Dyfyniadau Nain dros fecwast

"Cês" [am Lowri Llewelyn]

"Mai'n job cadw job"

"Y gwahaniaeth rhwng heddiw a 'stalwm ydi bod athrawon heddiw angen addysg"

Grefi

Mae cogyddion seleb (y gair gwaethaf a fathwyd) yn fy nghorddi fel rheol. Yr unig reswm dwi’n gwylio cymaint o raglenni coginio ydi er mwyn corddi, ond mae ambell un yn waeth na’i gilydd. Fel y crybwyllais rhywbryd roedd y rhai Rwbath Cooking Made Easy yn dweud celwydd gan nad oedd y coginio’n hawdd. Roedd Heston Blwmintal yn ceisio gwneud i bobl fwyta pethau gwirion a drud yn Little Chef yn chwerthinllyd (pwy a daliff £15 am bryd yn Little Chef, waeth beth fo’r ansawdd?), ac er bod gweld mochyn yn cael ei sbaddu yn un o’r pethau wirioneddol erchyllaf i mi ei weld, tai’m i gefnogi dim a wna Jamie Oliver achos mae’n gocni ac yn dwat hunangyfiawn, gwefusfawr.

Peidiwch â siarad i mi am y boi Huw Cyw Iâr; fel pawb â chyllideb rhad âf innau amdano bob tro.

Mae hyd yn oed y ddau ar Masterchef yn gallu mynd ar fy nerfau gan fwydro am gyflwyniad bwyd. Ffyc off. Dydi cyflwyniad ddim yn bwysig, y blas sy’n bwysig. Byddwn i byth yn gyrru bwyd yn ôl mewn bwyty gan ei fod wedi’i gyflwyno’n wael, ac mae pwy bynnag sy’n gwneud angen dod o’u byd, sydd fwy na thebyg hefyd yn cynnwys cerddoriaeth amgen a BBC4, a chael slap. Gennyf i, os bosib.

Fydda i’n licio Gordon yn mynd o gwmpas ac yn rhegi (Rhamsi, nid Brown), er bod y cont crychlyd yn gont crychlyd trahaus yn aml, ond daw â mi at deitl y blogiad. Cofiaf unwaith iddo fynd i dafarndy a cheisio’i wella, ac un o’r ffyrdd o wneud hyn oedd y Campaign for Real Gravy, cyn cynhyrchu’r dŵr brown ‘ma a feiddiodd alw yn grefi. Wel, o’n i’n flin.

Mi fydd pob cogydd ar y teledu yn gwneud grefi gwael. Mae’n denau, a tai’m i licio grefi tenau. Efallai bod pobl posh yn licio grefi tenau, wn i ddim – oes angen i mi eich hysbysu i chi i ble y dylent fynd?

Mae grefi i fod yn dew. Dydan ni ddim yn sôn am dew Huw Ffash fan hyn – nid clamp o beth lwmpiog, anfwytadwy, ond hylifog ac â sylwedd (dwi’n siŵr bod sylwedd i Huw Ffash yn y bôn, alla i ddim fod yn rhy gas ar ddydd Gwener, na fedraf?). Ond bob tro y bydd unrhyw gogydd ar y teledu yn dangos sut i wneud grefi mae’n denau ac yn amlwg yn mynd yn oer yn sydyn. Yn wahanol i’r werin datws, dydi’r bobl hyn ddim yn gallu gwneud grefi.

Ys ddywed y gerdd:
Grefi tew,
Grefi da,
Grefi tenau,
Ffoc off.

Meddwl y Diwrnod

Ro'n i'n gwely neithiwr a meddwl swni'n licio gweld chwadan efo PMT.

Oakwood ac Awkward

Ai fi ydi’r unig un sy ‘di sylwi bod Gogs yn dweud Oakwood ac awkward yn union yr un peth?

Enghraifft:
“Wnaeth o fihafio yn y ffair?”
“Na, roedd o’n (cwblhewch)”

Car Bach Fi

Dwi’n wahanol i hogia eraill. Awn ni ddim i fanylu’n ormodol am hynny, fyddwch chi ddim isio clwad popeth, ond mae rhan ohonof y gallaf fanylu arni sef y ffaith nad ydw i’n dallt, nac isio dallt, nac efo dim diddordeb, mewn ceir.

Nid nos Sul dda i mi mo ista o flaen y teledu yn gwylio Top Gear. I mi dydi car ddim yn rhywbeth i’w arddangos i bawb. I fod yn onest gas gen i’r bobl gyfoethog ‘ma sy’n prynu ceir mawr drud, a hynny dim ond er mwyn dangos eu bod nhw’n gallu. I mi, car ydi rhywbeth sy’n mynd â fi i siopa bob wythnos, dyfais aiff â mi i’r gogledd bob hyn a hyn. Teclyn ydyw, nid pleser. Pe byddwn filiwnydd, rhywbeth na fyddwn yn ei brynu byddai car newyddsbondanllyd. Car bach fi ydi car bach fi.

