O'r diwedd!

Wel, mae hi ‘di bod yn un peth ar ôl y llall ers pythefnos. Dydd Llun mi fydda i yn Grangetown, yn bendant. O’r diwedd. Mae’r pwysau drosodd i mi; a chryn bwysau y bu hefyd. Dw i’n teimlo nad ydw i wedi gwneud dim ers pythefnos, ond dyna ni. Er hynny, ni fydd yn hawdd iawn denu pobl i ddod i’m gweld, yn enwedig os yn cystadlu efo rhywun fel Haydn; mi drechiff “Ti ffansi dod i’m fflat yn y Bae sy’n edrych dros y dŵr ac efo ensuite” “Ti ffansi dod i fy nhŷ yn Grangetown sydd efo catfflap” bob tro. Sy’n bechod, ond dw i’n edrych ymlaen yn aruthrol bellach.

Pedair blynedd yn ôl, pan ddechreuais flogio (efallai bod rhai ohonoch wedi dilyn fy mlog ers hynny ... dw i wedi) prin iawn y byddwn wedi dyfalu mai prynu tŷ yng Nghaerdydd fyddai fy hanes. Llwyr ddisgwyliais fod yn ôl yn y Gogledd – er nad ydw i’n amau mai dyna fy hanes hirdymor, os caf fyw am hynny amser. Disgwyliais fyth y byddwn yn cyfieithu. Athro oeddwn i am fod; ond fel sawl pheth arall yn fy mywyd profodd y ddelwedd feddyliol yn erchyll anghywir. Ond a yw rhywun yr hyn a ddisgwyliasant fyth?

Ia wir, tyfu pot ac yfed Skol. Dyna’r bywyd i mi. Dw i byth wedi trio Skol; dw i’m yn gofyn am lawer mewn bywyd a byth wedi bod isio aur y byd neu ryw ar gwch padlo. Rhyw mewn fflat yn y Bae yn edrych dros y dŵr, yn bendant, ond fe’m curwyd i’r nod hwnnw gan ffarmwr anhysbys blin o Sir Ddinbych. Bastad.

Y Frechdan Deimladol

Mae sawl ymadrodd gwych ym meddiant yr iaith Gymraeg; mae mynd dros ben llestri, oes pys a gwneud môr a mynydd o rywbeth yn enghreifftiau o’r rhain, ac yn rhai dw i’n eu defnyddio yn naturiol iawn. ‘Sdim gwell nac ymadroddion naturiol, ond mae un gwell sydd rywfaint yn fwy aneglur, sef;

“Dw i’n teimlo fatha brechdan”

Rŵan, does neb dw i’n eu hadnabod yn dweud hyn, a phan dw i wedi eu dweud maen nhw’n edrych arna’ i’n wirion, sy’n gwneud i mi feddwl fy mod wedi bathu’r ymadrodd neu rywbeth (dw i’n SIŴR dw i heb). Ond pa beth yw teimlo fel brechdan?

Teimlad ôl-hangover, dw i’n meddwl. Fe wyddoch yn iawn, pan nad oes bellach na chur pen na phoen bol, ond teimlad diegni, dwl, sydd fel arfer yn para tan ddydd Llun yn y gwaith ac yn cael ei waredu gyda’r nos wrth i chi gael cwsg da.

Dw i’m yn siŵr beth ydi teimlo fel brechdan dim ond y bydda’ i’n teimlo felly ar ddydd Llun. Oes rhywun arall?

Be DDIAWL..?!

Dyma ddirgelwch i chi. Dw i newydd cael galwad ffôn. Helo, dywedais innau. Hello, meddai hithau, this is the Westminster Agency.

Oeddwn i ar goll. You’ve left your bag here, your phonenumber is on this bag. Mi ofynnais iddi lle ddiawl mae’r Westminster Agency.

“Well, if you don’t know it’s obviously not yours,” ebe’r ast, cyn rhoi’r ffôn i lawr arnaf.

Felly mae ‘na fag yn Llundain efo fy rhif ffôn arno – er mai fi di’r unig berson sydd erioed wedi bod yn berchen ar y ffôn ‘ma!
Be sy’n digwydd?!

