venerdì, giugno 09, 2006

Tenis Poeth Hyngowfyr

Pan oeddwn i'n ieuengach oeddwn i'n wych ar tenis, oeddwn i'n cael gwersi yng Nghaernarfon bob wythnos ac ati. Erbyn hyn prin fy mod i'n cael y cyfle, a dweud y gwir. Ond mi ges ddoe. Aeth Ellen a fi i chwarae yn Nhalybont. Y tro ddiwethaf inni chwarae fe gurais innau'n reit hawdd, ac o'n ni'n benderfynol i wneud yr un peth eto. A mi wnes 6-2 6-1 (sori, Ellen, ond mae'n rhaid dweud wrth y byd y cefaist ti, sy'n mynd i nofio ac yn bwyta'n iach, dy guro gan foi tew o gylch Bethesda).

Nos Fercher fuon ni allan i bobmathia o lefydd. Dw i'm yn cofio wedi tua 11, gwyddwn hyn yn iawn, ond aparyntli gesi'n gwrthod i mewn i'r Taf oherwydd fod 'fy llygaid i'n edrych yn od'. Ond y pwynt yw fod gennai ddiawl o ben mawr diwrnod wedyn, a ni ddewisiwyd 3 o'r gloch y p'nawn fel adeg gorau neu cwliaf y dydd i chwarae tenis. O ystyried fy mod i'n hynod, hynod ddiog ac angen colli pwysau mae gennai ddygnwch dda, a phenderfyniad tarw wyllt.

Penderfyniad yn unig a wnaeth imi actiwli fynd allan nos Fercher. Waw. Gorffen yr arholiad olaf erioed. Dydi o dal ddim yn teimlo fel fy mod i wedi! Ond Iesu, mai'n deimlad da! A rwan fe ga'i fod yn hollol rhydd nes dechrau gweithio mewn tua pythefnos. O ystyried faint o hawdd dw i'n meddwi ar y funud, nid peth da mo hynny yn y lleiaf.

Nessun commento: