Optimistiaeth a Phesimistiaeth

Henffych, gyfeillion. Tai’m dweud celwydd wrthoch, dw i yn teimlo rhywfaint yn isel. Mae’n ddydd Mawrth, ail ddiwrnod gwaethaf yr wythnos ar ôl dydd Iau (waeth be mae pôl piniwn Maes E yn dangos ar y mater - dw i’n ystyried fy hun yn fwy o awdurdod ar gwyno na neb). Roeddwn i hefyd felly wythnos diwethaf - ar ôl cael dau ddiwrnod i ffwrdd y peth olaf y mae rhywun isio ydi mynd yn ôl i’r gwaith am weddill yr wythnos, ond dyna fu’n rhaid i mi wneud.

Pwysau ydi o, wchi. Mi fyddaf yn cael diwrnod i ffwrdd wythnos nesaf er mwyn arwyddo am y tŷ, ac os bydd yr arolwg yn iawn (sydd, gobeithiaf, yn cael ei gynnal yr wythnos hon) a dyna fydd hi. Misoedd o dlodi llwyr. Ond does pwynt i mi gwyno. Fy mai i yw hi wedi’r cwbl. Fi ddywedodd fy mod i isio gwneud hyn. Dw i’m yr un ffordd na’r llall ar y funud; yn hytrach dw i’n hofran yn ddi-gyfeiriad tuag at wneud, heb nac argoel na chyffro.

Fues i fyth yn optimist drwy natur. Dw i’n cofio’n iawn fod mewn dosbarth Saesneg ym mlwyddyn 7 Ysgol Dyffryn Ogwen; dosbarth Elaine Jones, a roddodd ofn y diawl ynof. Dyma hi’n gofyn i bawb a oeddent yn optimist neu’n besimist. Fi oedd yr unig un o ddosbarth o ddeg ar hugain a rhoes ei law i fyny am besimist. ‘There’s always one,’ dywedodd hithau.

Ond dyna ni, oes mae eich gwallt yn mynd yn denau, eich pen glin a’ch ysgwydd yn giami ac rydych chi ar fin prynu tŷ fydd yn eich cyfyngu hyd hanner peint yr wythnos, dydi optimistiaeth ddim yn ddewis dymunol iawn.

Y Freuddwyd

Cefais freuddwyd neithiwr, fy mod mewn tafarn gydag Ieuan Wyn Jones yn yfed caniau o Vimto.

Mae'n rhagolwg diddorol.

Yr un hen stori

Dw i’n siŵr fy mod i’n drewi o nwy. Mae’n tŷ ni’n oglau ohono felly dw i’n amau mai dyna ydyw. Byddai’n egluro pam fod ein biliau nwy mor uchel o hyd, a phaham fy mod yn drewi o nwy (fel yr eglurais). A byddai’n egluro pam fy mod i wastad yn flinedig ar y funud? Yn wir, alla’ i ddim coginio dim byd pan dw i’n cyrraedd adref, er bod tymer coginio rhywbeth gwahanol arnaf yn ddiweddar.

Ond pythefnos sydd ar ôl yn y tŷ. Fi di’r unig berson heb sicrwydd o le ar y funud. Gobeithio cael yr arolwg o’r tŷ erbyn diwedd yr wythnos. Os ddim mi fyddaf yn y lwmp mwyaf o gachu ers cynhadledd ddiwethaf y Blaid Lafur, a hoffwn i ddim mo hynny (er ei bod, heb amheuaeth, fymryn yn well na chynhadledd y Blaid Lafur).

Serch hyn dw i’n cadw fy hun yn brysur drwy wylio Big Brother a ffraeo efo Ellen a synfyfyrio y dylwn i fynd i Sainsburys i brynu bwyd i mi’n hun am y penwythnos ond y gwn yn iawn nad af oherwydd fy mod i’n ddiog a dwi’m isio mynd ben fy hun a beth bynnag choginiwn i ddim dros y penwythnos achos dydw i byth yn er bod y cyfle yno.

Mae’n ofnadwy cyrraedd penwythnos a meddwl na hoffech chi wneud rhywbeth. Ar ôl prifysgol dyna feddyliais i a meddyliaf yn eithaf aml. Serch hyn mae dal gwin coch (eitha’ minging) yn y tŷ, a gwell ei gwmni yntau gen i na dim na neb arall yr hon benwythnos. Yr un hen stori; dim pres, dim mynadd.

Er, mi fynegaf fy niléit o glywed y cafodd Lowri Dwd ffrae am wneud dim gwaith yn gwaith. Mi ddylai pawb fod yn falch nad aeth i nyrsio, wedi'r cwbl.

