Y Cogydd o fri (ni y fi)

Iawn? Yn dydych chi’n casáu sdiwdants? O’n i yn y dafarn neithiwr, am y tro cyntaf ers hydoedd yng nghanol yr wythnos, er mawr loes imi, a dyma ryw bybcrol enfawr o fyfyrwyr (non-GymGym) yn dŵad i mewn yn creu twrw a’i gwneud yn amhosibl mynd at y bar. Wel, oeddwn i’n flin. Bues i fyth mor gythreulig â hynny.

A dyma fi’n meddwl am fwyd wrth wylio gêm United. Hoff ydw i o feddwl am fwyd. Dw i a Kinch wedi bod yn mynd am fwyd bob cinio ers tair wythnos, tan yr wythnos yma achos fod ei swydd yn yr amgueddfa wedi dod i ben ond dim ots dw i ‘di hen flino ei glywed yn gofyn am chickenandbaconbaguette bob dydd eniwe.

Haydn sy’n ddoniol wrth goginio. Un garw yw Haydn, heb na chariad at ddyn na bwyd ac mae’n bwyta ffa pob a sglodion o leiaf dwywaith yr wythnos gyda rhywbeth (ond peidiwch â dweud hynny wrtho neu flin a fydd) ac yn gwadu ei fod (nid bydd yn hapus gyda mi pan weliff yr hwn flogiad). Ond does doniolach beth na’n Haydn ni yn gwneud lasagne neu ryw fân bei bugail gyda golwg o wir gyrhaeddiad a bodlondeb ar ei wyneb caregog, a fynta’n lledu’r mins ar hyd y ddysgl. Bron y gellir gweled swigen meddwl yn dyfod o’i ben ac yn dweud “Dyma gampwaith fy wythnos; dyma gyrhaeddiad arall i’m cofnod” - cyn ei stwffio yn yr oergell am ddyddiau a chymryd y lle i gyd.

Yn wir, eiliadau felly sy’n gwneud bywyd yn ddioddefol.

Chicken Wrap

Mi welish i Glyn o Big Bryddyr heddiw yng Nghaerdydd wrth imi fynd drwy'r stryd yn bwyta fy nghinio. Na, does gen i ddim byd mwy diddorol i'w gwneud na syllu ar hanner-selebion bellach. Mae Glyn yn ddyn tal, felly byddwn ni byth yn gyfeillion. Mae unrhyw beth sydd dros 5"8 yn ennill fy llid, yn cynnwys pobl a jiraffs a phinwydd.

Iych, mae Eastenders ar y teledu ar y funud a Haydn yn gorwedd yn ei wylio megis darn o bren. Gas gen i Eastenders, ma'n ffiaidd ac mae rhai pobl arno yn gwneud imi isio chwydu.

Son am chwydu...

Y Ci a'r Daith a Thy

Prin yw’r pethau yn yr hwn fyd sydd wirioneddol yn rhoi gwên ar fy wyneb neu yn codi’r chwerwder dwfn sydd yn fy nghalon. Coeliwch ai peidio, nid dim ond cyfres o gwynion er mwyn y darllenydd yw’r hwn flog eithr wyneb hadau melltithiol fy mod yn dod i’r amlwg nawr ac yn y man. Chwerw ydwyf, a felly y byddaf hyd fy oes, ond mae gen i ambell i soft spot.

Wel, un, o bosib. Cŵn. Na, dydw i ddim yn hoff o fwnis ac nid fy mhaned mo babanod, ond pan fy mod efo ci dw i’n troi’n wirion ac yn blentynnaidd ac isio gwneud popeth a fedraf er mwyn ei blesio. Mi wnes hynny ddoe cyn mynd allan i’r Rhyng-gol yn Fangor, a brofodd yn fethiant llwyr oherwydd bu imi golli’r tocyn a dalais ddegpunt amdani, a dyfod adref yn fuan, a heb fawr o ots fy mod i wedi. Serch hynny, cyn hynny roeddwn i yn yr ardd efo ci mae Mam yn edrych ar ei ôl ar y funud ac wrth redeg o gwmpas gyda phêl cyn rhoi fy nhroed mewn twll a throi fy ffêr.

Ac mae hi’n brifo heddiw, gyda minnau’n gyrru lawr i Gaerdydd drachefn rhyw ben heddiw, er nad ydw i isio ac y byddwn i’n hapus iawn aros yn y Gogledd am wythnos arall. Yn enwedig oherwydd bod ‘Nhad a Mam a fi wedi cael trafodaeth am dŷ imi flwyddyn nesaf. Rydym ni am geisio safio arian gyda’n gilydd imi fedru ei fforddio, ond y gwir ydi nad allwn ni wneud mewn difri. Dw i’n drist ac yn ddigartref.