Gan ddweud hynny dwi’n licio fy Fiesta fach lwyd, yr un a fu gennyf ers i mi ddechrau gyrru. Mae hynny dros bum mlynedd nôl erbyn hyn. Hen gyfeilles ddibynadwy ydyw, nid hwran i’w pharedio; hen wraig sy’n g’neud y smwddio ac sy efo te ar y bwrdd, grefi a iau wedi’u ffrio mewn nionod a phanad (y banad ar wahân – manylyn bach ond angenrheidiol mewn swper o’r fath), nid priod-ast newydd a’i bwyd meicrodon sy’n buta Milci Wê yn gwely. Na, un da ydi’r Fiesta.

Os oes i gar le i gadw’n CD’s Celt a digon o le i roi sticars ar y cefn, ffenestri mawrion a bŵt da, fydda i’n hapus â char.

Cofiwch chi, dwi ddim yn gwbl ddall i geir, ond fel â phopeth nad ydw i’n ei ddallt (gwleidyddiaeth, chwaraeon, blogio), nid dewis fy hoffterau a wnaf eithr fy nghasinebau. I mi, diawl y ffordd, sgymbeth y lonydd, diced y draffordd, ydi’r Vauxhall. Os cymera i’n erbyn rhywbeth (sy’n ddigon posibl gyda’r nesaf peth i bopeth) dyna ddiwedd arni. Mae Vauxhalls yn hyll, maen nhw’n crap ac yn fwy na hynny roedd mam Jarrod yn berchen ar Gorsa flynyddoedd nôl, a dydi mam Jarrod ddim yn licio fi am i mi ei galw’n Dame Linda Cabij.

Ddirgel stôn y golled

Y mae’n ffaith y bydd rhywun yn mynd yn dew dros y ‘Dolig. Ddylwn i ddim bod yn eithriad i’r rheol hon, ond eithriad ydwyf. Bydd Nain yn dweud na eithriad ydw i hefyd ond mae hynny’n wahanol, bydd Nain yn dweud pa beth bynnag y gall i ypsetio pobl. Dwi mor yn cymryd ar ôl Nain.

Ond dwi, yr eithriad ag wyf, wedi colli stôn ers y Nadolig. Mae ‘na ddwy glorian yn cadarnhau hyn. Y mae dau eglurhad posibl.

Y cyntaf ydi dwi’n bwyta llai ac yn yfed llai (heblaw nad ydw i) a bod chwarae sboncen yn ymwared â’r bloneg, sy ddim yn wir achos dwi’n edrych ‘run mor dew ag ydw i wedi ers y Brifysgol. Dydi chwarae sboncen saith gwaith ddim yn fodd i golli stôn, rhaid imi fynnu. Tasa hynny’n wir byddai pawb yn chwara sboncen, a rhyngoch chi a fi, dydi pawb ddim yn chwara sboncen; nid amlygir y ffaith yn fwy na noson lawr yn stryd Pesda i brofi hyn.

Fe es neithiwr gyda’r gyfeilles ddiserch, ddiflas sef Ellen Angharad. Mae’r ddau ohonom cyn waethed â’n gilydd yn chwarae – fi ydi’r un sy’n meddu ar y dechneg, hi ydi’r un mwya ffit. Yn draddodiadol felly fi fydd yn cael y fantais o’r dechrau a hithau tua diwedd sesiwn. ‘Does ‘run ohonom yn ddel ein chwarae, ond cawn ymarfer corff o ryw fath. Allwn i ddim ar fy myw fynd i gampfa, dwi’n hoffi’r elfen gystadleuol a geir mewn chwaraeon fel badminton a sboncen a thenis. ‘Does dim cymhelliant i fynd i gampfa – a p’un bynnag byddwn i’n edrych fel rêl coc ynghanol yr holl gyhyrion wŷr.

Yn ôl o’r gwyriad a’r ail reswm posibl dros y golled o ran pwysau ydi bod gen i lyngyren ruban (tapeworm i chwithau heb radd yn y Gymraeg / sy ddim efo Cysgeir yn o handi). Byddai gwybod y fath ffaith yn troi arna i. Gwelais raglen ryw bryd am foi yn tyfu un ynddo ar bwrpas a honno’n tyfu’n hirfaith a hyll a fynta’n colli pwysau. Gobeithio nad oes y ffasiwn beth yn digwydd i mi. Dowt gen i y gall hyd yn oed llyngyren ruban fyw ar datws trwy’u crwyn a Skol efo antipasti Marks a Sparks achos bo Mam wedi rhoi vouchers i mi.

Tai’m i fynd i Marks a Sparks i brynu bwyd oni bai bod gen i vouchers. Fyddai’n farchnad nes ymlaen yn buta wy a sglods efo Dwd y Dwd, ac yn y fan honno wyf gyfforddus – wn i nad iach mo hynny, ond mae’n bosib fy mod yn bwyta i ddau cofiwch.

