Pnawn da bawb! Ar ôl ambell sedd bur anniddorol (sori os dwi’n pechu rhywun yn dweud hynny!) gall sedd Trefaldwyn fod yn ddiddorol eleni – yn ôl rhai. Bydd unrhyw un sy’n darllen y dadansoddiad hwn yn gwybod yn iawn hanes tir gwleidyddol y rhan hon o’r byd, a’r ddau a fydd yn mynd benben â’i gilydd i’w chynrychioli. Ond adawn ni hwy tan ddiwethaf, ia?
Dwi’n meddwl fy mod yn gywir yn dweud mai dyma’r unig un o holl seddau Cymru nas cynrychiolwyd byth gan Lafur, felly teg dweud na fydd hi’n disgwyl buddugoliaeth annisgwyl yma eleni. Chafodd Llafur fyth ugain y cant o’r bleidlais yma dros y deng mlynedd ar hugain ddiwethaf. Yn wir, byddwn i ddim yn synnu petai Llafur yn colli ei hernes eleni – caiff yn sicr llai na deg y cant o’r bleidlais.
Dydi Trefaldwyn ddim cweit mor anobeithiol i Blaid Cymru o ran natur yr ardal. Yn wir, mae ardaloedd o’r etholaeth sy’n ymddangos yn dir naturiol iddi, ond mae’r rhain yn ardaloedd isel eu poblogaeth, yn bennaf yn y gorllewin pellaf. Gan ddweud hynny, ‘does gan Blaid Cymru’r un cynghorydd ym Mhowys gyfan, felly yn amlwg ‘does seiliau cadarn i’w chefnogaeth adeiladu arni.
Unwaith erioed y mae wedi cael dros 15% o’r bleidlais yn yr etholaeth, sef ym 1999. Fodd bynnag, mae ymgyrch frwd yn mynd rhagddi, ac fe ddylai’r Blaid o leiaf oddiweddyd Llafur i’r trydydd safle. I fod yn onest, byddai peidio â gwneud yn siomedig iawn.
Awn felly fesul etholiad i weld yr unig ddwy blaid all ennill Trefaldwyn, sef y Ceidwadwyr a’r Democratiaid Rhyddfrydol. Erbyn 1997, roedd mwyafrif y Dems Rhydd yn gadarn iawn, sef bron yn 20%, a phleidlais y Torïaid wedi dirywio o draean ers ’83, i lawr o dros 12,000 i fymryn uwch 8,000. I ddadansoddi 2010 rhaid i ni ddadansoddi’r hyn a ddigwyddodd yma yn Oes Lembit.
Fel y gwelwch, fydd hynny ddim yn cymryd hir.
Gwnaeth Lembit Opik enw iddo’i hun yn gyflym iawn, a daeth yn aelod lleol digon poblogaidd. Gogwydd wrth y Ceidwadwyr gafwyd yn 2001 wrth i’w pleidlais hwy lithro’n is fyth. Yn gryno, dyma eto’r sefyllfa bedwar blynedd yn ddiweddarach - gostyngodd pleidlais y Ceidwadwyr i 27% gyda nifer eu pleidleisiau’n sefydlog ar ychydig dros 8,000. Llwyddodd Lembit gael dros hanner y bleidlais. Peidiwn â diystyru hynny - ym mhrif gadarnle Cymreig y Rhyddfrydwyr, chafodd y blaid ddim mwyafrif o’r pleidleisiau ers degawdau. Roedd ennill 51% o’r bleidlais yn gamp.
Ond yn ôl rhai gall y Rhyddfrydwyr chwalu’n llwyr yma eleni. Er bod Lembit Opik erioed wedi mwynhau sylw’r cyfryngau, mae ei fwynhad o hynny wedi cynyddu’n sylweddol dros yr ychydig flynyddoedd diwethaf. Ar yr un llaw mae’n dangos ei fod yn fod dynol, ac mae ganddo broffil y gall y rhan fwyaf o wleidyddion ond dyheu amdano. Wedi’r cyfan, dyma Ddemocrat Rhyddfrydol amlycaf Prydain, heb os – mae mwy o bobl yn gwybod pwy ydi Lembit na Nick Clegg. Mae’r ffaith ei fod yn ysgrifennu i’r Daily Sport yn hytrach na’r Mail neu Express yn ategu at hynny.
Gall sylw drwg, wrth gwrs, ddod â ben i yrfa wleidyddol. Ond er bod Lembit yn dod drosodd fel ffŵl, dydi o ddim yn llwgr nac yn annifyr. Dyn od, ond dyn iawn yn y bôn. Gall pobl faddau hynny, a gall pobl droi yn erbyn y rhai sy’n ymosod ar gymeriadau o’r fath, sydd yn eu crombil yn ddigon diniwed.
Ar y llaw arall, dydi bod yn ffŵl fwy nag unwaith ddim yn fantais wleidyddol. Mae’n gwneud iddo ymddangos ei fod yn esgeuluso ei ddyletswyddau gwleidyddol ac nad yw’n gwasanaethu ei etholwyr i’w lawn allu. Y gwir ydi, mae ei weithgareddau dros yr ychydig flynyddoedd diwethaf wedi ennyn cythruddo yn fwy na chanmoliaeth.
Mae Glyn Davies, wrth gwrs, yn wrthwynebydd cadarn. Byddai rhai yn dweud adnabyddus – ond y gwir ydi y tu hwnt i’r swigen wleidyddol (sy’n cynnwys ninnau sy’n ymddiddori mewn gwleidyddiaeth) ‘does fawr neb yn gwybod pwy ydi o. Mae pob un wan jac o bobl Maldwyn yn gwybod am Lembit – ni ellir dweud yr un peth am Glyn. Enw da sydd ganddo, nid enw mawr.
Tasem yn sôn am etholiad Cynulliad, byddwn i’n llai siŵr o ddiystyru Glyn Davies. Yn y sedd honno mae’r Ceidwadwyr yn fwy peryglus.
Ym 1999 cafodd y Rhyddfrydwyr, yn ôl eu harfer diweddar, bron i hanner y bleidlais, neu 48%. Gyda 23%, roedd y Ceidwadwyr ymhell iawn y tu ôl, dyna’n wir eu canlyniad gwaethaf yma ers cyn cof. Ond rhwng 1999 a 2007 roedd y gogwydd i’r Ceidwadwyr yn wyth y cant, a’r mwyafrif Rhyddfrydol yn is na dwy fil o bleidleisiau. Heb ddylanwad UKIP, a gafodd 10% o’r bleidlais, digon posibl mai Dan Munford, nid Mick Bates, fyddai’r aelod cyfredol. Os nad ydi Trefaldwyn yn un o brif dargedau’r Ceidwadwyr yn 2010 mae rhywbeth o’i le.
Y Ceidwadwyr hefyd enillodd yma yn 2009. Daeth y Democratiaid Rhyddfrydol yn drydydd y tu ôl i UKIP. Ymddengys bod felly gefnogaeth weddol i’r blaid fechan honno yn y rhan hon o Gymru, ond ymddengys ei bod yn dwyn cefnogaeth gan y ddwy brif blaid yma. Yn 2010, bydd hynny’n fanteisiol i’r Democratiaid Rhyddfrydol.
Nid diystyru’r canlyniad ydw i, roedd yn ganlyniad echrydus i’r Rhyddfrydwyr. Ond ai dylanwad Lembit oedd hynny, neu bobl a oedd am roi cic i Lafur drwy wisgo esgidiau Ceidwadol neu UKIP? Yr ail, dybiwn i.
Er gwaethaf y ffaith bod y niferoedd sampl ym mhob ardal yn erchyll o fach, awgrymodd arolwg diweddaraf YouGov o Gymru y bydd y bleidlais Ryddfrydol yn syrthio bump y cant a’r Ceidwadwyr codi ddeg y cant. Dwi’n reddfol amheus o bolau Cymreig, hyd yn oed un sy’n defnyddio rhyw lun o etholiadeg, ond petai hynny’n digwydd yn Nhrefaldwyn, ni fyddai’r Ceidwadwyr yn ennill – byddai mwyafrif gweddus gan y Rhyddfrydwyr o hyd.
A dyna gwblhau’r dadansoddiad byrraf a wnaed gennyf, ac mi ddywedaf wrthych pam: fydd Trefaldwyn ddim yn etholaeth eithriadol o ddiddorol eleni. Er gwaethaf ‘camymddwyn’ (a all yn hawdd apelio at rai pobl, chwi gofiwch) Lembit, ac ‘amlygrwydd’ Glyn Davies (mynegais fy marn am hynny uchod) y gwir ydi y bydd Trefaldwyn yn parhau’n etholaeth Ryddfrydol. Mae angen gogwydd anferthol o bron i ddeuddeg y cant ar y Ceidwadwyr i ennill yma - yn erbyn nid y blaid fawr amhoblogaidd ond y drydedd blaid.
Mewn etholaeth fel hon, bydd yr ychydig Lafurwyr yn bendant yn dewis Rhyddfrydwr. Tybiaf y gallai ambell Bleidiwr fenthyg pleidlais i Glyn Davies, ond ‘does llawer ohonyn nhw yma chwaith. A bydd ymddangosiad UKIP yma’n rhwystr i’r Ceidwadwyr yn fwy na’r Dems Rhydd.
Unwaith erioed y mae’r Rhyddfrydwyr wedi colli yma, sef 1979. Enillwyd y sedd yn hawdd ers 1983, a dydi’r Ceidwadwyr heb gael dros ddeuddeg mil o bleidleisiau ers 1987. Rŵan, byddwn i ddim yn synnu petaent o leiaf yn dechrau adennill y lefel honno o gefnogaeth yn 2010 – heb amheuaeth caiff Glyn Davies ymgyrch dda ac y bydd gogwydd sylweddol ato - ond dwi ddim yn meddwl bod perygl o ddifrif y bydd y bleidlais Ryddfrydol yn syrthio’n llai na 40%.
Proffwydoliaeth: Mwyafrif o 3,000 i Lembit Opik, a synnwn i ddim iot petai’n fwy na hynny.
sabato, gennaio 23, 2010
venerdì, gennaio 22, 2010
Arfaethedig Daith
Diolch byth fy mod i’n mynd i’r gogledd. Mae’r car wedi bod drwy’r amser gwaethaf posib yng Nghaerdydd wrth i’r syspenshyn golapsio nos Fawrth a dwi heb ei gael yn ôl. Ond, â gras Duw, mi fyddaf yn ei gael yn ôl y pnawn ‘ma ac i fyny’r af i Rachub, pentref fy nghalon a’m bryd.
