Osgo gwael

Roeddwn i’n cerdded i’r gwaith heddiw a gwelais Haydn ar ochr arall y ffordd yn cerdded i’w ddarlithoedd. Osgo gwael sydd ganddo, mae top ei gorff yn hongian oddi-ar y gweddill ohono. Ac mae Ellen yn cerdded fel pengwin parhaol pissed off am gael ei watwar gan gwmni fisgedi, ac yn ôl y sôn mae gen i dinc o’r hoyw ynof wrth gerdded lawr y stryd; os, yn wir, y cymerir bod Brad Pitt yn hoyw, wrth gwrs.

Fedra’ i ddim disgwyl tan y penwythnos ac rwy’n anelu am y Sadwrn fel llofrudd am dir sanctaidd. Does gan Gymru fawr o gyfle o guro, wrth gwrs, gŵyr pawb hynny, ond mae gwyrthiau’n bosib, wedi’r cyfan, mae gan Blaid Cymru tair sedd yn San Steffan o hyd, er gwaethaf cael Ieuan Wyn Jones yn arweinydd, ac mi gurodd y Tramp y Lady yn y diwedd yn do? Gas gen i ffilmiau efo anifeiliaid yn siarad, fel Babe. Unig bwynt anifeiliaid yw cael eu bwyta a gorau po gyntaf y’i bwyteir i gyd.

Y Graith Seicolojical Ffug (neu, blogiad arall efo teitl eithaf randym)

Iawn chief? Dw i’n flinedig oherwydd fe’r aethom ni i’r Bae neithiwr, i ryw warws a’i trowyd yn far, a chwarae cwis. Dydw i, na neb arall am wn i, wedi chwarae cwis tafarn ers yr ail flwyddyn yn y Mackintosh pan oeddem ni’n wael uffernol. Felly y bu eto, a daeth yr holl deimladau ffiaidd o rwystredigaeth a dicter a syndod ac anfodlonrwydd cyffredinol yn ôl ataf, a doeddwn i ddim yn hapus, yn enwedig gan mai y Fi oedd yn gyrru, a does gwaeth na siarad efo Haydn ar ôl iddo fo gael ambell i beint a fynta’n mynnu bod gen i deep psychological scars. Sydd, a gaf i gymryd yr hwn gyfle i ddweud, ddim yn wir.

Ac felly y mae bod gan Kinch swydd yn awr, a bydd yn ennill mwy na fi. Sydd, wrth gwrs, o loes calon i rywun mor sinigaidd ac ydwyf innau. Nid cenfigennus, wrth gwrs, dydw i ddim yn neud cenfigen. Bydd i’n gwneud lot o deimladau eraill, cofiwch, yn cynnwys dryswch, hunan biti a sbeit, i enwi’r rhai sydd fwy na thebyg y tri uchaf.
Dw i’n mwydro. Gwell i mi weithio mwy.

Enw Gwychaf yr Anifeiliaid

Newydd sbotio yr enw gorau ar anifail yn hanes yr iaith Gymraeg pe’i chyfieithir. Sea snail yn Gymraeg yw iâr fôr lysnafeddog – faint o wych y byddai pe’i hadlewyrchir yn Saesneg fel snotty sea chicken?

Gwaed

Helo gyfeillion, sut mae’r hwyl? Dw i’n teimlo’n ofnadwy oherwydd fy mod i’n hynod, hynod flinedig. Eithriadol felly, a dywedyd y gwir yn ei gwirionedd plaen. Gallaf i ddim, er fy myw, gofio rhannau enfawr o nos Sadwrn, er bod ambell i lun eithaf doniol ond cywilyddus wedi dod o’r unman i ddangos eu hunain ar Facebook. A blin oeddwn efo rhyw hen goc oen ddaeth ataf a heb ysgogiant ddatgan : “There’s only two people I hate, the English and Welsh-speakers!” Twat.

Aethom ni ddoe am fwyd i ryw dafarn o’r enw The Deri, oedd yn flasus tu hwnt i flas. Dyna’r tro cyntaf dw i wedi llawn lwyddo bwyta cinio dydd Sul ar ddydd Sul ers hydoedd gyda hangover (a dyma lle dw i’n fod i ddweud bod Llinos isio mensh ar fy mlog, felly dyna ni: Llinos). Mi esh i i dŷ’r genod nes ymlaen i wylio Lady and the Tramp, sef ffilm nad ydw i wedi ei weld o’r blaen ac mi benderfynais fod ‘na ormod o plotholes ynddo fi i mi.
Hwyrach ymlaen, cawsom ni adref bizzas ac eistedd o flaen y teledu i wylio Fallen Angel. Nid ydyw o syndod mai’r unig ffordd yr wyf innau a Haydn ac Ellen yn bondio gyda’n gilydd yw drwy wylio rhaglenni llofruddiog eu naws; y mae’n gyfle i ni ymdrybaeddu yn ein cyd-awch am waed a phrudd-der i’r ddynol-ryw a phob rhyw un sydd efo car neisiach neu dŷ gwell na ni. Ac mae hynny’n lot o genfigen.

Ffycprics

Mae nhw’n dweud wrthyf fi bod ‘na gêm ar heddiw. Rhyfedd iawn, achos dydw heb glywed fawr o ddim; ‘sdim heip, ‘sdim gobaith, ‘sdim awydd mynd allan gan fawr o neb i’w wylio. Mae’n drist iawn, os gofynnwch chi i mi. Dw i’m yn cofio gêm Cymru oedd gyda cyn lleied o heip iddo fo erioed.

