Y penwythnos fu, roedd yn 17 wythnos ers i mi gael penwythnos di-alcohol. Digwydd edrych yn fy nyddiadur i weld beth oedd y sefyllfa a wnes, ac yna cyfrif am yn ôl a sylwi y cafwyd 16 wythnos yn olynol o yfed. Nid o reidrwydd sesh – efallai potel fach o win, howsparti (fi ydi’r person gwaethaf posibl i gael mewn howsparti, dwi’n absoliwt ffycin hunlla), peint slei – ond penwythnos dialcohol nis cafwyd ers sbel go dda.
Yn rhyfedd mi ges freuddwyd neithiwr ei bod eto’n nos Sadwrn ac fy mod wedi yfed gan felly adael fy hun i lawr. Uffernol yn de. Rhaid fy mod yn teimlo’n euog am yfed cymaint yn ddiweddar neu ni fyddwn yn cael breuddwyd mor rhyfedd. Ta waeth, mae hyn yn sicr wedi cyfrannu at daro’r boced yn galed yn ddiweddar. Dwi’n siomedig efo fy mherfformiad cyllidebol y mis hwn, er bod talu £60 i adael fy hun nôl mewn i’r tŷ ar ôl cloi fy hun allan yn sicr wedi cyfrannu.
Ta waeth, mae gen i ddehongliad digon syml i’r cyfryw freuddwyd yn does? Ond mae un freuddwyd a gaf sy’n ailadroddus a dwi’n ei chael yn weddol aml. Dwi’n nôl yn ‘rysgol, ac yn mynd i ddosbarth Ffrangeg, ond dydw i heb fod am fisoedd i ddosbarth Ffrangeg ac mae’r arholiadau’n dyfod a dwi’n gwybod dim. ‘Sgen i’m clem o ddim byd a dydi’r athrawesau yn poeni fawr ddim amdanaf.
Dwi’n meddwl mai gwraidd y freuddwyd honno ydi fy mod i’n eithaf digalon fy mod wedi anghofio cymaint o Ffrangeg ar ôl gadael ysgol – wedi’r cyfan, dyna sy’n digwydd i rywun pan fo’ch rheswm dros siarad iaith yn dod i ben, anghofio wnewch chi. Mae Ffrangeg yn iaith brydferth yn fy marn i. Ceir ambell iaith brydferth arall, megis Eidaleg a Rwsieg, dwi’n meddwl. A gall Cymraeg fod yn brydferth tu hwnt, ond mi all fod yn weddol uffernol hefyd ac, er fy mod yn anghytuno’n chwyrn, dwi’n dallt pam bydd rhai yn dweud “Welsh is an ugly language”.
Y peth da am y Gymraeg o ran hynny ydi bod y geiriau drwg, ar y cyfan, yn swnio’n hyll e.e. gwrach, mellten, afiach, hunllef, melltith, Rhagfyr ac ati; tra bod y geiriau am bethau da bywyd yn wirioneddol brydferth eu sain e.e. tylwyth teg, mêl, heulwen, bendith, torlan. Wn i ddim am unrhyw iaith arall y mae sŵn y gair yn cyfleu’r ystyr yn well na Chymraeg.
Credaf fod ambell iaith hyll, cofiwch, a dyma pam dwi’m yn mynd yn flin os bydd rhywun yn dweud hynny am y Gymraeg, achos byddwn i’n eithaf rhagrithiwr wedyn. Mae rhai o ieithoedd canoldir Asia, fel Uzbek, neu Fongoleg, yn erchyll i ‘nghlust i, a dwi ddim yn ffan o Arabeg. Dydi’r Saesneg ddim yn iaith hyll, hen iaith ddiflas ydi hi sy’n llawn haeddu’r teitl ‘yr iaith fain’.
Fedra’ i sgwennu’n weddol ddeallus pan fydda i ddim yn yfed, wchi, ac mi a ysgrifennwn am iaith drwy’r dydd pe cawn. Ond mae gen i bethau eraill i’w wneud! (sy’n ymwneud ag iaith, yn eironig)
lunedì, agosto 23, 2010
venerdì, agosto 20, 2010
Plaid Cymru ac annibyniaeth
Un o fy mhrif broblemau â Phlaid Cymru ydi ei safbwynt ar annibyniaeth i Gymru. Rŵan, fe wyddoch bid siŵr fy mod i’n gefnogwr di-sigl mewn annibyniaeth. Gallem drafod rhinweddau a phroblemau posibl y nod hwnnw drwy’r dydd, yn economaidd, yn gymdeithasol, yn ddiwylliannol. Un o wreiddiau fy nghred ynddi ydi os nad ydi cenedl y Cymry yn fodlon cymryd cyfrifoldeb arni ei hun yna ‘does hawl ganddi gyfeirio at ei hun fel cenedl o gwbl, ac waeth iddi ymuno ag eraill genhedloedd diflanedig y byd yn y llyfrau hanes a safio lot o ofid ac ymdrech i ni gyd.
Prin fydd y rhai sy’n cytuno â hynny mae’n siŵr. Wrth gwrs, un peth dwi’n rhannu’n gryf â’r Blaid (er nad ydi hi’n gred gref gan bob elfen yn y Blaid) ydi y dylai Cymru fod yn annibynnol. Y broblem sy gen i ydi’r agwedd ‘annibyniaeth yn yr hirdymor’ y mae’r Blaid yn ei dilyn. Sut y mae diffinio ‘hirdymor’? Mae Cymru eisoes wedi’i rheoli o’r tu allan i’w ffiniau ers dros 700 o flynyddoedd - dwi’n sicr ddim yn gallu disgwyl 700 mlynedd arall!