Eironi’r peth ydi mai un o’r rhesymau dwi’n mynd i’r gogledd ydi cael y brêcs wedi’u gwneud yn Ivor Jones Llangefni. Fanno y mae Nain wedi mynd erioed a dywed hi mai fanno y dylwn fynd. Car Nain ydi’r car o hyd, ond gan y bydda i’n bump ar hugain eleni, ac felly yn ôl pob tebyg wedi goroesi traean cyntaf fy mywyd, fydd yr yswiriant yn is ac i’m henw y daw.
Fydd Nain hefyd yn cael ei phen-blwydd ddydd Sadwrn. Dydyn ni byth wedi bod yn deulu sy’n dathlu penblwyddi a’u bath. Pan fyddwch chi’n cyrraedd oed Nain rydych chi’n dueddol o ofni pen-blwyddi a gorymdaith ddi-baid angau, nid fy mod isio swnio’n anobeithiol. Mae, wrth gwrs, fanteision i fod yn hen – oed yr addewid ydi hi, wedi’r cwbl.
Un peth fydd yr henoed yn ei wneud sy’n gwneud i mi feddwl “o myn uffarn” ydi bwyta’r un bwyd ddydd ar ôl dydd. Wrth gwrs, deuant o oes lle na cheid pasta a chyri a’u bath (fedra i ddim cyfleu jyst faint dwi’n licio ysgrifennu “a’u bath”). Fydd fy Nhaid yn ymhyfrydu yn dirmygu bwyd modern, i’r graddau ei fod yn honni nad oes dim yn bod efo bwyta braster. Mae’r eironi iddo gael strôc oherwydd ei fod yn bwyta gormod o fraster wedi’i golli’n llwyr arno.
Bydd Nain ar y llaw arall yn licio cyri, a phasta, ond nid cogyddes mohoni. Yn wir, bydda’n well gen i lyfu silff ffenest ‘na bwyta bwyd Nain yn ddigon aml, ond mi all wneud grefi da sy’n gorchuddio popeth arall. Y wers i’w dysgu ydi os na allwch goginio, dysgwch wneud grefi da neu gael swydd sy’n talu i chi allu brynu uffarn o lot o sos coch.
A thros y penwythnos, gan na fyddaf yn meddwi (wel, cawn weld!) gobeithiaf ddod â dau ddadansoddiad gwleidyddol arall i chi. Felly byddwch falch bod gennych rywbeth i edrych ymlaen ato.
Eironi’r peth ydi mai un o’r rhesymau dwi’n mynd i’r gogledd ydi cael y brêcs wedi’u gwneud yn Ivor Jones Llangefni. Fanno y mae Nain wedi mynd erioed a dywed hi mai fanno y dylwn fynd. Car Nain ydi’r car o hyd, ond gan y bydda i’n bump ar hugain eleni, ac felly yn ôl pob tebyg wedi goroesi traean cyntaf fy mywyd, fydd yr yswiriant yn is ac i’m henw y daw.
Fydd Nain hefyd yn cael ei phen-blwydd ddydd Sadwrn. Dydyn ni byth wedi bod yn deulu sy’n dathlu penblwyddi a’u bath. Pan fyddwch chi’n cyrraedd oed Nain rydych chi’n dueddol o ofni pen-blwyddi a gorymdaith ddi-baid angau, nid fy mod isio swnio’n anobeithiol. Mae, wrth gwrs, fanteision i fod yn hen – oed yr addewid ydi hi, wedi’r cwbl.
Un peth fydd yr henoed yn ei wneud sy’n gwneud i mi feddwl “o myn uffarn” ydi bwyta’r un bwyd ddydd ar ôl dydd. Wrth gwrs, deuant o oes lle na cheid pasta a chyri a’u bath (fedra i ddim cyfleu jyst faint dwi’n licio ysgrifennu “a’u bath”). Fydd fy Nhaid yn ymhyfrydu yn dirmygu bwyd modern, i’r graddau ei fod yn honni nad oes dim yn bod efo bwyta braster. Mae’r eironi iddo gael strôc oherwydd ei fod yn bwyta gormod o fraster wedi’i golli’n llwyr arno.
Bydd Nain ar y llaw arall yn licio cyri, a phasta, ond nid cogyddes mohoni. Yn wir, bydda’n well gen i lyfu silff ffenest ‘na bwyta bwyd Nain yn ddigon aml, ond mi all wneud grefi da sy’n gorchuddio popeth arall. Y wers i’w dysgu ydi os na allwch goginio, dysgwch wneud grefi da neu gael swydd sy’n talu i chi allu brynu uffarn o lot o sos coch.
A thros y penwythnos, gan na fyddaf yn meddwi (wel, cawn weld!) gobeithiaf ddod â dau ddadansoddiad gwleidyddol arall i chi. Felly byddwch falch bod gennych rywbeth i edrych ymlaen ato.
giovedì, gennaio 21, 2010
Dartiau
Dwi’n gobeithio mynd i weld dartiau yng Nghaerdydd ym mis Ebrill. Rhys y dyn moel sy’n ceisio cael tocynnau, a chredaf y deuai Haydn (drewllyd) a Ceren Sian (absennol ers misoedd ond ddim mor ddrewllyd). Bydd rhywun wrth ei fodd efo dartiau, mae’n gêm y galla i eistedd i lawr a’i wylio yn ddi-dor. Mae’n gynhyrfys a ‘sdim angen i chi fod yn iach i gystadlu. Os rhywbeth, anogir afiachrwydd, sydd i’w ganmol yn y gymdeithas nanïaidd hon.
Pa chwaraeon all rhywun feddwi a gweiddi a dawnsio ynddo, wir? Heblaw am griced - ond mae’n gas gen i griced – mae o bosibl yn un o’m Deg Casineb Uchaf, a chredwch chi fi mae’n frwydr frwd bod yn y rhestr honno. Ew, na, ‘sdim i guro cyffro dartiau.
Ro’n i’n eithaf da ar ddartiau am gyfnod. Yn fy llofft yn Rachub, y mae Mam yn gwrthod ei gweddnewid er gwaetha’r ffaith nad ydw i’n byw yno’n gyson ers dros chwe mlynedd, mae dartfwrdd. Ro’n i’n treulio amser maith yn ymarfer, er fy mod wedi cael llai o drebl twenties na theithiau i’r lleuad. Mae Mam yn dda yn darts, roedd hi’n fy nghuro’n eitha’ cyson, dyna pam y bu i mi chwarae dartiau ben fy hun gan fwyaf. Doedd Dad da i ddim, ond i fod yn deg dydi Dad ddim yn dda yn unrhyw beth. Tad ydyw, wedi’r cyfan. Dangoswch i mi dad all wneud rhywbeth, yn dda, a chi a gewch wahoddiad i’r tŷ am lasiad o win coch da a chawn weld sut ddatblygith y nos.
Dydi rhai pobl ddim yn ystyried dartiau yn chwaraeon. Yn fy ffordd gul o feddwl dwi’n anghytuno â phawb sy’n anghytuno â mi. Mae gen i set o bethau yn fy mrên o bethau sy’n chwaraeon a phethau sy ddim. Dydi golff ddim, er enghraifft. Anhgytuno? Dos i ffwc.
Ta waeth, gobeithio y cawn docynnau ac y cawn fynd. Mae’n braf cael rhywbeth i edrych ymlaen ato!
Pa chwaraeon all rhywun feddwi a gweiddi a dawnsio ynddo, wir? Heblaw am griced - ond mae’n gas gen i griced – mae o bosibl yn un o’m Deg Casineb Uchaf, a chredwch chi fi mae’n frwydr frwd bod yn y rhestr honno. Ew, na, ‘sdim i guro cyffro dartiau.
Ro’n i’n eithaf da ar ddartiau am gyfnod. Yn fy llofft yn Rachub, y mae Mam yn gwrthod ei gweddnewid er gwaetha’r ffaith nad ydw i’n byw yno’n gyson ers dros chwe mlynedd, mae dartfwrdd. Ro’n i’n treulio amser maith yn ymarfer, er fy mod wedi cael llai o drebl twenties na theithiau i’r lleuad. Mae Mam yn dda yn darts, roedd hi’n fy nghuro’n eitha’ cyson, dyna pam y bu i mi chwarae dartiau ben fy hun gan fwyaf. Doedd Dad da i ddim, ond i fod yn deg dydi Dad ddim yn dda yn unrhyw beth. Tad ydyw, wedi’r cyfan. Dangoswch i mi dad all wneud rhywbeth, yn dda, a chi a gewch wahoddiad i’r tŷ am lasiad o win coch da a chawn weld sut ddatblygith y nos.
Dydi rhai pobl ddim yn ystyried dartiau yn chwaraeon. Yn fy ffordd gul o feddwl dwi’n anghytuno â phawb sy’n anghytuno â mi. Mae gen i set o bethau yn fy mrên o bethau sy’n chwaraeon a phethau sy ddim. Dydi golff ddim, er enghraifft. Anhgytuno? Dos i ffwc.
Ta waeth, gobeithio y cawn docynnau ac y cawn fynd. Mae’n braf cael rhywbeth i edrych ymlaen ato!
mercoledì, gennaio 20, 2010
De Caerdydd a Phenarth
O rannu fy amser rhwng Rachub a Chaerdydd fe fyddaf yn dueddol o bleidleisio yn Arfon, ond petawn i ddewis pleidleisio yng Nghaerdydd yn yr etholaeth hon y byddwn yn bwrw’r bleidlais honno. Rŵan, o ran seddau’r brifddinas (sydd hefyd yn cynnwys Penarth yn y Fro) mae hon yn un o dair na fyddech yn disgwyl i newid dwylo, ond dydi hynny ddim yn meddwl y bydd troi lliw’r etholaeth yn amhosibl.
Dwi’n rhywun digon prin sydd wedi byw mewn etholaethau ac wedi fy nghynrychioli gan bob un o brif bleidiau Cymru. Yng Nghonwy fe’m cynrychiolwyd gan Lafur, Plaid Cymru a’r Ceidwadwyr ar adegau a lefelau gwahanol, ac yn fy nghyfnod fel myfyriwr yn Cathays a’r Rhath y Dems Rhydd. Yma yn Ne Caerdydd a Phenarth, Llafur sy’n teyrnasu’n gadarn iawn ers blynyddoedd.
