwng 30 a 10 miliwn o blanedau tebyg i hon yn bodoli yn y bydysawd - ‘swn i wedi gallu dyfalu hynny myn uffarn), a ddim lol fel bacteria. Chwaeth bersonol ydi hynny mae’n rhaid, ond os dwisho gweld dynion bach gwyrddliw fedra i fynd i dop Rachub i weld yr hipis.

Well gen i weld pethau’n symlach na gwyddoniaeth, i mi:

Mars – blasus
Haul – cynnes
Sêr – cast Pobol y Cwm
Neifion – boi hanner ffish neu Eifion negyddol
Jiwpityr – rhaglen i blant Iddewig

Hogyn call

Y ffordd dwi’n deimlo’n awr dwi’n amau dim fy mod newydd gael penwythnos rygbi. Yn rhannol gysylltiedig â chyfrifoldebau’r wythnos, ro’n i’n hogyn da ac ni chefais sesiwn anferth ar y penwythnos. Roedd rhywbeth gwag am dim ond ennill y Saeson o wyth pwynt ar ôl y gyflafan a broffwydolwyd, ond curo Sais ydi curo Sais ac mi a’i cymeraf. Fe wyliem y gêm yn Nos Da sydd gyferbyn â’r stadiwm. Trodd hwnnw’n ddigon diddorol ond roedd ‘na lwyth o genod yno’n tynnu lluniau a malu cachu yn hytrach na chymryd sylw o’r gêm oedd braidd yn ddiflas.

Ategwyd hynny wrth i mi gael trafferth yfed o ddifri. Dwi ddim yn cofio gorffen gwaddod ‘run beint heb bron â chwydu. Roeddwn hefyd yn flinedig ond dwi wastad yn flinedig y dyddiau hyn – henaint ydi o, uda i rŵan.

Roedd ‘na awyrgylch go dda yn Nos Da hefyd (welish i Edi Bytlar yn ffilmio’i ddyddiadur fideo ‘na) ond fedra i ddim yn fy myw ymuno pan fydd pobl yn gweiddi ‘Way-ules! Way-ules!’, hyd yn oed pan fyddaf yn y stadiwm. Dwi’n siŵr nad fi ydi’r unig un sy’n ffendio rhywbeth yn wrthun am y gair hwnnw.

Felly ro’n i adra erbyn 10.30 yn gyfrifol fy myd. Pan fydda i isio bod yn gyfrifol mi fedraf fod ac yn hynod felly. Gan ddweud hynny gallaswn fod wedi mynd allan drwy’r nos a theimlo mor ddi-lun ag ydwyf ar y funud. Am y tro cyntaf ers hydoedd deffroais y bore hwn yn glaforio, ac chyda clust wleb. Ro’n i’n meddwl mai gwaedu oeddwn i, ond na, eithr clusthylifog.

Wnes i hyd yn oed gael cawod ar fora Llun am y tro cyntaf ers cyn cof. Dydi peidio â chael cawod yn y bora ddim yn beth newydd, gyda llaw. Fydda i’n un o’r rhai hynny sy’n hoffi cael cawod gyda’r nos, a theimlo’n ffres o flaen Pobol y Cwm a Chwis Meddiant, achos ‘blaw am Nant Conwy mae’r gogs i gyd i’w gweld yn curo’r Hwntws, ond mae trefn naturiol i bopeth mwn.

Chwyrlïo'r Gwaed

Fysa chi yn dueddol o feddwl fy mod yn rhywun sy’n fodlon curo’r Saeson ac aberthu popeth arall i gyrraedd y nod hwnnw, ond nid felly’r achos. Gan ddweud hynny, p’un a ydynt yn dîm Camp Lawn neu’n dîm o amaturiaid (noder y presennol), Lloegr ydi’r tîm y mae pob Cymro, Albanwr, Gwyddel neu Ffrancwr isio’i guro. Dw i’n dyfalu mai Ffrainc y mae’r Eidalwyr isio’i churo yn fwy na neb. Mae ‘nheulu yn yr Eidal wrth eu boddau efo Saeson; i fod yn onast dwi’n meddwl yr oeddent braidd yn siomedig o glywed nad Saeson ydym ni pan es i’r Eidal. Do’n i ddim yn hapus efo hynny; tai’m i licio cael fy nghamgymryd am Sais, waeth pa mor lipa ac erchyll wyf fy ngolwg.

Ar ôl treulio dechrau’r wythnos yn edifar ac yn flinedig dwi bellach yn well ac yn edrych ymlaen at y penwythnos. Fydd ‘na rai yn wahanol i mi ond ni lwyddodd Cymru v Gwlad Pwyl ym Mhortiwgal wirioneddol danio’r enaid cymaint ag y bydd dydd Sadwrn.

A dydd Sadwrn fydd hi ‘fyd. Dydw i ddim yn cytuno efo chwarae gemau ar ddydd Sul, mae’n annheg ar y cefnogwyr. Wrth gwrs, ‘sdim rhaid i rywun fynd allan nac yfed i werthfawrogi gêm Chwe Gwlad, ond eto mae’n rhan o’r profiad. Dyna be fydda i’n ei licio am y Chwe Gwlad, mae’n gystal profiad ag yw’n bencampwriaeth. Ond mae’r elfen o ofal a geir ar gêm ddydd Sul yn sbwylio’r peth rhywfaint.

Fydd y nos Wener yn erbyn Ffrainc yn ddiddorol. Mae gennyf i hanner diwrnod ar gyfer y gêm honno. Er bod yn rhaid i mi ddweud na hoffais y syniad, yn ddiweddar mae gêm nos Wener yn swnio’n ddigon braf o syniad. Fydd yn brofiad gwahanol, a fydda i’n licio amryw brofiadau.

Ond dyna ni, i mi dydi’r Chwe Gwlad ddim yn cychwyn go iawn cyn bod rhywbeth yn chwyrlïo’r gwaed ac yn deffro’r galon; ni ddigwyddodd cweit cyn yr Alban, ac wn i ddim pam, ond mae hi yma rŵan a dwi’n y swing.