Felly dw i’n fy ystafell, wedi bod i’r banc oedd ar gau. Oeddwn i’n meddwl bod banciau ar agor tan tua deuddeg ar ddydd Sadwrn, ond mae’n rhaid fy mod i’n anghywir.

Dw i’n prysur ystyried sut mae heno am gynllunio’i hun: mi gollais i fy ngherdyn Clwb Ifor ar y diwrnod bu imi ei brynu, felly dw i dal ddim yn hapus hynny. Er, gan ddweud hynny, dydi Clwb Ifor byth yn chwarae cerddoriaeth Gymraeg ddim mwy, dim lawr llawr eniwe, heblaw am Y Brawd Hwdini os maen nhw’n teimlo fel gwneud.

A gas gen i R&B a phawb sy’n meddwl bod o’n dda. Ewch i ffwcio y ffycprics.

Y Cogydd o fri (ni y fi)

Iawn? Yn dydych chi’n casáu sdiwdants? O’n i yn y dafarn neithiwr, am y tro cyntaf ers hydoedd yng nghanol yr wythnos, er mawr loes imi, a dyma ryw bybcrol enfawr o fyfyrwyr (non-GymGym) yn dŵad i mewn yn creu twrw a’i gwneud yn amhosibl mynd at y bar. Wel, oeddwn i’n flin. Bues i fyth mor gythreulig â hynny.

A dyma fi’n meddwl am fwyd wrth wylio gêm United. Hoff ydw i o feddwl am fwyd. Dw i a Kinch wedi bod yn mynd am fwyd bob cinio ers tair wythnos, tan yr wythnos yma achos fod ei swydd yn yr amgueddfa wedi dod i ben ond dim ots dw i ‘di hen flino ei glywed yn gofyn am chickenandbaconbaguette bob dydd eniwe.

Haydn sy’n ddoniol wrth goginio. Un garw yw Haydn, heb na chariad at ddyn na bwyd ac mae’n bwyta ffa pob a sglodion o leiaf dwywaith yr wythnos gyda rhywbeth (ond peidiwch â dweud hynny wrtho neu flin a fydd) ac yn gwadu ei fod (nid bydd yn hapus gyda mi pan weliff yr hwn flogiad). Ond does doniolach beth na’n Haydn ni yn gwneud lasagne neu ryw fân bei bugail gyda golwg o wir gyrhaeddiad a bodlondeb ar ei wyneb caregog, a fynta’n lledu’r mins ar hyd y ddysgl. Bron y gellir gweled swigen meddwl yn dyfod o’i ben ac yn dweud “Dyma gampwaith fy wythnos; dyma gyrhaeddiad arall i’m cofnod” - cyn ei stwffio yn yr oergell am ddyddiau a chymryd y lle i gyd.

Yn wir, eiliadau felly sy’n gwneud bywyd yn ddioddefol.

Chicken Wrap

Mi welish i Glyn o Big Bryddyr heddiw yng Nghaerdydd wrth imi fynd drwy'r stryd yn bwyta fy nghinio. Na, does gen i ddim byd mwy diddorol i'w gwneud na syllu ar hanner-selebion bellach. Mae Glyn yn ddyn tal, felly byddwn ni byth yn gyfeillion. Mae unrhyw beth sydd dros 5"8 yn ennill fy llid, yn cynnwys pobl a jiraffs a phinwydd.

Iych, mae Eastenders ar y teledu ar y funud a Haydn yn gorwedd yn ei wylio megis darn o bren. Gas gen i Eastenders, ma'n ffiaidd ac mae rhai pobl arno yn gwneud imi isio chwydu.

Son am chwydu...

Y Ci a'r Daith a Thy

Prin yw’r pethau yn yr hwn fyd sydd wirioneddol yn rhoi gwên ar fy wyneb neu yn codi’r chwerwder dwfn sydd yn fy nghalon. Coeliwch ai peidio, nid dim ond cyfres o gwynion er mwyn y darllenydd yw’r hwn flog eithr wyneb hadau melltithiol fy mod yn dod i’r amlwg nawr ac yn y man. Chwerw ydwyf, a felly y byddaf hyd fy oes, ond mae gen i ambell i soft spot.

Wel, un, o bosib. Cŵn. Na, dydw i ddim yn hoff o fwnis ac nid fy mhaned mo babanod, ond pan fy mod efo ci dw i’n troi’n wirion ac yn blentynnaidd ac isio gwneud popeth a fedraf er mwyn ei blesio. Mi wnes hynny ddoe cyn mynd allan i’r Rhyng-gol yn Fangor, a brofodd yn fethiant llwyr oherwydd bu imi golli’r tocyn a dalais ddegpunt amdani, a dyfod adref yn fuan, a heb fawr o ots fy mod i wedi. Serch hynny, cyn hynny roeddwn i yn yr ardd efo ci mae Mam yn edrych ar ei ôl ar y funud ac wrth redeg o gwmpas gyda phêl cyn rhoi fy nhroed mewn twll a throi fy ffêr.

Ac mae hi’n brifo heddiw, gyda minnau’n gyrru lawr i Gaerdydd drachefn rhyw ben heddiw, er nad ydw i isio ac y byddwn i’n hapus iawn aros yn y Gogledd am wythnos arall. Yn enwedig oherwydd bod ‘Nhad a Mam a fi wedi cael trafodaeth am dŷ imi flwyddyn nesaf. Rydym ni am geisio safio arian gyda’n gilydd imi fedru ei fforddio, ond y gwir ydi nad allwn ni wneud mewn difri. Dw i’n drist ac yn ddigartref.