Glaw a gweirydd gwyrddion

Dw i’n ôl yn y Gogledd tan bora ‘fory. Roeddwn i am fynd allan i Fethesda heno ond o ystyried pa mor ffiaidd ydyw’r tywydd dw i’m yn credu y byddaf isio. Felly mi es i weld Nain.

Doedd gan Nain ddim byd o werth i’w ddweud, oni bai am bwyntio allan fod fy ngwallt yn teneuo, cyn mynd o gwmpas fy ffrindiau gan eu sarhau, megis dweud bod Ellen yn ‘hogan hen ffash’ a Haydn ‘ddim mor ddel â’i daid’ a hynny oll cyn adrodd stori am ‘boi yn bron â marw oherwydd gwenwyn yn ei ddant yn mynd i’w galon’.

A chlywed fy nhaid yn dweud “Farmers aren’t tight – they’re like a duck’s arse – watertight”. Sy’n wir ond doeddwn i ddim isio’i chlywed.

Ond dw i’n falch fy mod i wedi dod adref - dw i’n meddwl bod fy mryd i wedi bod ar wneud, felly er y bu imi fynd allan nos Wener (ac edifar rhywfaint - gas gen i stryd Tiger Tiger; hen le ymhongar ydyw, a da i ddim os mae dwy o’r parti yn cael cic owt - un am gysgu a’r llall am chwydu ar draed y bownsar).

Felly dyma fi adref, o flaen y cyfrifiadur gyda phanad a hithau’n bwrw glaw tu allan. Dim pobl Metro. Dim aer trwm, trwchus. Dim ceir cyson. Dim ond glaw a gweirydd gwyrddion.

Oes rhywun eraill wedi sylweddoli mai cynnig Cysill am ‘cyflogai’ yw ‘cachasid’?

Pesda neu Gaerdydd?

Hawdd a gwaeth byddai bywyd heb benderfyniadau. Prin y byddwn ni’n gwneud unrhyw beth. Mae penderfyniad arall eto fyth o’m mlaen unwaith eto drachefn. Wn i ddim os i dreulio fy mhenwythnos ym Methesda neu yng Nghaerdydd.

Chaf i ddim pysgota os af i fyny, a dw isio pysgota, wrth gwrs. Mae Dyfed efo fy ngwialen bysgota a phopeth sy’n mynd efo hi. Fe fydd yn bedair awr dda i fynd fyny, ond mi gaf noson allan ym Methesda ar y nos Sul.

Bydd Caerdydd yn gadael i mi aros a meddwl am dai, a gobeithio cael diawl o sesh, heb orfod symud. Mi ges ambell i fotel neithiwr, a minnau mewn tymer yfed cwrw, ond mae’r amser wedi dyfod imi unwaith eto feddwi a gwneud ffŵl o fy hun o flaen pawb. Duw, fyddai’n ei wneud o hyd; Rhodri Morgan y byd meddw ydwyf, wedi’r cwbl.

Ond efallai na eith neb allan. Fyddwn i’n flin wedyn. Wast o amser go iawn.

Mi dreuliaf weddill y diwrnod yn pendroi am y peth, yn hidio am ddim arall oni bai am beth sydd i ginio a pa le ga’i fyw (ydw, dal i gwyno am hynny, a chwyno y gwnaf. Os dachi’m yn licio clywed hynny, gwnewch rywbeth arall, fel darllen blog Rhys Llwyd).

Mi welish ddyn hyll a’i wallt yn hir a rhywbeth yn ei farf bora ‘ma. Edrychodd fel dynes o’r cefn, a Lowri Dwd o’r blaen.

Dicter

Wel, dw i’n flin. Dim efo chi, peidiwch â phoeni; fy meddwl sy’n drysu’n llwyr dros dai (rhywle i fyw, nid Llanilar). Dydi’r un arall ‘ma ddim cweit oddi ar y cardiau, ond os daw at y gwaethaf wn i ddim be’ i wneud o gwbl.

Fe drown i at newyddion mwy calonogol ond does dim, fel mae’n siŵr y gallwch ddychmygu. Dw i’m ‘di bod fi fy hun ers nos Wener, ac mae’n siŵr na hoffech chi glywed mwy am bobl Metro neu Lidl. A gallwn i ddim siarad am neithiwr achos dw i byth ‘di bod mwy bord yn fy mywyd, yn cael fy ngorfodi i wylio Property Ladder, na wnaeth dim i mi ond am wneud i mi feddwl am fy sefyllfa bresennol yn galetach.

Daeth y nos i ben wrth i mi ac Ellen fynd drwy focs cyfan o fisgedi amrywiol Sainsburys efo’n gilydd, o’i ddechrau i’w ddiwedd. Mi benderfynais i mai bourbons efo’r hufen gwyn oedd y gorau.

Yn ogystal mae'r tywydd yma'n afiach a dw i'n cyrraedd y gwaith sawl haen yn fwy trwchus bob dydd. Iw.

Tro arall am y gwaethaf

Shit, yr ail tro am gartref wedi chwalu'n rhacs. Tua mis s'gen i rwan i gael rhywle. Dw i'n gorwedd mewn cachu ac ddim yn ei hoffi'r un iot.