Fyddwch yn gyfarwydd â’r AS lleol, hefyd, neb llai nag Alun Michael, nid y math o enw y byddwn yn disgwyl i gael ei ddisodli dros y misoedd nesaf. Fodd bynnag, mae enw da Alun Michael wedi cael cnoc y llynedd gyda’r busnes treuliau, a dydi ei wraig heb helpu materion yn ddiweddar. Bydd y fath eiriau yn sicr yn cael effaith ar yr etholiad hwn, ond ni ba raddau, ni wn.
Ychydig eiriau am yr etholaeth ei hun yn gyntaf. Mae hon yn etholaeth dlawd ar y cyfan gyda’r canran uchaf o Foslemiaid yng Nghymru - sydd ond yn 3.9%. Mae’n ymestyn yn helaeth o ardaloedd na fyddech yn disgwyl i’r un blaid ond am Lafur gael effaith ynddynt - Llaneirwg, Butetown, Grangetown - i Benarth, sef yr unig ran o’r etholaeth y mae gan y Ceidwadwyr bleidlais naturiol - ac i’r de o Benarth wedyn i ardal Sili. Ac eto ceir yma rhai o eiconau’r Gymru fodern megis Canolfan Mileniwm Cymru ac, wrth gwrs, y Cynulliad Cenedlaethol.
Yn gyntaf dwi am waredu Plaid Cymru o’r hafaliad. Dydi’r Blaid byth wedi cael mwy na phedair mil o bleidleisiau yma, hyd yn oed ym 1999. Er ei bod yn ceisio cryfhau mewn ardaloedd fel Grangetown, aflwyddiannus fu’r ymdrech hyd yn hyn (un o siomedigaethau’r Blaid yn etholiadau 2008 yw na ddychwelodd yr un cynghorydd yn y ward). Bydd ennill degfed o’r bleidlais eleni yn gamp. Nid tir naturiol i genedlaetholdeb Cymreig yw’r sedd hon ar unrhyw lefel. Ni aiff yn wyrdd o fewn yr ugain mlynedd nesa’, credwch chi fi.
Reit, awn at y pleidiau eraill ar ein hunion felly. Yn fras iawn dyma hanes y tair plaid rhwng 1992 a 2005. Yn gyntaf, fel arfer, canran y bleidlais yn ’05 ac yna’r newid o 1992.
Llafur 47% (-9%)
Ceidwadwyr 22% (-12%)
Dems Rhydd 20% (+11%)
Mae natur y bleidlais Lafur yma wedi bod yn ddiddorol. Roedd yn uwch yn 2001 nac ym 1992 – ac yn is yn ’97 na’r etholiad diwethaf hwnnw. Ar y cyfan, fodd bynnag, dydi’r dirywiad ddim mor wael â nifer o seddau Llafur eraill.
Mae’r Democratiaid Rhyddfrydol wedi gweld cynnydd mawr yma – ond yn bennaf yn ardal Caerdydd ac nid Penarth ar y cyngor. Mae hyn wedi dechrau adlewyrchu mewn etholiadau cenedlaethol, ac mae’r ffaith iddynt bron â dyblu eu pleidlais rhwng 1997 a 2005 yn destun i waith caled ar ran y blaid yn ardal Caerdydd.
Stori drist sydd i’r Ceidwadwyr yma. Roedd y bleidlais Geidwadol dros draean o’r bleidlais, 16,000 o bleidleisiau, nôl ym 1992, ond dirywiodd i fymryn dros hanner hynny erbyn 2005.
Symudwn heibio 2007 am ennyd. Awn i 2008 a’r etholiadau Cyngor. Dyma nifer y cynghorwyr ddychwelodd y pleidiau yma:
Ceidwadwyr 11
Llafur 9
Dem Rhydd 6
Mae’r Ceidwadwyr yn dominyddu ym Mhenarth. Y broblem iddynt ydi nad ydynt yn gryf iawn yn Ne Caerdydd, maen nhw’n hynod o wan os rhywbeth. Y cyferbyniad rhyfedd yn hynny o beth ydi er mai dyma’r ardaloedd mwyaf poblog yn yr etholaeth, sy’n gadarnleoedd traddodiadol Llafur, dyma’r math o ardaloedd lle mae’r niferoedd sy’n pleidleisio yn llai. Felly er bod potensial y pleidleisiau Llafur yn uchel, fel y gwelwn o ganlyniadau etholiadol, gall patrwm apathi Llafurwyr yn hawdd iawn gael ei adlewyrchu yma. Ategir at hynny y ffaith bod y Dems Rhydd wedi dechrau bwyta i mewn i’r bleidlais Lafur yng Nghaerdydd ers blynyddoedd, ac mae uchafswm pleidleisiau Llafur yn fwy cyfyng na fu.
Profwyd hyn i raddau yn Etholiadau Ewrop. Dyma ganlyniadau’r etholaeth i bob plaid gafodd dros ddeg y cant o’r bleidlais:
Ceidwadwyr 22.6%
Llafur 21.9%
Plaid Cymru 11.4%
UKIP 11.3%
Dau beth felly. Yn gyntaf, mi enillodd y Ceidwadwyr. O drwch blewyn, gyda chanran isel. Fel yr etholiad cyfan hwnnw yng Nghymru, Llafur gollodd yn hytrach na’r Ceidwadwyr enillodd. Yn wir, roedd canran y Ceidwadwyr yn is nag yn etholiadau Cynulliad 2007 o bump y cant.
Yr ail beth, wrth gwrs, ydi na chafodd y Democratiaid Rhyddfrydol ddeg y cant o’r bleidlais. Fe’u curwyd gan Blaid Cymru (a allai yn hawdd fod yn arwydd o gynnydd y Blaid yn y ddinas – post arall!) ac UKIP. Mae isafswm pleidleisiau’r Dems Rhydd yn amlwg yn erchyll o isel yma.
Ceisiaf ddyfalu isafsymiau ac uchafsymiau nesaf. O ran y Dems Rhydd, dydi’r polau ddim yn edrych yn rhy dda, ac mewn sawl ffordd dydi’r etholaeth hon ddim yn dir naturiol iddynt . Ond, er gwaethaf siom Ewrop y Rhyddfrydwyr, dwi ddim yn ei gweld yn amhosibl y byddant yn bwyta’r bleidlais Lafur ymhellach yma – mae eu heffeithiolrwydd wrth wneud hynny yng Nghaerdydd yn syfrdanol. Gallan nhw gael unrhyw beth rhwng 6,500 a 9,500 o bleidleisiau.
Yn etholaeth fwyaf poblog Cymru, ni fydd hynny’n ddigon i gipio’r sedd.
Beth am y Ceidwadwyr? Er iddynt ennill yr etholaeth y llynedd, roedd y ganran yn ddigon pathetig. Yn gyffredinol, dydyn nhw heb ddod yn agos at gael traean o’r bleidlais ers 1992 – a hyd yn oed bryd hynny roedd y fuddugoliaeth i Lafur yn hawdd. Yn ogystal, does ganddyn nhw ddim gwreiddiau yn ne Caerdydd ei hun, dim ond Penarth, sy’n llai poblog.
Awgrymodd arolwg diweddaraf YouGov ogwydd o 9% i’r Ceidwadwyr yng Nghymru. Hyd yn oed petai hynny’n digwydd yn yr etholaeth hon gyda nifer sylweddol uwch yn pleidleisio, fyddai’r Ceidwadwyr ddim yn taro’r 14,000. Dwi am amcangyfrif pleidlais rhwng 9,000 a hynny iddynt yn 2010 – mae’n anodd gweld na fyddant yn ennill tir yma i ryw raddau o leiaf.
Hyd yn oed yn 2007, llwyddodd Llafur ennill dros ddeng mil o bleidleisiau yma, ac a thros 17,000 yn 2005. Gwyddwn fod uchafswm posibl Llafur yma’n uchel iawn – y tu hwnt i allu’r Ceidwadwyr i’w gyrraedd – ond mae’r isafswm yma’n ddirgelwch. Ar hap, synnwn petai’n llawer is na 15,000, ond gyda phobl Butetown a Grangetown yn llai tebygol o bleidleisio na phobl Penarth, mewn blwyddyn ddrwg synnwn i ddim petai’n agosach i’r 13,000.
Yn syml, problem y Ceidwadwyr ydi mwyafrif Llafur – mae’n 25%. Yn ddamcaniaethol, petai dwy ran o dair o’r etholwyr yn pleidleisio eleni, byddai hynny’n golygu, ar ogwydd uniongyrchol, bod angen i’r Ceidwadwyr ennill o leiaf bymtheg mil o bleidleisiau – saith mil yn fwy na chawsant yn 2005.
A all y Ceidwadwyr ennill yma? Mae’n annhebygol, ond gallant, ond byddai’n rhaid i’r canlynol ddigwydd:
1) Nifer uchel yn pleidleisio ym Mhenarth a’r cyffiniau
2) Nifer isel yn pleidleisio yn Ne Caerdydd
3) Y Democratiaid Rhyddfrydol yn parhau i ddwyn pleidleisiau gan Lafur yng Nghaerdydd
4) Gogwydd cryf i’r Ceidwadwyr ym Mhenarth
Mae pob un heblaw am rif 3 yn debygol o ddigwydd – dydw i ddim yn gwbl siŵr am rif 3. Er gwaethaf amhoblogrwydd y llywodraeth ganolog, dydi Cyngor Caerdydd, a arweinir gan y Rhyddfrydwyr, ddim yn eithriadol boblogaidd. Fel gydag ambell sedd arall hefyd, pan fo’n frwydr ddeuffordd rhwng y Ceidwadwyr a Llafur a Llafur mewn perygl, gall sbarduno Llafurwyr y tu hwnt i’r garfan ‘selogion’ i bleidleisio hefyd.
Proffwydoliaeth: Gogwydd sylweddol i’r Ceidwadwyr, ond Alun Michael i fynd â hi o ryw 2,500 – 3,000 o bleidleisiau.
Dwi’n rhywun digon prin sydd wedi byw mewn etholaethau ac wedi fy nghynrychioli gan bob un o brif bleidiau Cymru. Yng Nghonwy fe’m cynrychiolwyd gan Lafur, Plaid Cymru a’r Ceidwadwyr ar adegau a lefelau gwahanol, ac yn fy nghyfnod fel myfyriwr yn Cathays a’r Rhath y Dems Rhydd. Yma yn Ne Caerdydd a Phenarth, Llafur sy’n teyrnasu’n gadarn iawn ers blynyddoedd.
