Argoelus 2008

Well i mi amlinellu fy ngobeithion am 2008, er fy meddwl fy hun yn hytrach nac unrhyw beth arall. Dw i ‘di bod yn meddwl am beth hoffwn i, ac ar wahân i liniadur newydd, yr ateb ydi dim byd. Dw i’m yn licio’r sownd o 2008, mae ‘na rhywbeth argoelus ac afiach amdano, a blwyddyn i heddiw fe fydda i yma yn cwyno ac yn achwyn bod pethau’n mynd o ddrwg i waeth.

Wel, ni fyddaf yma fel y cyfryw, oherwydd dw i fwy neu lai wedi penderfynu bod Hogyn o Rachub yn dod i ben flwyddyn nesa, mewn tua chwe mis. Mae pum mlynedd o flogio yn fwy na digon.

Ond mi fyddaf, ond am ddamwain erchyll neu gael fy herwgipio, yma. Ond dw i’m yn licio. Mae ‘na rhywbeth ym mêr fy esgyrn yn dweud y bydd fy myd yn lle gwahanol iawn yr adeg hon flwyddyn nesaf. A dw i’m yn anwybyddu mêr fy esgyrn: bydd ‘na rhyw newid mawr. Ew, dw i’n ypsetio’n lân yn meddwl am y peth. Fydda’ i ddim yn un am newid, cofiwch chi.

Gobeithiaf am flwyddyn hwyl a digon diddigwyddiad, dim anturiaethau na chanfyddiadau mawr na dim. Ych, mi fydda’ i’n 23, a hŷn a hyllach a chwerwach (dw i’n edrych ymlaen at yr un olaf).

Sbïwch fi’n malu awyr. Ceisio peidio â gwneud gwaith ydw i. Dylai dyn ddim gweithio dros gyfnod y Nadolig. Ffaith. Neu os ydych chi o Rachub: byth.

Cofiwch y cyfieithwyr...

Dw i’m am sôn am y Nadolig i chi. Mi gefais het, a dyna ddiwedd y ddadl. A chyda’r twrcwn cafwyd combác (neu guinea-fowl, mae’r enwau Cymraeg a Saesneg yn wirion, mi wn) sy’n gyfuniad o borc, twrcwn a chyw iâr, yn dibynnu â phwy y byddech yn siarad â hwy.

Dw i’n unigolyn blin ac annifyr ac mi fyddaf am beth amser canys anghofiais wifrydd fy ffôn yn y gogledd, ac mi aeth y batri’n fflat ddoe. Bydd Mam yn ei ddanfon i lawr, wrth gwrs, ond fy mhryder mwyaf yw na fydd yn cyrraedd mewn da bryd i drefnu ba flwyddyn newydd bynnag sydd o’m mlaen. Diolch i Dduw am y rhyngrwyd. Heb hwnnw, mi fyddai modd gennyf i gysylltu â neb. A ddaw neb i’m gweld i drefnu, cewch weld.

A dw i ddim chwaith yn edrych ymlaen at y penwythnos. Does neb yng Nghaerdydd. Y fi, a minnau’n unig. Am drychineb trist. Dim fy mod i wirioneddol isio mynd allan, cofiwch, ond yn hytrach does gen i fawr o fynadd efo fy nghwmni fy hun ar adeg fel hyn. Roeddwn i bron â thorri ‘nghalon yn dod nôl i Gaerdydd ar y 26ain.

Felly, os byddwch yn edrych ar y sêr fin nos, cofiwch amdanaf i. Bŵ hŵ.

Neges Nadoligaidd o lawenydd mawr a mins peis a thinsel a choed Nadolig a dymuniadau gwych i bob dyn, dynes ac o bosib aelodau'r Blaid Lafur (hah!)

Wel dyma ni. Ni fyddaf yn blogio dros y Nadolig rŵan – pethau i’w gwneud a phobl i’w gweld (h.y. dw i’n mynd i weld Nain a mwy na thebyg Dyfed, er does gen i fawr o ddim i’w wneud), felly am ddim rheswm yn fwy na thraddodiadol dymunaf Nadolig llawen i bawb (ond nid blwyddyn newydd dda – fyddai’n nôl cyn i honno fynd rhagddi, cewch chi weld)!

Y flwyddyn a fu

Tuag yr amser hwn o’r flwyddyn byddaf, yn draddodiadol, yn edrych dros yr hyn a fu yn flwyddyn i mi. Rŵan, os cofiwch, os cymeroch sylw, sy’n annhebygol, roedd y llynedd yn eithaf annifyr ar y cyfan, wedi gorffen bod yn fyfyrwyr (ydw, dw i DAL i hiraethu, ac mi fyddaf am byth) a chwalu ‘mhen glin. Ond wyddoch chi beth? Dw i’n meddwl y bu eleni yn well o lawer.

Doedd dechrau’r flwyddyn yn ddi-waith yn mynd o amgylch amgueddfeydd efo Kinch ddim yn arwydd da, ‘does dadl (ni chredaf y byddai dechrau unrhyw flwyddyn efo Kinch yn un da waeth bynnag y gweithgaredd). Ond mi ges waith yn eithaf sydyn, a chael hyfforddiant, a llwyddo, a gwella fy Nghymraeg yn eithriadol. Iawn, dydi fy Nghymraeg i ddim yn berffaith, ond mae meddu ar iaith dda yn rhywbeth i fod yn falch ohono, tydi?

Heb na gorfod goddef sbigoglys a ffa pob yn ddyddiol ar Newport Road bellach, dw i ‘di symud i dŷ newydd ar ben fy hun ac wrth fy modd. Felly mi gaiff hynny fod yn Plys enfawr yn y flwyddyn. Ac wrth gwrs mi gurodd Man Utd yr Uwchgynghrair, sydd bob amser yn ei gwneud yn flwyddyn dda.

Ac, wrth gwrs, mae gweld Plaid Cymru yn rhan o lywodraeth Cymru yn beth da, waeth bynnag ddywed neb. Gwell y Blaid mewn grym o fath na dim o gwbl, a gwell ei chael yn gweithredu ambell i bolisi na’r un. Dw i’n pryderu’n arw yr eith pethau o chwith, a dw i’m yn hapus am bopeth am y Glymblaid, ond dyna wleidyddiaeth. Mae gweld Cymru gam yn nes at ei hannibyniaeth bob amser yn codi gwên. A waeth bynnag ddywed neb, gyda’r senedd ar y ffordd, mae Cymru’n agosach ati o grynswth nac y bu'r llynedd.

Ond, wyddoch chi, mi fu isafbwyntiau. Ew, o’n i’n flin pan gollais fy ffôn a’m waled. Dw i methu mynd i’r Gogledd cymaint. Dw i’n mynd allan yn llai aml nac ydw i wedi ei wneud ers blynyddoedd bellach. Mae’r tîm rygbi wedi troi gwylio gêm rygbi yn fater o ofid yn hytrach nac angerdd, ac yn gyffredinol ni fu’r tîm pêl-droed cenedlaethol yn well eleni. Ac mae Lowri Llewelyn yn parhau yn fy mywyd.

Felly, blwyddyn dda y bu. Ond mae’n hen bryd i’m mywyd cymryd tro eithriadol, eithriadol am y gorau: rhywbeth mor ffantastig fel y byddai ond yn gallu digwydd yn 2008. Ond blogiad arall ydi 2008. O ystyried y dechrau ansicr, dw i wedi mwynhau eleni yn fawr iawn, iawn. Dw i 'di ffendio'n nhraed mwy nac erioed, a dallt lot o bethau'n well. Cerddaf ymlaen!

Y peth da am 'Ddolig

Felly, beth ydw i yn ei hoffi am y Nadolig? Dyna gwestiwn nad ydw i wedi ei ateb, erioed. I neb. Er mwyn cydymffurfio â hwyl yr ŵyl (yn faleisus o amharod) dw i’n meddwl y dylwn drafod hyn mymryn. Cewch weld wedyn fy mod yn berson neis, wedi’r cwbl (mae hyn yn gelwydd llwyr a dwi ddim am i chi ei ledaenu. Diolch).

Yn gyntaf, ydw, dw i’n yn hoffi’r goleuadau mymryn. Hynny yw, nid y goleuadau lu a welir ar dai cyngor a thai pobl gomon sy’n gweithio’n Spar dw i’n feddwl, ond y rhai go iawn swyddogol mewn trefi a phentrefi ar y waliau bob ochr i’r strydoedd. Mae rheiny’n eithaf neis.

Iawn, dydi twrci ddim yn wych ond dw i yn ei licio. A chinio Nadolig. Wn i ddim pe sylweddolech chi, ond cinio Nadolig ydi cinio dydd Sul efo sosejys wedi’u lapio mewn bacwn. Ond ta waeth. Mae’n flasus iawn, oni bai eich bod chi wedi meddwi gormod ar Noswaith Nadolig.

Dyna un peth fydda i’n hoffi hefyd. Noswaith Nadolig, a mynd am ‘chydig o beints lawr i Besda. Er y trais a’r trywanu a’r smac a’r cwffio mae o hyd hiraeth parhaol yn fy nghalon am fynd o amgylch tafarndai Bethesda, a gweld pobl nad ydw i’n eu gweld yn aml iawn. A minnau ddim yn gweld fy nheulu mor aml a hoffwn, mae’r Nadolig hefyd yn gyfle i’w gweld unwaith eto.

A thu ôl i’r Sion Corns a’r coed Nadolig a’r anrhegion dyna dw i’n licio am ‘Ddolig, gweld pawb. Bydd hyd yn oed Myfi yn dymuno ‘Nadolig Llawen’ i bobl, ac yn ei feddwl (fel arfer yr unig frawddegau y byddaf yn eu dweud ac yn eu golygu ydi “dos i nôl peint i mi” a “sod off Dyfed”).
Ah, dwi’n teimlo’n fwynach o lawer ar ôl dweud hynny. Mae blog yn therapi da.

'Dolig a Rhegi

Os nad yw yfed a bwyta yn ddigon o hwyl, mae rhegi hefyd. Wn i ddim beth ydi o am regi, ond mae’n amhosib rhag atal mewn sawl sefyllfa. Mae’n rhaid i mi gyfaddef mai “ffwc” yn ei niferus weddau ydi, mwy na thebyg, y rheg a ddefnyddiaf fwyaf, yn aml ar ôl cael braw, neu weld David Cameron ar y teledu. Prat.

Sôn am regi, mi fyddaf yn gwneud yn aml iawn dros y Nadolig (e.e. “ffycin Nadolig”, “ffwcin Sion Corn” a.y.y.b.). Dw i’n siŵr fy mod i’n ‘di sôn bob ‘Dolig a welodd y flog hon, ond dydw i ddim yn ffan. Boi gwanwyn dwi, yn ymhyfrydu yn gweld y blodau bychain yn tyfu a’r ŵyn ar y dolydd (neu drosedd yn Grangetown, yn hytrach, yn anffodus). Ond does ‘na ddim hud i’r Nadolig bellach, ac fel un sy’n wrthun iawn i fateroliaeth, mae’r Nadolig yn hir.

Yn anffodus, ‘does pwynt i rywun droi rownd a dweud “cofia di wir ystyr Nadolig” achos ymysg 95% o’r boblogaeth mae o wedi cael ei hen anghofio, a’r peth agosaf wna i o ran “bod yn Nadoligaidd” ydi prynu botel o win coch i Owain Ne pan dw i ‘di meddwi (a mynnu iddo fy nhalu’n ôl pan dw i’n sobor).

Pwdin ‘Dolig sy’n hen sgyman o beth ‘fyd. ‘Rargian chyffyrddwn i mohono, mae o fel bara brith wedi’i losgi. A thwrcwns, blydi twrcwns! Hen dderyn di-flas a sych (aka Ellen Angharad) os bu un erioed. A’r bastad hetiau ‘na y bydd rhywun yn eu gwisgo ar ôl ennill pecyn o mini-sgriwdreifars mewn cracer. A theledu Nadolig, yr un hen gachu; ac aftershave. FAINT o aftershave sydd yn rhaid i ddyn gael i’r Nadolig? Dw i’m ISIO cymaint o aftershave a hynny, mae gen i ddigon i bara blwyddyn arall o ddau Nadolig nôl.

