Amgueddfedda

Am ddiwrnod od. Fe ges i gyfweliad swydd heddiw, ond wedi hynny fe es i weld y dyn diog ei hun, Kinch. Dydi hwnnw ddim yn gwneud dim efo’i fywyd, felly mi benderfynais y byddai galw draw yn fy arbed, ac yn fy sbarduno i beidio â mynd i’r diawl megis Efe.

A minnau dal mewn tei a chrys a throwsus a chyda ymbarél fe aeth y ddau ohonom ni am dro; i Amgueddfa Genedlaethol Cymru. Syndod fy myw a gefais o weld ein bod ni wedi mynd o amgylch yr holl blydi adeilad, yn cynnwys gweld y morgrug, arfau ac arddangosfa ar y byd Moslemaidd. A chwi a adnabyddwch Kinch a ŵyr nad un diwylliedig mohono, ond fe ymglymodd i’r amgueddfa megis pengwin i ffrij.

Ar ôl edrych fel dau ddyn od iawn yn camu o amgylch yr adeilad (a chael ambell i olwg od iawn; fi’n benodol mi dybiaf) fe aethon ni, wedi llwyddo i wastraffu diwrnod arall o ddiweithdra. Dydi o’m yn rhy ddrwg, a dweud y gwir.

Cerddaf ymlaen...!

Mae’n siŵr mai dyma’r adeg o’r flwyddyn i edrych nôl ac asesu a dadansoddi’r hyn a fu, er nad bydd neb yn ei darllen (does neb yn darllen blogiau ym mhythefnos olaf y flwyddyn, wyddwch chwi, heblaw amdanaf i, yn cadw golwg (a thrwyn) ar fusnes pawb arall lle nad oes rheswm imi wneud).

Sut flwyddyn fu 2006 i mi felly? Y gwychaf beth gyntaf oedd y Rhyng-gol yn dod i Gaerdydd, a minnau’n cael amser da (a ’chydig o lwyddiant am unwaith) fanno, ac wedyn y trip gwych a chafwyd i Iwerddon i wylio’r rygbi. O ran rygbi a phêl-droed doedd hi fawr o flwyddyn imi, yn enwedig wrth gefnogi Cymru, ond does dim byd anarferol yn hynny o beth, dim ond mynd i Bentrebane gyda Lowri Dwd un nos randym.

Wedyn, wrth gwrs, daeth y tridiau bythgofiadwy yna’n Prâg, lle bu imi fwynhau yn aruthrol, a byddwn i wrth fy modd yn mynd yn ôl yno rhywbryd; a dilynwyd hynny gan yr arholiadau olaf a wnaf i fyth a diwedd fy anturiaethau ym Mhrifysgol Caerdydd (sydd wedi eu llawn cofnodi ar yr hwn flog a’r hen un), a phasio gyda 2:2. Wedyn dyna bethau’n mynd o chwith wrth imi adael f’anwylaf 28 Russell Street a’r Tavistock tu cefn.

Difethwyd wythnos olaf y Gym Gym imi, yr un olaf imi erioed ei fynychu fel myfyriwr, ar ei diwrnod cyntaf wrth imi ddadleoli fy mhen-glin yng Nghlwb Ifor, mynd i Ysbyty Mynydd Bychan ben fy hun, mewn sgert a het, am wyth awr, a chael fy hun yn ôl yn Rachub 24 awr yn ddiweddarach. Prin y gwelwyd y byddwn nid yn unig yn colli swydd o’i herwydd, ond popeth arall yn y calendr hafol, fel Maes B, Pesda Roc a’r Sesiwn Fawr, a bodloni ar ’sgota efo Dyfed a Kinch fu’n rhaid.

Wedi disgwyl hir a brwd daeth yr ymarfer dysgu (fu yn Rhydfelen, mae’n siŵr y ca’i ddweud wrthoch chi’n awr) y bu imi ei fwynhau ond prin y gallwn i ddelio â’r llwyth gwaith. Felly dim ond ychydig cyn y Nadolig dyma fi’n rhoi’r gorau iddi, wedi bod ar fy isaf don ers blynyddoedd wrth wneud. Felly dw i’n gorffen y flwyddyn gyda gradd a dim gwaith, felly well imi obeithio y bydd 2007 yn rhoi ychydig bach mwy o gysondeb imi, os nad mwy o lwyddiant.