Fyddwch yn gyfarwydd â’r AS lleol, hefyd, neb llai nag Alun Michael, nid y math o enw y byddwn yn disgwyl i gael ei ddisodli dros y misoedd nesaf. Fodd bynnag, mae enw da Alun Michael wedi cael cnoc y llynedd gyda’r busnes treuliau, a dydi ei wraig heb helpu materion yn ddiweddar. Bydd y fath eiriau yn sicr yn cael effaith ar yr etholiad hwn, ond ni ba raddau, ni wn.
Ychydig eiriau am yr etholaeth ei hun yn gyntaf. Mae hon yn etholaeth dlawd ar y cyfan gyda’r canran uchaf o Foslemiaid yng Nghymru - sydd ond yn 3.9%. Mae’n ymestyn yn helaeth o ardaloedd na fyddech yn disgwyl i’r un blaid ond am Lafur gael effaith ynddynt - Llaneirwg, Butetown, Grangetown - i Benarth, sef yr unig ran o’r etholaeth y mae gan y Ceidwadwyr bleidlais naturiol - ac i’r de o Benarth wedyn i ardal Sili. Ac eto ceir yma rhai o eiconau’r Gymru fodern megis Canolfan Mileniwm Cymru ac, wrth gwrs, y Cynulliad Cenedlaethol.
Yn gyntaf dwi am waredu Plaid Cymru o’r hafaliad. Dydi’r Blaid byth wedi cael mwy na phedair mil o bleidleisiau yma, hyd yn oed ym 1999. Er ei bod yn ceisio cryfhau mewn ardaloedd fel Grangetown, aflwyddiannus fu’r ymdrech hyd yn hyn (un o siomedigaethau’r Blaid yn etholiadau 2008 yw na ddychwelodd yr un cynghorydd yn y ward). Bydd ennill degfed o’r bleidlais eleni yn gamp. Nid tir naturiol i genedlaetholdeb Cymreig yw’r sedd hon ar unrhyw lefel. Ni aiff yn wyrdd o fewn yr ugain mlynedd nesa’, credwch chi fi.
Reit, awn at y pleidiau eraill ar ein hunion felly. Yn fras iawn dyma hanes y tair plaid rhwng 1992 a 2005. Yn gyntaf, fel arfer, canran y bleidlais yn ’05 ac yna’r newid o 1992.
Llafur 47% (-9%)
Ceidwadwyr 22% (-12%)
Dems Rhydd 20% (+11%)
Mae natur y bleidlais Lafur yma wedi bod yn ddiddorol. Roedd yn uwch yn 2001 nac ym 1992 – ac yn is yn ’97 na’r etholiad diwethaf hwnnw. Ar y cyfan, fodd bynnag, dydi’r dirywiad ddim mor wael â nifer o seddau Llafur eraill.
Mae’r Democratiaid Rhyddfrydol wedi gweld cynnydd mawr yma – ond yn bennaf yn ardal Caerdydd ac nid Penarth ar y cyngor. Mae hyn wedi dechrau adlewyrchu mewn etholiadau cenedlaethol, ac mae’r ffaith iddynt bron â dyblu eu pleidlais rhwng 1997 a 2005 yn destun i waith caled ar ran y blaid yn ardal Caerdydd.
Stori drist sydd i’r Ceidwadwyr yma. Roedd y bleidlais Geidwadol dros draean o’r bleidlais, 16,000 o bleidleisiau, nôl ym 1992, ond dirywiodd i fymryn dros hanner hynny erbyn 2005.
Symudwn heibio 2007 am ennyd. Awn i 2008 a’r etholiadau Cyngor. Dyma nifer y cynghorwyr ddychwelodd y pleidiau yma:
Ceidwadwyr 11
Llafur 9
Dem Rhydd 6
Mae’r Ceidwadwyr yn dominyddu ym Mhenarth. Y broblem iddynt ydi nad ydynt yn gryf iawn yn Ne Caerdydd, maen nhw’n hynod o wan os rhywbeth. Y cyferbyniad rhyfedd yn hynny o beth ydi er mai dyma’r ardaloedd mwyaf poblog yn yr etholaeth, sy’n gadarnleoedd traddodiadol Llafur, dyma’r math o ardaloedd lle mae’r niferoedd sy’n pleidleisio yn llai. Felly er bod potensial y pleidleisiau Llafur yn uchel, fel y gwelwn o ganlyniadau etholiadol, gall patrwm apathi Llafurwyr yn hawdd iawn gael ei adlewyrchu yma. Ategir at hynny y ffaith bod y Dems Rhydd wedi dechrau bwyta i mewn i’r bleidlais Lafur yng Nghaerdydd ers blynyddoedd, ac mae uchafswm pleidleisiau Llafur yn fwy cyfyng na fu.
Profwyd hyn i raddau yn Etholiadau Ewrop. Dyma ganlyniadau’r etholaeth i bob plaid gafodd dros ddeg y cant o’r bleidlais:
Ceidwadwyr 22.6%
Llafur 21.9%
Plaid Cymru 11.4%
UKIP 11.3%
Dau beth felly. Yn gyntaf, mi enillodd y Ceidwadwyr. O drwch blewyn, gyda chanran isel. Fel yr etholiad cyfan hwnnw yng Nghymru, Llafur gollodd yn hytrach na’r Ceidwadwyr enillodd. Yn wir, roedd canran y Ceidwadwyr yn is nag yn etholiadau Cynulliad 2007 o bump y cant.
Yr ail beth, wrth gwrs, ydi na chafodd y Democratiaid Rhyddfrydol ddeg y cant o’r bleidlais. Fe’u curwyd gan Blaid Cymru (a allai yn hawdd fod yn arwydd o gynnydd y Blaid yn y ddinas – post arall!) ac UKIP. Mae isafswm pleidleisiau’r Dems Rhydd yn amlwg yn erchyll o isel yma.
Ceisiaf ddyfalu isafsymiau ac uchafsymiau nesaf. O ran y Dems Rhydd, dydi’r polau ddim yn edrych yn rhy dda, ac mewn sawl ffordd dydi’r etholaeth hon ddim yn dir naturiol iddynt . Ond, er gwaethaf siom Ewrop y Rhyddfrydwyr, dwi ddim yn ei gweld yn amhosibl y byddant yn bwyta’r bleidlais Lafur ymhellach yma – mae eu heffeithiolrwydd wrth wneud hynny yng Nghaerdydd yn syfrdanol. Gallan nhw gael unrhyw beth rhwng 6,500 a 9,500 o bleidleisiau.
Yn etholaeth fwyaf poblog Cymru, ni fydd hynny’n ddigon i gipio’r sedd.
Beth am y Ceidwadwyr? Er iddynt ennill yr etholaeth y llynedd, roedd y ganran yn ddigon pathetig. Yn gyffredinol, dydyn nhw heb ddod yn agos at gael traean o’r bleidlais ers 1992 – a hyd yn oed bryd hynny roedd y fuddugoliaeth i Lafur yn hawdd. Yn ogystal, does ganddyn nhw ddim gwreiddiau yn ne Caerdydd ei hun, dim ond Penarth, sy’n llai poblog.
Awgrymodd arolwg diweddaraf YouGov ogwydd o 9% i’r Ceidwadwyr yng Nghymru. Hyd yn oed petai hynny’n digwydd yn yr etholaeth hon gyda nifer sylweddol uwch yn pleidleisio, fyddai’r Ceidwadwyr ddim yn taro’r 14,000. Dwi am amcangyfrif pleidlais rhwng 9,000 a hynny iddynt yn 2010 – mae’n anodd gweld na fyddant yn ennill tir yma i ryw raddau o leiaf.
Hyd yn oed yn 2007, llwyddodd Llafur ennill dros ddeng mil o bleidleisiau yma, ac a thros 17,000 yn 2005. Gwyddwn fod uchafswm posibl Llafur yma’n uchel iawn – y tu hwnt i allu’r Ceidwadwyr i’w gyrraedd – ond mae’r isafswm yma’n ddirgelwch. Ar hap, synnwn petai’n llawer is na 15,000, ond gyda phobl Butetown a Grangetown yn llai tebygol o bleidleisio na phobl Penarth, mewn blwyddyn ddrwg synnwn i ddim petai’n agosach i’r 13,000.
Yn syml, problem y Ceidwadwyr ydi mwyafrif Llafur – mae’n 25%. Yn ddamcaniaethol, petai dwy ran o dair o’r etholwyr yn pleidleisio eleni, byddai hynny’n golygu, ar ogwydd uniongyrchol, bod angen i’r Ceidwadwyr ennill o leiaf bymtheg mil o bleidleisiau – saith mil yn fwy na chawsant yn 2005.
A all y Ceidwadwyr ennill yma? Mae’n annhebygol, ond gallant, ond byddai’n rhaid i’r canlynol ddigwydd:
1) Nifer uchel yn pleidleisio ym Mhenarth a’r cyffiniau
2) Nifer isel yn pleidleisio yn Ne Caerdydd
3) Y Democratiaid Rhyddfrydol yn parhau i ddwyn pleidleisiau gan Lafur yng Nghaerdydd
4) Gogwydd cryf i’r Ceidwadwyr ym Mhenarth
Mae pob un heblaw am rif 3 yn debygol o ddigwydd – dydw i ddim yn gwbl siŵr am rif 3. Er gwaethaf amhoblogrwydd y llywodraeth ganolog, dydi Cyngor Caerdydd, a arweinir gan y Rhyddfrydwyr, ddim yn eithriadol boblogaidd. Fel gydag ambell sedd arall hefyd, pan fo’n frwydr ddeuffordd rhwng y Ceidwadwyr a Llafur a Llafur mewn perygl, gall sbarduno Llafurwyr y tu hwnt i’r garfan ‘selogion’ i bleidleisio hefyd.
Proffwydoliaeth: Gogwydd sylweddol i’r Ceidwadwyr, ond Alun Michael i fynd â hi o ryw 2,500 – 3,000 o bleidleisiau.
lunedì, gennaio 18, 2010
Goruwchnaturioldeb
O ddeffro ddydd Sadwrn, y bore’n atgof pell unwaith eto, roedd yn gryn syndod i mi ganfod darn o gibab ar lawr y lownj, ac unwaith eto sos coch o amgylch fy ngwefusau peraidd. Mae’n rhaid dy fod wedi cael cibab neithiwr, felly, ddywedish i wrth fy hun cyn digalonni a gweld bod yr haul yn dechrau machlud unwaith eto.