Cofiaf ddweud y llynedd yr hoffwn fynd i Irac eleni ar gyfer y Nadolig. Yn bur rhyfedd, ni wireddwyd hynny (fedra’ i ddim smalio fy mod i’n rhy gytud yn hyn o beth) ond dydw i’m yn licio ‘Dolig a dyna ddiwedd arni.

Tri pheth dwi isio ‘leni i ‘Ddolig: torri gwallt, gwin coch a’r gallu i gynhyrchu grefi godidog. A chai’m ‘run, cewch weld.

Sŵn Jiráff

Nid yn anaml y dof i ochr draw’r penwythnos yn anafiadau drosof. Mi oroesais, a dyna’r peth pwysig. Onid ydych yn casáu pan fydd diod ddistaw yn troi’n sesiwn ffiaidd? Wedi gwisgo fel chav, mewn het a siaced wyrdd a thraci botoms, mi rannais botel o siampên efo Lowri Dwd yn Pica Pica. Wel, Cava. Dw i’m yn licio ryw bethau felly, ond credu a wnes y byddai cyflwyno fy hun fel chav a enillodd y Loteri yn hwyl. Nid oedd yn andros o hwyl, ond bu i mi fwynhau.

Deffroes ef am hanner awr wedi dau ddydd Sadwrn. Prin iawn y byddaf yn gweld bore Sadwrn y dyddiau hyn. Roedd Sioned yn cael ei phen-blwydd, felly dyma fynd i’r Bae a graddol meddwi, wedi cael dim ond Subway i fwyta yn y p’nawn (gan adrodd hynny â balchder drwy’r nos). Un o’r pethau hwyl oedd gweld Haydn ar fws o’r Bae i ganol dref. Hen Dori ydi Haydn, sydd, yn ei ôl ef, “ddim yn neud pyblic transport”, felly bydd yn edrych lawr ei drwyn ar fysus, er yn gyfrinachol mi gredaf iddo fwynhau’n arw, yr hen sgweiar cas iddo.

Does pwynt adrodd popeth ond am ddiwedd y nos, mi es am dro efo Owain Ne i rywle i wylio’r bocsio, cyn sylwi ar ôl dau rownd nad ydw i’n licio bocsio, na hoffais mohono fyth, a Dyn ag ŵyr pam yr oeddwn yn ei wylio yn Canton draw. Mi gerddais adref. Dw i’m yn cofio am faint y bûm yn cerdded. Ond roedd yn hir. Daethai’r glaw i lawr yn wlyb ac yn gas. Llwyddais gyrraedd Rawden Place a phenderfynu bod Grangetown yn rhy bell, ac aros yno am y noson yn lle.

Felly heddiw mae fy nghorff yn stiff, mae gen i glais cas y tu ôl i’m pen-glin, sy’n brifo’n arw, a rhyw fath o drywaniad i’m llaw.

Er, yn bersonol, heiliet y wicend i mi oedd gwneud synau anifeiliaid yn lle Sylvia, megis brân a jiráff. Dywed Lowri Llewelyn bod gan jiráff acen Hwntw ac mae’n dweud, “you alright, butt?”. Ni chytunaf.

Da 'di meddwi

‘Sdim rhyfedd fy mod i’n dew. Ar ôl bwyta dwy bowlen o lobsgóws neithiwr mi es allan a chael pizza hefyd. Roeddwn i’n llwgu. Dyna mae rhywun yn ei gael am wario degpunt ar eu taith siopa bwyd wythnosol, mae’n rhaid. Wn i ddim sut y maen nhw’n dygymod yn Affrica, dw i’n llwgu rŵan a dw i ‘di cael brecwast. Yr oll dw i’n gweld o’m mlaen ydi baget dychmygol, yn erfyn arnaf i’w fwyta.

Dw i’n edrych ymlaen at y penwythnos. Bydda’ i ddim yn mynd allan ar nos Wener yn aml iawn erbyn hyn: sy’n drist ac yn hen. Ond mae o fel nad oes gan neb ots na blys gwneud. “Isio safio arian”, “Isio bod yn ffresh ‘fory”, “Dw i’m ffansi yfed”. A ninnau'n fyfyrwyr tlawd roedden ni'n meddwi bob nos Wener: ac rwan mae gennym ni arian yn dod i mewn dydyn ni ddim hanner cymaint! Sôn am boring. Mae penwythnos heb feddwi, i mi, fel llofruddiaeth. Mae’n rong (ac yn anffodus dyna ddiwedd ar y gymhariaeth honno, alla’ i ddim meddwl am ‘run peth arall tebyg rhwng y ddau beth).

Gas gen i bobl sy’n dweud bod meddwi’n rong a dylid codi prisiau alcohol i’w atal. Teg dweud eu bod nhw’n meddwl fy mod i’n sad, a dw i’n meddwl yr union ‘run peth ohonyn nhw, jyst ‘mod i’n stymblo fwy. A gwnaeth diod byth ddrwg i mi, ond am ddeffro mewn ciosg a thorri fy mhen-glin: ar gyfartaledd mae fy mywyd sobor wedi bod cryn dipyn llai llwyddiannus!

Da ‘di meddwi. Twll din pawb sy’n meddwl yn wahanol.

Siopa 'Dolig

Mae Mam yn dweud fy mod i angen mwy o fitaminau. Mi ffoniodd am hanner awr wedi naw i ddweud hyn, felly pan welais y ffôn yn canu ar adeg mor hurt roeddwn i wedi argyhoeddi fy hun yn syth bod rhywbeth yn bod (e.e. marwolaeth, salwch, damwain ddifrifol). Teulu modern ydym ni a bydd Mam a fi yn cyfathrebu drwy e-bost yn aml y dyddiau hyn. Mae Dad yn dal i ffonio, gan nad ydi Dad yn dallt y rhyngrwyd; bydd wastad yn gofyn i mi a’r chwaer os byddem fodlon rhoi gwers iddo, ac iawn rydym ni’n dweud cyn dianc nôl i Gaerdydd neu Colchester cyn iddo gofio gofyn drachefn.

Dwi jyst yn ddiolchgar nad ydi Nain yn gofyn.

Ond ia, yn fy e-bost diweddaraf at fy Mam dywedais fy mod wedi blino’n arw yn ddiweddar a dywedodd hi mai diffyg fitaminau sydd wrth wraidd hyn, yn bosib iawn. Dos i Bŵts, meddai hi, maen nhw’n ddrud yno ond byddant werth y drafferth. Felly mi wnaf heno.

Rhaid i mi wneud rhywfaint o siopa ‘Dolig yr hon wythnos hefyd. Gan fy mod yn sengl a bod fy nghriw o ffrindiau yn rhy gynnil i gyd-ddosbarthu anrhegion dod o hyd i rywbeth i ‘Nhad, Mam, fy chwaer a Nain sydd angen (ni chaiff fy Nhaid ddim. Sori.) a wn i ddim le i ddechrau. Dw i’n ofnadwy o unigolyn a phrin y byddwyf yn prynu anrhegion i neb, pa ddigwyddiad neu ŵyl bynnag sy’n mynd rhagddo.

Mae Nain yn hawdd (steady on!). Mi gaiff gryno-ddisg corau neu rywbeth. Dw i ‘di bwriadu prynu cryno-ddisg Queen neu rywbeth i Dad ers blynyddoedd felly mi wnaf eleni. Fel rheol Mam fydd yn prynu rhywbeth i’r chwaer yn fy enw i ond eleni mi brynaf rywbeth, a fi’n ddyn mowr efo job a ballu. Mae hynny’n gadael Mam. Dw i’m yn gwybod beth mae Mamau’n licio. Dydi hi’m yn alcoholic felly byddai jin neu fodca yn amhriodol. Does diben prynu dillad achos troi ei thrwyn gwnaiff.

Y broblem ydi ein bod ni’n bobl wahanol iawn, fi a Mam. Ond damnia, dw i newydd feddwl, beth ydi’r un peth y mae genod i gyd yn licio? Siocled. Llond bocs o siocledi. O’r tenau i’r tew maent yn eu bwyta â diléit (jyst bod y rhai tew yn dueddol o fwyta crynswth yn fwy, sy’n egluro pam eu bod nhw’n dew, debyg).

Swpyrb. ‘Dolig? Sorted.

Yr Ellygen

Dw i’n teimlo’n sâl. Fy mrecwast yr hwn fore oedd gellygen. Sut mae pawb yn cymysgu rhwng ‘gellygen’ a ‘garlleg’ a phawb yn mynnu mai ‘garlleg’ ydi ‘gellygen’ yn Gymraeg wn i ddim. Pobl od ydi Cymry Cymraeg, mae’n rhaid. Fodd bynnag, ni chefais arlleg i frecwast, a hynny’n beth od i gael i frecwast pe bawn wedi ei gael, ond gellygen.

Y peth ydi roedd o braidd yn galed a dw i’m yn siŵr os ydi rhywun i fod i fwyta gellygen os ydyw’n galed. Dyma paham fod y salwch arnaf. O bosibl.

Prynais bedair wrth drotian o amgylch Morristons neithiwr. Wedi gwario cymaint y noson gynt ar sgolops (dw i dal yn sâl ar eu hôl - ond gwerth y salwch gant y cant! Wel, hynny neu’r ellygen a grybwyllais gynt. Anodd dweud rili tydi?) a chig eidion a chaws penderfynais gadw at gyllideb ac felly lobsgóws bydd pryd yr wythnos yr wythnos hon. Ni fwytawyd y galon (sy’n swnio’n hynod farddonol pe anwybyddwch y ffaith mai un mochyn ydoedd).

Byddaf yn fodlon fy myd ar ddydd Mawrth. Fel un sydd methu â chael teledu digidol, am ba reswm bynnag, ni wn, roedd yn rhaid dewis rhwng Spooks a Gordon Ramsey. Ond nid mwyach. Byddaf yn mynd i dŷ’r merched i weld y ddau. Channel 4 + 1, yn de. Dw i wrth fy modd efo’r ddwy raglen. Ac wedi’r cyfan, mae’n rhoi rhywbeth i mi wneud ond am goginio a gwylio ‘Bottom’ ar y we.

Anghofiais yn ddiweddar cymaint yr oeddwn i’n hoffi gwylio ‘Bottom’. Mae’n wych, o bosib fy hoff gomedi (byddaf i’n dweud pethau ar hap felly weithiau – nid fy hoff gomedi mohono, ond mae’n peri chwilfrydedd dros dro).

Ew, bywyd yn dda ar y funud. Dwi dal heb â gorffen fy stori fer, chwaith. Efallai y dylwn ei osod fan hyn ac y byddai’r pwysau i’w gorffen yn fy ngorfodi i wneud, a gwneud un arall eto fyth. ‘Sdim gwell na phwysau.

Bwyd yn y Bae

Bu Kinch yn sâl yn ddiweddar. Sâl go iawn, felly, dim ‘sâl Kinch’, sef llusgo o amgylch ei dŷ yn ei ddresin gown yn snwffian. Felly pan gefais gynnig i fynd am fwyd neithiwr ar gyfer ei ben-blwydd (mae o tua 40 erbyn hyn mae’n siŵr. Mae pawb sy’n hŷn na mi yn “tua 40”) prin y gallais ddweud ‘na’. Ond ni fu’n fwriad gen i wneud hynny achos dw i heb fod allan am fwyd ers cryn dipyn.

Felly bydd yn rhaid i mi flogio am fwyd eto, mae’n debyg. A minnau’n fasdad tew does syndod yn hyn o beth: aethpwyd i’r Bayside Brassiere. Dw i byth wedi bod yno o’r blaen, ac iawn oedd fy mwyd i. Roedd y sgolops yn wych: mae sgolops wastad yn wych ac angau i bawb nas cytunant. Maen nhw’n gwneud i mi deimlo’n sâl bob tro dw i’n eu bwyta (dw i’n siŵr fod gennai rhyw radd o anoddefgarwch bwyd tuag atynt) ond maen nhw mor neis fel na allaf eu gwrthod, a hwythau’n wincio arnaf o’r plât, yn erfyn arnaf i’w llowcio megis morgi.

