Saw III

Dydw i ddim am smalio i chi, cefais y profiad gwaethaf bosib yn y sinema neithiwr. Gwelais Saw III.

Anghofiwch y cyntaf a’r ail; mae’r rheiny’n pink bunny and pony material o’u cymharu â Saw III. Mae’n ddibwynt o waedlyd, ac mi fyddaf onest, bu bron imi chwydu yn ystod y chwarter awr agoriadol. Nid yw perfeddion a gwaed at fy nant yn y lleiaf, fel yr eglurais wythnos ddiwethaf. Bu imi fwynhau’r gyntaf yn y gyfres; yr ail nid cymaint ond yn falch fy mod wedi ei weld. Mi fedraf ddywedyd â’m llaw ar galon yr edifaraf weld y drydedd ffilm. Roeddwn i’n ypset iawn yn gadael, ac fe ges i noson annymunol iawn o gwsg neithiwr, wedi breuddwydio fy mod wedi cerdded i Langefni i brynu tŷ.

Er mwyn Duw, nad ewch i weled yr hwn ffilm.

Brêc

Mae hanner tymor arnom! Plant yn hapus, myfyrwyr yn hapus, addysgwyr yn hapus, tra bo’r gweddill ohonoch yn sdyc mewn swyddi lle na chewch wythnos o feddwi didrugaredd a llwyr. Esboniais y byddaf i’n aros o leiaf yn ychydig yn chwil o heno hyd at Ddydd Mercher. A syniad da ydyw mi gredaf.

Mi ddysgais fy ngwers gyntaf ddoe. Aeth o’n wych; a doedd ‘na ddim math o nerfau arna’ i. Rhoddodd hwnnw sioc a bŵst hyder imi. Oeddwn i angen hynny; yn gynharach yn yr wythnos doeddwn i ddim yn siŵr bod y peth dysgu ‘ma i mi, gwelwch. Erbyn hyn dw i’n eitha’ hapus dal ati a mynd ymlaen ac ymrwymo fy hun at rywbeth. Sy’n eitha’ da, achos byddwn i’m yn gwneud uffern o ddim arall ‘blaw am hynny.

Heno, mi af allan. Fe feddwaf am y tro cyntaf ers pythefnos. Methu disgwyl!

Atgofion

Ymwelais â’r hen flog am y tro cyntaf ers hydoedd dim ond rŵan.

Trist iawn ydwyf. Tair blynedd o’m mywyd … wedi mynd …

Y Llun yn UWIC

Henffych gyfeillion mân a mawr! Dim gymaint y rhai mawrion. Tueddol ydynt o beidio â gallu eistedd ar gadair cyfrifiadur canys fe’i melir ganddynt felly nas medrant ddarllen yr hwn flog wrthun. Er, os mai pris gordewdra ydyw peidio â medru darllen fy mlog, prin ei fod yn bris mawr.

Yn UWIC y bûm heddiw, yn chwerthin drwy’r dydd a chael hwyl fawr. Wyddwn i ddim os ydych chi’n ymwybodol o Clive Rowlands, ond mae’r dyn yn chwedl yn ei hun, ac wedi wythnos mewn ysgol uwchradd mae’r Llun yn rhywbeth i edrych ymlaen ato, gyda’r hen Clive yn codi gwên o hyd yn ddi-ffael. Efe ydi tonic fy jin, a mawr barch sydd gennyf ato.

Er hyn mae Dydd Llun yn ddiwrnod hollol ddiddefnydd, mewn gwirionedd, a phrin y dysgaf i ddim.

Sut bynnag, gyfeillion, rwy’n mynd allan heno. Wedi mynd i’r ysgol gyda phen mawr ar fy nghyntaf wythnos yna nid byddaf yn gwneud hynny eto, ond mynd am fwyd i fwyty Eidalaidd. Pen-blwydd Rhys ydyw, felly pen-blwydd hapus iddo fo. Dw i’n ffan fawr o fwyd Eidalaidd, er mi aiff a Tsieinîs â fy ffansi o bryd i’w gilydd. Fe ges i un neithiwr am y tro cyntaf ers hydoedd a sgỳm ydoedd, gyda bîff cnoillyd annifyr a llysiau caled. Er, mae’n siŵr nad oes diddordeb gennych chi erbyn hyn, nacoes?

Oni’n ama.

Ffarwel i fro fy mebyd

Wel mi ges i ddiwrnod anniddorol ddoe, o ystyried fy mod i adra’. Es i weld Nain, ac fe ddywedodd hithau ei bod hi’n meddwl fy mod i’n dod adra’r penwythnos yma, er na roddais i na neb wybod iddi. Conecshyn sydd gan Nain a fi, dachi’n gweld. Fodd bynnag, aeth hithau’n ymlaen i drafod teledu Cymraeg, ac esbonio bod Naw Tan Naw yn “rhaglen ddoniol ond lot o sôn am secs ynddo fo” a bod Tipit yn hwyl fawr i’w wylio. Eglurasai sut y mae’r gêm yn gweithio, a rhywsut llwyddodd i’w chyflwyno’n waeth nac ydyw mewn difri. Dawn sydd i Nain, yn wir; pe fyddai hithau’n ysgrifennu adolygiadau S4C byddwn ni gyd llawer mwy siomedig pan fyddai’n dod at y gwylio, dw i’n amau dim.