Ychydig oriau wedyn, wedi cael Pizza Hut i, wel, i frecwast mewn ffordd, er ei bod hi o leiaf chwech erbyn hyn, eisteddais lawr o flaen yr hen Sky+. Dwi ddim yn meindio mai dim ond rybish sydd ar y cannoedd sianeli o gwbl – cyn belled y bo modd i mi ddewis pa rybish dwi am ei wylio dwi’n ddigon bodlon.
Mae’n gyfuniad anffodus iawn mai sianel 201 sy’n mynd â’m bryd a minnau’n teimlo’n sâl o’r noson gynt. Chi wyddoch i mi sôn o’r blaen am y ffordd dwi’n teimlo’n paranoid y diwrnod ar ôl sesiwn – nid am fy ffolideb amlwg o’r noson flaenorol (dwi wedi hen ymdopi efo hwnnw) ond y ffaith bod rhywun yn paranoid yn gyffredinol. Dydi cyfuno hynny â’r Unexplained Channel ddim yn ffordd dda o fyw. Mae’n ddrwg i’r meddwl, a bron cyn waethed â’r cibab i’r galon.
Dwi wrth fy modd efo’r goruwchnaturiol, i’r graddau ei fod yn un o’r pethau y disgrifiwn fel diddordeb. Dwi’n meddwl bod hyn yn deillio o pan oeddwn fachgen ac yn gasglwr brwd y Monsters in my Pocket. Mae gen i feddwl agored am bopeth hefyd – wedi’r cyfan mae ‘na wraidd i bopeth. Dydi hynny ddim yn golygu y creda’ i mewn unrhyw beth, cofiwch, wna i ddim.
A dweud y gwir mae gen i set graidd o bethau’n dwi’n credu ynddynt, a ddim. Mi ydw i yn fodlon cyfaddef fy mod i’n credu mewn ysbrydion, er enghraifft. Rŵan, enghraifft benodol ydi honno ac, mi fyddai’n onest, mae’n deillio o brofiad personol – ond beth yn union ydi ysbryd, wel, wn i ddim go iawn. Ar y llaw arall dwi ddim yn credu mewn soseri hedfan a phobol o blanedau eraill yn dod yma. Mae’n anhygoel y pethau y bydd rhai pobl yn credu ynddyn nhw – os ydach chi isio hwyl jyst teipiwch ‘werewolves’ a ‘Wales’ i mewn i Gwgl i weld y pethau dwl y dywed rhai.
Os ydych chi tua fy oed i, un o’r rhaglenni mwyaf arswydus ar y teledu yng nghrombil y nawdegau oedd Strange But True? efo Michael Aspel. Roedd yn ddi-ffael yn rhoi ias i mi. Yn bur ffodus, fe’i hailadroddir yn gyson ar yr Unexplained Channel, gan roi cyfle i mi eto fwrw golwg arni gyda meddwl oedolyn, os nad oedolyn cwbl anaeddfed.
Yn y cyfnod ôl-yfed, mi fydd Strange But True? o hyd yn gwneud i mi deimlo’n ddigon annifyr. A minnau yno ar y soffa’n llwfrhau dwi’n gwneud y peth call, aeddfed i’w wneud, sef ceisio dod i fyny gydag eglurhaon neu fynnu’n groch ‘mae nhw’n deud clwydda’/‘yn amlwg rhywbeth arall ydi hwnnw’. Gas gen i gyfaddef mai’r peth anodd i’w wneud ydi, wel, credu.
Ychydig oriau wedyn, wedi cael Pizza Hut i, wel, i frecwast mewn ffordd, er ei bod hi o leiaf chwech erbyn hyn, eisteddais lawr o flaen yr hen Sky+. Dwi ddim yn meindio mai dim ond rybish sydd ar y cannoedd sianeli o gwbl – cyn belled y bo modd i mi ddewis pa rybish dwi am ei wylio dwi’n ddigon bodlon.
Mae’n gyfuniad anffodus iawn mai sianel 201 sy’n mynd â’m bryd a minnau’n teimlo’n sâl o’r noson gynt. Chi wyddoch i mi sôn o’r blaen am y ffordd dwi’n teimlo’n paranoid y diwrnod ar ôl sesiwn – nid am fy ffolideb amlwg o’r noson flaenorol (dwi wedi hen ymdopi efo hwnnw) ond y ffaith bod rhywun yn paranoid yn gyffredinol. Dydi cyfuno hynny â’r Unexplained Channel ddim yn ffordd dda o fyw. Mae’n ddrwg i’r meddwl, a bron cyn waethed â’r cibab i’r galon.
Dwi wrth fy modd efo’r goruwchnaturiol, i’r graddau ei fod yn un o’r pethau y disgrifiwn fel diddordeb. Dwi’n meddwl bod hyn yn deillio o pan oeddwn fachgen ac yn gasglwr brwd y Monsters in my Pocket. Mae gen i feddwl agored am bopeth hefyd – wedi’r cyfan mae ‘na wraidd i bopeth. Dydi hynny ddim yn golygu y creda’ i mewn unrhyw beth, cofiwch, wna i ddim.
A dweud y gwir mae gen i set graidd o bethau’n dwi’n credu ynddynt, a ddim. Mi ydw i yn fodlon cyfaddef fy mod i’n credu mewn ysbrydion, er enghraifft. Rŵan, enghraifft benodol ydi honno ac, mi fyddai’n onest, mae’n deillio o brofiad personol – ond beth yn union ydi ysbryd, wel, wn i ddim go iawn. Ar y llaw arall dwi ddim yn credu mewn soseri hedfan a phobol o blanedau eraill yn dod yma. Mae’n anhygoel y pethau y bydd rhai pobl yn credu ynddyn nhw – os ydach chi isio hwyl jyst teipiwch ‘werewolves’ a ‘Wales’ i mewn i Gwgl i weld y pethau dwl y dywed rhai.
Os ydych chi tua fy oed i, un o’r rhaglenni mwyaf arswydus ar y teledu yng nghrombil y nawdegau oedd Strange But True? efo Michael Aspel. Roedd yn ddi-ffael yn rhoi ias i mi. Yn bur ffodus, fe’i hailadroddir yn gyson ar yr Unexplained Channel, gan roi cyfle i mi eto fwrw golwg arni gyda meddwl oedolyn, os nad oedolyn cwbl anaeddfed.
Yn y cyfnod ôl-yfed, mi fydd Strange But True? o hyd yn gwneud i mi deimlo’n ddigon annifyr. A minnau yno ar y soffa’n llwfrhau dwi’n gwneud y peth call, aeddfed i’w wneud, sef ceisio dod i fyny gydag eglurhaon neu fynnu’n groch ‘mae nhw’n deud clwydda’/‘yn amlwg rhywbeth arall ydi hwnnw’. Gas gen i gyfaddef mai’r peth anodd i’w wneud ydi, wel, credu.
venerdì, gennaio 15, 2010
Ionawr a Llefrith
Felly dyma benwythnos arall yn ein hwynebu. Fel y fi, mae’n siŵr y byddwch yn falch o’i weld yn dyfod, heblaw os ydych chi’n gweithio mewn siop. Ha ha, Rhys.
Yn gyffredinol, dydi’r penwythnos yng nghrombil Ionawr ddim yn rhywbeth rydyn ni’n cyboli efo fo’n ofnadwy. Yn ôl fy arfer blynyddol rhaid imi gwyno am fis Ionawr. Hen fis tywyll a hyll ydyw. Fodd bynnag, yn wahanol i’r arfer dwi wedi bod yn gwneud pethau eleni, gan gadw’n hun yn brysur cymaint ag y gallaf.
Mae’n wirion bod pobl yn penderfynu gwneud dim ym mis Ionawr, o bob mis. Wn i ein bod wedi’n stwffio a’n diddanu dros y ‘Dolig a’r Flwyddyn Newydd, ond nefoedd, a oedd ffordd waeth o wynebu’r dywyllaf fis na phenderfynu i ymwrthod ag alcohol, partis a throi’n feudwy? Mae’n drewi o hunangosbi yn fwy na dim.
Dwi’n un o’r rhai sy’n argyhoeddedig o fodolaeth blŵs mis Ionawr, mae pawb yn teimlo’n ddigon gwag ac isel. Ond eleni, fel y dywedais, dwi wedi ymwrthod â hynny. Yr unig beth sy’n fy nigio ydi gwybod y bydd fy miliau nwy yn uffernol, a’r unig beth sy’n fy nhristáu ydi fy mod allan o lefrith ers deuddydd.
Fues i fyth yn un am lefrith. Cofiaf yn iawn y tro cyntaf i lefrith droi arna’ i. Ro’n i’n ysgol fach, ac roedd hi’n nos Sul a ninnau’r teulu yn cael cyri, ac roedd gen i lasiad o lefrith i’w yfed – mewn cwpan blastig 101 Dalmatians. Fetia’ i mai ym mis Ionawr oedd hynny ‘fyd. Casáu Ionawr.
Yn gyffredinol, dydi’r penwythnos yng nghrombil Ionawr ddim yn rhywbeth rydyn ni’n cyboli efo fo’n ofnadwy. Yn ôl fy arfer blynyddol rhaid imi gwyno am fis Ionawr. Hen fis tywyll a hyll ydyw. Fodd bynnag, yn wahanol i’r arfer dwi wedi bod yn gwneud pethau eleni, gan gadw’n hun yn brysur cymaint ag y gallaf.
Mae’n wirion bod pobl yn penderfynu gwneud dim ym mis Ionawr, o bob mis. Wn i ein bod wedi’n stwffio a’n diddanu dros y ‘Dolig a’r Flwyddyn Newydd, ond nefoedd, a oedd ffordd waeth o wynebu’r dywyllaf fis na phenderfynu i ymwrthod ag alcohol, partis a throi’n feudwy? Mae’n drewi o hunangosbi yn fwy na dim.
Dwi’n un o’r rhai sy’n argyhoeddedig o fodolaeth blŵs mis Ionawr, mae pawb yn teimlo’n ddigon gwag ac isel. Ond eleni, fel y dywedais, dwi wedi ymwrthod â hynny. Yr unig beth sy’n fy nigio ydi gwybod y bydd fy miliau nwy yn uffernol, a’r unig beth sy’n fy nhristáu ydi fy mod allan o lefrith ers deuddydd.