Ond dw i’m yn siŵr a oedd y cibab cig eidion yn ddewis gwych, a minnau efo dŵr poeth erbyn hyn. Fel arfer mi fyddaf yn eithaf mentrus wrth fynd am fwyd ond doedd yr awydd ddim yno a dw i heb â chael cig eidion ers talwm.

Ac mi gefais bwdin, sy’n rhywbeth newydd iawn i mi. Caws a chracyrs. Iawn, hen ddyn, mi wn, ond dw i wrth fy modd efo caws a chracyrs (sy’n ddau air a bennir i Lowri Llewelyn yn aml, yn bur eironig, a hithau’n gymaint o faich arnaf). Wel, mi fytish y brie a’r caws Cymreig, ond chyffyrddwn i ddim â stilton fyth. Iych.

A dyna ni felly mi ges lond fy mol; £30 gwerth o lond bol a dweud y gwir. Fel rhywun nad oedd am fynd allan y penwythnos (do, mi es nos Sadwrn) dw i ‘di gwario cachlwyth drachefn. A thri chan punt ar y dreth gyngor. Dwisho gliniadur newydd. Dw i heb brynu anrhegion ‘Dolig i neb, chwaith. O wel; o leiaf dw i’n mynd i gasáu ‘Dolig eto ‘leni.

Calon

Diwrnod arall, rheswm arall i gwyno. Fi? Dim peryg. Fydda’ i’m yn un i gwyno, wyddech chi, dweud hi fel mai dw i.

Mae chwant arnaf am frecwast mawr budur. Dw i heb gael brecwast o wy a thost a ffa pob a bacwn a phwdin gwaed ‘stalwm. Tasa gen i un o’m blaen rŵan y tebygolrwydd ydi y byddwn yn nofio ynddo, gan ymdrybaeddu yn y melynwy a chrensian y bacwn.

Meddwl hynny ydw i, mwy na thebyg, oherwydd dw i wedi bod yn bwyta’n iach. Gwŷr pawb nad peth da mo bwyd iach. Wn i ddim neb sy’n licio ffacbys efo angerdd, nac â diléit annaturiol mewn hadau (dw i’m wedi bod yn bwyta mor iach â hynny, cofiwch chi). Dw i byth wedi bod yn ffan o fwyd llysieuol, chwaith. Dw i’n teimlo bod angen cig (neu bysgod) ar rywun i’w bryd er mwyn cael cinio da, calonogol.

Sôn am galonogol, mae gen i galon mochyn yn yr oergell acw. Na, gwir. Calon ydi un o’m hoff gigoedd, wn i ddim pam nad yw pobl yn ei fyta’n amlach. Dw i’n meddwl mai’r broblem ydi na wyddwn i gyda pha beth i’w bwyta. Beth fyddech chi’n gwneud efo calon?

Bod yn boblogaidd. Yn naturiol.

Wyddoch chi, mae rhai pethau’n ddirgelwch, ac os ydych chi’n fi mae llawer mwy o bethau’n ddirgelwch. Ni’m ganwyd â meddwl dadansoddol, ac mae’n deg dweud nad yw rhif synnwyr cyffredin ar y ffôn lôn, a phe bai mi fyddai yno fel y degau o bobl eraill sydd arno a byth yn cael galwad ffôn na nodyn bodyn (Cysill newydd awgrymu ‘nodyn bidyn’) ond maent yn chwyddo’r rhestr cysylltiadau ac yn gwneud i rywun deimlo’n boblogaidd.

Yn wahanol i Facebook ni ellir hysbysu eich poblogrwydd i bawb ar ffôn. Tai’m i smalio, dw i’m yn unigolyn poblogaidd, a bydd henoed a chŵn a phlant bach yn rhedeg mewn braw o’m gweled yn rhuthro ar hyd North Clive Road efo ymbarél a steil gwallt sydd wedi bod allan o ffasiwn ers cyhyd na fu’n ffasiwn erioed. Ond mae’n ffaith yn ein dydd a’n hoes po fwyaf o gyfeillion Facebook sydd gennych o dan eich enw, po fwyaf o unigolyn cyflawn yr ydych. Onid wyf yn gywir?

Ond ddim erioed bod neb â thri chant a mwy o ffrindiau. Mi fydd ambell i unigolyn randym iawn yn crwydro i gyfrif rhywun: pobl ar MSN y bu ichi eu hychwanegu o ‘stafell sgwrsio pan fuoch yn bedair ar ddeg, unigolyn y cyfarfuoch chi â hwy unwaith, neu weithiau rhywun na weloch chi fyth, ond maen nhw honni eu bod yn dy adnabod “drwy rywun arall”.

Yn bersonol, dw i’n hoff o docio fy ffrindiau Facebook fel mai dim ond pobl dw i’n eu hadnabod go iawn sydd arno. Caf bleser sinistr o dorri pobl allan o’m bywyd y ffordd hon, pe bai mor hawdd â hynny yn y bywyd go iawn sydd ohono mi fyddai’r grym yn mynd i fy mhen a phrin y byddai ffrindiau gennyf.

Hoffaf brocio, hefyd. Mi fydd y diwrnod rhywsut yn llai tywyll o allu lluchio rhith-ddafad ar Lowri Dwd neu gicio Dyfed neu binsio Gwenan, sydd, yn bur eironig, yn bethau yr wyf yn bwriadu eu gwneud rhyw ben beth bynnag.

Ond mi gyfieithais rywbeth rhywbryd yn dweud bod rhywbeth fel 55% o bobl ifanc yn teimlo eu bod yn rhan o ‘gymuned’ ar-lein. Yn bersonol, fedra’ i ddim dallt hynny. Mae cymdeithas yn ddigon drwg fel y mae hi, a chan gwaith gwaeth o ychwanegu Haydn a bwystfilod tebyg i’r fargen, felly mae cymdeithas sy’n bodoli o bobl dw i’n eu hadnabod yn unig, a’u math, yn arswydus o syniad. Ni hoffwn fod yn aelod o’r fath gymuned fy hun - er, os oes gan Facebook un prif fantais, mae’n galluogi rhywun i gadw mewn cysylltiad efo’u ffrindiau heb y poendod tragwyddol o orfod eu gweld yn y cnawd.

Asbaragws. Merllys. Cymraeg. Swpyrb.

Dw i’n hoffi asbaragws. Mi edrychais yng ngeiriadur Bruce a sylwi bod sawl enw yn bodoli, megis merllys(-ion), gwillon a lludwlys, yn ogystal ag asbaragws. Does dadl na fyddech chi’n dyfalu bod i’r Gymraeg pedwar gair am yr asparagus Saesneg. Ni cheir ond un yn Cysgeir, er nad oes syndod yn hyn o beth. Pan ddaw at y frwydr eiriol, Bruce sy’n curo bob tro.

Typical Cymraeg ‘fyd. Wn i ddim p’un i ddefnyddio rŵan. Mae’n rhaid i mi ddweud bod ‘merllys’ yn apelio ataf yn fawr, gyda gwillon yn swnio’n rhy debyg i ‘gwinllan’ (sydd, o reidrwydd, yn well nac asbaragws, ond dibynnu pa chwaeth sydd arnoch) a wn i ddim am ‘lydwlys’ ond mae’n rhy ‘gwrych ar ben mynydd’ o air i mi ei gysylltu ag asbaragws.

Y pwynt oedd fy mod felly yn hoff o ferllys. Maen nhw’n flasus. Ac yn ystod y pum munud diwethaf dw i ‘di dysgu pedwar gair Cymraeg amdano. Pum munud yn ôl dim ond y gair Saesneg a wyddwn i. Byw a dysgu, de.

Mi fyddaf yn gwneud ymdrech benodol i wella fy Nghymraeg, yn ysgrifenedig ac ar lafar, ond hefyd ceisio cadw fy nhafodiaith. Tafodiaith, wedi’r cwbl, ydi iaith safonol y werin. Yn fy marn i, mae tafodiaith yn bwysicach nac iaith safonol: bratiaith ydi’r peth drwg, er, mi fyddaf yn onest, dw i’m yn nabod lot o bobl sy’n siarad bratiaith uffernol, chwaith.

Ond dyna dw i’n ei garu am y Gymraeg. Petaech chi’n gallu cyfri’r holl eiriau Saesneg a’r holl rai Cymraeg sy’n bodoli dw i’n siŵr y buasai i’r Gymraeg uffar o lot mwy. Mae gan y Sais gate: mae gennym ni giât, gât, clwyd, porth, iet a llidiart (efallai bod mwy, wn i ddim); mi gewch lefrith a llaeth a lleuad a lloer a phaned a disgled a bob math mewn Cymraeg ond un gair y mae’r Saeson yn ei ddefnyddio am y cyfan. Diflas, de?

Ond pedwar gair i asparagus? Da wan!

(O.N. Dw i’n cael merllys i de. Dyna sbardunodd hyn i gyd.)

Y Cig Gorau

Mae gen i stamp ar fy llaw. Wn i ddim o ble y daeth. Ers gweithio drwy’r wythnos fel hwran (h.y. gweithio mor galed â hwran oeddwn i’n ei olygu fanna, nid bod yn hwran felly) dw i’n cael y blacowts gwaethaf o’r penwythnos. Ond iych mae gen i lwmp dŵr ar un o fy mysedd rwan. Mae’n afiach, dw i’n disgwyl iddo ffrwydro unrhyw funud, mwy na thebyg pan fyddaf yn cael cinio ac i mewn i fy mrechdan. Pethau felly sy’n digwydd i mi, cofiwch.

Byddai cael cawod yn syniad penigamp, a dywedyd y gwir. Ymdrech gormodol ydi cawod ar ddydd Sul, felly yn y gwaith ddydd Llun mi fyddaf yn unigolyn eithaf ffiaidd. A hithau’n ddydd Llun ac yn ddiwrnod prysur iawn i mi sut ymdopaf ni wn.

Diwrnod siopa ydi dydd Llun. Heb amheuaeth mi fyddaf yn ffendio rhywbeth i fwyta efo nwdls. Yn ddiweddar dw i’n obsesd efo nwdls. Wn i ddim o le ddaeth yr hwn obsesiwn ond mae’n dechrau rheoli fy mywyd i raddau rhy helaeth.

Mi gaf bysgodyn heddiw hefyd. Dw i heb cael pysgodyn ‘stalwm. A chig da.

Teimlaf restr, y cigoedd gorau:

1. Chwadan
2. Porc
3. Cig Oen
4. Estrys
5. Stêc
6. Gwydd
7. Cyw iâr
8. Cig Eidion
9. Iau ac arennau
10. Twrci

Ni aeth llawer o feddwl i fewn i'r rhestr uchod, rhaid i mi gyfaddef. Ond mae'n gywir.

Versatile, slightly bitter, and rather green

Wel fedra’ i ddim dadlau efo’r ffaith fy mod i ‘di cael uffernol o wythnos boring, a dw i’n ymfalchïo yn fy ngallu i ddadlau dros unrhyw beth.

A dweud y gwir, os nad ydw i’n licio rhywun neu fy mod i yn y tymer iawn, mi fyddaf yn ddigon bodlon dadlau dros rywbeth sy’n gwbl wrthyn i mi, jyst er mwyn bod mewn dadl. Mi fyddaf hefyd yn licio bod yn ystyfnig os byddaf yn amgyffred bod ffrae wrth law. Yn wir ni ataliaf fymryn i fod mor eithriadol o atgas â phosib os bydd y tymer iawn yn fy meddu ac yn mynd â fy mryd.

Ond ni allaf ddadlau y bu’n wythnos ddiflas iawn ar y cyfan. Dw i’m wedi gweld neb, er fy mod i weld bod yn gwylio lot o raglenni ar-lein (sy’n drist iawn a minnau’n mor dalentog ac yn gwastraffu fy amser ar y rhithfyd).

