Y Deintydd

Os nad yw deffro a chodi am hanner awr wedi wyth yn ddigon drwg (iawn, hangowfyr o fod yn fyfyriwyr, ond daliwch efo fi), mae codi am hanner awr wedi wyth yn gwybod dy fod yn gorfod mynd i'r deintydd ym Mangor erbyn naw YN ddigon drwg. Os nad gwaeth. Myfi a es yn blaque i gyd.

Un o'r cas bethau sydd gennyf am y deintydd, oni bai am y drilio cyson, ydi y peth 'na sy'n gwneud sain fel hwfar ac yn sugo pob leithder allan o dy geg. Chychwi a wyddoch yr hyn a soniaf amdani, a dirprwy y deintydd sydd gyda hi. Roedd yr un yma'n chwarae gem o 'faint o'i dafod o fedra i sugno mewn iddo', sy'n ffain, tu allan i ddeintyddfa, ond yno nid yw, yn fy mhrofiad broffesiynol i (onid yw'r ffaith fy mod yn Faglor yn y Celfyddydau yn ddigon yn awr i gyfiawnhau'r fath ollwybodaeth?).

Dyma deintydd yn rhoi rhyw ddei yn fy ngheg i wedyn, i ddangos lle mae'r plaque. Mi oedd llawer. A wedyn mi ges i'r wers 'na dachi'n gael pan dachi tua phump am sut i frwshio'ch dannedd yn gywir. Ffycar iddi. Oni'n teimlo'n rel ffwcin lemon, yn nodio a mynd 'ies' yn boleit iawn o hyd, 'ai si'.

A mae'n rhaid imi fynd yno drachefn am ffiling mewn wythnos neu rwbath. Wel, dydw i'm isho. Felly mi fyddai'n bendantaidd ac yn annifyr a'i chanslo, a dal ati i fyw fy mywyd heb haearn yn fy ngheg.