Fues i fyth yn un am lefrith. Cofiaf yn iawn y tro cyntaf i lefrith droi arna’ i. Ro’n i’n ysgol fach, ac roedd hi’n nos Sul a ninnau’r teulu yn cael cyri, ac roedd gen i lasiad o lefrith i’w yfed – mewn cwpan blastig 101 Dalmatians. Fetia’ i mai ym mis Ionawr oedd hynny ‘fyd. Casáu Ionawr.
mercoledì, gennaio 13, 2010
Gorllewin Abertawe
Awn draw i Abertawe rŵan, yn benodol y sedd orllewinol, sef hefyd ochr fwyaf llewyrchus y ddinas. Mae’n siŵr nad oes yn rhaid i mi ddweud ei bod, yn gyffredinol, yn gadarn iawn o blaid Llafur, a hi sydd wedi’i chynrychioli yn San Steffan ers 1964 ac yn y Cynulliad erioed. Dwi ‘di penderfynu dadansoddi hon fesul plaid, a mi ddechreuwn gyda’r Ceidwadwyr.
Y Ceidwadwyr gynrychiolodd y sedd am gyfnod cyn ’64. Yn wir, yn yr wythdegau ac ar ddechrau’r nawdegau roeddent yn gymharol gryf yn y sedd, gan ennill tua thraean o’r bleidlais yn gyson, a lwyddo hefyd ennill dros 15,000 o bleidleisiau yn nau etholiad yr wythdegau.
Wel, ers hynny mae’r Torïaid wedi cilio’n ofnadwy. Syrthiodd eu canran o 20.5% ym 1997 i lawr at 16% yn yr etholiad cyffredinol diwethaf, gan gael traean o’r pleidleisiau a gafodd yn ei hanterth lled-ddiweddar yn yr wythdegau. Mae hynny’n ddirywiad sylweddol, ond nid cwbl annodweddiadol. Un peth yr wyf wedi sylwi arno wrth lunio’r dadansoddiadau hyn yw bod y Ceidwadwyr o hyd yn llawer gwannach yng Nghymru nag yr oeddent cyn chwalfa 1997.
Yn gyflym, ar gyfartaledd maent wedi cael 3,709 o bleidleisiau mewn etholiadau Cynulliad, ymhell o dan ugain y cant bob tro. Un cynghorydd sy’n weddill ganddynt yn y sedd etholaethol. I fod yn deg, daeth yn drydydd digon parchus yn etholiadau Ewrop, a llai na 600 o bleidleisiau o’r safle cyntaf.
Felly a oes gan y Ceidwadwyr gyfle o ennill yma eleni? Er y gallent, ac y byddant rwy’n siŵr, yn gwneud yn well eleni, wn i ddim a fyddant eto’n heibio’r 20%, ac yn sicr ni chânt fwy na chwarter y bleidlais.
Dydi hanes Plaid Cymru yma fawr well – wel, afraid dweud, yn y rhan hon o’r byd mae cryn dipyn yn waeth. Ond fel ambell sedd debyg, mae hi’n gwneud yn well yma nag y gwnaeth o’r blaen. Cafodd gyfanswm o 3,365 o bleidleisiau yma o bob etholiad cyffredinol rhwng 1983 a 1992, ond llwyddodd gynyddu hyn i gyfanswm o 8,229 rhwng 1997 a 2005 – cynnydd sylweddol.
I fod yn deg, cafodd Plaid Cymru eithaf hwyl arni yma mewn etholiadau Cynulliad. Daeth o fewn dwy fil o bleidleisiau i drechu Llafur yn ’99, a chafodd eto bron i chwarter y bleidlais yn 2003. Parchus os nad gwefreiddiol.
Gellid o bosibl diolch i Dai Lloyd am y llwyddiannau cymharol hynny, achos mi aeth pethau o’i le yn ddifrifol yn 2007, er i nifer o sylwebyddion, gan gynnwys neb llai na Vaughan Roderick, ddarogan yr âi Gorllewin Abertawe i ddwylo Plaid Cymru. Yn y pen draw, dirywiodd ei phleidlais 7% a disgynnodd i’r pedwerydd safle. Yn wahanol i’r pleidiau eraill, ‘does ganddi’r un cynghorydd yn yr etholaeth.
Yn waeth na hynny daeth yn bumed yma yn etholiadau Ewrop. Dyma un ardal, yn sicr, na fwriwyd unrhyw wreiddiau ar ôl ’99. A dweud y gwir, byddwn i’n cael sioc petai Plaid Cymru yn cael degfed o’r bleidlais yma. I’r Blaid, mae hon yn sedd bur anobeithiol.
Canolbwyntiwn nesaf ar blaid, er gwaethaf y ffaith bod nifer yn darogan y gallai ennill dim ond un sedd yng Nghymru eleni, allai’n sicr ennill yma yn 2010; y Democratiaid Rhyddfrydol.
Mae pleidlais y Rhyddfrydwyr yn yr etholaeth wedi cynyddu’n aruthrol dros y pum mlynedd diwethaf. Bu bron iddynt ddyblu eu pleidlais rhwng 2001 a 2005. Y flwyddyn honno, cawsant dros 9,500 o bleidleisiau, sef 29% - mae’r ganran, os nad y niferoedd, yn sicr yn agosáu at uchafbwynt y Ceidwadwyr yn yr wythdegau.
Adlewyrchir y patrwm hwn yn etholiadau’r Cynulliad – llenwodd y Rhyddfrydwyr y bwlch a adawyd gan gwymp Plaid Cymru. Yn 2007, torrwyd mwyafrif Llafur i 1,511 wrth iddynt ennill dros chwarter y bleidlais. Yn wir, petawn yn darogan 2011 (a fydda’ i sicr ddim yn gwneud hynny eto!) byddwn i’n tueddu at ddweud y gallai’r Rhyddfrydwyr gipio’r sedd, ond mae etholiadau San Steffan wastad yn dalcen caled ar ôl etholiad Cynulliad – i bawb ond am Lafur, fel rheol.
Cynhaliwyd y llwyddiannau. Mae gan y Democratiaid Rhyddfrydol 17 o gynghorwyr yn yr etholaeth, sef 68% ohonynt. Ar y cyngor, mae’r llanw yn sicr yn mynd i gyfeiriad y Rhyddfrydwyr – nhw sy’n arwain y Cyngor bellach. Dydw i ddim yn gwybod pa mor boblogaidd ydi’r arweinyddiaeth honno. Yr awgrym yw ei bod yn weddol boblogaidd, a hynny gan fod nifer seddau’r blaid wedi cynyddu’n gyson ers 1999.
O ddweud hynny, mae cynghorau sir, yn ogystal â llywodraeth ganolog, yn destun gwawd gan y cyhoedd pan fydd pethau fel yr economi’n mynd o chwith. Yn wir, gall arwain cyngor ar adeg etholiad fod yn fraint annymunol iawn. Gan ddweud hynny, parhaodd y Dems Rhydd i gadw’r pwysau ar Lafur y llynedd, gan ddod o fewn 400 o bleidleisiau i’r brig.
Ac, yn ddigon cyflym, awn at Lafur. Cafodd 23,000 o bleidleisiau yma ym 1997, sy’n drawiadol; roedd ymhell dros hanner y bleidlais. Felly gwyddwn ar unwaith bod dros hanner etholwyr (sy’n pleidleisio’n dra reolaidd) Gorllewin Abertawe wedi pleidleisio dros y blaid. Ers hynny, dydi pethau ddim mor gadarnhaol, ond dydw i ddim am eich diflasu drwy fwydro am y traean enwog. Yn anffodus i Lafur, erbyn 2005 roedd y niferoedd a bleidleisiodd drosti wedi lleihau bron ddeugain y cant. Yn wir, roedd y mwyafrif yn 4,269 (12.9%) – a hynny gydag aelod seneddol poblogaidd.
Yn anffodus eto i Lafur, ni fydd Alan Williams yn sefyll eleni. I wneud pethau’n waeth, cyn-AS Canol Croydon sy’n sefyll. Er yn Gymro, mae dethol rhywun felly mi deimlaf am wneud i bobl leol feddwl ei fod wedi’i barasiwtio i mewn. F’argraff i o’r sefyllfa ydi honno, cofiwch, croeso i chi anghytuno.
Ar lefel y Cynulliad, mae Llafur yn sylweddol wannach, ond ‘does neb eto wedi’i dal. Mae ei phleidlais yn gyson wedi bod rhwng 32% a 36%. Er na alla’ i fod yn siŵr o’r niferoedd a fydd yn pleidleisio eleni, synnwn i’n fawr petai isafswm canran Llafur yma yn is na hynny.
Mensiwn sydyn i’r cyngor ac Ewrop – dim ond 7 cynghorydd sydd gan Lafur yma bellach, sy’n ddeg yn llai na’r Democratiaid Rhyddfrydol, ac fel y soniwyd uchod, o drwch blewyn enillodd yma y llynedd.
Mae’n her newydd i mi geisio darogan y gogwydd rhwng Llafur a’r Democratiaid Rhyddfrydol, ond wn i ddim pa werth ydi hynny beth bynnag – ‘does gennym, hyd y gwn, ffigurau cadarn am hyn beth bynnag. Dwi ddim yn or-hoff o gymhwyso polau Prydeinig i Gymru, ond mi wnawn beth bynnag. Yr awgrym, yn ôl arolwg diweddaraf ICM, yw bod gogwydd o 2% o Lafur i’r Democratiaid Rhyddfrydol – o ystyried hanes polau wrth amcangyfrif pleidleisiau’r ddwy blaid (llai i’r Dems Rhydd a mwy i Lafur) mae’n debyg bod hynny’n fwy.
Ond mae angen gogwydd o 6.5% ar y Democratiaid Rhyddfrydol i gipio Gorllewin Abertawe. Nid awgrymwyd hynny ychwaith yn yr arolwg barn Cymreig a wnaed gan YouGov y llynedd. Yn ôl hwnnw, deuai’r Ceidwadwyr yn ail yma, a fedra’ i ddim rhagweld hynny.
Na, bydd rhaid defnyddio rhywfaint o reddf i ddarogan Gorllewin Abertawe. Dyma grynodeb byr o’r ffeithiau:
Llafur
O’i phlaid: Hi yw deiliad y sedd ers 1964, gyda mwyafrif canran digon iach. Mae ganddi gynrychiolaeth yn yr ardal, ac mae’n sefydledig yma.