I’r graddau hynny, dwi’n credu y dylai Cymru fod yn annibynnol rŵan, y funud hon. Dydw i ddim yn rhannu gofidiau eraill am yr economi, chwaith. Pan gawn blaid o Gymru yn rheoli Cymru fydd hi fawr o amser ar y sefyllfa’n gwella, dwi’m yn amau hynny ronyn – dydi pethau heb wella mewn difrif ers oes datganoli oherwydd mai un o’r pleidiau sy’n wasaidd i Loegr sydd wastad wrth y llyw. Pa well ffordd o gadw hunanhyder y Cymry’n isel na’u cadw’n dlawd dragwyddol a thrwy hynny sicrhau eu teyrngarwch? Ysywaeth, nid rhydd mohoni. Rhaid i mi dderbyn hynny.
Mae sôn mawr yn ddiweddar am USP Plaid Cymru, ond fawr ddim am ei USP mwyaf sef ei chred mewn Cymru rydd. Y broblem ydi, drwy fythol ddatgan annibyniaeth fel nod hirdymor mi all y Blaid ddistewi ofnau’r rhai sydd yn erbyn annibyniaeth, gan dwyllo pleidleisiau ganddynt, tra hefyd dwyllo ei phleidlais graidd i feddwl ‘sticiwch gyda ni, fe gyrhaeddwn y nod yn y pen draw’ heb wneud hynny. Mae angen ar y Blaid, er mwyn bod yn gwbl agored ar y pwynt hwn, ‘fap’ i annibyniaeth. Nid o ran amser, fel y cyfryw, dwi’n cyfaddawdu ar hynny, ond yn sicr o ran y broses ddatganoli. Er enghraifft, gallwn ddweud bod sefydlu’r Cynulliad yn cyflawni Cam 1. Ennill y refferendwm - os cawn ni un, a dwi ddim yn siŵr y cawn - ydi Cam 2. Gallai datganoli Darlledu fod yn Gam 3, pwerau dros drethi ac ynni fod yn Gam 4, datganoli’r System Gyfiawnder a’r Heddlu yn Gam 5, Senedd lawn ar fodel yr Alban yn Gam 6, Senedd â phwerau tebyg i ranbarthau’r Almaen yn Gam 7 ac annibyniaeth lawn yn Gam 8.
Awgrym ydi’r uchod o’r drefn, wrth gwrs, ond dwi’n credu’n gryf bod angen hyn ar y Blaid, oherwydd os na chaiff hynny dwi’n rhagweld hyd yn oed mewn ugain mlynedd mai ‘annibyniaeth yn yr hirdymor’ fydd ei hamcan, ac na welwn mohoni fyth. Twyllo ydi hynny, nid mwy na llai.
Wrth gwrs, mae un peth wedi’i gyflawni ers datganoli eisoes. Ddeng mlynedd yn ôl roedd gan bobl Cymru ofn o annibyniaeth - roedd hi’n eithafol, yn afrealistig. Bellach mae’r lliaws yn anghytuno â’r syniad ond eto’n derbyn ei fod yn gred wleidyddol deilwng. Newid sylfaenol o fewn degawd. Wrth i ni raddol ennill pwerau mi fydd y farn yn parhau ar duedd ffafriol, ond rhaid i’r Blaid sicrhau bod y cyfansoddiad o hyd ar yr agenda - hi yn unig all wneud hynny. A rhaid iddi wthio’n galed ac yn ddi-baid dros ennill pwerau i Gymru.
Weithiau, dwi’n meddwl mai’r rhai sydd fwyaf ofn annibyniaeth ydi Plaid Cymru ei hun. Di-sail ydi’r pryder hwnnw, dwi’n siŵr, ond credaf yn gryf bod yn rhaid ymrwymo i’r syniad, llunio camau tuag at annibyniaeth, a glynu atynt doed â ddêl. Nerys Evans ddywedodd yn ddiweddar bod yn rhaid gweddnewid Cymru, wel, dyma ffordd o roi’r gweddnewidiad hwnnw ar bapur, a thrawsnewid Cymru am y gorau. Os gall ond wneud hynny os ydi hi’n gwbl ymrwymedig i annibyniaeth, ac weithiau mae rhywun yn teimlo nad yw.
Prin fydd y rhai sy’n cytuno â hynny mae’n siŵr. Wrth gwrs, un peth dwi’n rhannu’n gryf â’r Blaid (er nad ydi hi’n gred gref gan bob elfen yn y Blaid) ydi y dylai Cymru fod yn annibynnol. Y broblem sy gen i ydi’r agwedd ‘annibyniaeth yn yr hirdymor’ y mae’r Blaid yn ei dilyn. Sut y mae diffinio ‘hirdymor’? Mae Cymru eisoes wedi’i rheoli o’r tu allan i’w ffiniau ers dros 700 o flynyddoedd - dwi’n sicr ddim yn gallu disgwyl 700 mlynedd arall!
