Cyhuddiadau

Helo gyfeillion mân a mawr! Dydw i heb wedi diweddaru’r blog ers sbel rwan, a mae hynny’n deillio o’r ffaith nad oes gen i uffern o ddim i ddweud dim mwy. Rhwng gweithio a phethiach; a dydw i ddim yn hoff iawn o gwaith pan mae ‘na gotsan yn ffonio fi yn ystod y dydd yn fy nghyhuddo o gyfieithu rhywbeth yn anghywir iddi hi.

Dyna ydi sdres. Sylweddolais i fyth bod y ffasiwn beth yn bodoli o blaen (wel, sdres go iawn de), ond dyma’r ast yn ffonio ugain munud wedyn (sef ugain munud o fi’n poeni fy mod i wedi ypsetio ail gleient mwyaf y cwmni ar ôl pum wythnos o weithio yno) dim ond i’r gotsan ddanfon e-bost ata’ i yn dweud bod ‘y panic drosodd’. Cyn fy ffonio unwaith eto yn y prynhawn yn fy nghyhuddo o wneud rhywbeth arall yn anghywir a’i ddiystyrru drachefn.

Dw i’m yn licio pobl sydd ddim yn cyfaddef pryd eu bod nhw’n anghywir. Fel fi.

Y Clais

Am noson dda! Cadair, Clwb Ifor, Allanfa Dan a minnau'n disgyn drwyddi

Dyheu

Iawn bobl? Mae’r penwythnos yma o’r diwedd! Dw i methu’n lên a disgwyl (ys ddywedyd Owain Ne). Gobeithiwn am benwythnos meddwol hynod, fel y buont yn ddiweddar, a deffro mewn ffos neu ddrws nesaf i peth deliaf a welwyd erioed (er, yn anffodus, mi deimlaf mai’r ffos yw’r dewis mwyaf realistig).

Does ‘na ddim byd gwell na’r penwythnos. Mae rhywun yn dyheu amdani am bum diwrnod, a phan ddaw llanast bydd. Os ddim does pwynt cael un. Fyw imi dyfu fyny (o ran oed, tyfa i ddim mwyach, er cymaint y dyheuwn amdani) ac aros mewn gyda chwrw a gwin ar benwytnos (bydda i’n gwneud hynny’n ystod yr wythnos, a byta cracyrs a chaws, sy’n barchus ond yn flasus, fel Huw Llywelyn Davies). Na, byth yr af am ginio a bwyd ar y penwythnos tra bo tafarn a bar yn ysu am fy musnes sylweddol.

Gwell i mi beidio ‘sgwennu mwy. Dedleins, ch’wel.

Hiraeth am Rosin

Haia. Dw i’n flinedig iawn heddiw, wedi deffro fyny a chael bîns ar dost a mynd i gwaith yn flinedig. Hoffwn i ymadrodd rhywfaint i chi am y wicend ond yn anffodus mi benderfynodd Dyfed a minnau na ddylid ei thrafod gyda neb na dim byth bythoedd amen. Felly ni wnaf.

Wedi bod yn siarad efo’r cleient mwyaf annoying yn y byd gynnar o’r enw Robert. Mae o wedi torri fy ysbryd megis y peiriant ffacs. A does na’m Trial and Retribution ar y teledu chwaith rwan felly mae’r nos yn ddu heb anturiaethau amlwg Rosin a Mike a Satch. Trist yw bywyd yn wir.

Gwaethygiad

Huw Chiswell yw fy amddiffynnwr mawr. Wir. Mae ei CD yn gorchuddio’r cloc larwm fel nad ydw i’n edrych ar yr amser gyda’r nos. Yn gwely dw i eto heddiw; ond dw i’n teimlo ychydig bach yn waeth, mae fy mol yn dechrau brifo a bai Ellen ‘di hynny achos mae ganddi hi boen bol ac mae hi wedi fy heintio. Y gnawes anufudd. Ond mae hi’n gwaith, dydw i ddim.

Dw i’m yn licio deud hyn ond pan ddaw at salwch mae gan enethod ddyfalbarhad llawer cadarnach na ni hogia. Dydw i ddim yn hollol sicr paham, oni bai pan ddaw at ben mawr ar fore Sul, ac wedyn mae hogan yn edrych fel ei bod yn dioddef. Ond dim ots; ni yw’r cadarnaf ryw felly mae’n siŵr mai dyna pam ein bod ni’n cael ein taro lawr efo waeth bethau. Beichiogrwydd? Triwch eillio bob diwrnod. Neu, yn fy achos i, peidiwch.