Yn ei herbyn: Nifer ei phleidleisiau wedi gostwng dros 8,000 ers 1997, o 56% i 42%. Wedi dod yn agos at golli yma yn 2007 ac yn 2009. Arolygon barn yn anffafriol iawn a’r aelod seneddol cyfredol yn ymddeol.
Y Democratiaid Rhyddfrydol
O’u plaid: Ar gynnydd sylweddol yn yr ardal, boed hynny ar y Cyngor, neu mewn etholiadau Cymreig a Phrydeinig. Mae’r ymgeisydd yn gynghorydd yn y sir ac wedi sefyll o’r blaen, yn 2007, a llwyddodd gynyddu’r bleidlais 7%. Arbenigwyr ar dargedu seddau unigol.
Yn eu herbyn: Y farn gyffredin ydi na fydd y blaid yn gwneud cystal yng Nghymru ag yn 2005. Os bydd mwy yn pleidleisio, gallai fod angen dros 5,000 o bleidleisiau yn ychwanegol arnynt i ennill yma – sef cynnydd o tua 50% yn eu pleidlais.
Dwi’n teimlo, fel ambell un arall, fod gan y Democratiaid Rhyddfrydol y momentwm yma, ond mae mwy iddi na hynny; mae’n storom berffaith. Mae Llafur yn amhoblogaidd, mae’r aelod poblogaidd yn gadael, a chryfhau’n gyson yw hanes y blaid yma dros yr ychydig flynyddoedd diwethaf.
Mae cynsail i hyn, sef Canol Caerdydd. Er nifer y myfyrwyr yn yr etholaeth honno, roedd, ac mae, angen cefnogaeth pobl leol ar y Rhyddfrydwyr i ennill yno – hyd yn oed yng Nghanol Caerdydd, pobl leol ydi’r mwyafrif. Ychwaneger at hynny bod eisoes fyfyrwyr yn byw yn Abertawe, sy’n grŵp gweithgar a chefnogol i’r blaid, yna mae ganddynt gyfle yma.
Nid enillwyd Canol Caerdydd dros nos – gymerodd ewyllys a gwaith caled. Mae gan y Dems Rhydd hynny yma hefyd.
Mae momentwm, cangen weithgar a llwyddiannau’n lleol yn arf peryglus – a ‘does neb yn defnyddio’r arfau hynny’n well na’r Democratiaid Rhyddfrydol.
Proffwydoliaeth: Sticia’ i fy mhen allan. Un o ganlyniadau mawr Cymru fydd hwn; a bydd Gorllewin Abertawe yn dychwelyd Rhyddfrydwr i San Steffan am y tro cyntaf ers 86 o flynyddoedd gyda mwyafrif yn agosáu y fil.
Y Ceidwadwyr gynrychiolodd y sedd am gyfnod cyn ’64. Yn wir, yn yr wythdegau ac ar ddechrau’r nawdegau roeddent yn gymharol gryf yn y sedd, gan ennill tua thraean o’r bleidlais yn gyson, a lwyddo hefyd ennill dros 15,000 o bleidleisiau yn nau etholiad yr wythdegau.
Wel, ers hynny mae’r Torïaid wedi cilio’n ofnadwy. Syrthiodd eu canran o 20.5% ym 1997 i lawr at 16% yn yr etholiad cyffredinol diwethaf, gan gael traean o’r pleidleisiau a gafodd yn ei hanterth lled-ddiweddar yn yr wythdegau. Mae hynny’n ddirywiad sylweddol, ond nid cwbl annodweddiadol. Un peth yr wyf wedi sylwi arno wrth lunio’r dadansoddiadau hyn yw bod y Ceidwadwyr o hyd yn llawer gwannach yng Nghymru nag yr oeddent cyn chwalfa 1997.
Yn gyflym, ar gyfartaledd maent wedi cael 3,709 o bleidleisiau mewn etholiadau Cynulliad, ymhell o dan ugain y cant bob tro. Un cynghorydd sy’n weddill ganddynt yn y sedd etholaethol. I fod yn deg, daeth yn drydydd digon parchus yn etholiadau Ewrop, a llai na 600 o bleidleisiau o’r safle cyntaf.
Felly a oes gan y Ceidwadwyr gyfle o ennill yma eleni? Er y gallent, ac y byddant rwy’n siŵr, yn gwneud yn well eleni, wn i ddim a fyddant eto’n heibio’r 20%, ac yn sicr ni chânt fwy na chwarter y bleidlais.
Dydi hanes Plaid Cymru yma fawr well – wel, afraid dweud, yn y rhan hon o’r byd mae cryn dipyn yn waeth. Ond fel ambell sedd debyg, mae hi’n gwneud yn well yma nag y gwnaeth o’r blaen. Cafodd gyfanswm o 3,365 o bleidleisiau yma o bob etholiad cyffredinol rhwng 1983 a 1992, ond llwyddodd gynyddu hyn i gyfanswm o 8,229 rhwng 1997 a 2005 – cynnydd sylweddol.
I fod yn deg, cafodd Plaid Cymru eithaf hwyl arni yma mewn etholiadau Cynulliad. Daeth o fewn dwy fil o bleidleisiau i drechu Llafur yn ’99, a chafodd eto bron i chwarter y bleidlais yn 2003. Parchus os nad gwefreiddiol.
Gellid o bosibl diolch i Dai Lloyd am y llwyddiannau cymharol hynny, achos mi aeth pethau o’i le yn ddifrifol yn 2007, er i nifer o sylwebyddion, gan gynnwys neb llai na Vaughan Roderick, ddarogan yr âi Gorllewin Abertawe i ddwylo Plaid Cymru. Yn y pen draw, dirywiodd ei phleidlais 7% a disgynnodd i’r pedwerydd safle. Yn wahanol i’r pleidiau eraill, ‘does ganddi’r un cynghorydd yn yr etholaeth.
Yn waeth na hynny daeth yn bumed yma yn etholiadau Ewrop. Dyma un ardal, yn sicr, na fwriwyd unrhyw wreiddiau ar ôl ’99. A dweud y gwir, byddwn i’n cael sioc petai Plaid Cymru yn cael degfed o’r bleidlais yma. I’r Blaid, mae hon yn sedd bur anobeithiol.
Canolbwyntiwn nesaf ar blaid, er gwaethaf y ffaith bod nifer yn darogan y gallai ennill dim ond un sedd yng Nghymru eleni, allai’n sicr ennill yma yn 2010; y Democratiaid Rhyddfrydol.
Mae pleidlais y Rhyddfrydwyr yn yr etholaeth wedi cynyddu’n aruthrol dros y pum mlynedd diwethaf. Bu bron iddynt ddyblu eu pleidlais rhwng 2001 a 2005. Y flwyddyn honno, cawsant dros 9,500 o bleidleisiau, sef 29% - mae’r ganran, os nad y niferoedd, yn sicr yn agosáu at uchafbwynt y Ceidwadwyr yn yr wythdegau.
Adlewyrchir y patrwm hwn yn etholiadau’r Cynulliad – llenwodd y Rhyddfrydwyr y bwlch a adawyd gan gwymp Plaid Cymru. Yn 2007, torrwyd mwyafrif Llafur i 1,511 wrth iddynt ennill dros chwarter y bleidlais. Yn wir, petawn yn darogan 2011 (a fydda’ i sicr ddim yn gwneud hynny eto!) byddwn i’n tueddu at ddweud y gallai’r Rhyddfrydwyr gipio’r sedd, ond mae etholiadau San Steffan wastad yn dalcen caled ar ôl etholiad Cynulliad – i bawb ond am Lafur, fel rheol.
Cynhaliwyd y llwyddiannau. Mae gan y Democratiaid Rhyddfrydol 17 o gynghorwyr yn yr etholaeth, sef 68% ohonynt. Ar y cyngor, mae’r llanw yn sicr yn mynd i gyfeiriad y Rhyddfrydwyr – nhw sy’n arwain y Cyngor bellach. Dydw i ddim yn gwybod pa mor boblogaidd ydi’r arweinyddiaeth honno. Yr awgrym yw ei bod yn weddol boblogaidd, a hynny gan fod nifer seddau’r blaid wedi cynyddu’n gyson ers 1999.
O ddweud hynny, mae cynghorau sir, yn ogystal â llywodraeth ganolog, yn destun gwawd gan y cyhoedd pan fydd pethau fel yr economi’n mynd o chwith. Yn wir, gall arwain cyngor ar adeg etholiad fod yn fraint annymunol iawn. Gan ddweud hynny, parhaodd y Dems Rhydd i gadw’r pwysau ar Lafur y llynedd, gan ddod o fewn 400 o bleidleisiau i’r brig.
Ac, yn ddigon cyflym, awn at Lafur. Cafodd 23,000 o bleidleisiau yma ym 1997, sy’n drawiadol; roedd ymhell dros hanner y bleidlais. Felly gwyddwn ar unwaith bod dros hanner etholwyr (sy’n pleidleisio’n dra reolaidd) Gorllewin Abertawe wedi pleidleisio dros y blaid. Ers hynny, dydi pethau ddim mor gadarnhaol, ond dydw i ddim am eich diflasu drwy fwydro am y traean enwog. Yn anffodus i Lafur, erbyn 2005 roedd y niferoedd a bleidleisiodd drosti wedi lleihau bron ddeugain y cant. Yn wir, roedd y mwyafrif yn 4,269 (12.9%) – a hynny gydag aelod seneddol poblogaidd.
Yn anffodus eto i Lafur, ni fydd Alan Williams yn sefyll eleni. I wneud pethau’n waeth, cyn-AS Canol Croydon sy’n sefyll. Er yn Gymro, mae dethol rhywun felly mi deimlaf am wneud i bobl leol feddwl ei fod wedi’i barasiwtio i mewn. F’argraff i o’r sefyllfa ydi honno, cofiwch, croeso i chi anghytuno.
Ar lefel y Cynulliad, mae Llafur yn sylweddol wannach, ond ‘does neb eto wedi’i dal. Mae ei phleidlais yn gyson wedi bod rhwng 32% a 36%. Er na alla’ i fod yn siŵr o’r niferoedd a fydd yn pleidleisio eleni, synnwn i’n fawr petai isafswm canran Llafur yma yn is na hynny.
