Mini-adventure...!

Heddiw, bydd yr antur (h.y. gwyriad) ym Mae Caerdydd yn dod i derfyn. Bydd yr hen fywyd ‘ma yn cymryd tro difyr wrth i mi anelu am Grangetown. Dydd Llun bydda i’n berchen ar dŷ. Am y Gogledd â mi heno, cyn dychwelyd ddydd Llun gydag wythnos haeddiannol i ffwrdd o’r gwaith, gyda Mam a Nain yn dyfod i Gaerdydd i’m helpu gyda gwneud y lle edrych yn iawn.

Dw i’m ‘di cael dim ond problemau yn y Bae, sy’n ychwanegu i’r ffaith fy mod i wirioneddol ddim yn gweddu’r lle. Dw i ‘di llwyddo troi y timer dŵr poeth i ffwrdd felly dw i’n gorfod gwneud hynny cyn fy mod isio cawod, ac mae’r popty’n gymhlethach na chroesair Japaneaidd. Dw i ‘di llwyddo toddi handlen y gril, a ddoe mi a’i defnyddiais ar gyfer coginio rhyw fân bryd o fwyd, cyn troi rownd pum munud wedyn a sylwi fod y popty wedi meddalu’r plastic oedd yn ei dal hefyd felly roedd rhaid i mi fynd am sglods yn lle.

Dydi sglods, neu têc-awês am hynny, o unrhyw safon ddim yn hawdd dod ar eu traws yng Nghaerdydd. Roedd un siop sglods da wrth ymyl Newport Road, a dw i ‘di dod o hyd i un yn Grangetown sydd efo naws Eidalaidd i’r lle. Hen le budur ydyw. Dw i’n licio siop sglods budur, mae’n arwydd, rhywsut, o sglodion da.

Dw i dal, dros gyfnod o bedair blynedd, heb ddod o hyd i Tsieinîs da, na Indian (têc-awê) o safon uchel iawn. Pe gwyddoch, rhowch wybod.

Megis y gwynt, mae têc-awê y Gogledd yn well na thêc-awê y De.

Dyfyniadau Annibynol 1#

"Dwi'm angen nawdd neb, gan gynnwys Haydn Glyn"

O'r diwedd!

Wel, mae hi ‘di bod yn un peth ar ôl y llall ers pythefnos. Dydd Llun mi fydda i yn Grangetown, yn bendant. O’r diwedd. Mae’r pwysau drosodd i mi; a chryn bwysau y bu hefyd. Dw i’n teimlo nad ydw i wedi gwneud dim ers pythefnos, ond dyna ni. Er hynny, ni fydd yn hawdd iawn denu pobl i ddod i’m gweld, yn enwedig os yn cystadlu efo rhywun fel Haydn; mi drechiff “Ti ffansi dod i’m fflat yn y Bae sy’n edrych dros y dŵr ac efo ensuite” “Ti ffansi dod i fy nhŷ yn Grangetown sydd efo catfflap” bob tro. Sy’n bechod, ond dw i’n edrych ymlaen yn aruthrol bellach.

Pedair blynedd yn ôl, pan ddechreuais flogio (efallai bod rhai ohonoch wedi dilyn fy mlog ers hynny ... dw i wedi) prin iawn y byddwn wedi dyfalu mai prynu tŷ yng Nghaerdydd fyddai fy hanes. Llwyr ddisgwyliais fod yn ôl yn y Gogledd – er nad ydw i’n amau mai dyna fy hanes hirdymor, os caf fyw am hynny amser. Disgwyliais fyth y byddwn yn cyfieithu. Athro oeddwn i am fod; ond fel sawl pheth arall yn fy mywyd profodd y ddelwedd feddyliol yn erchyll anghywir. Ond a yw rhywun yr hyn a ddisgwyliasant fyth?

Ia wir, tyfu pot ac yfed Skol. Dyna’r bywyd i mi. Dw i byth wedi trio Skol; dw i’m yn gofyn am lawer mewn bywyd a byth wedi bod isio aur y byd neu ryw ar gwch padlo. Rhyw mewn fflat yn y Bae yn edrych dros y dŵr, yn bendant, ond fe’m curwyd i’r nod hwnnw gan ffarmwr anhysbys blin o Sir Ddinbych. Bastad.

Y Frechdan Deimladol

Mae sawl ymadrodd gwych ym meddiant yr iaith Gymraeg; mae mynd dros ben llestri, oes pys a gwneud môr a mynydd o rywbeth yn enghreifftiau o’r rhain, ac yn rhai dw i’n eu defnyddio yn naturiol iawn. ‘Sdim gwell nac ymadroddion naturiol, ond mae un gwell sydd rywfaint yn fwy aneglur, sef;

“Dw i’n teimlo fatha brechdan”

Rŵan, does neb dw i’n eu hadnabod yn dweud hyn, a phan dw i wedi eu dweud maen nhw’n edrych arna’ i’n wirion, sy’n gwneud i mi feddwl fy mod wedi bathu’r ymadrodd neu rywbeth (dw i’n SIŴR dw i heb). Ond pa beth yw teimlo fel brechdan?

Teimlad ôl-hangover, dw i’n meddwl. Fe wyddoch yn iawn, pan nad oes bellach na chur pen na phoen bol, ond teimlad diegni, dwl, sydd fel arfer yn para tan ddydd Llun yn y gwaith ac yn cael ei waredu gyda’r nos wrth i chi gael cwsg da.

