Yn bersonol dw i’n hoffi, pe cawn y cyfle, gwisgo fel chav. Dw i wrth fy modd efo hwdis a thracsiwt a phâr o bymps (neu trainers, ys ddywedant heddiw, ond heb amheuaeth dw i’n un o’r chavwisgwyr mwyaf hen-ffasiwn sy’n bodoli).
Mi es a Lowri Llewelyn i siopa neithiwr ac ar ôl gorffen mi aethon ni drwy luniau Facebook - y rhan fwyaf ohonynt o’n blwyddyn ni yn Coleg. Daethpwyd i’r casgliad bod ein blwyddyn ni yn y brifysgol, heb amheuaeth, yn griw plaen a blêr o bobl ar y cyfan, ac nad yw geiriau fel ‘del’ a ‘smart’ yn gymwys iawn ar ein rhan.
Ond wyddoch chi beth, hefyd; dydw i ddim yn teimlo mor ifanc yn y galon a gwnes o’r blaen – dydi cyfrifoldebau a swydd ddim mor hwyl â hynny, heb son am boeni am bres. Os nad oes arian gennyf yn fyfyriwr, dyna ni – os does gen i ddim rŵan dw i’n cael panic. Dw i ddim yn meddwl bod y rhan fwyaf ohonom yn teimlo’n “ifanc” ar ôl cael swydd ac ati. Pethau’n newid, tydyn.
Ac fe sylwem hefyd ein bod ni i gyd yn edrych lot hŷn, pob un ohonom. Iawn, dydyn ni ddim yn sylwi ein bod yn edrych yn wahanol, rydym yng nghwmni ein gilydd yn rhy aml i sylwi ar unrhyw beth felly, ond wrth edrych ar luniau mi ddaw’n amlwg ein bod yn raddol heneiddio ar y cyd ac yn newid, ac yn edrych yn ‘aeddfed’ o gymharu â’r pethau blêr, seimllyd a welwyd yn y lluniau. Ych, nid yw aeddfedu’n neis.