Synfyfyrio a fûm am y rhan helaethaf. Beth fyddai wir ganlyniad bwyta’n iach iawn am gyfnod? Sut wyddoch chi fod stêc wedi’i goginio’n berffaith? A oes unrhyw un yn y byd yn gallu gwneud gwell paned i’m dant na mi fy hun? Melys a chryf; sy’n eithaf eironig a minnau’n bitw a chwerw.

Ebe Facebook, pe bawn lysieuyn, byddwn sbigoglys. Dyfynnaf:

Versatile, slightly bitter, and rather green describes you perfectly. Cooked on the site, wilted, or as part of a salad, you can do it all.

Dw i’n sicr yn amlbwrpas ond gwell gen i gadw fy mywyd personol a’m blog ar wahân o ran hynny. Dw i’n sicr yn unigolyn chwerw (wele uchod) ond byth ac ystyried fy hun yn ‘wyrdd’. Be gythraul ydi hynny?

Pa beth a ddaw i’r meddwl gan wyrdd? Cenfigen, salwch, bara wedi llwydo. A damnia, teg ydyw’r honiad ‘fyd.

I can do it all. Licio hwnna. Methu dadlau efo hwnnw chwaith. Fel fydda i’n dweud, ma Jês ar y cês. Swpyrb.

Damnia'r Saeson...!

Dydi’r flog hon ddim yn rhoi llawer o sylw i chwaraeon; mae hynny oherwydd bod yn well gen i ei wylio a’i drafod yn hytrach na ysgrifennu amdano. Beth bynnag, dw i’m yn gwybod be ‘di maswr. Er, o ran y Saesoniaid, roedd ‘na rhywfaint o gymysgedd yn nwfn fy enaid a hwythau ddim yn mynd drwodd i rowndiau terfynol Ewro 2008.

Roeddwn i, fel pob Cymro pur, yn cefnogi Croatia neithiwr (sori dw i’m yn sôn am Gymru, gêm Cymru roeddwn i’n gwylio am y mwyaf ond doeddwn i methu â helpu edrych ar Loegr hefyd). Ond wedyn mi aeth Lloegr allan. Siocd oeddwn i.

Ac mae gan Loegr y tueddiad o beidio â’m mhlesio waeth bynnag beth â wnânt.

Mi roddodd benbleth: pwy ydw i ddim am eu cefnogi yn Ewro 2008? Yr Eidal yw fy nhîm i bob tro i bob cystadleuaeth, oni bai trwy ryfedd wyrth y bydd Cymru’n cymryd rhan rhyw ddydd, a hwythau y byddaf yn eu cefnogi, ond mae ‘na elfen ohonof sydd wrth fy modd yn peidio â chefnogi Lloegr. Mae’n rhan allweddol o’r gystadleuaeth: gweld Lloegr yn mynd allan.

Bellach, bydd y gystadleuaeth ychydig yn wag. A fedraf i ddim ffieiddio a gwylltio a chwyno am y Saeson yn siarad eu hunain i fyny nac ymhyfrydu pan fydd eu disgwyliadau gwirion yn deilchion mân.

Bu stori am ddyn: carodd ei fam a chas perffaith ganddo’i dad. Pan fu farw’r fam, ni wylodd ddeigryn, ond pan fu farw’r tad mi griodd nerth ei lygaid. Rhywbeth felly ydi hyn, mae’n siŵr. Dw i ‘di arfer cael rhywun i’w casáu mewn pêl-droed rhyngwladol: y dewis amlwg ydi Lloegr. Felly fydd rhaid i mi bigo ffeit efo gwlad arall yn ystod y flwyddyn nesaf i sicrhau bod y teimlad hwnnw’n parhau.

Unrhyw awgrymiadau?

Mynd i'r gym ... eh?

Os credodd yr Iddewon eu bod nhw’n flinedig ar ôl mynd ar goll yn yr anialwch am faint bynnag y gwnaethant yn ôl y Beibl (sydd, rhaid dweud, yn llyfr diddorol), ni welsant mohonof fi yr wythnos hon. Dw i’n hollol flinedig, yn dylyfu gên a llusgo fy hun o amgylch y lle fel rhaw.

Dw i’n gwybod pam fy mod i wedi blino hefyd, cofiwch. Ddim yn ffit dw i. Mae fy mol wedi ail-ddyfod efo dialedd. Wn i ddim pam. Dw i’n cerdded 40 munud i’r gwaith ac oddi yno bob diwrnod. Dw i’m yn bwyta sothach, er fy mod i’n bwyta lot o greision, a phan fyddaf yn bwyta creision hawdd iawn ydi bwyta pum ne chwe phaced ar y tro. Dw i’m yn jocian. Dw i’n anghenfil creisionllyd (pan ddaw at greision).

Felly, gyfeillion; doeddwn i byth wedi meddwl y byddwn i’n dweud hyn. Doeddwn i byth yn meddwl y byddwn yn ystyried y peth: ond efallai yr ymunwn â gym. Efallai. Mae’n mynd yn erbyn pob ryw egwyddor sy’n perthyn i mi. Ac mae’n fy nychryn achos dw i’m isio mynd yno’n fol i gyd efo llwyth o bobl gyhyrog yn fy amgylchynu. Ac mae’n costio a dw i’m yr unigolyn cyfoethocaf. A beth bynnag, dw i’m yn siwtio mynd i gym. A beth bynnag eto mond neud am fis wna’ i cyn blino, dw i’n synnu dim.

Asu, dwn i’m chi.

Penwythnos Stiwpid.

Dw i ‘di cael penwythnos stiwpid. Does dim ffordd arall o’i ddisgrifio, gwaetha’r modd. Chwalwyd fy mwriadau lu ar nos Wener.

Mi es allan efo Ceren. I ni ein dau, yr unig rai. Wrth i ni ddechrau yn y Westgate (a Gwenan efo ni ar y pryd) fe ddaeth ddynes echrydus i mewn a dechrau canu ceisiadau i bawb, ac roedd yn rhaid i ni ddianc yn eithaf handi. Erbyn y Model Inn dim ond fi a Ceren oedd ar ôl ac fe’m perswadiwyd i ganu ‘Don’t Let the Sun Go Down on Me’ gyda hi ar y carioci. Roedden ni’n ofnadwy. A dweud y gwir, roedden ni mor ddrwg fel y geiriau cyntaf a glywsom ar ôl y gân oedd ‘you were shit’.

Mi chwydish i mewn dau le arall a daeth y noson i ben gyda fi’n cael tacsi adref heb Ceren a hithau’n crio'r holl ffordd i’w thŷ hi a chanu All By Myself.

Ond dyma le aeth pethau’n rong.

Mi ddeffrois yn y cyfnos ar y Sadwrn, yn flin iawn fy mod wedi deffro mor fuan, ond yn edrych ymlaen at wylio gêm Cymru ac Iwerddon. Roeddwn i’n lloerig wrth i mi edrych ar y ffôn a sylwi mai cyfnod 4.30pm ydoedd ac nid y bore. Be ddigwyddodd? Nis gwn. Roedd staen gwin coch ar y carped, cymhwysedd Bluetooth mewn gwydraid gwin; dw i wedi malu un o’m cadeiriau, ac yn gwbl randym mae ‘na fat drws ar garreg y drws ffrynt nad ydw i wedi ei weld erioed o’r blaen yn fy mywyd.

Blacowt. Fedra’ i ddim cofio dim. Mat, gwin, cadair: ni ddaw hynny’n ôl. Gas gen i beidio â chofio dim.

Felly yn hytrach na “gwisgo’n ddel” nos Sadwrn es i ddim allan tan 9 ac unwaith eto mewn hwdi a thracwisg yr oeddwn. Mi feddwais rywfaint, ac mi gefais hwyl ofnadwy o dda (yn enwedig o weled coron Owain Ne yn llithro wrth iddo lwyddo hedbytio gwydraid o win coch dros fwrdd yn lle o’r enw ‘Sandpebbles’. Y lle ydyw gyferbyn â Chlwb Ifor - neu “Lle Sylvia” fel y byddwn yn ei galw. Ewch yno - mae’n well na Chlwb Ifor).

Ond ni chwarddais fyth cymaint â’r daith i Rawden Place lle gysgais am y noson. Roeddwn i wedi bod efo Ceren a Lowri Dwd (wastad yn dychmygu boi Jazz Club o Fast Show yn troi rownd a mynd ‘Nice!’ rôl clywed yr enw) i MacDonalds a Ceren wedi llwyddo meddu ar ymbarél yno.

Cafodd hithau’r anffawd gorau erioed. Cododd y gwynt a throdd yr ymbarél i mewn allan, gyda Ceren yn ystryffaglu o gwmpas fel rhywun efo pibell dŵr cryf iawn. Wedyn, mi ollyngodd ei MacDonalds, oedd yn y llaw arall, a chan geisio rheoli’r ymbarél a phigo mân Chicken McNuggets mi ddisgynnodd ei throwsus i lawr. Reit i lawr, pasio’i phennau gliniau, ar y bont rhwng Stadiwm y Mileniwm a’r Westgate, efo ceir yn mynd ar ei hyd yn gyson.

Hwn, heb os, yw un o uchafbwyntiau’r bumed flwyddyn yng Nghaerdydd hyd yn hyn.

Rhestr o bethau nad ydw i'n eu deall

Mae sawl pheth yn yr hwn fyd na fyddaf yn eu dallt byth. Crybwyllais fisoedd nôl nad ydw i’n dallt yn y lleiaf sut y caiff adar ryw. Ond beth am:

• Pam fod pobl yn cael eu hatynnu gan sitcoms Americanaidd, pam maen nhw mor shit?
• Pam fod pwdins Sir Efrog mor ddiawledig o flasus er mai dim ond llefrith ac wyau a blawd ydyn nhw?
• Pam na ddylid treiglo ‘byth’?
• Pam ydw i mor wael am goginio omlets a’u cadw’n un lwmp?
• Beth ydi ystyr ‘ansbarddigaethus’?
  Sut y mae sillafu ‘ansbarddigaethus’?
• Pam fod Goths yn meddwl eu bod nhw mor wahanol i bawb pan fod miliynau ohonynt?
• Pam fod contiaid y môr yn cael eu galw’n gontiaid y môr?
• Pwy welodd mulfran werdd a phenderfynu y byddai’n enw addas ar ei chyfer?
• A gymerwyd y piss wrth sefydlu gwlad o’r enw ‘Twrci’?
• Os deilliodd y gair ‘penguin’ o ‘pen gwyn’ pam fod ganddyn nhw bennau duon?
• Pam dw i mor fyr a minnau’n bwyta digon o lysiau?
• Beth ydi trydan?
• Sut mae awyren yn hedfan?
• Pwy sy’n gwario 40c y funud ar alwad ffôn i fynegi nad oes ganddynt farn ar bwnc penodol?
  

Mae’r rhain ymhlith y miliynau o bethau nad ydw i’n eu dallt. Allwch chi fy helpu a lleddfu fy nryswch, neu a oes pethau gennych chi i’w hychwanegu?

Gwerinwr Ddinesig

Iawn chief? Dw i heb ddweud ‘Iawn chief’ ers blynyddoedd! Mae pethau’n dod yn ôl ataf yn araf bach yn ddiweddar. Geiriau fel ‘cythraul’ a ‘homar’ a ‘jibidêrs’. Geiriau’n werin, yn de, a finnau mor werinol fy naws a’m ffordd. Dw i wrth fy modd yn rhoi fy modiau yn nolenni fy jîns, a cherdded fel petawn yn mynd i odro buwch, gan chwibanu ‘Un Funud Fach’ neu alaw wledig.

Cyfarfûm ag Elis Gomer ddoe am y tro cyntaf ers hydoedd. Dywedodd ef ei fod yn darllen fy mlog a’i bod yn bur amlwg nad ydw i’n hapusach o unigolyn na fûm erioed. Rhyfedd, dywedais innau, wrth geisio mynd i’r gwaith ac osgoi boi Indian Metro wrth Pizza Hut, roeddwn i’n meddwl fy mod i’n unigolyn eithaf hapus yn ddiweddar.