I’r graddau hynny, dwi’n credu y dylai Cymru fod yn annibynnol rŵan, y funud hon. Dydw i ddim yn rhannu gofidiau eraill am yr economi, chwaith. Pan gawn blaid o Gymru yn rheoli Cymru fydd hi fawr o amser ar y sefyllfa’n gwella, dwi’m yn amau hynny ronyn – dydi pethau heb wella mewn difrif ers oes datganoli oherwydd mai un o’r pleidiau sy’n wasaidd i Loegr sydd wastad wrth y llyw. Pa well ffordd o gadw hunanhyder y Cymry’n isel na’u cadw’n dlawd dragwyddol a thrwy hynny sicrhau eu teyrngarwch? Ysywaeth, nid rhydd mohoni. Rhaid i mi dderbyn hynny.
Mae sôn mawr yn ddiweddar am USP Plaid Cymru, ond fawr ddim am ei USP mwyaf sef ei chred mewn Cymru rydd. Y broblem ydi, drwy fythol ddatgan annibyniaeth fel nod hirdymor mi all y Blaid ddistewi ofnau’r rhai sydd yn erbyn annibyniaeth, gan dwyllo pleidleisiau ganddynt, tra hefyd dwyllo ei phleidlais graidd i feddwl ‘sticiwch gyda ni, fe gyrhaeddwn y nod yn y pen draw’ heb wneud hynny. Mae angen ar y Blaid, er mwyn bod yn gwbl agored ar y pwynt hwn, ‘fap’ i annibyniaeth. Nid o ran amser, fel y cyfryw, dwi’n cyfaddawdu ar hynny, ond yn sicr o ran y broses ddatganoli. Er enghraifft, gallwn ddweud bod sefydlu’r Cynulliad yn cyflawni Cam 1. Ennill y refferendwm - os cawn ni un, a dwi ddim yn siŵr y cawn - ydi Cam 2. Gallai datganoli Darlledu fod yn Gam 3, pwerau dros drethi ac ynni fod yn Gam 4, datganoli’r System Gyfiawnder a’r Heddlu yn Gam 5, Senedd lawn ar fodel yr Alban yn Gam 6, Senedd â phwerau tebyg i ranbarthau’r Almaen yn Gam 7 ac annibyniaeth lawn yn Gam 8.
Awgrym ydi’r uchod o’r drefn, wrth gwrs, ond dwi’n credu’n gryf bod angen hyn ar y Blaid, oherwydd os na chaiff hynny dwi’n rhagweld hyd yn oed mewn ugain mlynedd mai ‘annibyniaeth yn yr hirdymor’ fydd ei hamcan, ac na welwn mohoni fyth. Twyllo ydi hynny, nid mwy na llai.
Wrth gwrs, mae un peth wedi’i gyflawni ers datganoli eisoes. Ddeng mlynedd yn ôl roedd gan bobl Cymru ofn o annibyniaeth - roedd hi’n eithafol, yn afrealistig. Bellach mae’r lliaws yn anghytuno â’r syniad ond eto’n derbyn ei fod yn gred wleidyddol deilwng. Newid sylfaenol o fewn degawd. Wrth i ni raddol ennill pwerau mi fydd y farn yn parhau ar duedd ffafriol, ond rhaid i’r Blaid sicrhau bod y cyfansoddiad o hyd ar yr agenda - hi yn unig all wneud hynny. A rhaid iddi wthio’n galed ac yn ddi-baid dros ennill pwerau i Gymru.
Weithiau, dwi’n meddwl mai’r rhai sydd fwyaf ofn annibyniaeth ydi Plaid Cymru ei hun. Di-sail ydi’r pryder hwnnw, dwi’n siŵr, ond credaf yn gryf bod yn rhaid ymrwymo i’r syniad, llunio camau tuag at annibyniaeth, a glynu atynt doed â ddêl. Nerys Evans ddywedodd yn ddiweddar bod yn rhaid gweddnewid Cymru, wel, dyma ffordd o roi’r gweddnewidiad hwnnw ar bapur, a thrawsnewid Cymru am y gorau. Os gall ond wneud hynny os ydi hi’n gwbl ymrwymedig i annibyniaeth, ac weithiau mae rhywun yn teimlo nad yw.
giovedì, agosto 19, 2010
Problem sŵp a'i berthnasedd â chlyfrwch a bod yn wybodus
Ydw, ydw, mi wn, dwi’n glyfrach o bethwmbrath na chi. Wel, mewn difrif, dydw i ddim yn glyfar, ond dwi yn wybodus iawn, wyddoch. Mae ‘na wahaniaeth enfawr, yn fy marn i, rhwng bod yn wybodus a bod yn glyfar – a’r cyntaf ydw i. Yn gryno, fe ŵyr rhywun gwybodus lot o bethau, boed hwythau’n ffeithiau, ystadegau, hanes ac ati. Does angen fawr o allu ar rywun i wneud hynny, a rhywun felly dwi, hynny yw dwi’n eitha handi i gael ar y tîm cwis.
Ond mae rhywun clyfar, welwch chi, yn dallt yr hyn mae o’n ei wybod. Er enghraifft, gall rhywun wybod sut mae cynganeddu - dwi’n dallt y gynghanedd mynd diân - ond nid pawb sy’n dallt cynganeddion hyd allu eu llunio. Un peth ydi gwybod be ‘di damcaniaeth, peth arall ei dallt hi.