Dw i’m yn siŵr beth ydi teimlo fel brechdan dim ond y bydda’ i’n teimlo felly ar ddydd Llun. Oes rhywun arall?

Be DDIAWL..?!

Dyma ddirgelwch i chi. Dw i newydd cael galwad ffôn. Helo, dywedais innau. Hello, meddai hithau, this is the Westminster Agency.

Oeddwn i ar goll. You’ve left your bag here, your phonenumber is on this bag. Mi ofynnais iddi lle ddiawl mae’r Westminster Agency.

“Well, if you don’t know it’s obviously not yours,” ebe’r ast, cyn rhoi’r ffôn i lawr arnaf.

Felly mae ‘na fag yn Llundain efo fy rhif ffôn arno – er mai fi di’r unig berson sydd erioed wedi bod yn berchen ar y ffôn ‘ma!
Be sy’n digwydd?!

Blewfranllyd

Bastad ddinas, bitch o ddynas

Dw i’n ffycin drempyn. Dw i’m yn cael symud i’r ffycin tŷ tan o leiaf wythnos i ddydd Llun, felly dw i’n mynd adra penwythnos ‘ma, adra penwythnos nesaf a chael dydd Llun i ffwrdd wedyn. Mae’r ddynas, yr hen ast iddi, wedi dweud na chaf i symud nes bod popeth mae hi eisiau allan – sef bwrdd, cadeiriau ac un gwely sengl – a hithau’n gwybod ers fis fy mod isio symud i mewn dechrau’r mis.

Dw i am y Gogledd am saib o’r hen ddinas ‘ma.

Lliwiau haf y Blewfran

Hogyn o ... le?

Mae’r Bae yn lle iawn i fynd am ychydig o ddiwrnodau; yn wir, mae fflat Haydn yn un hynod braf, ac mae’n eithaf amlwg bod ei oriau maith (iawn) o flaen Grand Designs a Location, Location, Location wedi talu ar eu canfed o ran ei sgiliau cynllunio mewnol. Serch hyn, nid fanno mo’r lle i mi. Mae ‘na deimlad ‘allan ohoni’ draw yn y Bae; mae’n bell ac yn unig, a dim yn cysylltu gyda gweddill Caerdydd rhywsut. Wn i ddim beth i wneud ond gwylio’r teledu a bwyta creision. Nid fy mod i’n honni y bydd pethau’n well yn Grangetown ond Duw.

Felly ar y funud dw i’n ddi-wraidd ac yn teimlo ar goll i’r eithaf, ac mae hynny’n rhywbeth nad ydw i wedi ei brofi o’r blaen a dw i ddim yn ei hoffi o gwbl. Dw i’n meddwl bod yr ansicrwydd tŷ wedi cyfrannu’n helaeth at hynny a’r awch dwfn diweddar am fynd yn ôl i’r Gogledd. Dw i’n gwybod yn iawn nad ydw i’n barod i wneud hynny eto, ond mae hi dal yno, yng nghefn fy mhen yn crafu ac yn trosi. Wrth edrych allan ar y Bae neithiwr rhyfedd oedd i mi sylweddol nad oeddwn i cweit yn cofio sut bethau oedd sêr – rhywbeth na chewch chi yng Nghaerdydd.

Felly dw i wedi penderfynu mynd i’r Gogledd am benwythnos i fodloni’r awch blinderog a gwyllt, oni bai y caf i fynd i Grangetown erbyn hynny, er nad yw’n debygol yn y lleiaf. Dw i’n teimlo’r un mor hallt ac isel a’r Iwerydd ar y funud, er ddim cweit mor wlyb. Sy’n syndod â hithau’n bwrw cymaint.

Isafbwynt (arall fyth)

Mae’n ddrwg gen i, dw i ‘di bod yn eich anwybyddu yn ddiweddar. Mae fy mywyd wedi cymryd tro am y gwaethaf, ‘sgen i fawr o fynadd ei drafod a dydi o ddim o’ch busnes chi beth bynnag. Serch hyn, dw i’n byw yn y Bae am wythnos, rhywle na fyddwn i erioed wedi dychmygu y treuliwn i noson tan yn ddiweddar iawn.

Mae fy holl eiddo mewn un ystafell fechan iawn. Nid oes llenni, felly dw i’n effro hanner y nos oherwydd y golau o’r tu allan, ac ni fedraf weld llawr yr ystafell diolch i gyfuniad o ddillad, offer a mwy o ddillad (doeddwn i’m yn dallt fod gen i gymaint o ddillad. Rhai neis, ‘fyd; un swanc iawn ydwyf yr hyn ddyddiau). Wrth gwrs, dw i’n ddiolchgar iawn, iawn i Haydn Glyn am ei nawdd a’i barodrwydd i adael i mi aros am wythnos, er na ddywedwn i mo hynny wrtho, a chan na fydd yn darllen hwn ni fydd yn gwybod byth. Dw i’m yn licio dangos rhyw bethau felly. Byddai pawb sy’n f’adnabod yn cael sioc farwol o fy ngweld yn rhoi diolch twymgalon.

Felly dyna wir sail fy myw ar y funud. Ystafell fechan mewn fflat ffermwr. Pryd symudaf i Grangetown, tybed? Mi eith rhywbeth arall o’i le yn o fuan, fe gewch chi weld. Nid yw fy mywyd i a dedwyddwch byth wedi cyd-fynd yn dda iawn (yn eithaf tebyg i gyfran go dda o briodasau fy mherthnasau).