Ffish Pai

Helo, alla’ i ddim siarad yn hir efo chi. Dim ond nodyn sydyn ydyw i ddweud bod fi am drio gwneud ffish pai heno a gweld sut eith hi (er fy mod i jyst yn cael ffish heno, a caserol ‘fory – mi geith fynd i’r ffrij) ond dw i’m yn rili siŵr sut i wneud toes. Wel, dw i yn, ond dw i’m yn siwr os bydd yn does cywir, achos mae sawl math o does yn y byd.

Rwy’n amgyffred nad oedd fawr o bwynt i mi ‘sgwennu hyn.

Fy Mhenwythnos - un da 'fyd

Helo gyfeillion, dw i newydd gael penwythnos gwych! Mi ges Almaenwr o ffrind yn dod i aros efo fi, fel y gwyddoch, a bu yfed mawr yng Nghaerdydd. Wedi homar o sesh nos Wener, heb geisio, mi aethon ni i’r gêm ddydd Sadwrn, oedd yn ofnadwy, ond hefyd i weled y gêm ddoe yn y Mochyn Du, oedd cryn dipyn yn well.

Nos Sadwrn oedd yn randym hefyd, bu i mi a fy ffrind gyfarfod cwpl Almaeneg yn yr Owain Glyndŵr, ac felly fe oeddem ni allan gyda hwy drwy’r nos tan oriau mân y bore. Catrin oedd enw’r hogan. Siaradodd bum iaith. Mae siarad yn ddiddorol, tydi?

Roedd ddoe yn un o’r diwrnodau gorau dw i ‘di gael yng Nghaerdydd ers dyfod yma, er mai canlyniad y diwrnod hwnnw oedd fi’n chwysu a theimlo fel rêl brechdan yn gwaith heddiw. Fodd bynnag, mi aeth criw i’r Mochyn ac wedyn am fwyd Eidalaidd i ganol dre, oedd yn hyfryd hynod (wrth i Lowri Dwd fynd adref am ryw, a Rhys Ioro difethaf ‘Fflat Huw Puw’) ac i’r Goat Major am un bach slei ar ôl hynny a phawb yn hapus braf. A bu i mi siarad efo boi sy’n nabod Dad.

Mae’n ddrwg gennyf, dydw i’m yn dda iawn ar adrodd straeon, dw i’n llawer gwell ar synfyfyrio am y byd a’i bethau. Ond yr oll sydd angen i chi wybod yw fy mod ar don uchel heddiw, felly sws a gwên i chi gyd. Ta ra!

Pwy ga'i gasau fwyaf?

Fe fyddaf yn ceisio cymryd diddordeb yn y byd a’i manion bethau. Ges i sioc a siom fod Pavarotti wedi marw heddiw, ac wn i ddim pam achos dydw i ddim yn hoffi opera (neu ‘canu gwirion’ yn ôl Nain) ac mae fy mhrofiadau ag Eidalwyr yn gymysg â dweud y lleiaf.

Does gen i fawr o ddim i’w ‘sgwennu am heddiw, achos mae’r byd yn ddiflas. Dw i heb flogio’n wleidyddol ers rhywfaint o amser, ond mae’n rhaid i mi gyfaddef dw i’n hwran wleidyddol a dim ond pan mae’n amser etholiad y bydda i’n wir cyffroi am wleidyddiaeth. Dim ond dechrau dod i arfer â’r syniad o’r Blaid mewn llywodraeth ydw i, â bod yn onest (er, yn bur rhyfedd, mae fy nghasineb o’r Blaid Lafur wedi cyrraedd lefelau newydd - a’r Torïaid. Ond, fel y gwyddwn, nid pwysig mo Tori).

A dweud y gwir dw i’n amgyffred rhyw frwydr fawr (a chwerw) yn dyfod rhwng cenedlaetholdeb ac undebaeth yng Nghymru. Mae’r Blaid Lafur wedi gwneud y camgymeriad gwaethaf posib drwy barchuso’r Blaid a’i gadael i fod yn rhan o lywodraeth Cymru. Y broblem hefyd ydi eu bod nhw wedi ei gwneud yn hawdd iawn i’r Torïaid ail-ddyfod.

Y broblem i mi ydi pwy i gasáu fwyaf - Prydaingarwyr (Llafur) neu Gymry sy’n Saisgarwyr (Torïaid).

Efallai mai haws byddai pigo ar y Gwyrddion. Gas gen i ffycin hipis.

Paham, bryfaid cop, paham?