Ond gan ddatgan hynny dw i’m ‘di setlo ers mynd i Lundain, lle mae’r bobl ddrwg a’r hwrod yn trigo. Mae hyn oherwydd nad wyf wedi gweithio wythnos gyfan ‘stalwm ac oherwydd y trip angenrheidiol i’r gogledd, ac oherwydd nad ydw i wedi bod allan efo pawb, a gwisgo’n ddel i wneud hynny, ers cyhyd. Y tro diwethaf y bûm allan yng Nghaerdydd roeddwn yn gwisgo hwdi a thracsiwt - dw i’m yn cofio y tro diwethaf i mi fynd allan a gwneud ymdrech i edrych yn ddel. A dyna ydi ffwcin ymdrech.

Ymddeolaf rŵan. Mae gen i gythraul o ddolur gwddw. Wn i ddim pam. Dw i’m yn dallt ryw salwch a ballu.

Coffi

Coffi. Addewidion cyfrwys a gefais yn blentyn pan y’i blaswyd gennyf; na, nid wyt yn ei hoffi nawr, ond pan wyt ŵr hŷn mi fyddi.

Dw i’n ddau ddeg dau. Gas gennai goffi, a phopeth sy’n ei gwmpasu.

Mae’r blas yn ddigon i wneud i rywun gyfogi fel y mae, ond mae’r holl ddiwylliant sy’n cwmpasu coffi yn troi arnaf. Y Café Culture, ys ddywedant, fel yr un a hyrwyddir yn yr arch-gachu o raglen, Friends. Mynd am goffi am wyth o’r gloch yn nos i gwrdd â chyfeillion: NA. Ewch i dafarn, myn uffern. A ph’un bynnag, pa ddiben yfed coffi gyda’r nos, a chithau am gysgu nes ymlaen?

Ceir gormodedd o goffi, hefyd. Mocha, espresso, cappuchino. Lol.

Panad o de syml – a dim o’ch paned gwyrdd na herbals chwaith (mae hynny ar yr un lefel â choffi). Dyna’r boi. Mae pawb yn cynnig panad o de i chdi pan wyt ti’n mynd draw. Te ydi diod y werin. Ni cheir ymadrodd harddach yn y Gymraeg na “Wyt tisho panad?” (does neb erioed wedi dweud “ti moyn dishgled” i mi); gwyddost yr hyn sydd o dy flaen: paned o de poeth, sgwrs dda a mwytho, yn aml wedi ei ddilyn gan banad arall a sgwrs hirach.

Ia wir, cymerwch eich coffi a’i anharddu a’i dywallt lawr draeniau’r uffern am sydd ots gen i. Gan nad pwy fo’i ŷf, eu lluchio i isaf ddyfnderoedd y môr. Mae te yn torri ffiniau, o’r plasau mawr i’r tai cyngor lleiaf. Panad o de a chywydd a Jeremy Kyle – dyna’r bywyd i mi.

Deffro yn y nos

Dw i ‘di penderfynu mai blog ydi’r peth i mi. Does gen i ddim mo’r stamina i ysgrifennu nofel. Dwisho, ond fedra’ i ddim. A dweud y gwir, mae stori fer yn her, a cherdd hefyd, er fy mod newydd brofi mai odlwr o’r radd flaenaf ydwyf. Serch hyn, mae ‘na ddigon o lol yn mynd drwy fy mhen i’w rhoi mewn manion bach fel hyn. Mae’n rhyddhad. Fyddwn i’n ffrwydro pe na bawn â blog.

Rydwyf yn mynd am y Gogledd eto ddydd Gwener am dridiau. Diolch i Dduw. Ers mynd i Lundain dw i wedi bod yn awchu am fynydd a glyn, tai’m i ddadlau. Mae Llundain yn rhy bell ac yn rhy fawr i mi. Dw i’n blwyfol, mae gen i fy ffiniau a dw i’n fodlon iawn iawn yn trigo rhyngddynt yn gwbl barhaol. Dw i’m angen antur na chyffro na Starbucks, ond awyr las a gwair gwyrdd a defaid yn brefu ganol nos yn cadw chdi’n effro tan dri.

Fedra’ i ddim cweit cael yn iwsd i’r trên sy’n mynd heibio fy nhŷ yn Grangetown draw, fodd bynnag. Mi fydd yn mynd hyd oriau mân y bore (pa ynfytyn sydd isio mynd am drên yn ystod y fath oriau, ni wn. Ond ynfytod ydynt yn sicr) ac yn achosi i’r tŷ crynu ac nid dim ond unwaith yr wyf wedi deffro mewn braw.

Hefyd, cefais freuddwyd bod pobl ddiarth o Mars yn cymryd drosodd y byd neithiwr. Roeddwn i’n ddewin na fedrodd y Saesneg, felly prin oedd fy help yn y pen draw.

Cymry'n debycach i'r Saeson na'r Gwyddelod?

Gan fod fy mywyd yn ddifflach a’r un mor ddoniol â chyfuniad o lewcemia a hangover ar y funud dw i’n mentro nôl i’r sffêr lled-wleidyddol am ennyd. Mae ‘na ddadl ar Faes E (fel arfer) am ddyfodol S4C. Duw ag ŵyr, ni allaf gyfrannu’n fawr at hynny, ond am ddatgan yn groch y byddai S4C ddwyieithog yn syniad ffôl ac yn gyfaddawd yn ormod i’r Cymry Cymraeg. Mae’n fy rhyfeddu yn ddi-ffael sut y mae Chris Bryant a’i fath yn hoffi anwybyddu’r ffaith fod dwyieithrwydd cymaint, os nad yn fwy, o gyfaddawd i ni. Ond ta waeth, nid dyna’r ddadl.

Y tebygolrwydd rhwng y Cymry a’r Saeson a’r Albanwyr a’r Gwyddelod sy’n mynd â fy mryd. Fe honnir yn yr edefyn bod y rhan fwyaf o’r Cymry yn debycach i’r Saeson nac ydyn nhw i’r Albanwyr a’r Gwyddelod. Mi ysgrifennais yma ryw ddeufis yn ôl am y gwahaniaethau rhwng y Cymry Cymraeg a’r Cymry di-Gymraeg, a dod i’r casgliad fy mod i, fel Cymro Cymraeg, yn wahanol iawn i’r di-Gymraeg: mae’n rhaid felly fy mod yn wahanol iawn i Sais!

Ond oni bai am y diwylliant yfed sy’n diffinio’r Celtiaid i raddau helaeth (ac i’r mwyafrif o’r Celtiaid nid myth mohono) mae’n anodd dod o hyd i wahaniaeth nid yn unig rhwng y Cymry a’r Saeson, ond rhwng y Saeson a gweddill yr Ynysoedd. Wedi’r cyfan, dydi Albanwyr ddim i gyd yn bwyta hagis ac yn gwisgo ciltiau, na’r Gwyddelod oll yn yfed Guinness ac yn canu Fields of Athenry. Felly, dywedwch wrthyf, pa wahaniaethau gwirioneddol sylfaenol sydd rhwng y Gwyddelod a’r Albanwyr yn erbyn y Saeson?

Mae Cymru gyda gwahaniaethau sylfaenol i Loegr: gellir canu’r diwn gron am ddiwylliant ac iaith, ond er bod hynny’n ddadl sy’n cael ei gorddefnyddio ac nad ydyw’n cymhwyso’r rhan fwyaf o’r Cymry, mae’n ddadl gwbl wir sy’n dal dŵr, ac yn gwahaniaethu cannoedd o filoedd o Gymry o’r Saeson (i raddau llawer mwy na’r Alban ac Iwerddon). Mae tueddiadau gwleidyddol Cymru yn wahanol iawn i rai Lloegr. Mae’r ymdeimlad y gymuned yn parhau yn gryfach yng Nghymru na’r unman arall yn Ynysoedd Prydain; hyd yn oed ar y meysydd chwaraeon y tîm rygbi cenedlaethol, nid y tîm pêl-droed, sy’n ennyn yr angerdd fwyaf yng Nghymru (p’un yw’r fwyaf poblogaidd ar lawr gwlad, cwestiwn arall yw hwnnw). Ac mae’r traddodiadau barddol a chanu, sy’n torri ffiniau ieithyddol yng Nghymru, yn sicr yn debycach i Iwerddon na Lloegr.

Beth dw i’n ceisio’i ddweud ydi hyn: nid syniad ffug mo’r Celtiaid, ond ni ellir chwaith gwahaniaethu’n helaeth rhyngddynt hwy a’r Saeson. Dydi’r Cymry ddim “yn debycach” i’r Saeson na’r Albanwyr. Peidiwn chwaith â meddwl ein bod: un o wendidau tragwyddol y Cymry ydi meddwl hynny. Rydym ni yn Geltiaid, yn yr ysbryd, drwy ddiwylliant, drwy iaith a thrwy waed, hyd yn oed. Derbyniwch hynny – un o wendidau’r Saeson ydi na allant! (Er, os mai un o wendidau’r Cymry ydi na allant chwaith, efallai ein bod yn debyg iawn wedi’r cyfan!)

Uh oh...

Nid pob dydd y cewch wystrys wrth ymyl Rhodri Morgan ym marchad Glanyrafon. Onid yw hynny’n wir?

Does gen i ddim byd i’w gwyno am yn ddiweddar a dw i’n rhy ddiog i’w wneud. Dw i’m yn licio dweud hyn ond dw i’n amau mai nad peth dros dro yw’r diffyg gweithgarwch ar y flog hon…

Pethau mae pobl gomon yn neud #1

Cael brecwast ym Macdonalds: mae hyn yn ffiaidd ac maen nhw wastad yn gwneud ar Heol y Santes Fair a Heol y Frenhines yng Nghaerdydd. Ni fyddwn yn ei gwneud petawn llwglyd i'r radd eithaf. Hoffaf eu McNuggets, a hoffaf dweud 'MacDonald' yn hytrach na 'MacDonalds', ond nid i frecwast, waeth pa mor brecwastaidd eu 'breakfast baps' dim ond yr isaf a'u prynant ar unrhyw achlysur.

Llundain yn fras

Dw i byth wedi bod yn ffan o Lundain a dydw i dal ddim. Ar ôl gwylltio fod pawb isio mynd i’r gwely nos Sadwrn am un o’r gloch a siopa'r diwrnod wedyn, ni feddalodd fy nghasineb o’r ddinas. Er hyn, o’r hyn o amser a ges yno, mi wnes fwynhau ar y cyfan.

Ni wnes fwynhau'r Sul a’r siopa, ond mi ges i a Lowri Llewelyn ddiwrnod erchyll a hwyl. Ar ôl ymadael â phawb arall, a mynd ar y ffordd anghywir ar y tiwb, llwyddwyd i fynd i’r London Dungeon, mi arhosem yn y ciw am tua 50 munud cyn penderfynu nad oedd gwerth aros yno am awr a hanner arall. A hithau’n nos Sul, rhywsut ymlwybrem i gadeirlan St Paul, yn gobeithio cael arweiniad ar ôl cael cic owt o Starbucks. Nid yw Dur yn or-hoff ohonof fi fel y mae, ac fe aethon ni’r ffordd anghywir i chwilio am diwb, cyn cyrraedd gorsaf diwb a chanfod ei fod ar gau ar gyfer atgyweiriadau.

Nid af ymlaen. Y pwynt ydi dw i dal ddim yn licio Llundain a phrin iawn, iawn yr af yn ôl yno fyth.

Serch hyn cefais ddiwrnod o hwyl ddoe, gan guro Ceren ar gêm hir a hwyl o Monopoly.

Seimllyd

Doeddwn i methu neud o. Ni fedraf fynd i siop trin gwallt ar fy mhen fy hun. Fanno oeddwn i, o’i blaen, ond bu’n rhaid i mi droi’r ffordd arall. A minnau newydd brynu pâr o jîns fflêrs sylwais yn syth nad allwn eu gwisgo pe bai gwallt byr arnaf. Dw i’n licio edrych fel hipi ac ymddwyn fel josgin. Gadewch i mi fod.

