Dw i newydd fod yn Undeb y Myfyrwyr. Gad i mi unioni’r sgôr cyn mynd ymlaen: gas gen i’r lle. Gas gen i’r Taf, gas gen i Solus, gas gen i’r adeilad. Mi es i’r siop yno rŵan, a phrynu potel o Lucozade Sport - Body Fuel (yn anad dim y ddiod sy’n fy ngweddu orau) a sylweddoli pa mor ddrud ydi’r blydi lle. Sut y mae myfyrwyr yn fforddio mynd yno wyddwn i ddim. Ond byddwn i ddim yn gwybod am nad es i yno fyth.
Cofio fi’n fyfyriwr? Oeddwn, un da nad astudiodd fyth a llwyddodd i gwblhau ei radd serch hynny. Un felly y byddaf, yn mynd drwy fywyd yn llithro o le i le, o fan i fan. Chredwn i ddim y gallaf newid; does pwynt i’r fath feddylfryd yn fy llyfryn i (sy’n bitw â’i meingefn yn chwâl), mae popeth dw i isio gennyf, oni bai am dŷ a thystysgrif marwolaeth Dyfed.
Mae pryniad y tŷ yn mynd drwy’r camau yn awr, o beth ydw i’n ei ddeall. Ond mae’r byd yn dal i fynd yn ei flaen, a minnau’n heneiddio. Rhyfedd sut y mae amser yn mynd yn ei flaen pan ydych chi’n heneiddio; mae’r blynyddoedd yn hedfan heibio, megis pengwin. Ar awyren. Bosib.
Nessun commento:
Posta un commento