Blwyddyn newydd dda!

Dau fys i'r Flwyddyn Newydd

Dydi hi ddim yn gyfrinach nad ydw i’n hoff o’r Nadolig. Yn y lleiaf. Ond nid cyfrinach mohoni chwaith nad oes fawr o amynedd gen i gyda’r Flwyddyn Newydd ‘chwaith. Mae’r ddau beth yn rhy agos at ei gilydd. Hynny yw, mae’n cyrraedd ganol yr haf a does ‘na uffern o ddim i’w gwneud na dathlu, ac wedyn mae’r ddau sesh yma yn agos i’w gilydd, ac mae’r ddau yn hollol ddibwynt.

O’n i’n sâl erbyn cinio Nadolig efo pen mawr, ond mae’r Flwyddyn Newydd yn waeth. Dydw i ddim, o bawb, angen rheswm i gael sesh, ond dydw i methu chwaith mwynhau noson y 31ain o Ragfyr. Unwaith mae hi’n cyrraedd deuddeg ti un ai isio mynd adref neu ti’n sobor ac wyt ti isio mynd adref.

Felly dw i’n gwneud safiad y flwyddyn yma; un cryf ac annibynnol. Mae Dad yn mynd â fi yn ôl iawn i Gaerdydd yfory (gan nad ydw i yn bwriadu mynd â’r car y tro hwn) ac fe’r ydw i am AROS I MEWN AR Y FLWYDDYN NEWYDD BEN FY HUN A CHYSGU CYN HANNER NOS. A thwll din pawb arall.

Ffycin ceffylau

Fi sy wedi corddi, dyna'r oll, ond dau beth am geffylau

1. Mae'n nhw'n ffwcin gwylltio fi ar y ffordd a bod titha'n gorfod slofi lawr iddyn nhw a throi'r miwsig i ffwrdd, a melltithio dan dy wynt pam ffwc dydyn nhw ddim mewn cae neu ar fynydd.
2. Pam ei bod hi'n anghywir i gi cachu ar y ffordd (neu o flaen dy gartref) ond mai'n iawn i geffyl wneud (a'i gwneud ddegwaith yn fwy)?

Fy Nadolig

Ydach chi isio clywed am fy Nadolig i? Na? Tyff.

Fe ddechreuodd pethau’n dda ar Noswyl y Nadolig. Wn i ddim amdanoch chi, ond fe fydda i, a chryn dipyn o bobl ardal Bethesda, yn cael sesh y diwrnod hwnnw. Ges i ddiawl o un, ac erbyn diwedd y nos roeddwn i wedi un ai sarhau neu chwalu hyder y rhan helaethaf o’m ffrindiau. Fel y bydda i bob tro yn llwyddo i wneud, gan ofyn pethau megis “Ti’n uffernol o denau; ti’m yn smached rŵan nagwyt?”

Fodd bynnag, diwrnod ‘Dolig a doeddwn i methu agor fy llygaid. Yr unig synnwyr oedd gen i’r bore hwnnw oedd clyw: nis fedrais weled na theimlo na dim, na symud. Ond erbyn imi godi roedd popeth yn iawn, a mynd drwy rhai o’m anrhegion, a gynwysasant pliciwr tatws.

Ond dyma’r peth: ciciodd y pen mawr i mewn tua phum munud cyn amser cinio. Prin fy mod i wedi llwyddo i ystryffaglu bwyta cinio i’r fath raddau o’r blaen. Ffwrdd â fi wedi i orwedd yn fy ngwely tan bedwar o’r gloch, cyn chwarae poker efo’r teulu a ddaru Mam guro a hithau’n heb syniad beth ydi’r rheolau (y llaw gyntaf un roedd Dad a fi efo’r rhan fwyaf o’r tsips ar y bwrdd, a dyma Mam yn datgan yn hapus bod ganddi 17 – sy’n eithaf agos i 21. Afraid dweud, heb ei sylweddoli, roedd hefyd ganddi Flush, a gurodd Dad a fi yn llwyr).

Heddiw rydan ni’n mynd i dŷ Nain am ginio, fel pob Diwrnod San Steffan, i fyta chwadan. Ta ra!