Blewfranllyd

Bastad ddinas, bitch o ddynas

Dw i’n ffycin drempyn. Dw i’m yn cael symud i’r ffycin tŷ tan o leiaf wythnos i ddydd Llun, felly dw i’n mynd adra penwythnos ‘ma, adra penwythnos nesaf a chael dydd Llun i ffwrdd wedyn. Mae’r ddynas, yr hen ast iddi, wedi dweud na chaf i symud nes bod popeth mae hi eisiau allan – sef bwrdd, cadeiriau ac un gwely sengl – a hithau’n gwybod ers fis fy mod isio symud i mewn dechrau’r mis.

Dw i am y Gogledd am saib o’r hen ddinas ‘ma.

Lliwiau haf y Blewfran

Hogyn o ... le?

Mae’r Bae yn lle iawn i fynd am ychydig o ddiwrnodau; yn wir, mae fflat Haydn yn un hynod braf, ac mae’n eithaf amlwg bod ei oriau maith (iawn) o flaen Grand Designs a Location, Location, Location wedi talu ar eu canfed o ran ei sgiliau cynllunio mewnol. Serch hyn, nid fanno mo’r lle i mi. Mae ‘na deimlad ‘allan ohoni’ draw yn y Bae; mae’n bell ac yn unig, a dim yn cysylltu gyda gweddill Caerdydd rhywsut. Wn i ddim beth i wneud ond gwylio’r teledu a bwyta creision. Nid fy mod i’n honni y bydd pethau’n well yn Grangetown ond Duw.

Felly ar y funud dw i’n ddi-wraidd ac yn teimlo ar goll i’r eithaf, ac mae hynny’n rhywbeth nad ydw i wedi ei brofi o’r blaen a dw i ddim yn ei hoffi o gwbl. Dw i’n meddwl bod yr ansicrwydd tŷ wedi cyfrannu’n helaeth at hynny a’r awch dwfn diweddar am fynd yn ôl i’r Gogledd. Dw i’n gwybod yn iawn nad ydw i’n barod i wneud hynny eto, ond mae hi dal yno, yng nghefn fy mhen yn crafu ac yn trosi. Wrth edrych allan ar y Bae neithiwr rhyfedd oedd i mi sylweddol nad oeddwn i cweit yn cofio sut bethau oedd sêr – rhywbeth na chewch chi yng Nghaerdydd.

Felly dw i wedi penderfynu mynd i’r Gogledd am benwythnos i fodloni’r awch blinderog a gwyllt, oni bai y caf i fynd i Grangetown erbyn hynny, er nad yw’n debygol yn y lleiaf. Dw i’n teimlo’r un mor hallt ac isel a’r Iwerydd ar y funud, er ddim cweit mor wlyb. Sy’n syndod â hithau’n bwrw cymaint.

Isafbwynt (arall fyth)

Mae’n ddrwg gen i, dw i ‘di bod yn eich anwybyddu yn ddiweddar. Mae fy mywyd wedi cymryd tro am y gwaethaf, ‘sgen i fawr o fynadd ei drafod a dydi o ddim o’ch busnes chi beth bynnag. Serch hyn, dw i’n byw yn y Bae am wythnos, rhywle na fyddwn i erioed wedi dychmygu y treuliwn i noson tan yn ddiweddar iawn.

Mae fy holl eiddo mewn un ystafell fechan iawn. Nid oes llenni, felly dw i’n effro hanner y nos oherwydd y golau o’r tu allan, ac ni fedraf weld llawr yr ystafell diolch i gyfuniad o ddillad, offer a mwy o ddillad (doeddwn i’m yn dallt fod gen i gymaint o ddillad. Rhai neis, ‘fyd; un swanc iawn ydwyf yr hyn ddyddiau). Wrth gwrs, dw i’n ddiolchgar iawn, iawn i Haydn Glyn am ei nawdd a’i barodrwydd i adael i mi aros am wythnos, er na ddywedwn i mo hynny wrtho, a chan na fydd yn darllen hwn ni fydd yn gwybod byth. Dw i’m yn licio dangos rhyw bethau felly. Byddai pawb sy’n f’adnabod yn cael sioc farwol o fy ngweld yn rhoi diolch twymgalon.

Felly dyna wir sail fy myw ar y funud. Ystafell fechan mewn fflat ffermwr. Pryd symudaf i Grangetown, tybed? Mi eith rhywbeth arall o’i le yn o fuan, fe gewch chi weld. Nid yw fy mywyd i a dedwyddwch byth wedi cyd-fynd yn dda iawn (yn eithaf tebyg i gyfran go dda o briodasau fy mherthnasau).

