Ymadawiad y Ddynes Erchyll

Dw i am orffen yr wythnos gyda blog teyrnged. Prin iawn y byddaf yn ysgrifennu’r rhain (dw i’m yn credu fy mod i wedi gwneud un erioed, a dweud y gwir). Er, gor-ddweud yw’r gair ‘teyrnged’, mewn difrif. Mae Llinos, ‘y Sguthan Goch’ fel y’i hadwaenir o amgylch tafarndai Caerdydd, yn ein gadael ac yn mynd i Aberystwyth am swydd newydd (a chôc ffres). Felly gadewch i mi nodi yma’n dragwyddol ar y Rachub rhithiol ambell i atgof o’r ddynes erchyll hon:

Ei gwylltineb llwyr wrth i mi ddwyn ei goriad. Mi ddilynodd fi hyd a’i chael eto, yn llwyddo i’m dal er bod ganddi heels a minnau pymps.

Ei noson feddw ofnadwy yn Yates yn ystod yr all-you-can-drink. Nid yn fodlon ar geisio mynd gydag Eilian, mi lwyddodd syrthio o dan fwrdd nad oedd mwy nac ugain modfedd o uchder cyn cael ei thaflu allan gan y bownser. Chwydodd yn ei gwely a mynnai i ni ei deffro ‘cyn diwedd y pedwerydd bar ... 3/4 timing, eff sharp’.

Ein Caserol Wy cyntaf. Cafodd syndod ar y blas gwych a’m dawn coginio.

Ar noson feddw arall, mi aeth ar genhadaeth i geisio argyhoeddi pawb ei bod yn lesbian. Mi gredodd yn ddyfal y llwyddodd, ond profodd ddim ond ei hanallu llwyr i actio a dweud celwydd.

Myfi a Ceren yn ei gorfodi i gerdded o amgylch cegin Theiseger Street gyda melon am ei phen a’i recordio.

Ei barusrwydd a’i pharodrwydd i fwyta unrhyw beth - hyd yn oed os ydyw’n ddarn o bara wedi’i llwydo â bleach ynddo yn Llys Senghennydd.

Ei hamharodrwydd llwyr i gyfaddef ei bod yn gic.

Ei thraed drewllyd a’i ffaith nad ydyw’n gallu eu harogli.

Ei gweithred ffiaidd iawn o fachu trempyn ar stryd Caerdydd cyn mynd â fo adref gyda hi.

Ei ffolineb wrth fynd fyny at deliwr cyffuriau ryff iawn yng Nghaerdydd a chyflwyno ei hun fel Tinky-Winky from Tellytubby land.

Mae wrth gwrs llawer, llawer mwy am y Sinsir y gellir ei ddweud ond gwell fyddai peidio yn enw gweddusrwydd. Ond dyna ni; mi aeth y Dyfed, rŵan mae Llinos yn mynd. Onid ydym yn crebachu, a thybed pwy fydd y nesaf i fynd?