Dydi'r rhan fwyaf o bobl ddim yn pysgota jyst cyn y Nadolig ac rwan rydwyf i (arwr Rachubaidd, a sonia sawl lleyg a chwedl amdano) a Dyfed (alcoholic, un o sgyms mwyaf Gwalchmai a chwaingasglwr) yn ymwybodol o hyn. Cawsom ddiwrnod dieflig.
Prin yr ydym yn mwynhau cwmni'n gilydd beth bynnag, rydych chi'n dallt, ond mae diflastdod yn gwneud rhywbeth i rywun, fel eu bod yn fodlon cael cwmni unrhyw un sy fodlon. Felly fe aethon ni gael abwyd ac ati, a gwario tua ugain punt rhyngom arno, cyn mynd thua Bae Trearddur a cholli popeth, yn cynnwys abwyd a thresys. A hynny wedi trempian fel wariars ar hyd niferus greigiau llithrog er mwyn cael y 'man 'sgota perffaith', a drodd allan fel y siomedigaeth fwyaf a gafodd unrhyw un erioed ers i'r Iddewon llawenhau bod y nwy yn cael ei droi 'mlaen er mwyn eu cadw'n gynnes.
Serch hynny, prudd y bu, ac uffernol o oer, a llithrem a rhewem wrth i'r niwl gau amdanom a'r ragwyrms ceisio ein brathu ac wrth i'r bachyn dynnu gwaed allan o Dyfed ac wrth imi chwerthin yn ynfytaidd ar ei ymgais i bysgota.
Ystyriodd Dyfed yn ddwfn os bod pysgota yn ei waed, wedi snagio a cholli abwyd drachefn
Nessun commento:
Posta un commento