Well gen i chwara sboncen

Tra bod gweddill y byd yn gwylio Barack Obama ro’n i’n gweithio, yn chwarae sboncen neu’n gwylio Man Utd. Yn y Bae yr oeddwn i yn gwylio’r gêm, yn fflat Rhys Moel a’i gariad Sioned Alci sy wastad yn yfad gwin gwyn pan fydda i’n galw heibio (wn i ddim os mai cyd-ddigwyddiad ydi hynny). Roedden ni’n troi’r sianel ambell i dro i weld p’un a oedd Barack dal yn fyw, yn poeni mymryn nad dyma’r achos, ond y consensws oedd mai lol uffern oedd yr holl ddathlu gwirion ‘ma, heblaw gan yr Alci a oedd wedi recordio’r sioe ar SgeiPlys.

Hi ddywedodd ei fod yn ddigwyddiad hanesyddol. Dydw i methu anghytuno efo hynny, ond tai’m i licio lol, ac mi fyddai’n well gen i SgeiPlysio Celebrity Come Dine With Me, ond ‘sgen i ddim SgeiPlys. Dwi’n fodlon iawn ar fy 6 sianel analog – wn i ddim pam fod angen i ni gael y cachu digidol ‘ma i fod yn hollol onest.

Cymharodd y sylwebydd y ffys arlywyddol (dw i ddim yn gwybod beth ydi ‘inauguration’ yn Gymraeg ond ffys oedd y cwbl i mi) efo Blêr yn cael ei ethol yn ’97. Bolycs medda fi, cyn troi eto i ddweud “Ew, ‘na ni” ambell dro pan oedd gan Nani’r bêl (pethau felly ydi deiet sylfaenol jôcs Gogs, a betingalw Indian efo un goes, sef Balan Singh, wrth gwrs).

Sgidia, Hwdis a Lliwiau

Asu Grist dwi’n hen fasdad stwbwrn. Roedd angen pâr newydd o esgidiau arnaf, ‘sgidia gwaith. Mae sgidia yn bethau nad ydw i’n eu prynu. Bydd Mam wastad yn prynu sgidia i mi ond fyddan nhw byth yn fy ffitio ac mae’n rhaid iddi ddechrau gwrando arnaf i adael llonydd i mi eu prynu fy hun. Hidia befo, Mam ydyw a ‘does ‘run Mam yn gwrando ar ei mab.

Rhai neis oedd y rhain, £35 o Next cofiwch. Mi a’u gwisgais yno, cerad o gwmpas mymryn, a dyna ni roedden nhw’n iawn. Rhywbeth arall wedyn ydi cerad i’r gwaith efo pâr o sgidia newydd. Mae ‘na linell goch o amgylch fy nhraed – mae’r cont yn crafu arnaf (brawddeg wych, os caf ddywedyd). Mynd â hwythau’n ôl y gallwn, neu eu gadael ar yr ochr efo’r llu o sgidia gwrthodedig gan Mam, ond na, eu gwisgo a wnaf gan fy mod i, y fi, wedi eu prynu. Os y fi a’u prynodd, maen nhw’n iawn, a tha waeth p’un a yw ‘nhraed yn brifo ac yn glwyfedig o’u herwydd, dwi am eu gwisgo, a’u gwisgo aml.

Mae’n eithaf ergyd pan fydd rhywun yn meddwl bod dilledyn yn smart ond dydi’r peth jyst ddim yn eu siwtio. Dwi’n edrych yn ofnadwy o forol-hoyw mewn dillad efo streips, er enghraifft.

Fydd o’n fy rhyfeddu hefyd sut y mae rhywun yn ei chael i mewn i’w pen na fydd lliw arbennig yn eu siwtio. Du a phinc ydi’r lliwiau hynny i mi a dai’m i wisgo’r un. Byddwn i’n dweud piws ond pwy a welodd hogyn yn gwisgo piws erioed? Mi benderfynais yn ddiweddar hefyd ar fympwy nad ydw i’n siwtio coch ddim mwy. Afraid dweud, mae gen i gryn dipyn o ddillad coch.

Mae gan enethod wendid ofnadwy efo sgidia (sy’n wirion achos ‘sneb am edrych ar eu sgidia nhw), ac mae gennyf innau un gwendid marwol o ran dillad, sef hwdis. Dwi ddim yn gwybod ar faint yr wyf yn berchen, ond dyna’r unig ddilledyn mewn siop a fydd yn gwneud i mi droi ‘mhen a mynd w, dyna neis. Synnwn i ddim fy mod wedi chwalu delwedd sawl un o chavs drwy yrru drwy Grangetown mewn amrywiol hwdis a thracsiwts, efo sticer Cymdeithas yr Iaith ar y cefn a Goreuon Hogia’r Wyddfa yn sgrechian o’r stereo. Nid ymddiheuraf.