Typical fy mod innau wedi dod fyny ar y penwythnos bod rhyw hogan wedi cael ei herwgipio o Wrecsam a bo’r Heddlu yn cau Pesda allan o’r byd drwy archwilio pob un car sy’n mynd allan o’r pentref. Dydyn nhw heb f’archwilio i eto, er prin y dônt o hyd i ddim yn fy nghar ond am gwm cnoi a CD Dafydd Iwan. Boed y rheiny’n gryfder imi fentro’r daith lawr i’r ddinas fawr (wn i ddim pam fo pobl yn cyfeirio at Gaerdydd fel ‘y ddinas fawr ddrwg’. Nid mawr mo Caerdydd, a phrin ei bod yn ddinas mewn difri. Er, dydi hi’n sicr ddim yn ddrwg o’i chymharu â …. Wwwwww …. Sir Fôn? Heh heh. Weloch chi FYTH mo hynny’n dod, naddo?).

Sut bynnag, fe af drachefn i Gaerdydd heb weld na mynydd na llyn na chlogwyn tan y ‘Dolig. Hwyl fawr fro fy mebyd (does mab gennyf), fe’th welaf eto!

Rachub yn y glaw

“He’s an ugly little bloke, but humourous and clever”

-- Mam, am Ian Hislop


Mae rhywbeth adfywiol iawn am law'r Gogledd. Does gwair yng Nghaerdydd sydd mor ir, nac yn arogli cystal â gwair y Gogledd. A dydi hi ddim fel bo’r Gogledd yn wlypach na Chaerdydd: trwy’r wythnos mae hi ‘di bod yn dywydd crap yng Nghaerdydd, ac yn ôl adroddiadau cyson Mam a Nain yn eithaf braf yn y Gogledd. Wedyn dw i’n cyrraedd, ac mae’n newid byd.

Ydw, dw i’n ôl yn Rachub, cadarnle’r Gymraeg a smôcs rhad. Richmond, gan amlaf. Ond tu hwnt i’r pwynt hynny ydyw. Dw i’n falch o fod yn ôl. Mae mynd i’r ysgol yn llawer mwy blinedig i athro na disgybl, er cyn hwylused ydyw chwerthin am ben rhai o’r plant rhyfeddach, ymhyfrydu yn wir garedigrwydd a mwynder rhai, a blino ar y rhai trahaus ac anghynnes. Go damnia na chaf i eu henwi yma.

Felly dyna grynodeb byr ac eithaf aneglur o’m hanes diweddar ichwi. Byddaf yn dysgu fy ngwers gyntaf yr wythnos nesaf; ac er mai dim ond blwyddyn 7 y byddaf yn eu herio mae fy nerfau yn cael y gorau ohonof. Cefais freuddwyd, gwelwch, am fy ngwers gyntaf, ac fe fu’n rhaid imi weiddi nerth fy mhen a gyrru dau ddisgybl allan o’r dosbarth. Er mwyn Duw, na fydded hi fel’na go iawn.

Arfer

Mater o arfer ydi popeth ynde? Dw i wedi dechrau arfer gyda chodi yn y bore bach a mynd i'r ysgol, a llwydo gwneuthur brechdan imi fy hun cyn hynny, cael panad a afal. Ffycin pro.

A dywedyd y gwir dw i'n well na rhai am ddeffro. Mae Haydn Blin byth a beunydd yn cysgu, er ei fod yntau'n hen fyfyriwr diog sy ddim angen gwneud dim byd bellach efo'i fywyd. Mae yntau'n cysgu ar y funud, ac yn cysgu'n ormodol a fynta'n cae codi tan o leiaf 8 fel rheol.

Nid peth diog mo Ellen, ond fydda i'n gwneud pwynt o beidio cysylltu fy hun gormod gyda pobl sy'n bwyta melons beunydd. A iogwrt, er fy mod innau'n bwyta'n iach y dyddiau hyn. Er, eto, celwyddau noeth ydyw dy fod yn teneuo os dy fod yn bwyta'n iach. Dw i dal yn dew, a mae fy ngwallt yn teneuo, a minnau'n gyffredinol llai ddeniadol pob dydd a dywedyd y gwir ichwi efo'n sbecdols a'm coes giami. Ooooh.

Dw i'n mynd adra am y penwythnos, am y tro olaf cyn y Nadolig. Efallai bod bywyd mwy diddorol fyny fan 'na ar y funud 'na fama. Gawn ni weld.

Pam dw i'n gwneud hyn imi fy hun?

Dywedyd ydwyf am yr hwn ffilm newydd y Texas Chainsaw Massacre: The Beginning. Os weloch chi'r un gyntaf fyddwch chi'n cofio bod o'n eithaf sgymaidd ei naws, ac mae hwn cryn dipyn yn waeth. Champion; mae hynny'n ffein. Ond nid imi.

Y mae dau math o bobl dachi'n gweld, pan y daw hi at ffilmiau arswyd. Y cyntaf ydi'r rhai sydd yn ffricio allan gyda rhai seicolegol, a'r ail ydi'r rhai nad ydynt yn medru handlo gwaed a darnau randym o gyrff yn cael ei dorri ffwrdd. Mi fedraf innau ddelio gyda rhai seicolegol yn llwyr: bosib iawn mai dyna'n hoff genre (blaw am ffantasi: caru ffantasi), ond pan ddaw hi'n at waed dw i'n un eitha gwael. Y broblem yw nid hynny, ond y ffaith fy mod i'n argyhoeddi fy hun fy mod i'n hoff o'r genre, mynd i'r sinema a theimlo'n ofnadwy wrth gerdded allan.

Dyna sut deimlais i neithiwr gyda'r TCM:TB. Roedd, wrth gwrs, digon o ffilmiau eraill, ond roeddwn i'n eithaf penderfynol o wylio ffilm 'sydd am fy nychryn', felly llwyddiant o noson ydoedd o ran hynny. Casau llwyddiant o noson.