Cyhuddiadau

Helo gyfeillion mân a mawr! Dydw i heb wedi diweddaru’r blog ers sbel rwan, a mae hynny’n deillio o’r ffaith nad oes gen i uffern o ddim i ddweud dim mwy. Rhwng gweithio a phethiach; a dydw i ddim yn hoff iawn o gwaith pan mae ‘na gotsan yn ffonio fi yn ystod y dydd yn fy nghyhuddo o gyfieithu rhywbeth yn anghywir iddi hi.

Dyna ydi sdres. Sylweddolais i fyth bod y ffasiwn beth yn bodoli o blaen (wel, sdres go iawn de), ond dyma’r ast yn ffonio ugain munud wedyn (sef ugain munud o fi’n poeni fy mod i wedi ypsetio ail gleient mwyaf y cwmni ar ôl pum wythnos o weithio yno) dim ond i’r gotsan ddanfon e-bost ata’ i yn dweud bod ‘y panic drosodd’. Cyn fy ffonio unwaith eto yn y prynhawn yn fy nghyhuddo o wneud rhywbeth arall yn anghywir a’i ddiystyrru drachefn.

Dw i’m yn licio pobl sydd ddim yn cyfaddef pryd eu bod nhw’n anghywir. Fel fi.

Y Clais

Am noson dda! Cadair, Clwb Ifor, Allanfa Dan a minnau'n disgyn drwyddi

Dyheu

Iawn bobl? Mae’r penwythnos yma o’r diwedd! Dw i methu’n lên a disgwyl (ys ddywedyd Owain Ne). Gobeithiwn am benwythnos meddwol hynod, fel y buont yn ddiweddar, a deffro mewn ffos neu ddrws nesaf i peth deliaf a welwyd erioed (er, yn anffodus, mi deimlaf mai’r ffos yw’r dewis mwyaf realistig).

Does ‘na ddim byd gwell na’r penwythnos. Mae rhywun yn dyheu amdani am bum diwrnod, a phan ddaw llanast bydd. Os ddim does pwynt cael un. Fyw imi dyfu fyny (o ran oed, tyfa i ddim mwyach, er cymaint y dyheuwn amdani) ac aros mewn gyda chwrw a gwin ar benwytnos (bydda i’n gwneud hynny’n ystod yr wythnos, a byta cracyrs a chaws, sy’n barchus ond yn flasus, fel Huw Llywelyn Davies). Na, byth yr af am ginio a bwyd ar y penwythnos tra bo tafarn a bar yn ysu am fy musnes sylweddol.

Gwell i mi beidio ‘sgwennu mwy. Dedleins, ch’wel.

Hiraeth am Rosin

Haia. Dw i’n flinedig iawn heddiw, wedi deffro fyny a chael bîns ar dost a mynd i gwaith yn flinedig. Hoffwn i ymadrodd rhywfaint i chi am y wicend ond yn anffodus mi benderfynodd Dyfed a minnau na ddylid ei thrafod gyda neb na dim byth bythoedd amen. Felly ni wnaf.

Wedi bod yn siarad efo’r cleient mwyaf annoying yn y byd gynnar o’r enw Robert. Mae o wedi torri fy ysbryd megis y peiriant ffacs. A does na’m Trial and Retribution ar y teledu chwaith rwan felly mae’r nos yn ddu heb anturiaethau amlwg Rosin a Mike a Satch. Trist yw bywyd yn wir.

Gwaethygiad

Huw Chiswell yw fy amddiffynnwr mawr. Wir. Mae ei CD yn gorchuddio’r cloc larwm fel nad ydw i’n edrych ar yr amser gyda’r nos. Yn gwely dw i eto heddiw; ond dw i’n teimlo ychydig bach yn waeth, mae fy mol yn dechrau brifo a bai Ellen ‘di hynny achos mae ganddi hi boen bol ac mae hi wedi fy heintio. Y gnawes anufudd. Ond mae hi’n gwaith, dydw i ddim.

Dw i’m yn licio deud hyn ond pan ddaw at salwch mae gan enethod ddyfalbarhad llawer cadarnach na ni hogia. Dydw i ddim yn hollol sicr paham, oni bai pan ddaw at ben mawr ar fore Sul, ac wedyn mae hogan yn edrych fel ei bod yn dioddef. Ond dim ots; ni yw’r cadarnaf ryw felly mae’n siŵr mai dyna pam ein bod ni’n cael ein taro lawr efo waeth bethau. Beichiogrwydd? Triwch eillio bob diwrnod. Neu, yn fy achos i, peidiwch.