Waeth i chi wybod fod y caserol yn odidog, ac mae digon i mi gael eto i fy nhe heno efo thatws a choed bach gwyrddion. Mae’r wythnos hwn wedi fflio heibio i mi ac mae’r penwythnos blaenorol fel ddoe yn y cof. Mae’n rhyfedd, unwaith rydych chi’n gadael ysgol rydych chi’n meddwl bod eich cyfnod yn y brifysgol yn mynd yn sydyn, ond mae’n waeth fyth pan fydd rhywun yn dechrau gweithio.
Serch hyn, mae’n golygu bod y penwythnosau i’w ymhyfrydu ynddynt ac y dônt yn amlach. Mewn ffordd. Cadw rhywun yn fyw ac yn iach y maent; da i’r galon, da i’r enaid.
Beth sydd bwysicaf gan ddyn, ei ysbryd neu’i enaid? Tybed. Dw i’m yn dallt y gwahaniaeth rhwng pethau felly. Bodlon wyf innau gyda pheint a ffrind a chig da. Bron a deimlaf dros bobl sydd angen mwy fel car mawr a lle posh a dillad neis.
Wedi mynd dros ben llestri yn ofnadwy wythnos diwethaf, dim ond y Sadwrn y byddaf i allan tro ‘ma (dw i bron â marw isio ‘sgwennu ‘eleni’ a ‘llynedd’ – mae angen geiriau cyfystyr ar gyfer wythnosau). Alla’ i byth cael digon o’r awyrgylch y mae gemau rygbi rhyngwladol yn eu creu. Ac mae’n rhoi rheswm i mi ganu o flaen pawb a dangos fy mod yn gwybod mwy o ganeuon na hwythau, ‘fyd.
Nessun commento:
Posta un commento