Hawdd a gwaeth byddai bywyd heb benderfyniadau. Prin y byddwn ni’n gwneud unrhyw beth. Mae penderfyniad arall eto fyth o’m mlaen unwaith eto drachefn. Wn i ddim os i dreulio fy mhenwythnos ym Methesda neu yng Nghaerdydd.
Chaf i ddim pysgota os af i fyny, a dw isio pysgota, wrth gwrs. Mae Dyfed efo fy ngwialen bysgota a phopeth sy’n mynd efo hi. Fe fydd yn bedair awr dda i fynd fyny, ond mi gaf noson allan ym Methesda ar y nos Sul.
Bydd Caerdydd yn gadael i mi aros a meddwl am dai, a gobeithio cael diawl o sesh, heb orfod symud. Mi ges ambell i fotel neithiwr, a minnau mewn tymer yfed cwrw, ond mae’r amser wedi dyfod imi unwaith eto feddwi a gwneud ffŵl o fy hun o flaen pawb. Duw, fyddai’n ei wneud o hyd; Rhodri Morgan y byd meddw ydwyf, wedi’r cwbl.
Ond efallai na eith neb allan. Fyddwn i’n flin wedyn. Wast o amser go iawn.
Mi dreuliaf weddill y diwrnod yn pendroi am y peth, yn hidio am ddim arall oni bai am beth sydd i ginio a pa le ga’i fyw (ydw, dal i gwyno am hynny, a chwyno y gwnaf. Os dachi’m yn licio clywed hynny, gwnewch rywbeth arall, fel darllen blog Rhys Llwyd).
Mi welish ddyn hyll a’i wallt yn hir a rhywbeth yn ei farf bora ‘ma. Edrychodd fel dynes o’r cefn, a Lowri Dwd o’r blaen.
Nessun commento:
Posta un commento