Ni chewch gelwydd gennyf i. Mae bywyd yn dda. Y broblem fwyaf yw fy mod yn chwarae rhan y gwestywr y penwythnos hwn i Almaenwr. Dydw i byth wedi hoffi bod yn westywr. Gas gen i deimlo’n gyfrifol am rywun arall, a dydi o ddim yn hawdd os nad yw’r unigolyn yn siarad Cymraeg.

Mi fyddaf i yn troi i Saesneg weithiau, pan fydd y person yn rhan o’r sgwrs ac ati, ond â bod yn onest nid yn unig ydi hyn yn anghyfforddus ac yn annaturiol, ond mae’n corddi rhyw gasineb ynoch, ac mae gen i ffrindiau na fedraf i siarad Saesneg gyda nhw byth, ffrindiau ysgol yn bennaf, waeth bynnag beth yw’r sefyllfa. Ond eto, ni ellir hepgor y person o’r sgwrs yn gyfangwbl, ac mae gennyf innau, hyd yn oed, ryw fymryn o gwrteisi.

Does ‘na ddim llawer o bethau doniol wedi digwydd i mi, yn anffodus. Mi safais ar slyg wythnos ddiwethaf, gyda fy slipar, ac mae’n rhaid i mi gyfaddef fy mod i’n flin iawn am hynny, wedi i mi sylwi’r hyn a wnaed a bod darnau o gorff gwlithen ar hyd llawr fy annwyl gegin yn slwj.

Sylwais hefyd bod cyfradd annaturiol o bryfaid cop yn fy nghartref ac yn yr ardd. Meddyliais am y peth, ond wyddwn i mo'r ateb, wchi.

ffwaff

Argol dw i’n flinedig. Dw i ‘di cael homar o wicend, a diolch i Dduw am hynny. Dw i dal ‘di blino. Pam ydyw bod rhywun methu cysgu nos Sul? Dw i’m yn dallt.

Dw i ‘di brifo ‘nghoes drachefn, ond yn sobor y tro hwn. Doeddwn i methu cerdded i gwaith heddiw felly mi yrrais. Ar y funud dw i’n gwylio rwbath ar CBBC am blant yn cerdded ar hyd glo poeth poeth. Faint o naïf ydyn nhw’n meddwl dw i? Dio’m fel bod y BBC am risgio wneud i blant gerdded ar hyd glo berwedig nac ydyn? Ffycin hel.

Wel, dw i newydd golli trac meddwl fi yn hollol. Sori.

Gas gen i raglenni plant. Dw i’m yn gwybod pam dw i’n eu gwylio a dweud y gwir. Dydi rhywun ddim yn siŵr beth i wneud ar ôl dod adra weithiau. Neithiwr, mi wyliais The Queen, a wnes i ddim mwynhau. Rwan dw i’n ‘sgwennu blog a dw i ddim yn mwynhau.

Dygyfor (ew, gair da)

Helo, gariadon annwyl. Nefoedd, dw i’n unigolyn bach annibynnol y dyddiau hyn. Mi es neithiwr yn syth ar ôl gwaith i siopa, gan floeddio Gwibdaith Hen Frân ar hyd a lled y byd (nhw sy’n mynd â’m bryd cerddorol ar hyn o bryd). Ond nid hapus mohonof yn fy ngorchwylion achos does gen i neb i gwyno am y ffaith nad yw’r gril acw yn gweithio. Siomedig iawn. Sylwais i ddim tan yr hwn fore.

Yno’r oeddwn, wedi deffro’n fuan am unwaith, a chael brecwast da, sef adu wy wedi’u potsian a thost. Dydi toster da i ddim canys mai bara go iawn rydwyf i’n ei brynu, nid bara sleis, ac felly dydi o’m yn ffitio i mewn i’r toster, felly beth roeddwn am ei wneud oedd ei roi o dan y gril i’w dostio. Ond ni wnaeth a bu bron i mi losgi hanner fy wyneb i ffwrdd yn ceisio gwneud (yr hanner deliaf).

Felly dw i am ddygyfor y llu a mynnu peint heno. Alla‘ i ddim coelio pa mor araf ydi’r wythnos waith hon, a hithau’n bedwar diwrnod yn unig.