Ond mae’n ddyfnach na hynny. Gwell deintydd na doctor (a dw i ‘di cael profiadau erchyll gyda’r ddau, coeliwch chi fi) na thorrwr gwallt. A beth bynnag, roedd fy ngwallt yn saim i gyd ac roedd cywilydd gennyf, ac nid oedd yr amynedd gennyf i gael cawod ddoe felly parhaf yn saim i gyd nes y caf heno.

Eillio, dyna beth arall nad ydw i’n hoff o wneud, er na hoffwn locsyn yn y lleiaf (locsyn yn air llawer gwell na barf, cofiwch). Ond mae eillio yn cymryd amynedd, hefyd, a dw i bob amser yn blorod ar ôl eillio (nid fy mod yn un sbotllyd fy naws, ni ches y rheini fyth, o bosib oherwydd fy mod yn seimllyd, wn i ddim, ond ar ôl eillio (dw i’n ailadrodd eillio’n ormodol) mi gaf ryw un neu ddau o gwmpas yr ên).

Dw i’n credu y byddaf yn fudur heddiw a chael pastai i ginio. Os seimllyd wyf, seimllyd bydd f’ymddygiad. Gweddaf fy hun gan fy ngwallt yr hwn heddiw, ac ni all na Duw na dyn fy atal.

Ratatouille

Nid cyfrinach ydyw fy mod yn hoff o gartŵns. Yn y lleiaf. Pan oeddwn fachgen eisteddais am oriau yn ymhyfrydu yn He-Man a Daffy Duck a Thundercats a Postman Pat a phopeth oedd ar y teledu. Ond, i fod yn onest efo chi, ddaru’r arfer byth farw allan – byddwn i dal yn eithaf bodlon yn gwylio cartŵns fy mhlentyndod drwy’r dydd.

Mae’n loes calon i mi nad ydyn nhw neud cartŵns go iawn bellach. Rhyw lol graffeg ydi popeth. Rŵan alla’ i ddim dadlau nad ydi graffeg yn wych ac yn anhygoel, ond beth oedd yn bod efo cartŵns go iawn? Roeddwn i wrth fy modd yn y sinema yn ifanc ifanc yn eu gwylio ac roedden nhw’n dwyn fy nychymyg.

Be’ dw i’n drio’i ddweud ydi mi es i weld Ratatouille neithiwr (ac na, dydw i ddim yn siŵr os mai felly ei sillafu), oedd yn wych ond am y teimlad anghyfforddus bod Lowri Llew hithau yn hiraethu am y dyddiau y bu hithau ar y strydoedd yn dwyn sbwriel gyda’i chyd-cnofilod. Dw i’m yn gwybod ond dw i wastad yn cael y teimlad nad ydi graffeg dim ond i blant felly does gen i fawr o gywilydd mynd i’w gweld.

Eniwe, mi wnes i fwynhau, ac roedd gweld Haydn yn gwenu drwy’r ffilm yn od, bron yn annwyl, ond braidd yn crîpi.

Heneiddio

Helo bobl ,dw i wedi bod yn eich esgeuluso yn ddiweddar, mi wn. Rhowch faddeuant i mi, ond does gen i fawr o ddim i’w ddweud. Fodd bynnag, ar ôl mynd allan efo gwaith nos Wener, a chanu o flaen pawb a gwneud rhywfaint o firi (maesho hwyl, does?) dyma fi’n neud rhywbeth nad ydw i wedi gwneud ers talwm - mynd allan ar nos Sadwrn mewn tracsiwt a hwdi. Lwcus nad aethon ni i’r unman newydd na phosh. Ni es i Clwb: oeddwn i byth yn meddwl y byddwn i’n dweud fy mod i’n laru ar y lle, ond dw i wedi ers ychydig.

Yn bersonol dw i’n hoffi, pe cawn y cyfle, gwisgo fel chav. Dw i wrth fy modd efo hwdis a thracsiwt a phâr o bymps (neu trainers, ys ddywedant heddiw, ond heb amheuaeth dw i’n un o’r chavwisgwyr mwyaf hen-ffasiwn sy’n bodoli).

Mi es a Lowri Llewelyn i siopa neithiwr ac ar ôl gorffen mi aethon ni drwy luniau Facebook - y rhan fwyaf ohonynt o’n blwyddyn ni yn Coleg. Daethpwyd i’r casgliad bod ein blwyddyn ni yn y brifysgol, heb amheuaeth, yn griw plaen a blêr o bobl ar y cyfan, ac nad yw geiriau fel ‘del’ a ‘smart’ yn gymwys iawn ar ein rhan.

Ond wyddoch chi beth, hefyd; dydw i ddim yn teimlo mor ifanc yn y galon a gwnes o’r blaen – dydi cyfrifoldebau a swydd ddim mor hwyl â hynny, heb son am boeni am bres. Os nad oes arian gennyf yn fyfyriwr, dyna ni – os does gen i ddim rŵan dw i’n cael panic. Dw i ddim yn meddwl bod y rhan fwyaf ohonom yn teimlo’n “ifanc” ar ôl cael swydd ac ati. Pethau’n newid, tydyn.

Ac fe sylwem hefyd ein bod ni i gyd yn edrych lot hŷn, pob un ohonom. Iawn, dydyn ni ddim yn sylwi ein bod yn edrych yn wahanol, rydym yng nghwmni ein gilydd yn rhy aml i sylwi ar unrhyw beth felly, ond wrth edrych ar luniau mi ddaw’n amlwg ein bod yn raddol heneiddio ar y cyd ac yn newid, ac yn edrych yn ‘aeddfed’ o gymharu â’r pethau blêr, seimllyd a welwyd yn y lluniau. Ych, nid yw aeddfedu’n neis.

Mynd i Lundain efo'r Bobol Fowr

Dw i’n mynd i Lundain wythnos nesaf. Gwn fy mod wedi slagio’r lle i ffwrdd droeon ar y flog hon (er dim ‘stalwm, sy’n syndod) ond dw i wirioneddol yn edrych ymlaen at fynd erbyn hyn (nid yw hyn yn golygu fy mod i'n licio Llundain. Dw i ddim). Dydi o byth wedi apelio o'r blaen tan i'r hadau cymryd gwraidd. Mae’n siŵr fod hyn oherwydd fy mod yn mynd efo ffrindiau yn hytrach na hefo’r teulu (dw i’m ‘di defnyddio'r gair “hefo” ers gwn i ddim pryd!!) neu yn hytrach na ‘mynd i siopa’. Mi fyddaf yn ystyried Lloegr yn wlad tramor, a dw i wastad isio sesh dramor.

Ond dw i heb fod i Loegr ‘stalwm. Wir – dw i’m yn cofio’r tro diwethaf y bûm yno, er mae’n siŵr mai rhywbeth fel ar y ffordd i’r Alban yn gynharach eleni ydoedd. O ran aros yno am nos, dw i heb wneud hynny ers dros dair blynedd. Mae’n rhyfedd, ond mae Lloegr yn teimlo’n bell i ffwrdd i mi; wn i ddim os teimla neb arall yr un peth, ond mae mynd i Loegr fel mynd dramor am wyliau.

Rydym ni wedi trefnu’r Megabus ac mae’r hostel bron â chael ei drefnu hefyd. Ni fyddem yno ond am noson, ond bydd meddwi mawr yng nghalon gwlad y Gelyn.

Y broblem fawr ydi nad oes 'run ohonom yn adnabod Llundain yn dda iawn. Dw i’n fodlon dweud mai fi sy’n ei adnabod orau, a finnau wedi bod yno tua saith gwaith (tua 5 mlynedd yn ôl oedd y tro diwethaf i mi fynd) a phan oeddwn iau roedd gen i rywfaint o obsesiwn gydag Abaty Westminster.

Beth bynnag, os gall rhywun gynnig llefydd da i fynd i Lundain (a dim ryw glybiau techno crap neu lefydd a la Evolution Caerdydd) byddwn yn ddiolchgar iawn!

Blac Shîp

"Distaw ydoedd yn y sinema
A chlywid y llwch yn llesgau
Ar y cadeiriau cochion,
Crensian y popgorn nas atseiniodd
Yn y gwyllgell;
A phump oedd yno,
A thri ohonynt yn bobl rili annoying o safbwynt y ddau arall, mae’n siŵr..."

-- Gruffydd ab yr Ynad Coch

Do, mi es i’r sinema, neu’r picture house, fel y dywed fy mam annwyl, neithiwr. Ac yn wir pump o bobl oedd yno; sef fi, Lowri Dwd (y Dwd), Aaron a rhyw ddau berson arall oedd yn gorfod dioddef ni’n chwerthin drwy’r ffilm, er nad ydw i o’r farn y bu iddynt hwythau fwynhau’r ffilm rhyw lawer. Ond gwnaethom ni.

Sôn am y ffilm Black sheep ydw i. Dylech chi fod wedi clywed amdano, un o’r ffilmiau Seland Newydd gwirion ‘na ydi o, am ddefaid yn lladd pobl. Does dadl, dyma fy math i o ffilm. Ma’n stiwpid, ond os na chwarddwch arno does donioldeb na digrifwch yn perthyn i chi.

Mawr awgrymaf i chi ei weld a ga’i erfyn arnoch i wneud. Mae ffilm mor hynod â hwn yn haeddu cynulleidfa o fwy na phump.

Os dachi’m yn licio ffilmiau gwirion, ar y llaw arall: ffyc off.

Ber Grybwylliad

Dw i’n siomedig ei bod yn debyg nad welaf y rygbi'r penwythnos hwn. Dw i’n hoff iawn o rygbi ac yn hoff iawn o bêl-droed - dw i’n meddwl y bu i mi wylio dros 90% o’r gemau ar y teledu yn ystod Cwpan Pêl-droed y Byd, a chyfran digon tebyg yn ystod y rygbi. Does dadlau, mae ffwtbol a rygbi yn wych, a Phêl-droed Americanaidd a golff yn crap. Ych, a chriced. Gas gennai griced. Efo dirmyg.

Ar ôl bod yn lloerig ddigon penwythnos diwethaf mi gefnogaf Ffrainc yn llwyr yfory. Dw i’m yn credu, i mi gefnogi Lloegr mewn unrhyw gêm erioed byth bythoedd, dim hyd yn oed yn fy nyddiau o Brydeindod ystyfnig, a fu amser maith yn ôl erbyn hyn. Colled Lloegr neu Angau. Dyna’r floedd, dyna’r gân.

O ia, ‘dan ni’n meddwl mynd i Lundain am wicend mewn pythefnos. Rhywun yn gwybod am hostel crap i aros ynddo?

Dw isio etholiad!

Gan fy mod yn berson hynod ddiamynedd dydw i ddim yn hapus iawn na fydd etholiad maes o law. Roeddwn yn edrych ymlaen at ddiwrnod i ffwrdd o’r gwaith fel y gallwn eistedd yn ôl am noson a gweled y canlyniadau yn llifo i mewn tan y bore bach. Ond byddai hynny yn hunanol iawn ar fy rhan i. Dw i’m o’r farn fod Plaid Cymru cweit yn barod am etholiad eto, ac mi ddylai’r Ceidwadwyr a’r Democratiaid Rhyddfrydol bod yn falch.

Fel y gwyddom, mae’r Democratiaid Rhyddfrydol (neith pobl plîs stopio dweud y Rhyddfrydwyr Democrataidd??!!) mewn penbleth a llanast. Pe byddai etholiad ar ddod mi fyddant yn cael eu gwasgu rhwng Llafur a’r Ceidwadwyr yn Lloegr, ac yng Nghymru dw i’n meddwl y byddant yn colli hanner eu seddi. Mi fyddai’r Ceidwadwyr yn curo Brycheiniog, a Phlaid Cymru yn mynd â Cheredigion.

Ond wn i ddim am ffawd y Blaid yn gyffredinol, chwaith. Mi fyddwn i’n disgwyl curo yng Ngheredigion ac Arfon, ond mae’r teimlad annifyr yna yng nghefn fy meddwl mai prin y byddai canlyniad Ynys Môn yn newid rhyw lawer, ac y byddai’n parhau’n goch. Efallai, efallai, y bydd dwy flynedd arall o Lafur yn San Steffan yn ei throi’n werdd drachefn. Ond ar wahân i’r pum sedd hyn, fedra’ i ddim gweld unrhyw seddau eraill i Blaid Cymru - er y byddai Llanelli yn ddiddorol iawn ar ôl canlyniad diweddar fis Mai.