Tarfu ar y tawelwch

Mi sylweddolech, petaech yn darllen, fy mod wedi bod yn ddistaw ers cryn dipyn. Nid peth newydd mo hyn, dw i’n aml iawn yn brysur, ond ychydig mwy felly dros y dyddiau diwethaf, rhwng nos Sadwrn a dydd Llun. Mi es ar y Crôl Cnau, un o veterans y bedwaredd flwyddyn (mae hyn yn gelwydd, dydw i ddim yn y bedwaredd flwyddyn dw i’n ffycin gweithio) prin. Roeddwn i’n teimlo’n rhy hen i fod o gwmpas y lle, tan i mi feddwi a ffraeo efo Haydn oedd yn cysgu ar stepen Clwb Ifor, a mynd mor flin fel y bu i mi gryshio un o grempogau Llinos. Ac mi enillais singoff Esgair Llyn yn erbyn Owain Ne, sydd o gryn bleser i mi.

Ddoe, mi es i fflat Haydn i roi help llaw efo’i ymdrech parhaus i addurno rhywfaint ar y lle. Mewn sefyllfa felly, cefnogaeth foesol ac ysgogol y byddwn i’n ei gynnig yn hytrach na dim ymarferol. Hynny yw, gwell oedd i mi eistedd ar y soffa efo Irn Bru a chyfeirio’r gweithredoedd, ac edrych allan o’r ffenest ar y dŵr, yn dychmygu pa mor ddoniol y byddai ton llanw ar Benarth ar yr union adeg.

Mae Lowri Llewelyn a Ceren wedi mynd i Japan am bythefnos (hwythau sy’n honni hyn, gwelais i mo’r tocynnau ‘rioed), dw i angen prynu past dannedd newydd i Ellen wedi rhoi Fairy Liquid yn y llall (nid hapus mohoni) ac mae’n rhaid i mi ddechrau stopio coginio omlets o hyd achos nid yn unig nad ydyn nhw’n dda iawn i mi, ond dw i’m yn dda iawn ar goginio wyau eniwe.

Tasa'r tŷ ma'n gallu siarad...

Mi wnaeth Llinos bei pysgod i mi neithiwr. Mi wnes innau dysan melys iddi hi. Mae pysgod a thatws melys yn gyfuniad rhyfeddol o dda, yn enwedig os mai pei pysgodyn mam Llinos sydd wrth y llyw (ar y plât, yn hytrach, bosib). A dyna, gyfeillion, bydd diwedd y ddadl honno.

Roedd ddoe yn cynnwys hynny a phrynu papur toiled. Dydw i nac Ellen (ninnau ar ben ein hunain yn y tŷ ers wythnos bellach) yn gwybod lle y mae hi i gyd wedi mynd. Heb bryd hefyd yn glanhau’r tŷ ffiaidd hwnnw. Does dim hwfar gennym ni, ‘dach chi’n gweld (wel, oes, ond megis putain wael, nid yw’n sugno) felly dros y misoedd diwethaf mae’r llwch wedi bod yn ymgasglu i bob congl o’r tŷ. Mae ‘na fôr ohono ar hyd llawr pren Haydn, a dw i’n ofni symud fy ngwely i, tra bo dillad Ellen sydd wastad ar y llawr yn gorchuddio unrhyw fudred oddi tanodd.

Mae’r coridor a’r grisiau hefyd yn llychlyd. Mae’r gegin yn weddol lân, a’r toiled yn drewi o chŵyd o hyd achos dydi’r tyweli sydd llawn o’m gwin coch a chyri heb gael eu lluchio hyd yn hyn.

Rhaid dweud mai ffiaidd o dŷ ydyw. Dw i ‘di blino ar Newport Road. Dw i am fynd i Grangetown. Mwy na thebyg.

Y Jôc

Jôc a glywais gan Lowri Llewelyn neithiwr, sy'n hollol rybish ond ddaru fo neud i mi chwerthin cymaint fel y bu imi ei decstio i mam Lowri Dwd:

Pam oedd Sion a Siân yn chwarae efo torth?

Er mwyn gwneud i'r gêm bara!


Haha, diolch, diolch yn fawr.

Slipper Lobster, King Prons a'r hanes rybish yn ei chyfanrwydd

Hoffwn i air sydyn efo chi, a minnau’n teimlo fy mod i wedi eich hanwybyddu yn ddiweddar. Mi ges i hynod o benwythnos da, er na’i dechreuwyd felly wrth i mi aros i mewn ac yn cael Kinch a Haydn yn torri i mewn i f’ystafell am dri o’r gloch y bore (d’on i meeethu cysgu dim … ar ôl hynny) a rhoi fy radio ymlaen a mynd ar fy nerfau yn gyffredinol.