Ond dyn nis esblyga ond am rai rhyfeddodau. Datguddiad ddaeth i’m rhan wythnos diwethaf - clyfrwch. Yn ddiweddar, mae ‘na ambell fwyd na hoffais mohonynt gynt ond sy’n apelio ataf erbyn hyn, a hynny’n digwydd yn ddirybudd. Y cyntaf oedd eog wedi’i fygu. Y diweddaraf, sŵp tomato. Arferais garu sŵp tomato, ond eshi off y peth am flynyddoedd lawer, tan lai na phythefnos nôl. Mi apeliodd ataf ac mi ges ‘chydig.
Ceir problem gyda sŵp a chawl weithiau. Gall bara fod yn eitha pathetig a disgyn i mewn i’r sŵp. Rŵan, efallai dydi hyn ddim yn broblem, i’r fath raddau dwi’m yn gwbod sut na pham ffwc dwi’n sgwennu blog am y peth (ond fe wyddoch erbyn hyn mai dyma’r mân bethau cachlyd y sonnir amdanynt yma’n bennaf), ond mae’n broblem i mi.
Felly pa ddull y mabwysiadwyd arno i ddatrys y broblem?
Tost. Defnyddio tost yn lle bara. 276 o eiriau’n ddiweddarach a dyna’r unig beth ro’n i isio’i ddeud rili. Bet bo chdi’n difaru darllen rŵan!
Ond mae rhywun clyfar, welwch chi, yn dallt yr hyn mae o’n ei wybod. Er enghraifft, gall rhywun wybod sut mae cynganeddu - dwi’n dallt y gynghanedd mynd diân - ond nid pawb sy’n dallt cynganeddion hyd allu eu llunio. Un peth ydi gwybod be ‘di damcaniaeth, peth arall ei dallt hi.
Ond dyn nis esblyga ond am rai rhyfeddodau. Datguddiad ddaeth i’m rhan wythnos diwethaf - clyfrwch. Yn ddiweddar, mae ‘na ambell fwyd na hoffais mohonynt gynt ond sy’n apelio ataf erbyn hyn, a hynny’n digwydd yn ddirybudd. Y cyntaf oedd eog wedi’i fygu. Y diweddaraf, sŵp tomato. Arferais garu sŵp tomato, ond eshi off y peth am flynyddoedd lawer, tan lai na phythefnos nôl. Mi apeliodd ataf ac mi ges ‘chydig.
Ceir problem gyda sŵp a chawl weithiau. Gall bara fod yn eitha pathetig a disgyn i mewn i’r sŵp. Rŵan, efallai dydi hyn ddim yn broblem, i’r fath raddau dwi’m yn gwbod sut na pham ffwc dwi’n sgwennu blog am y peth (ond fe wyddoch erbyn hyn mai dyma’r mân bethau cachlyd y sonnir amdanynt yma’n bennaf), ond mae’n broblem i mi.
Felly pa ddull y mabwysiadwyd arno i ddatrys y broblem?
Tost. Defnyddio tost yn lle bara. 276 o eiriau’n ddiweddarach a dyna’r unig beth ro’n i isio’i ddeud rili. Bet bo chdi’n difaru darllen rŵan!
lunedì, agosto 16, 2010
Fflio mynd
Wrth fynd yn hŷn, sylweddola rhywun yn bur aml fod gwersi rhad rhieni yn bethau teilwng a defnyddiol. A gwir. Pam dwi’n dweud y ffasiwn beth? Wedi’r cyfan, o bawb sy’n casáu cyfaddef ei fod hyd yn oed unwaith wedi bod yn anghywir, fi ydi eu pennaeth styfnig, y teyrn twatllyd a.y.y.b.
Ond mae un peth a ddywed rhieni, a neiniau a theidiau, sy’n frawychus wir – “mae’r amser yn mynd yn gynt wrth i chdi fynd yn hŷn!”
Dim ond ar ôl gadael ysgol y mae hynny’n wir mewn difrif calon. Dwi wedi gadael ysgol ers saith mlynedd rŵan, â’m bywyd sy’n llawer llai llwyddiannus nag yr hoffai Mam iddo fo fod. Roedd hi isio i mi fod yn gyfreithiwr neu’n ddarlithydd neu’n rhywbeth efo statws (‘sneb yn licio cyfieithwyr wedi’r cyfan). Tai’m i boeni am hynny, glanhawraig ydi hi ffor ffyc sêcs. Ond mae’n wir bod yr amser yn fflio heibio.
Fedra i ddim credu ei bod hi’n Awst 2010. I’r fath raddau ei bod yn ymylu ar fod yn frawychus. A dyna’r oll dwisho ddeud.
Ond mae un peth a ddywed rhieni, a neiniau a theidiau, sy’n frawychus wir – “mae’r amser yn mynd yn gynt wrth i chdi fynd yn hŷn!”
Dim ond ar ôl gadael ysgol y mae hynny’n wir mewn difrif calon. Dwi wedi gadael ysgol ers saith mlynedd rŵan, â’m bywyd sy’n llawer llai llwyddiannus nag yr hoffai Mam iddo fo fod. Roedd hi isio i mi fod yn gyfreithiwr neu’n ddarlithydd neu’n rhywbeth efo statws (‘sneb yn licio cyfieithwyr wedi’r cyfan). Tai’m i boeni am hynny, glanhawraig ydi hi ffor ffyc sêcs. Ond mae’n wir bod yr amser yn fflio heibio.