Esgus i gynnwys y gair 'anwadal' mewn blog

Henffych! Mae’r Mochyn Du, fu unwaith i mi’n gyrchfan i gemau rygbi bellach wedi hen droi ei hun yn dafarn leol, sy’n biti achos mai’n ffycin ddrud. Ond lle digon dymunol ydyw. Mi es yno am beint efo Rhys neithiwr, ar ôl i bawb arall ein gwrthod am ddrinc, sef yr hogyn sinsir a’r Haydn Meudwy a’r genod anwadal. Ffwcia nhw, meddwn ni, fe awn ni. Felly fe wyliem ni gêm Lerpwl (sgym) a mynd drwy’r coflithoedd yn yr Echo, sef o bosibl papur newydd gwaetha’r byd, a gwrando ar griw o hen ferched yn siarad yn fudur.

Pan fyddwyf yn hŷn, os caf fyw at hynny oed, dw i am regi yn uchel a siarad am ryw a ballu hefyd, yn y gobaith o sarhau pawb o’m cwmpas. Dw i wedi dweud erioed mai gelyn mwynaf mwynhad ydyw parchusrwydd. Ond Duw, efallai mai’r Eidalwr ynof sy’n dweud y ffasiwn bethau. Mae teulu ochr fy nhad i gyd yn bobl gyffredin (h.y. comon) a theulu mam i gyd yn barchus, sy’n golygu fy mod i’n wych ar ffug-barchusrwydd ond hen beth gomon ydwyf innau hefyd yn y bôn.

Mae gen i ychydig o ddŵr poeth heddiw, felly bydd rhaid i mi stopio’r cymdeithasu. Yn wir, ers i mi symud i Grangetown dw i’n amcangyfrif fy mod wedi gwario o leiaf deirgwaith mwy ar alcohol na bwyd (a minnau’n hogyn cryf, maethlon). Nid yr amser gorau i dorri lawr ar lysh ydyw chwaith, minnau bron â marw isio sesh penwythnos ac wedyn Cymru a’r Almaen ac wedyn Cwpan y Byd (efallai y bydd alcohol yn cydbwyso’r siom anochel a ddaw gyda hwnnw).

Reit. Mynd. Ta ra.

BORING

Fel hanner Sais, bûm yn ddigon ffodus i etifeddu’r rhan honno o’r Saeson y gellir ei alw’n “ochr dda”. Y broblem efo’r Sais ydi nad oes fawr o ochr dda ganddo.

Am ba reswm bynnag mae’n mynd yn erbyn y graen i mi ymwneud â’r Saeson, yn rhannol oherwydd nad ydw i’n cylchdroi yn yr un cylchoedd â hwy, ac yn rhannol o’m dewis i fy hun. Hiliol? Nac ydw, dw i ddim yn casáu Saeson. Cul? Wn i ddim. Fodd bynnag, dydyn ni ddim yn ymwneud.

Ac mi sylwais paham ddoe, wrth eistedd gyda dau ffrind o Sais i Nain (does gen i ddim ffrindiau sy’n Saeson - nid yw hynny o’m dewis i, gyda llaw, ond felly y mae) yn cael bwyd. Yr hyn a nodwyd gennyf oedd rhywbeth syfrdanol, ac nid y pethau ystrydebol. Nid wyf yn cyfeirio at y traha, y dirmyg ac ati, ond at y ffaith mai’r Saeson, heb os nac oni bai, ydyw’r hil fwyaf boring ar hanes y ddaear.

Does dim byd diddorol amdanynt. Rhyfeddaf na sylweddolais o’r blaen. Mae gen i ffrind yn Reading (sy’n Almaenwr) ac rwyf wedi aros yno droeon, a sylwi pa mor ddiddim ydyw’r Saeson. Mae eu sgwrs yn gyfyng a’u hiwmor yn wahanol.

Ac roedd hynny'n amlwg ddoe. Mae hacen yn boring. Eu sgwrs yn ddiflas. Eu rhyfeddod o bopeth Cymreig yn diwn gron a glywid droeon. Gwell dirmyg na'u rhyfeddod nawddoglyd unrhyw bryd. A sylwais fy mod wedi gweld hyn â bron bob Sais - dw i jyst methu, er fy myw, â'u cael yn ddiddorol.

Mae i’r Sais ei rinweddau, cofiwch, dydw innau, hyd yn oed, methu dadlau â hynny, ond o Dduw paham a roist y ffasiwn bobl anniddorol â’r Saeson yn gymdogion i ni? Paham na chawsom hwyl yr Eidalwr, traha’r Ffrancwyr neu rywioldeb amheus y Groegiaid drws nesaf, ond na, fe’n melltithiwyd â chenedl o liprynnod gor-boleit cyfforddus.