Penderfyniad

Heliw blodau! Ar ôl nos Wener roeddwn i dal i deimlo’n sâl hyd ddoe, ond dw i’n teimlo’n well o lawer erbyn hyn. O ran fy salwch mae dau bosibilrwydd; y cyntaf yw y cefais fy sbeicio, a’r ail yw y cefais damaid o wenwyno alcohol. O ystyried na allwn i fyth ddychmygu neb yn fy sbeicio i er mwyn fy amharu mewn amryw ffyrdd, mi fentraf mai’r ail yw’r cynnig gorau.

Dw i rhwng mynd adref y penwythnos hwn ai peidio. Mae ‘na flys am y gogledd gen i, a gallwn i ddim meddwl le gwell na Bethesda am ŵyl y banc, ond eto mae’n drafferth fawr a ‘sneb isio mynd i bysgota efo fi felly peryg mai Caerdydd fydd â’r fraint o’m presenoldeb. Druan.

Allwn i ddim aros, cofiwch, pethau i’w gwneud.

Fy haeddiant

Mi chwydish ar lawr fy stafell neithiwr wedi i mi wneud tit llwyr llwyr hollol o'n hun o flaen pawb yn gwaith. Dw i'n teimlo'n ofnadwy hynod.

Iaith Prydfertha'r Byd. Ffaith.

Gwych a godidog iaith yw’r Gymraeg, yn wahanol i Uzbek sef un o’r ieithoedd a seliodd Tolkien yr Iaith Ddu arni. Ond rydym ninnau’n ddedwydd o wybod y ffaith glir mai nyni’r Cymry sy’n berchen ar iaith brydferthaf y byd. Nid barn mohoni, eithr ffaith. Yn fy marn i.

Serch hynny, mae dwy ochr i’r Gymraeg modern: y Gymraeg ffynci, modern a bachog, a’r Gymraeg llwydaidd, slafaidd sydd hefyd yn amlwg.

Wele enghreifftiau o’r cyntaf: ffôn lôn, sy’n fachog iawn, a plisgwisg, sef gair dw i’n hoff iawn ohono ond dw i’m yn meddwl fy mod i erioed wedi ei ddefnyddio. Ac mae ‘na rhywbeth ynghylch ffrwchnedd, oni bai nad ydyw’n bodoli mewn difri. Mae hyd yn oed elfen o hynny yn microdon, cyfrifiadur a chyfrifiannell.

Wele’r ail set: breg-ddawnsio (breakdancing), sef y math o air sy’n gwneud i’r Gymraeg swnio fel pe na bai’n gallu cowpio â’r byd modern, neu ffôn symudol, sy’n air diddychymyg a diflas. Mae’n swnio’n rhy ymarferol i fod yn Gymraeg.

Erfyn ar bawb ydw i, os oes rhaid gwneud enwau newydd i’r Gymraeg, peidiwch ag amharu ar brydferthwch yr iaith drwy ddod fyny â geiriau ofnadwy, robotig a hyll.

Breg-ddawnsio. Hm. Unrhyw eraill awgrymiadau?

Fy Mhrotest

Iawn hogs? Does gen i fawr o fwrlwm i’w adrodd, oni bai fy mod i’n deffro cyn y larwm bron bob bore erbyn hyn. Aeth Haydn ac Ellen allan am jog neithiwr, ac wedi iddynt fynd a minnau llwyddo meistroli fy chwerthin mi es am sbin yn y car.

Hawdd o beth gwneud hynny adref. Mae ‘na ddigon o lefydd i weld, digon o bethau i’w gwerthfawrogi. Ddiweddish i fyny wrth dafarn o’r enw ‘The Pineapple’, a throi fy nhrwyn arno cyn cychwyn am adref drachefn.

Tai’m licio’r bolycs cadw’n ffit ‘ma. Dw i ‘di hen benderfynu na wnaf i fyth ymgymryd yn y ffasiwn wast o amser, ac mi gaiff llu o afiechydon ddyfod ataf a newidiwn i mo fy marn. Dw i ddim yn gweld pwynt y peth. Dw i ddim angen gallu rhedeg. Dw i ddim angen codi pwysau; dw i’n eistedd o flaen cyfrifiadur drwy’r dydd. A dydw i ddim isio colli pwysau - a does ‘run peth yn y byd sy’n ysgogi i mi wneud hynny. Mae cyhyrau i bobl sydd eu hangen, ac mae sicspacs yn ffrici (na, seriws, allwn i ddim meddwl am ddim llai deniadol. Anemia, bosib).

Felly mi wnaf brotest. Pob tro y clywaf am rywun yn mynd am jog, mi yfaf, ac i bob ymweliad â’r gampfa mi smygaf, ac mi fwytâf sglodion a lard yn llu pan welaf salad ffrwythau. Byddwch hapus â’r hyn yr ydych (oni bai eich bod chi’n rili hyll a thew neu'n dod o'r Rhondda).

Pwy a saif gyda mi?