Fedra i ddim credu ei bod hi’n Awst 2010. I’r fath raddau ei bod yn ymylu ar fod yn frawychus. A dyna’r oll dwisho ddeud.
venerdì, agosto 13, 2010
Croeswisgwragedd
Chewch chi ddim cyfaddefiad enfawr yma, dydi’r Hogyn o Rachub ddim yn groeswisgwr. Wrth gwrs, mae sgertiau yn gyfforddus iawn. Dewch ‘lawn, waeth i chi gyfaddef hynny o leiaf, hogia. Y tro diwethaf i mi wisgo sgert ro’n i’n 21 oed ac mi graciais fy mhen-glin – a heb fawr o awydd ailadrodd y noson drychinebus honno dwi ‘di cadw draw o’r pethau ers hynny. Ond nid peth i ddyn (sobor o leiaf) mo sgert a dyna ddiwadd arni.
Welish ddyn yn gwisgo sgert ddoe. Mi gesh fraw. Y mae’r hen groeswisgwyr yn bobl dwi’n eu ffendio’n ddigon rhyfedd a dweud y gwir, ac er gwaethaf gorwelion eang ryfeddol fy mywyd dwi methu cael fy mhen rownd trani (a dwi ddim yn golygu hynny mewn ffordd lythrennol) a dwi’n eu ffendio nhw’n bethau digon annaturiol a rhyfedd ar y cyfan, fel saws siocled efo cig carw (gwir o beth ydi hyn, mi welish i o ar Masterchef unwaith. W, braw.). Ond nid blogiad anoddefgar mo hwn, er i’r rhai mwy sensitif a phathetig yn eich plith mi fydd eisoes wedi croesi’r llinell, neu groeswisgo’r llinell, ho ho!
Hyn o feddwl sy gen i, a all dynas fod yn groeswisgwr? Oes, mae merched sy’n edrych fel dynion yn y byd ‘ma, onid yw pawb ohonom wedi gweld rhywun a ddim gallu gweithio allan pa ryw ydyw? O bell, fel arfer, ond weithiau dydi’r pellter fawr o help wrth helpu rhywun i wneud ei feddwl. Ond croeswisgwraig, wn i ddim a oes y ffasiwn beth i’w gael.
Welish ddyn yn gwisgo sgert ddoe. Mi gesh fraw. Y mae’r hen groeswisgwyr yn bobl dwi’n eu ffendio’n ddigon rhyfedd a dweud y gwir, ac er gwaethaf gorwelion eang ryfeddol fy mywyd dwi methu cael fy mhen rownd trani (a dwi ddim yn golygu hynny mewn ffordd lythrennol) a dwi’n eu ffendio nhw’n bethau digon annaturiol a rhyfedd ar y cyfan, fel saws siocled efo cig carw (gwir o beth ydi hyn, mi welish i o ar Masterchef unwaith. W, braw.). Ond nid blogiad anoddefgar mo hwn, er i’r rhai mwy sensitif a phathetig yn eich plith mi fydd eisoes wedi croesi’r llinell, neu groeswisgo’r llinell, ho ho!
Hyn o feddwl sy gen i, a all dynas fod yn groeswisgwr? Oes, mae merched sy’n edrych fel dynion yn y byd ‘ma, onid yw pawb ohonom wedi gweld rhywun a ddim gallu gweithio allan pa ryw ydyw? O bell, fel arfer, ond weithiau dydi’r pellter fawr o help wrth helpu rhywun i wneud ei feddwl. Ond croeswisgwraig, wn i ddim a oes y ffasiwn beth i’w gael.
martedì, agosto 10, 2010
Arweinydd nesaf Plaid Cymru - fy marn i
Mae’n drist na fydd Adam Price yn y Cynulliad flwyddyn nesaf. Dwi’m yn meddwl mai fi fyddai’r unig un i ryw amau hynny ers ychydig. Ond mae’n broblem fawr o ran hynny ydi pwy fyddai arweinydd nesaf Plaid Cymru (fel y blogiodd Guto Dafydd amdano’n ddiweddar). Waeth beth ddywediff neb, mae’n annhebygol iawn y bydd Ieuan Wyn Jones dal yn arweinydd erbyn 2015 (neu’r tu hwnt) ac Adam Price oedd yr olynydd naturiol. Er i IWJ greu argraff dda arna i yn ystod ymgyrch 2007, ers hynny mae o wedi mynd nôl i’r mowld ‘cyfreithiwr cefn gwlad da’, chwedl Price, ac er bod i hynny rinweddau, nid un ohonynt yw fel gwladweinydd nac arweinydd plaid.
Nid fy mod innau’n 100% yn siŵr o bleidleisio dros y Blaid yn 2011 fy hun – ymhell ohoni i fod yn onast, os mai diben y bleidlais honno fyddai cadw Llafur mewn grym am bedair mlynedd arall. Ta waeth.
Felly, mae hi’n 2013 arnom ac Ieuan Wyn yn camu i’r ymylon. Yn bersonol wela i mohono’n gwneud ynghynt. Yn wahanol i rai, mae’n anodd gen i weld y Blaid yn colli seddau, er o bosibl dir, yn 2011 – yn wir, mae’r etholaethau, mi gredaf, i gyd yn ddigon ddiogel o ran nad oes pryderon mawr gen i, er bod ambell un yn gwneud i mi deimlo’n bur anesmwyth. Edrychwn ar yr etholaethau am arweinydd nesaf y Blaid – does un ar y rhestrau eto.