Pysgotwyr Gwaethaf Cymru

Dydi'r rhan fwyaf o bobl ddim yn pysgota jyst cyn y Nadolig ac rwan rydwyf i (arwr Rachubaidd, a sonia sawl lleyg a chwedl amdano) a Dyfed (alcoholic, un o sgyms mwyaf Gwalchmai a chwaingasglwr) yn ymwybodol o hyn. Cawsom ddiwrnod dieflig.

Prin yr ydym yn mwynhau cwmni'n gilydd beth bynnag, rydych chi'n dallt, ond mae diflastdod yn gwneud rhywbeth i rywun, fel eu bod yn fodlon cael cwmni unrhyw un sy fodlon. Felly fe aethon ni gael abwyd ac ati, a gwario tua ugain punt rhyngom arno, cyn mynd thua Bae Trearddur a cholli popeth, yn cynnwys abwyd a thresys. A hynny wedi trempian fel wariars ar hyd niferus greigiau llithrog er mwyn cael y 'man 'sgota perffaith', a drodd allan fel y siomedigaeth fwyaf a gafodd unrhyw un erioed ers i'r Iddewon llawenhau bod y nwy yn cael ei droi 'mlaen er mwyn eu cadw'n gynnes.

Serch hynny, prudd y bu, ac uffernol o oer, a llithrem a rhewem wrth i'r niwl gau amdanom a'r ragwyrms ceisio ein brathu ac wrth i'r bachyn dynnu gwaed allan o Dyfed ac wrth imi chwerthin yn ynfytaidd ar ei ymgais i bysgota.

Ystyriodd Dyfed yn ddwfn os bod pysgota yn ei waed, wedi snagio a cholli abwyd drachefn

Y Cerdyn Nadolig Waethaf Erioed

Mae hyn jyst yn inconsidyryt: cerdyn Nadolig gan fy RHIENI, a pha beth y dywedyd y cerdyn ar ei thu mewn?

HAPPY BIRTHDAY

Cythreuldod y bore bach a craprwydd 'Dolig

Ers tridiau bellach dw i wedi bod yn deffro fyny am bedwar o'r gloch yn y bore ar y dot. Eithaf' sbwci, o'n i'n amau 'fyd. Beth sy'n ei wneud yn waeth ydi dw i o hyd yn deffro bryd hynny i sain cŵn y pentra yn udo ac yn cyfarth yr amser honno. Rŵan, mae hynny yn sgeri. A dim ond y fi sy wedi deffro yn Rachub oll yr amser yna o'r nos (a hithau'n bentref delfrydol ei naws, gyda phawb yn eu gwlâu am un ar ddeg, er mwyn codi gyda'r wawr i mynd i'r chwaral. Canys, gŵyr pawb bod pawb yn Nyffryn Ogwan o hyd yn gweithio yn Chwarel y Penrhyn dan gysgod yr Arglwydd Du yn ei gastell draw).

Canmolid fy mhasta bake neithiwr i’r uchel nefoedd, hefyd, i chi gael dallt. Er, chi’n gwybod beth? Dydi hi ddim yn teimlo fel y Nadolig yr un iot i mi flwyddyn yma. Dim yn y lleiaf. Dw i’m yn meddwl bod ‘Dolig ‘run peth ers bu farw’r hen Anti Blodwen farw dros flwyddyn yn ôl, bellach, ac mae pawb yn teimlo’r un peth. Piti, a dweud y gwir.

I mi, mae’r Nadolig wedi cyrraedd y stêj fel y byddwn i’n hapus iawn yn ei threulio mewn gwesty, neu dramor, neu mewn unrhyw fan lle nad oes yn rhaid i mi mewn difri ymwneud â hi o gwbl. Does ‘na ddim byd sbeshal amdani mwy.

Does ‘na ddim ewyllys da, chwaith. Ac nid cyfeirio dim ond at bobl eraill ydw i fan hyn. Pan es i Morristons Bangor ddoe roedd ‘na y bobl elusennau o gwmpas yn isio arian ar gyfer rhywun neu’i gilydd, a’r unig beth fedrwn i feddwl am oedd ‘cadwa’n glir y basdad, chei di ddim dimau gen i’ a throi fy wyneb at y llawr yn lle dal eu llygada.

Y peth gwaetha’ ydi, nid y fi di’r unig un, naci?