Mi ddylai’r Ceidwadwyr fod yn ddiolchgar hefyd. Dydyn nhw ddim am ennill etholiad. Gŵyr pawb hyn, nid ydynt yn barod. Mi fyddant yn gallu, debyg, ennill llond dwrn o seddau yng Nghymru i ychwanegu at yr hyn sydd ganddynt - Preseli Penfro, Gogledd Caerdydd, Bro Morgannwg, Brycheiniog a Maesyfed, rhyw 6-7 sedd ar y cyfan. Ond, hyd yn oed yn llygad cenedlaetholwr fel fi, mae Brown yn cael ei amgyffred fel arweinwr llawer gwell na Cameron, a gwleidydd mwy profiadol sy’n gallu arwain gwladwriaeth. Wn i ddim beth ydi Cameron, ond dw i’m yn ei weld felly.

Ac er y byddai pleidlais Llafur yn disgyn yng Nghymru, nhw fyddai’r blaid fwyaf, a nhw fyddai’n buddio o etholiad buan. Mae Brown ar ei fis mêl, mae’r polau’n awgrymu hynny, a dydi’r polau ddim am wella i Lafur cyn 2009, mi dybiaf. O’r herwydd, yn dibynnu ar ymateb y pleidiau eraill, gall 2009 fod yn flwyddyn ofnadwy i Lafur Cymru (er, Duw ag ŵyr pwy fydd yn buddio, os rhywun - sbïwch ar Blaid Cymru yn 2005 a Phlaid Cymru yn 2007!) Mawr obeithiaf hynny, wrth gwrs, ond y Torïaid fyddai’n buddio yn fwy na neb.

Dw i o’r farn bod Gordon wedi gwneud camgymeriad eithriadol drwy beidio â galw etholiad rŵan. Efallai bod hynny’n anghywir, wrth gwrs, ond mae 10 mlynedd mewn llywodraeth yn hir iawn i blaid ar y lefel Brydeinig, ac mae eisoes arwyddion bod Lloegr, o leiaf, yn dychwelyd at ei gwreiddiau Torïaidd. Byddai etholiad rŵan wedi sicrhau 4 blynedd i Brown ‘wireddu ei weledigaeth’. Yn fy marn i, yr hyn mae o wedi ei wneud ydi rhoi cyfle gwych i’r Torïaid ennill yn 2009 a rhoi hoelen fawr yn arch y Blaid Lafur yng Nghymru.

Penblwydd Hapus i Ceren

Iawn? Ydych chi am wybod am y penwythnos yn ei chyflawnder? Na? Digon teg. Ond mi gewch fân atgofion.

Mi fu Ceren yn dathlu ei phenblwydd (heddiw mae ei phenblwydd, felly os ti’n darllen o’r Ganolfan, Penblwydd Hapus! Gan Fi. Mwah) ac mi aethon ni i’r Mochyn Du i wylio gêm Lloegr.

Dw i a Ceren wedi penderfynu ein bod ni ddim yn licio Saeson achos maen nhw’n gwneud gormod o sŵn ac yn dweud pethau Seisnigaidd iawn, megis ‘Super work Jonny!’ a ‘Go on Paul my son!’, yn ôl y disgwyl, mi dybiaf, ond yn yr achos hwn siomedig, ar y lleiaf, oedd gweled y disgwyliadau hyn yn cael eu gwireddu. Roedd y ddau ohonom mor ddig fel y buon ni’n crynu am tua hanner awr ar ôl y gêm, gan ddyheu angau ar ein Gelynion.

Fe dreuliwyd prynhawn ar wely Lowri Llewelyn yn archwilio Facebook a busnesu ar sgyrsiau pawb arall yno. Penderfynwyd yn unfrydol mai fy mhroffil i ydyw’r gorau. Fodd bynnag.

Mae gennyf i gopi DVD o Tarka the Otter i’w wylio heno. Wn i ddim pa beth ydyw mewn gwirionedd, ond bydd rhaid i mi lwytho’r chwaraewr DVD Tesco yn gyntaf. Fedrai’m g’neud ryw bethau felly.

Bwyta amser cinio

Dw i’m yn denu a dw i’m yn dew. Dwi ‘di colli llawer o bwysau eleni, stôn i gyd, ond dros y ddeufis diwethaf mae’r bol a drechwyd yn ei ôl. Wn i ddim pam, ond mi gredaf mai cyfuniad o bastai a pheidio â cherdded i’r gwaith ydyw. Gyda’r myfyrwyr eto’n ôl yn Y Waun Ddyfal a’r cyffiniau, mae angen i mi gerdded, achos does gen i ddim lle i barcio, felly cyn bo hir mi eith y bol drachefn.

Ond mae pastai yn broblem arall. Wn i ddim beth i gael i ginio bob dydd, wyddoch chi. Byddaf yn aml yn hoffi baget neu’i debyg, ond maen nhw’n eithaf drud os cewch un bob dydd. Mae hynny’n beth digon iach i’w fwyta, cofiwch. Ond yn ddiweddar mi dw i wedi bod yn poeni am arian, felly mae bwyd brasterlawn, afiachus wedi cymryd fy mryd o’r Cornish Bakehouse yng nghrombil y ddinas.

Nid lle afiachus na bwyd afiachus sydd yno - dim ond os ydych chi’n mynd yno mor aml ac ydwyf innau yn ddiweddar. Pasteiod, sleisys pitsa, sleisys efo stêc neu gyw iâr a madarch, mmm. Ond mi roddaf stop ar hynny, ac nid af yno gymaint o hyn ymlaen.

Ond beth i fwyta wedyn, fe’ch clywaf yn gweiddi’n groch ar sgrin eich cyfrifiadur (os mai dyma’r achos; calliwch er mwyn Duw)? Wel, mi fyddaf yn mynd am dro weithiau i Boots neu rywle i gael rhyw lap i fwyta. Y broblem ydi, ond am eu hymhongarwch llwyr a’r bobl fain hurt sy’n eu bwyta, ac er eu bod yn flasus, nid ydynt yn fy llenwi. Dw i’m yn foi salad, ond mi fyddwn yn ei gael i ginio, pe na fyddai’r dognau y gellir eu prynu mor bitw ac efo sawsys od. Ac eniwe, ma’n wir, mae salad i gwningod.

Llwgu gwna’ i’n diwedd.

Craishyn

Tai’m yma i gega ond mae’r ffaith bo creision Caws a Nionyn 2c yn ddrytach na Halen a Finag yn Tesco bach Cathays yn rong. A ph’un bynnag, meddwl oeddwn i, ond am creision plaen a Halen a Finag, pa greision sydd wirioneddol yn blasu fel yr hyn a hysbysebir ar y paced?

(Pedied neb â dywedyd ‘Kitchen Crisps Halen a Phuper’. Seriws, pwy FFWC sy’n prynu creision HALEN A PHUPUR?)

Brifedigaeth

Ges i, fel sawl un arall, sioc anferthol o weld Cymru yn cael eu lluchio allan o Gwpan y Byd ddoe, er na fu i unrhyw beth fy mharatoi am y boen a deimlais o’i weld. Gwyliais y gêm yn nhŷ fy arch-elyn, Dyfed, a doedd yr un ohonom yn gallu dweud fawr o ddim ar ôl gwylio’r hyn a ddigwyddodd o’n blaen. Ew, mi frifodd. Mae’n dal i frifo. Oeddwn i’n teimlo ar i lawr drwy’r nos neithiwr, ac ni lwyddodd botel a hanner o win coch cryf godi fy hwyliau rhyw lawer (er y bu i Blackadder llwyddo, chwarae teg).

Dw i bron â rhoi’r ffidil yn y to yn llwyr efo timau chwaraeon Cymru. Er y dalent sydd i’r tîm rygbi, maen nhw’n llwyddo i siomi 90% o’r amser. Mae’r tîm pêl-droed hefyd yn hollol pathetic a ddim yn haeddu fy nghefnogaeth - dydyn nhw methu hyd yn oed mynd i'r cystadlaethau mawrion. Ar y cyfan, pan ddaw at chwaraeon, mae Cymru yn un o’r gwledydd mwyaf siomedig sy’n bodoli.

Fe ddylem ni wneud beth mae’r Iancs yn ei wneud, a dim ond cyboli efo chwaraeon rydym ni’n eu dyfeisio. Unrhyw syniadau?

Tristwch

Bydd Nain a fi yn cytuno ar sawl pheth; gwelsom ŵydd ym Miwmares efo un goes a chytuno nad oedd yn beth delfrydol iawn. O ran y gŵydd, hynny yw, nid effeithiodd arnom ni yn uniongyrchol.

Sylwais hefyd ar air arall dw i’n ei ddweud yn wahanol i fel y dylwn: “Vimpto”. Ac mae’n rhaid i mi ddweud, dw i’n hoff iawn o yfed vimpto. Ac mi a’i sillafaf fel y mynnaf hefyd, diolch yn fawr.

Er hynny, a minnau’n cael fy Vimpto efo’r sglod a ‘sgod, sylwais un gwahaniaeth mawr rhyngof i a Nain. Bydd Nain yn siarad Saesneg yn uchel i ddangos ei bod hi’n barchus, a minnau’n siarad Cymraeg yn uchel i ddangos fy mod yn well. Nid gor-ddweud yw dywedyd mai fi sy’n gywir yn yr hwn achos.

Mataland ac ati

Ydych chi erioed wedi clywed eich Nain yn galw rhywun yn “dick”? Dw i wedi, ac bu i mi fwynhau yn fawr.

Dw i ddim am ysgrifennu blog hirfaith, emosiynol na dwfn. Wedi penderfynu ydwyf aros yn y Gogledd tan ddydd Sul yn lle yfory. Mae gen i ddigon i’w wneud yma felly gwnaf.

Geiriau y byddaf yn eu dweud yn wahanol i'r hyn a ydynt mewn difri

1. Morristons
2. Mataland
3. Opal Fruits

Rhywbeth bach yn corddi

W, dw i’n gyffrous! Alla’ i wirionedd ddim disgwyl heidio’n ôl i’r Fro Gymraeg megis corwynt o garisma heno ‘ma. Yn anffodus, mae tirlithriad wedi bod ger Pesda, felly bydd yn rhaid i mi fynd o amgylch Port a Dyffryn Nantlle i fynd adra. Yn bersonol, mae’n well gen i yrru drwy Blaenau a Betws; mae fy nghalon i yn y mynyddoedd ac nid yn y môr.

Dwi ddim yn cofio pryd y bûm fyny ddiwethaf. Dw i’n cofio bod Port yn pacd ar y ffordd i lawr, ac felly mi es o amgylch y Cob, ac am y tro cyntaf erioed sylwi lle’r oded Llanfrothen a’r Ring. Rŵan, dydw i ddim yn gwybod pam fod y dafarn hon yn enwog, ond yn ôl y sôn mae hi. Bydd rhaid i mi fynd yno os am gyflawni nod fy mywyd sef cael peint ym mhob un o dafarndai Gwynedd cyn fy niwedd prudd.

Dw i’n meddwl fod ‘na rhywbeth yn corddi yn nwfn fy enaid ar y funud. Isio ryw her ydw i, dw i’n teimlo. Byddaf yn hoff o her o bryd i’w gilydd. Byth, byth fy mod yn parhau ac yn ei dilyn drwodd, nis gwadaf, ond mae’r cynnwrf cychwynnol yn ddigon i mi faethu oddi arno am wythnosau. Dw i byth wedi gweld y pwynt mewn gorffen rhywbeth.

Megis Bebo. Mae fy mhroffil Bebo dal ar waith, ond dw i heb gael neges arno ers deufis. Facebook, ysywaeth, sydd wedi curo’r frwydr (dydw i ddim yn cynnwys Perthyn.com fel rhan o’r frwydr hon, gyda llaw. Dw i’n aelod digon segur o hwnnw).

Dim ots, yr unig wefan i mi ydyw hon, chwŷd meddyliol f’enaid.