Ddaw’r arweinydd nesaf ddim o’r Gogledd. Mae Gareth Jones a, diolch i Dduw ac Allah a phawb arall, Dafydd Êl, yn rhy hen. Gadawa hynny Alun Ffred, gweinidog gweddol ond arweinydd plaid? Na. Os rhywbeth, byddai’n ffitio i’r mowld IWJ o arweinyddiaeth, ac mae’n annhebygol yn fy marn i y byddai am gael go ar y joban.
Rhaid felly mynd i Ddyfed i chwilio am arweinydd, ac efallai hen bryd hefyd. Yn gyntaf, Rhodri Glyn. Er i Guto Dafydd ei grybwyll, rhaid i mi ei ddiystyrru. Dwi’n hoff iawn o Rhodri Glyn ers iddo ymddeol fel gweinidog, ac mae o’n codi pwyntiau dilys a phwysig o hyd (yn sicr yn ddiweddar), ond ac yntau’n fethiant fel gweinidog prin y gallai fod yn arweinydd. Gadawa hynny ddau – neu ddwy: Helen Mary ac Elin Jones.
Arferai Helen Mary greu argraff hynod arna i. Bûm yn aelod o’r Blaid y ddau dro i Ieuan Wyn gael ei ethol, a dwywaith mi bleidleisiais dros Helen Mary Jones yn hytrach nag Ieuan. Erbyn hyn, dwi ddim mor siŵr. Mae HMJ wedi dod i gynrychioli agwedd ar y Blaid na alla i mo’i stumogi, sef ceisio ei chynghreirio o hyd â’r blaid Lafur, fel petai’r ddwy blaid yn gynghreiriaid naturiol; yr elfen honno o’r Blaid sy’n obsesiynu braidd â gwerthoedd sosialaidd a hynny’n aml ar draul cenedlaetholdeb traddodiadol. Dwi dal yn licio Helen Mary, ond allwn i fyth ei chefnogi fel arweinydd mwyach, a dwi’n meddwl y gallai o bosibl fod yn niweidiol ymhlith y bleidlais graidd.
Na, o dan y fath amgylchiadau un person yn unig y galla i ei gweld yn sefyll yn y bwlch, sef Elin Jones – yn fy marn i, heb amheuaeth, gwleidydd mwyaf rhagorol Plaid Cymru yn y Cynulliad. Mae hi’n weinidog gwych, yn sefyll ei thir, yn areithiwr da (os nad gwych), yn ymarferol yn hytrach na dogmataidd, yn berfformiwr cyson yn y Cynulliad a hefyd yn genedlaetholwr mawr sydd yn fwy i’r canol na’r chwith. Dwi’n meddwl bod hyn yn bwysig – dieithrio cenedlaetholwyr y dde ydi’r peth mwyaf dwl y gall y Blaid ei wneud, ac mae hi wedi graddol wneud hynny dros y blynyddoedd diwethaf.
Ac mae ‘na rywbeth arall – mae ganddi fwy o ‘deimlad’ gwladweinyddol na’r un arall o aelodau cynulliad cyfredol Plaid Cymru, y cydbwysedd iawn o sylwedd, ymarferoldeb, egwyddorion a charisma.
Y pryder ydi sedd Ceredigion ei hun. Dylai fod yn ddiogel, o ystyried y glymblaid Lundeinig, ei henw da a’i gwaith rhagorol fel gweinidog materion gwledig mewn etholaeth cefn gwlad. Ond roedd maint buddugoliaeth y Rhyddfrydwyr eleni yn gonsyrn – mae’r newidiadau ar droed yno’n rhewi’r gwaed i fod yn onest – a phan soniais yn y proffwydoliaethau am y bleidlais wrth-genedlaetholgar, seddau fel Ceredigion roedd gen i mewn golwg. Os ydych chi’n wrth-genedlaetholwr, mi bleidleisiwch yn dactegol i atal Plaid Cymru.
Gan ddweud hynny byddwn yn disgwyl iddo gael ei dychwelyd yn haeddiannol i Fae Caerdydd.
‘Does gen i ameheuaeth y gwnâi Elin Jones arweinydd penigamp ar Blaid Cymru, yng ngwir draddodiad y Blaid hefyd. Gydag Adam Price yn swnio’n ddigon llugoer am ei uchelgais i fod yn arweinydd (er nid yn rhan o wleidyddiaeth Cymru a’r Blaid, mawr obeithiaf), fedra i’n bersonol ddim gweld neb arall a allai camu i’r adwy lawn cystal ag Elin Jones.
Ond dwi'n crafu pen am un peth - pam bod y ddadl yma wedi dod i'r wyneb? A phan dwi'n dweud 'pam' dwi ddim yn golygu 'pam ddiawl' ond yn hytrach 'tybed'...
Nid fy mod innau’n 100% yn siŵr o bleidleisio dros y Blaid yn 2011 fy hun – ymhell ohoni i fod yn onast, os mai diben y bleidlais honno fyddai cadw Llafur mewn grym am bedair mlynedd arall. Ta waeth.