Mi es i weld y gêm efo Rhys a’i frawd a mawr syndod a gefais o weld Dafydd Wigley yn Pica Pica, ei lais dwfn, cyfoethog yn rholio oddi ar y waliau’n orgasmig fwyn. Ambell i beint yng Ngwesty’r Angel oedd pia hi wedyn, cyn i bopeth fynd ar chwâl yn Dempseys (lle y bu mi waredu Rhys a’i frawd a Sioned - anegwyddorol ydwyf yn fy meddwod), ac ar chwâl mwy fyth yn y Gatekeeper, lle nad ydw i wedi bod ers amser maith, a bu imi gofio pam achos mae’n rhy fawr i rywun bach fel fi, efo’i teirllawr a’i sŵn. Ac yna i’r Model Inn, gyfeillion, canys fy mod isio clywed carioci, a lle nad ydw i’n cofio llawer unwaith eto. O ia, a Chlwb Ifor, lle’r mwyaf dw i’n cofio ydi troi neud tyrbo shandi wrth y bar llawr uchaf ond i’w gweld yn ffizio allan o’r peint ar hyd a lled y lle, a chael lwc eitha’ gas gan ŵr y bar.

Argol, mi fytish i’n dda ar y Sul. Mi ges gynnig gan Kinch i fynd am dro i weld ei fam a Dennis (y Menace, yn ôl Kinch) a dau arall o’r Ynys yn y nos. Wedi cael cinio dydd Sul yn y Claude ac It’s Pizza Time! (hanfodol ydyw’r ebychnod fan hyn - mae o hyd yn oed ar fy ffôn) mi wnaethon ni’n ffordd i Champers. Dw i heb gael noson o chwerthin caletach ers sbel, felly byddwn i’n apelio i bawb gofio mai dim ond pobl fel y ni ydi pobl Ynys Môn wedi’r cyfan, ac arwynebol yw eu hisraddoldeb, mewn difri.

Pigwn ni ar Sir Ddinbych yn y dyfodol.

Sut bynnag, mi drïais i King Prawn (mae Brenin Prôn yn wirion o beth i ddweud felly gwnaf i ddim - wyddoch chi fod ‘na ffasiwn anifail â Slipper Lobster? Hah! Gwirion.) ac mi oedd yn odidog yn wir, ond yn cymryd tuag awr i’w phlicio a dw i’n dal i ddrewi o berfeddion y môr. Ond ‘sdim ots gen i.

Gwglimij o Slipper Lobster:

(Iawn, dw i'n fodlon cyfaddef mai 'lobster slippers' nes i roi yn Gwglimij, ond mae'n rhaid i'r Sock Mynci gael ffrind, yn does?)

Memme

Mae Wierdo (sy’n ddynas od, wedi’r cyfan) wedi fy nhagio efo ryw Memme neu rhywbeth, sef bod rhywun yn eich tagio i ddweud wyth peth newydd amdanoch chi eich hun. Nid yn un i wastraffu cyfle o’r math, dyma wyth ffaith amdanaf na wyddoch chi ynghynt, neu anghofioch chi, neu fe fydd yn eich atgoffa o’r hyn sy’n hysbys eisoes i chi. Neu rwbath. Beth bynnag, dyma nhw, a gwir yw pob un:

1. Fy hoff gantor ydi Dafydd Iwan. Mentrwn i ddweud fy mod i’n gwybod y geiriau i o leiaf hanner cant o’i ganeuon (mae o’n gwybod nhw i gyd, dw i’n cymryd). Fy hoff fand, wrth gwrs, yw Celt.
2. Dw i’n haeddu mwy o barch.
3. Yn anad dim, dyheaf fod yn ddewin yn byw mewn tŵr uchel, oeraidd.
4. Gas gen i blant â’r malais uchaf a chwerwaf posibl. Gwarchod yw fy syniad i o uffern.
5. Yn gyffredinol, fy nghas bobl yw genethod ‘girly’ twp sy’n caru pinc, siarad yn fain ac yn arwynebol (yn amlwg bydda i’n casau Big Brother flwyddyn yma). Dydyn nhw ddim hyd yn oed yn ddoniol. Maen nhw’n troi fy stumog.
6. Fy hoff air yw ‘amgyffred’
7. Yn fwy na dim hoffwn i ysgrifennu llyfr; ond dw i’m yn gwybod beth fyddwn i’n ysgrifennu amdano nac yn credu y byddai neb yn ei gyhoeddi (h.y. llyfr crap fyddai)
8. Mae llawer o bobl yn fy ystyried yn goeglyd; ond dw i’n ystyried fy hun yn onest.


Ac mi dagia i PAWB sy’n darllen y blog i wneud hwn. HA! Hawdd.