Mensiwn sydyn i’r cyngor ac Ewrop – dim ond 7 cynghorydd sydd gan Lafur yma bellach, sy’n ddeg yn llai na’r Democratiaid Rhyddfrydol, ac fel y soniwyd uchod, o drwch blewyn enillodd yma y llynedd.
Mae’n her newydd i mi geisio darogan y gogwydd rhwng Llafur a’r Democratiaid Rhyddfrydol, ond wn i ddim pa werth ydi hynny beth bynnag – ‘does gennym, hyd y gwn, ffigurau cadarn am hyn beth bynnag. Dwi ddim yn or-hoff o gymhwyso polau Prydeinig i Gymru, ond mi wnawn beth bynnag. Yr awgrym, yn ôl arolwg diweddaraf ICM, yw bod gogwydd o 2% o Lafur i’r Democratiaid Rhyddfrydol – o ystyried hanes polau wrth amcangyfrif pleidleisiau’r ddwy blaid (llai i’r Dems Rhydd a mwy i Lafur) mae’n debyg bod hynny’n fwy.
Ond mae angen gogwydd o 6.5% ar y Democratiaid Rhyddfrydol i gipio Gorllewin Abertawe. Nid awgrymwyd hynny ychwaith yn yr arolwg barn Cymreig a wnaed gan YouGov y llynedd. Yn ôl hwnnw, deuai’r Ceidwadwyr yn ail yma, a fedra’ i ddim rhagweld hynny.
Na, bydd rhaid defnyddio rhywfaint o reddf i ddarogan Gorllewin Abertawe. Dyma grynodeb byr o’r ffeithiau:
Llafur
O’i phlaid: Hi yw deiliad y sedd ers 1964, gyda mwyafrif canran digon iach. Mae ganddi gynrychiolaeth yn yr ardal, ac mae’n sefydledig yma.
Yn ei herbyn: Nifer ei phleidleisiau wedi gostwng dros 8,000 ers 1997, o 56% i 42%. Wedi dod yn agos at golli yma yn 2007 ac yn 2009. Arolygon barn yn anffafriol iawn a’r aelod seneddol cyfredol yn ymddeol.
Y Democratiaid Rhyddfrydol
O’u plaid: Ar gynnydd sylweddol yn yr ardal, boed hynny ar y Cyngor, neu mewn etholiadau Cymreig a Phrydeinig. Mae’r ymgeisydd yn gynghorydd yn y sir ac wedi sefyll o’r blaen, yn 2007, a llwyddodd gynyddu’r bleidlais 7%. Arbenigwyr ar dargedu seddau unigol.
Yn eu herbyn: Y farn gyffredin ydi na fydd y blaid yn gwneud cystal yng Nghymru ag yn 2005. Os bydd mwy yn pleidleisio, gallai fod angen dros 5,000 o bleidleisiau yn ychwanegol arnynt i ennill yma – sef cynnydd o tua 50% yn eu pleidlais.
Dwi’n teimlo, fel ambell un arall, fod gan y Democratiaid Rhyddfrydol y momentwm yma, ond mae mwy iddi na hynny; mae’n storom berffaith. Mae Llafur yn amhoblogaidd, mae’r aelod poblogaidd yn gadael, a chryfhau’n gyson yw hanes y blaid yma dros yr ychydig flynyddoedd diwethaf.
Mae cynsail i hyn, sef Canol Caerdydd. Er nifer y myfyrwyr yn yr etholaeth honno, roedd, ac mae, angen cefnogaeth pobl leol ar y Rhyddfrydwyr i ennill yno – hyd yn oed yng Nghanol Caerdydd, pobl leol ydi’r mwyafrif. Ychwaneger at hynny bod eisoes fyfyrwyr yn byw yn Abertawe, sy’n grŵp gweithgar a chefnogol i’r blaid, yna mae ganddynt gyfle yma.
Nid enillwyd Canol Caerdydd dros nos – gymerodd ewyllys a gwaith caled. Mae gan y Dems Rhydd hynny yma hefyd.
Mae momentwm, cangen weithgar a llwyddiannau’n lleol yn arf peryglus – a ‘does neb yn defnyddio’r arfau hynny’n well na’r Democratiaid Rhyddfrydol.
Proffwydoliaeth: Sticia’ i fy mhen allan. Un o ganlyniadau mawr Cymru fydd hwn; a bydd Gorllewin Abertawe yn dychwelyd Rhyddfrydwr i San Steffan am y tro cyntaf ers 86 o flynyddoedd gyda mwyafrif yn agosáu y fil.
Dyfodiad y dynion eira
Dyma’r eira’n ôl yng Nghaerdydd felly. Oherwydd y rhagwelir y bydd yn bwrw glaw y pnawn ‘ma, barith hi ddim. Dydw i ddim yn licio’r tywydd bob hyn a hyn ‘ma – dwisho lwmp go foddhaus ohono cyn symud ymlaen. Mae o fel yfed diod swigod. Wyddoch chi, pan gymrwch lymaid, a dachi’n cael y teimlad rhyfedd hwnnw wrth y chwarennau (glands i’r digyfieithwyr o’ch plith) sy’n dweud “ew, wnaeth honno’r tro”. Ond os cymrwch lymaid heb lawn cael y teimlad hwnnw rydych chi’n teimlo’n anghyflawn, a rhaid ceisio eto.
Fel yr ail dwi’n ei deimlo. Dwisho eira mawr am ambell ddiwrnod ac wedyn cawn symud ‘mlaen.
Dydw i ddim yn ymddiried mewn dynion eira i fod yn onest efo chi. Os ydych chi’n cerad i’r gwaith, a hynny’n o fuan hefyd, mae’r creaduriaid eisoes wedi’u codi. Gan ystyried nad ydi hi wedi bod yn bwrw eira yng Nghaerdydd tan hwyr y nos dwi’n dechrau poeni eu bod nhw’n codi’u hunain. Dyn ag ŵyr pwy fyddai’n codi cyn iddi wawrio i adeiladu dyn eira. Gwnaiff rhai pobl rwbath i fod yn wirion. Fel cael eu waled a’u ffôn wedi dwyn mewn un noson. Ffwcia chi, nid ‘y mai i ydi o bod Caerdydd yn bydew llawn lladron.
Mae’n beryg bywyd cerad ar hyd y strydoedd ‘fyd. Mae pawb i’w weld yn cerad ar y ffyrdd, gan fod graen ar y rheini. Mae’r palmentydd yn drybeulig o rewllyd a bydda’n well gan y lliaws risgio’r ceir na’r rhew, neu felly yr ymddengys.
Welish i hyd yn oed hen ddynas ar un o’r sgwtars hen bobl/pobl dew ddiog ‘na. Roedd hi’n ei heglu hi lawr Cornwall Road fel Colin McRae, ond, wel, yn fyw. Dydi’r henoed ddim y bobl fwya’ diogel ar y teclynnau, fe’ch sicrhâf. I’r gweddill ohonom sy’n ceisio cerad o amgylch Caerdydd, mae’r risg o geir, rhew a henoed ar y sgwtars ‘na yn ddigon i godi ofn ar rywun. Dwnim sut dwi wedi llwyddo llusgo’n hun o’r tŷ yn wyneb y fath arswyd.
Mae hefyd yn ei gwneud yn anoddach osgoi’r bobl elusen ar Heol y Frenhines. Pan fydd y llawr yn llithrig, bydda i’n cerdded fel pengwin – nid o eisiau, ond o raid. A dweud y gwir bydd rhywun yn dallt pam bod pengwins yn cerad felly erbyn hyn. Ond mae gan y bobl elusen ddawn ryfeddol o allu cerad yn normal, ac mae’n ddigon hawdd iddyn nhw eich dal chi’n ddirybudd.
“No, no, no” dwi’n dweud yn is bob sillaf wrth eu pasio’n araf, “I go back to work”. Dalith iddyn nhw wneud un diwrnod ohono, mwn.
Fel yr ail dwi’n ei deimlo. Dwisho eira mawr am ambell ddiwrnod ac wedyn cawn symud ‘mlaen.
Dydw i ddim yn ymddiried mewn dynion eira i fod yn onest efo chi. Os ydych chi’n cerad i’r gwaith, a hynny’n o fuan hefyd, mae’r creaduriaid eisoes wedi’u codi. Gan ystyried nad ydi hi wedi bod yn bwrw eira yng Nghaerdydd tan hwyr y nos dwi’n dechrau poeni eu bod nhw’n codi’u hunain. Dyn ag ŵyr pwy fyddai’n codi cyn iddi wawrio i adeiladu dyn eira. Gwnaiff rhai pobl rwbath i fod yn wirion. Fel cael eu waled a’u ffôn wedi dwyn mewn un noson. Ffwcia chi, nid ‘y mai i ydi o bod Caerdydd yn bydew llawn lladron.
Mae’n beryg bywyd cerad ar hyd y strydoedd ‘fyd. Mae pawb i’w weld yn cerad ar y ffyrdd, gan fod graen ar y rheini. Mae’r palmentydd yn drybeulig o rewllyd a bydda’n well gan y lliaws risgio’r ceir na’r rhew, neu felly yr ymddengys.
Welish i hyd yn oed hen ddynas ar un o’r sgwtars hen bobl/pobl dew ddiog ‘na. Roedd hi’n ei heglu hi lawr Cornwall Road fel Colin McRae, ond, wel, yn fyw. Dydi’r henoed ddim y bobl fwya’ diogel ar y teclynnau, fe’ch sicrhâf. I’r gweddill ohonom sy’n ceisio cerad o amgylch Caerdydd, mae’r risg o geir, rhew a henoed ar y sgwtars ‘na yn ddigon i godi ofn ar rywun. Dwnim sut dwi wedi llwyddo llusgo’n hun o’r tŷ yn wyneb y fath arswyd.
Mae hefyd yn ei gwneud yn anoddach osgoi’r bobl elusen ar Heol y Frenhines. Pan fydd y llawr yn llithrig, bydda i’n cerdded fel pengwin – nid o eisiau, ond o raid. A dweud y gwir bydd rhywun yn dallt pam bod pengwins yn cerad felly erbyn hyn. Ond mae gan y bobl elusen ddawn ryfeddol o allu cerad yn normal, ac mae’n ddigon hawdd iddyn nhw eich dal chi’n ddirybudd.
“No, no, no” dwi’n dweud yn is bob sillaf wrth eu pasio’n araf, “I go back to work”. Dalith iddyn nhw wneud un diwrnod ohono, mwn.
Iscriviti a:
Post (Atom)