Felly, mae hi’n 2013 arnom ac Ieuan Wyn yn camu i’r ymylon. Yn bersonol wela i mohono’n gwneud ynghynt. Yn wahanol i rai, mae’n anodd gen i weld y Blaid yn colli seddau, er o bosibl dir, yn 2011 – yn wir, mae’r etholaethau, mi gredaf, i gyd yn ddigon ddiogel o ran nad oes pryderon mawr gen i, er bod ambell un yn gwneud i mi deimlo’n bur anesmwyth. Edrychwn ar yr etholaethau am arweinydd nesaf y Blaid – does un ar y rhestrau eto.
Ddaw’r arweinydd nesaf ddim o’r Gogledd. Mae Gareth Jones a, diolch i Dduw ac Allah a phawb arall, Dafydd Êl, yn rhy hen. Gadawa hynny Alun Ffred, gweinidog gweddol ond arweinydd plaid? Na. Os rhywbeth, byddai’n ffitio i’r mowld IWJ o arweinyddiaeth, ac mae’n annhebygol yn fy marn i y byddai am gael go ar y joban.
Rhaid felly mynd i Ddyfed i chwilio am arweinydd, ac efallai hen bryd hefyd. Yn gyntaf, Rhodri Glyn. Er i Guto Dafydd ei grybwyll, rhaid i mi ei ddiystyrru. Dwi’n hoff iawn o Rhodri Glyn ers iddo ymddeol fel gweinidog, ac mae o’n codi pwyntiau dilys a phwysig o hyd (yn sicr yn ddiweddar), ond ac yntau’n fethiant fel gweinidog prin y gallai fod yn arweinydd. Gadawa hynny ddau – neu ddwy: Helen Mary ac Elin Jones.
Arferai Helen Mary greu argraff hynod arna i. Bûm yn aelod o’r Blaid y ddau dro i Ieuan Wyn gael ei ethol, a dwywaith mi bleidleisiais dros Helen Mary Jones yn hytrach nag Ieuan. Erbyn hyn, dwi ddim mor siŵr. Mae HMJ wedi dod i gynrychioli agwedd ar y Blaid na alla i mo’i stumogi, sef ceisio ei chynghreirio o hyd â’r blaid Lafur, fel petai’r ddwy blaid yn gynghreiriaid naturiol; yr elfen honno o’r Blaid sy’n obsesiynu braidd â gwerthoedd sosialaidd a hynny’n aml ar draul cenedlaetholdeb traddodiadol. Dwi dal yn licio Helen Mary, ond allwn i fyth ei chefnogi fel arweinydd mwyach, a dwi’n meddwl y gallai o bosibl fod yn niweidiol ymhlith y bleidlais graidd.
Na, o dan y fath amgylchiadau un person yn unig y galla i ei gweld yn sefyll yn y bwlch, sef Elin Jones – yn fy marn i, heb amheuaeth, gwleidydd mwyaf rhagorol Plaid Cymru yn y Cynulliad. Mae hi’n weinidog gwych, yn sefyll ei thir, yn areithiwr da (os nad gwych), yn ymarferol yn hytrach na dogmataidd, yn berfformiwr cyson yn y Cynulliad a hefyd yn genedlaetholwr mawr sydd yn fwy i’r canol na’r chwith. Dwi’n meddwl bod hyn yn bwysig – dieithrio cenedlaetholwyr y dde ydi’r peth mwyaf dwl y gall y Blaid ei wneud, ac mae hi wedi graddol wneud hynny dros y blynyddoedd diwethaf.
Ac mae ‘na rywbeth arall – mae ganddi fwy o ‘deimlad’ gwladweinyddol na’r un arall o aelodau cynulliad cyfredol Plaid Cymru, y cydbwysedd iawn o sylwedd, ymarferoldeb, egwyddorion a charisma.
Y pryder ydi sedd Ceredigion ei hun. Dylai fod yn ddiogel, o ystyried y glymblaid Lundeinig, ei henw da a’i gwaith rhagorol fel gweinidog materion gwledig mewn etholaeth cefn gwlad. Ond roedd maint buddugoliaeth y Rhyddfrydwyr eleni yn gonsyrn – mae’r newidiadau ar droed yno’n rhewi’r gwaed i fod yn onest – a phan soniais yn y proffwydoliaethau am y bleidlais wrth-genedlaetholgar, seddau fel Ceredigion roedd gen i mewn golwg. Os ydych chi’n wrth-genedlaetholwr, mi bleidleisiwch yn dactegol i atal Plaid Cymru.
Gan ddweud hynny byddwn yn disgwyl iddo gael ei dychwelyd yn haeddiannol i Fae Caerdydd.
‘Does gen i ameheuaeth y gwnâi Elin Jones arweinydd penigamp ar Blaid Cymru, yng ngwir draddodiad y Blaid hefyd. Gydag Adam Price yn swnio’n ddigon llugoer am ei uchelgais i fod yn arweinydd (er nid yn rhan o wleidyddiaeth Cymru a’r Blaid, mawr obeithiaf), fedra i’n bersonol ddim gweld neb arall a allai camu i’r adwy lawn cystal ag Elin Jones.