Salwch

Reit, dw i’n deffro fyny eto a mae fy mhost i wedi mynd o gynnar felly mi dria’ i eto. Dw i dal yn sâl; mae fy llygaid yn sâl, fy mol yn sâl, mae fy mhen yn teimlo fel bod ‘na goeden yn tyfu ynddi a doeddwn i methu blasu fy nghinio (sydd probabli yn beth da ar y cyfan achos doedd o’m yn edrych yn dda iawn). Dw i’n falch bo fi ddim yn gwaith achos byddwn i da i ddim heddiw (nid fy mod i fawr o iws fel arfer, dw i’m yn amau).

Dw i’m yn hoffi bod yn sâl ar ddiwrnod braf, chwaith. Mae rhywun isio bod allan yn dawnsio ac yn prancio yn y tywydd ‘ma, ond dw i ddim. Sori, rhaid i mi fynd yn ôl i ‘ngwely; dyfalbarhad oedd un o themâu bora ‘ma a ‘sgen i ddim (pan mae’n dod i flogio pan yn sâl).

Yr Alban

Peidiwch â dweud wrth neb ond dw i yn y gwaith ar y funud. Does gen i ddim llawer o waith i’w wneud felly mi gymeraf yr hwn gyfle i son rhywfaint am Yr Alban i chi (gan gachu brics achos mae fy nghefn i le mae’r bos yn dod allan o nawr ac yn y man - er mai amser cinio ydi hi so ga'i!). Mae’r lluniau i gyd yn ddigamsyniol o crap ac nid wyf am foddran eu gosod nhw fyny. Roeddwn i’n hynod, hynod feddw.

Nos Wener
Wedi diwrnod hir o deithio (saith awr) cyrhaeddom ni Gaeredin a dyma fi a Haydn Blin a Kinch yn mynd i ryw SportsBar oedd efo’r rhyngrwyd am ddim a chael peint. Yn o fuan, wedi canfod rhai o’r GymGym aeth pethau’n rhemp a phydrodd y nos lawr i abiwisio Eidalwyr doedd cae gadael ni mewn i dafarndai, canu blêr iawn (a gwael hynod) a minnau’n yfed dau fotel o win coch mewn bar gwin bach swanc a cheisio argyhoeddi dwy ddynes Albanaidd mai Pwyliaid oeddynt. Wn i ddim byd arall.

Nos Sadwrn
Y bore wedi sesh mae’n rhaid cael peint yn eithaf sydyn neu fe gewch chi ben mawr, fel yr ydwyf innau wedi dechrau cael yn aml yn ddiweddar, ac wedi brecwast drwg ffwrdd â ni i dafarn o’r enw’r Three Sisters oedd yn llawn dop ond dim ots achos roedd Cymru mor warthus nes i’m boddran gwylio’r ail hanner (prin y gallwn wedi beth bynnag, a minnau’n feddw ac yn colli pawb.
Mi aeth pethau’n flerach byth wrth i mi endio fyny yn yr un hen far gwin efo Ellen a Gwenan a chael potel arall fyth o win imi’n hun cyn rhedeg i ffwrdd efo Kinch a siarad â sguthanod tew a chael cic owt o Wetherspoons am smygu - cyn cael cic owt gan wanc o fownsar “Because I felt like it”. Dydi’r Albanwyr, ysywaeth, ddim yn bobl hapus na chyfeillgar, a blin oeddent hwynt drwy gydol y penwythnos.
Dyna grynodeb fer iawn o’m hanes, gyda Dydd Sul y daith waethaf yn y byd. Saith am flinedig yn ôl lawr i Gaerdydd. A balch ydwyf o fod nôl. Hen Sgotyns blin.

Mynd i Sgotshland

Helo! Roedd gwaith yn ofnadwy heddiw achos 'runig beth dwidi bod yn neud ydi dyheu am fynd i'r Alban drwy'r dydd, ond gwnes fy ngwaith so mai'n iawn tydi? Tydi? Iawn, mae Haydn yn gyrru'r holl ffordd a bydd y tywydd yn crap a bydd y daith yn araf ond jiawl achan fi methu disghwl!

Dw i byth wedi meddwi yn yr Alban o'r blaen. Edrych ymlaen gormod rwan!