Ffarwel i Newport Road

Mae’n rhaid i mi ysgrifennu pwt heddiw. Heno fydd y noson olaf yn 437 Newport Road. Heno daw blwyddyn o gweryla, sbigoglys a gwylio rhaglenni ditectif/llofruddiaeth i ben. Mi gyfaddefaf yn syth nad ydw i erioed wedi ffraeo cymaint mewn blwyddyn, er y bu i mi hoffi byw yno, a hynny er gwaetha’r ffaith nad oes neb wedi hwfro ers blwyddyn.

Rydym ni’n mynd allan heno, fel tŷ, i fowlio ac yfed. Ia, dim ond y tri ohonom, megis ménage â trois dig, ar Newport Road. Bydd hynny’n ddiddorol. Byddem yn eithaf aml yn diweddu i fyny gyda’n gilydd ar noson allan ond prin iawn y byddem ni’n mynd allan efo’n gilydd. Ond am Sainsburys. Mi fydda’ i’n methu mynd i Sainsburys ar ddydd Llun neu i brynu sothach. Mae’n ffordd hynod o ymwared ag unrhyw bwysau drwy weiddi ar bawb arall a gwneud sioe.

Ond dyna ni, ar ôl heno dw i’n gorfod aros yn y Bae am ychydig o ddiwrnodau cyn symud i mewn i’r tŷ. Fy nhŷ. Ystyriaf bryd hynny, a phryd hynny’n unig, bod myfyrdod yng Nghaerdydd wedi dod i ben. Finito. Kaput. Sy’n eithaf anaeddfed, a dweud y gwir.

Diodydd gwaethaf

Wel, rydym ni’n cael ein lluchio allan o’r tŷ'r penwythnos hwn, a dydw i heb gael fy nhŷ i eto. Golyga hyn y bydda i’n crashio gyda rhywun dros y penwythnos o leiaf, a chlustnodaf Haydn a thŷ’r genod at y diben hwn. Byddai byw yn agos i ganol dref neu ychydig o ddiwrnodau yn y Bae yn braf iawn. Dw i angen gwyliau; pa le gwell i fynd na’r Bae?

Gan ddweud hyn oll gwell byddai bod y busnes tŷ wedi ei drefnu erbyn hyn. Ond dw i’m yn poeni. Dw i’n licio meddwl bod fy mywyd yn rhywfaint o ‘mini adventure’, ys ddywedws yr hysbysebion; er byddai un Ribena efo’r aeronen yn cael ei gwasgu cyn cyrraedd Man yr Addewid yn addasach o gryn dipyn. Er, dw i’n eithaf gobeithio mai nad ffatri Ribena yw fy Man Addewid bersonol.

Felly mi fyddaf yn brysur iawn dros y dyddiau nesaf, sy’n ofnadwy achos mae’n gas gen i fod yn brysur. Bydda i wrth fy modd o dan bwysau, ond nid pwysau go iawn: pwysau coginio pryd call ac amseru popeth yn iawn, y pwysau o gyrraedd adref cyn Pobl y Cwm, math yna o beth. Dw i’m yn meddwl y byddwn i’n hoff o roi aren, er enghraifft (er dw i’n siŵr y byddant hwy yn hoff iawn o ddianc ohonof, a hwythau wedi hen flino ar Carling).

Dw i heb flino ar Carling, fel mae’n digwydd. Ar y funud Carling, Seidr Blac a Fosters ydw i’n yfed (Baileys a fodca hefyd, wrth gwrs, gwin coch os caf y cyfle hefyd - heb fynd ar y G&Ts ers ‘chydig ond mae’n hawdd yn un o fy hoff ddiodydd), a dw isio peint yn o handi.

Ond mae ‘na ddigon o ddiodydd alcoholic nad wyf yn hoff ohonynt. Rhestr? Ia, amser am restr, fy 10 diod alcoholic gwaethaf.

1. Archers
2. Absinth
3. Rym
4. Heineken
5. Chwerw o bob math
6. Grolsch
7. Bacardi
8. Sambwca
9. Gwin gwyn
10. Stella Artois (gwn y bydd hwnnw’n amhoblogaidd ond fy mlog i ydyw so ffyc off)