Ond dwi'n crafu pen am un peth - pam bod y ddadl yma wedi dod i'r wyneb? A phan dwi'n dweud 'pam' dwi ddim yn golygu 'pam ddiawl' ond yn hytrach 'tybed'...
lunedì, agosto 09, 2010
Y Shit Ysmwddiwr
Gyda thri golch yn amryw gorneli’r tŷ acw, nid oedd modd rhoi’r stops ar y smwddio mwyach. Pan fydda i’n tyfu i fyny a chael gwraig fach ddel un o’r meini prawf bydd ei gallu i smwddio. Rŵan, peidiwch â’m camddallt gyfeillion, dydw i ddim yn secsist yn y lleiaf – mae merched yn un grŵp prin eithriadol o bobl nad oes gen i ddadl â fo, i’r fath raddau mae’r unig grŵp dwi’n ei hoffi’n fwy ydi Fi. Yn wir, y prif reswm nad Pabydd mohonof ydi’r agwedd y meddir arni gan yr eglwys honno at ordeinio merched. Felly pam bod angen i’r ddarpar wraig annhebyg smwddio?
Wel, nid mater o ddim yn licio smwddio ydi o. Mae meddwl am smwddio yn lot gwaeth na’r weithred ei hun – ychydig fel cael secs efo hangover. O gael i mewn i swing y peth (sef y smwddio, nid secsflog mo hwn) mae rhywun yn ddigon bodlon, gan wylio’r teledu ar yr un pryd, neu wrando ar gryno-ddisg neu’r radio, neu hyd yn oed hel meddyliau. Mae gen i ddigon o’r rheini ond tai’m i’ch dychryn ddechrau’r wythnos.
Y broblem fawr ydi fy mod i’n, sut y galla i ddweud yn gelfyddyd ... smwddiwr shit. Fi ydi Arch-smwddiwr Shit y cread crwn â’m prif ddiben yn ôl cynllun yr Arglwydd ydi anharddu dillad gan blygiadau annaturiol. Yn gyntaf mae’r smwddiwr yn ddieithriad yn gorlifo â dŵr neu nad oes digon o ddŵr yn y ffwc beth. Mae mwy o rychau i’m trowsus a’m dillad gwely na gwynab Saunders Lewis - yn wir, tasech chi’n edrych ar rai o’m crysau fe daerech fy mod i’n actiwli gwisgo Saunders Lewis.
‘Sgen i’m clem ar ddull smwddio hosan, rhaid cyfaddef. Yr unig beth alla’ i smwddio a hawlio buddugoliaeth smwddfaol ohono ydi crysau-t - ac ambell grys i fod yn onast. A dydi jîns fawr o drafferth chwaith. Mae’r jîns fflêr, sydd fel y gwyddoch yn ffetîsh llwyr gen i, yn fwy o her. Ond wedi i mi smwddio crys-t a’i blygu’n ddel ar fyr o dro ailgrychai’n llwyr.
A minnau’n 25 oed waeth i mi gyfaddef bod smwddio yn rhywbeth na feistrolaf fyth, er o ran doniau nid y mwyaf gwerthfawr ohonynt ydyw beth bynnag. Gan ddweud hynny ‘sgen i ddim dawn sy’n cymharu â smwddio. O, aflwyddiannus, sarrug fywyd ydyw.
Wel, nid mater o ddim yn licio smwddio ydi o. Mae meddwl am smwddio yn lot gwaeth na’r weithred ei hun – ychydig fel cael secs efo hangover. O gael i mewn i swing y peth (sef y smwddio, nid secsflog mo hwn) mae rhywun yn ddigon bodlon, gan wylio’r teledu ar yr un pryd, neu wrando ar gryno-ddisg neu’r radio, neu hyd yn oed hel meddyliau. Mae gen i ddigon o’r rheini ond tai’m i’ch dychryn ddechrau’r wythnos.
Y broblem fawr ydi fy mod i’n, sut y galla i ddweud yn gelfyddyd ... smwddiwr shit. Fi ydi Arch-smwddiwr Shit y cread crwn â’m prif ddiben yn ôl cynllun yr Arglwydd ydi anharddu dillad gan blygiadau annaturiol. Yn gyntaf mae’r smwddiwr yn ddieithriad yn gorlifo â dŵr neu nad oes digon o ddŵr yn y ffwc beth. Mae mwy o rychau i’m trowsus a’m dillad gwely na gwynab Saunders Lewis - yn wir, tasech chi’n edrych ar rai o’m crysau fe daerech fy mod i’n actiwli gwisgo Saunders Lewis.
‘Sgen i’m clem ar ddull smwddio hosan, rhaid cyfaddef. Yr unig beth alla’ i smwddio a hawlio buddugoliaeth smwddfaol ohono ydi crysau-t - ac ambell grys i fod yn onast. A dydi jîns fawr o drafferth chwaith. Mae’r jîns fflêr, sydd fel y gwyddoch yn ffetîsh llwyr gen i, yn fwy o her. Ond wedi i mi smwddio crys-t a’i blygu’n ddel ar fyr o dro ailgrychai’n llwyr.
A minnau’n 25 oed waeth i mi gyfaddef bod smwddio yn rhywbeth na feistrolaf fyth, er o ran doniau nid y mwyaf gwerthfawr ohonynt ydyw beth bynnag. Gan ddweud hynny ‘sgen i ddim dawn sy’n cymharu â smwddio. O, aflwyddiannus, sarrug fywyd ydyw.
giovedì, agosto 05, 2010
Iscriviti a:
Post (Atom)