Mae 'na wirioneddau mawrion am Ddydd Sul. Diwrnod o ymlacio ydi hi fod, wrth gwrs, ond prin ei bod yn llwyr droi allan felly.
Dydw i ddim yn rhy ddrwg am gael pen mawr yn y bore, ond erbyn Dydd Sul, os byddaf i wedi bod allan nos Wener a Sadwrn yn enwedig, bydda i’n teimlo’n eitha’ sâl. Mae fy mol yn ei chanfod yn anodd stumogi bwyd yn enwedig. Ond fe fyddan ni wastad yn mynd allan Ddydd Sul am ginio. Aethon ni i’r Flora am fwyd heddiw, ac fe ges i ryw bei a thatws mash.
Prin y bwytasid gen i. Dydi grefi a hangover ddim yn cyd-fynd fel rheol, ac mae bwyd Dydd Sul wastad yn fynydd i’w dringo. A’r gwaethaf beth ydi erbyn yr amser yma o’r nos mae’n hanfodol fy mod i’n paratoi am goleg ‘fory a’r ysgol am weddill yr wythnos. Hynny yw, rhaid bo’r aseiniadau i gyd wedi eu gwneud a chynlluniau gwersi â rhyw fath o siâp arnynt.
Ar y funud dw i’n teimlo’n sâl ac eto mae’n rhaid imi frasgamu drwy wythnos arall. Dydw i ddim cweit yn siŵr sut dw i’n llwyddo, wchi.
Nessun commento:
Posta un commento