Bywyd Ddiffygiol

Mae'r 'Steddfod i'w weld yn brysurach na'r arfer tua Abertawe ffor'na. Ond fydda i ddim yn mynd achos 'sgen i ddim pres. Dim ots, rili, achos bob tro dw i'n mynd i Abertawe dw i'n endio fyny'n dod o 'na heb gofio diawl o ddim, eniwe, a synnwn i'n fawr tasa hynny'n wahanol pe fyddwn i'n mynd flwyddyn yma.

Oeddwn i am fynd i 'sgota ddoe ond mi benderfynodd Dyfed y byddai'n well ganddo fflachgachu. Felly mi gefais fwyd yn lle Nain yn lle, yn llawn mwynhau ei sylwadau diddiwedd, fel 'sbia hwn yn gwatshad bob dim dw i'n neud' am fy nhaid, oedd dim ond yn edrych a sy ddim yn deall Cymraeg. Dw i'n gwybod fod o'n gas, ond, dw i wrth fy modd yn dweud pethau am bobl yn y Gymraeg a gwybod yn iawn nad ydyn nhw'n dallt gair o'r hyn dw i'n ei ddweud.

Yfory rwy'n mynd i'r deintydd. Nis hoffaf y deintydd. Maen nhw'n cwyno bod fy nannedd yn or-felyn o hyd, cyn mynd ati i holi os ydw i'n yfed gormod, ysmygu neu gwneud pob math o rhyw bethau anwar anghywir felly. Er, dw i'n ddigon gelwyddar ac ystrywgar i gadw'r gwir, pa wir bynnag ydyw, oddi wrthynt. Ond fel nad yw coes croc a sbecdols yn ddigon i anharddu rhywun, mae dannedd melyn yn, felly mi a'i 'fory mewn hyder da.

Yn ogystal a hyn mae gennai'r ffisiotherapydd yn ddiweddarach yn y mis, felly bydd hynny'n hwyl, wrth imi gael fy mhlygu blith-draphlith hyd torri a rhwygo pob peth yn fy nghorff. Bastads.