Yn wancus fel y wenci

Haaaaaaaaaaaaaia! Meddwl oeddwn i ddechrau’r hwn flog (ar yr hon flog) mewn modd camp. Hoffwn osod lun o flodyn neu gwningen yma, ond wna i ddim. Maesho mynadd efo camprwydd. Tai’m licio llawblygeidrwydd gormodol, rhaid i mi gyfaddef.

A oes ffasiwn beth â dynes sy’n drawswisgwr (ond am Lowri Dwd)? Taswn i’n ddynes byddwn i’n hapus iawn mewn sgert, ond mi fuaswn yn ddynes hyll, mi dybiaf, efo coesau blewog a sgar pendics mowr.

Dw i mor glyfar efo fy Saesneg (dim bod angen i rywun fod yn glyfar mewn Saesneg, dalltwch, mae sawl pheth pwysicach yn y byd e.e. cerrig gleision, DEFRA a.y.y.b.). Sylwais ben fy hun bod y gair damn yn debygol o ddod o condemn, a woman mwy na thebyg yn gyfuniad o ‘womb’ a ‘man’. Does dadl mai ieithydd yw fy ngwir alw mewn bywyd. Er, dydw i ddim yn siŵr beth y mae ieithydd yn ei wneud. A dywedyd y gwir, dw i byth ‘di cael swydd lle dw i 100% yn siŵr be dw i’n ei wneud 100% o’r amser, felly mae’n siŵr y byddwn yn llawfeddyg annibynadwy iawn.

Mae’n siŵr y gallwch ddadansoddi o’m mwydro plentynnaidd fy mod mewn hwyliau da achos dw i’n mynd i’r Gogledd ‘fory am dridiau a methu disgwyl. Bob rhyw ychydig o fisoedd mae’r hiraeth horybl yn dyfod drosof ac mae’n rhaid i mi ei ddiwallu.

Yn wancus fel y wenci wyf, ‘sdim dadl.

Y Toris Cymreig - ddim cweit...

Diolch i Dduw ei bod hi’n ddiwedd yr wythnos - er fy mod am weithio ‘fory. Mae rhywbeth apelgar iawn am weithio bore Sadwrn, ond wn i ddim beth. Does fawr o neb yma’r hwn benwythnos, yn anffodus, felly i mewn byddaf i. Dydi hynny ddim yn beth drwg, o ystyried fy mod i wedi gwario’n wirion ers tua phum wythnos bellach. Mae cyflog mis wedi mynd ers dros wythnos. Ond ta waeth; pa ddiben i arian heb ei fwynhau?

Mi wenais wrth ddarllen icWales bore ‘ma a darllen stori am David Davies (wyddoch chi, y prat tal asgell-dde bron eithafol o Fynwy) sy’n rhoi stid cegol i’r bythol-ddiddorol Nick Bourne am gefnogi Senedd i Gymru. Alla’ i ddim ond helpu â gwenu wrth feddwl am ambell i Dori yn cyfogi ar eu creision ŷd yn darllen y stori (w, odl a phennill yn un!) ar ôl protestio er cyhyd bod y Torïaid wedi troi’n blaid wirioneddol Gymreig.

Dw i'n synnu bod 'na bobl digon stiwpid a'u coeliodd, a dweud y gwir. Yn y bôn, plaid yr undeb ydynt, a dyna fyddent nes nad oes undeb mwyach. Fydd ddim mor hir â hynny.

Wel, ddaru chi ddim ffwlio fi am ennyd. Na David Davies, mi dybiaf.

Llysiau a macrell a cherdyn briodas a'r flog hon

Tai’m dweud celwydd wrthoch chi, dyfroedd fy afon, ond mae gen i facrell yn yr oergell acw a dw i bron â marw isio’i bwyta yn barod. Doedd gen i fawr o fynadd gwneud ddoe. Noson ddiflas oedd ddoe, i bob pwrpas. Eisteddais o flaen y rhyngrwyd am y rhan helaethaf ohoni, sef rhywbeth nad ydw i wedi ei wneud ers talwm. Ond heno bydd macrell wedi’i ffrio ar y bwrdd bwyd, gyda thysan melys a broccoli. Caru tysan melys a broccoli. Mi dybiaf mai broccoli yw fy hoff lysieuyn, a dweud y gwir.

Fy hoff lysiau
1. Broccoli
2. Pys
3. Caraints
4. Tysan melys
5. Pys melyn

Hoffais y rhestr honno’n fawr. Eniwe. Bydd rhaid i mi brynu cerdyn briodas heddiw, nid fy mod yn mynd i un. Dydw i ddim yn ffan o briodasau, a hwythau sy’n treulio nifer y cynebryngau dw i wedi bod iddynt o 2 i 4. Gooo cnebrwngs! Gwell sesh o lawer. Mae ymdrybaeddu yn anlwc rhywun yn haws o lawer na dathlu eu dedwyddwch byrhoedlog, yn fy mhrofiad i.

W, hyd yn oed i’r flog hon roedd hwnnw’n agos iawn i’r llinell, doedd? Dywedaf Y Flog Hon oherwydd, coeliwch ai peidio, dyma’r unig blog benywaidd a geir yn y Gymraeg.

Felly dyna ddyletswyddau heddiw: cerdyn briodas a macrell.

Elusennau

Dw i’n caru ac yn casáu elusennau. Wel, na dydw i’m yn eu caru, felly, ond yn parchu’r gwaith a wnânt, ond am RNIB, achos i fod yn onest ‘sneb yn rhoi ffwc fflio am adar ac os ydynt fawr ddirmyg iddynt o du RhithRachub. Ond ar y cyfan peth da ydyw elusen a thasa gen i lwyth o arian mi fyddwn yn rhoi lwmp go dda i elusennau.

Mae’r hysbysebion yn rhai sy’n gwneud i rywun droi’r sianel. NSPCC yn enwedig, a hynny’n fwy enwedig pan fo Ellen yn ei gwylio ac yn ei fwynhau oherwydd mai’n canu’r gân (felly nid yw’n taro tant gyda hi).

Ond fy nghasineb yw pobl elusen y stryd sy’n gofyn a oes gynnot ti bum munud. Does gen i ddim (h.y. dim gwerth pum munud o fynadd). Sori, ond mae’r bobl yn nobs. Mi ddyfodant atat yn gwenu fel ffycin giât seis Bont Borth yn hapus iawn iawn, a pham lai a hwythau’n bobl ifanc idealistig sydd am achub y byd drwy fy nghael i gyfrannu dwy bunt y mis sydd drwy ryfedd wyrth am atal newyn yn y Congo.

Na, dw i’n mynd i gwaith, dw i’n dweud. “Oh, go on!” atebant yn ôl i mi yn resynus, druenus, neu, gwaeth fyth, “Why not?”. Mae’r ateb yn syml, dw i ddim isio’u cwmni nhw. Waeth bynnag y pum munudau sydd yn fy mywyd ni wastraffaf yr un yn siarad â stiwdants hunangyfiawn sy’n uwchfoesol achos bod nhw’n gweithio i elusen am ddim achos mae ganddynt yr amser, yn wahanol i mi a phawb arall.

Elusen = grêt. Pobl elusen stryd = twats.

Y Cymro Cymraeg

Mae ‘na ddadl yn berwi ar Faes E am sylwadau rhyw bitw o ddarpar-gynghorydd Llafur yn Grangetown am yr iaith Gymraeg a pha mor amherthnasol ydyw. Dw i’n ffeindio hynny’n rhyfedd, achos dim ond deufis ydw i’n Grangetown ers a galla’ i ddim mynd i’r unman heb weld car efo sticer Cymdeithas yr Iaith neu Y Byd arno, neu, yn wir, clywed Cymraeg o ryw fath.

Felly rydym ni’n amherthnasol iddo. Digon teg. Ond alla’ i ddim helpu ond meddwl pa mor amherthnasol ydyw’r di-Gymraeg i nifer o Gymry Cymraeg. Mae’r cydsyniad o “Gymro di-Gymraeg” yn un estron yn y rhan fwyaf o’r Fro Gymraeg, mae’n deg dweud, mae’r sefyllfa’n ddu a gwyn – os wyt ti’n siarad Saesneg, ti’n Sais; a Chymraeg i Gymro.

Roeddwn i’n arfer meddu ar yr agwedd honno. Ers symud i Gaerdydd, dydw i ddim. Gwyddwn fod y Cymry fan hyn cystal Cymry â’r rhai Cymraeg eu hiaith (a digon ar y ddau ochr sydd ddim ffit i gerdded ar dir Cymru, yn fy marn onest i), ond ni allaf wadu bod byw mewn dinas Saesneg ei hiaith wedi gwneud i mi sylwi, neu deimlo, efallai, fy mod yn wahanol iawn i’m cyd-wladwyr di-Gymraeg.

Dw i’m dim ond yn siarad Cymraeg tua 95% o’r amser. Mi fyddaf yn gwrando ar fiwsig Cymraeg, Radio Cymru, gwylio S4C weithiau (och a gwae!) – byddai’n well gen i fynd i Sesiwn Fawr neu Pesda Roc neu Faes B na rhyw gig mawr budur. Mi fyddaf yn mwynhau Eisteddfod, er nad ydw i’n mynd yn aml. CDs Cymraeg y byddaf i’n eu prynu fel rheol.

Yn gryno, rydw i fel Cymro Cymraeg cryn dipyn yn wahanol i Gymry di-Gymraeg. Ac er mi bwysleisiaf nad barnu eu Cymreictod hwy ydw i, ac er yr uchod, mae fy Nghymreictod yn deillio o’r ffaith fy mod i’n medru siarad Cymraeg, ac mae popeth arall sy’n rhan o’m Cymreictod yn deillio o’r hedyn hwnnw.

Dw i’n gwybod ein bod ni yng Nghymru yn ceisio creu cenedl unedig y dyddiau hyn, ond does pwynt gwadu bod o hyd gwahaniaeth mawr rhwng y Cymry Cymraeg a’r di-Gymraeg. Ac o ystyried yr uchod, faint sydd gennyf i, mewn difri, yn gyffredin â hwy?

Edrych ymlaen at y penwythnos

Waeth i chi wybod fod y caserol yn odidog, ac mae digon i mi gael eto i fy nhe heno efo thatws a choed bach gwyrddion. Mae’r wythnos hwn wedi fflio heibio i mi ac mae’r penwythnos blaenorol fel ddoe yn y cof. Mae’n rhyfedd, unwaith rydych chi’n gadael ysgol rydych chi’n meddwl bod eich cyfnod yn y brifysgol yn mynd yn sydyn, ond mae’n waeth fyth pan fydd rhywun yn dechrau gweithio.

Serch hyn, mae’n golygu bod y penwythnosau i’w ymhyfrydu ynddynt ac y dônt yn amlach. Mewn ffordd. Cadw rhywun yn fyw ac yn iach y maent; da i’r galon, da i’r enaid.

Beth sydd bwysicaf gan ddyn, ei ysbryd neu’i enaid? Tybed. Dw i’m yn dallt y gwahaniaeth rhwng pethau felly. Bodlon wyf innau gyda pheint a ffrind a chig da. Bron a deimlaf dros bobl sydd angen mwy fel car mawr a lle posh a dillad neis.

Wedi mynd dros ben llestri yn ofnadwy wythnos diwethaf, dim ond y Sadwrn y byddaf i allan tro ‘ma (dw i bron â marw isio ‘sgwennu ‘eleni’ a ‘llynedd’ – mae angen geiriau cyfystyr ar gyfer wythnosau). Alla’ i byth cael digon o’r awyrgylch y mae gemau rygbi rhyngwladol yn eu creu. Ac mae’n rhoi rheswm i mi ganu o flaen pawb a dangos fy mod yn gwybod mwy o ganeuon na hwythau, ‘fyd.

Aflwyddiant

Dw i’n falch yr ymddengys bod hanner poblogaeth Cymru, erbyn hyn, eisiau gwybod pa bysgodyn sy’n mynd i’r pei. Penogiaid Mair sydd. Pilchards. Efo saws gwin gwyn cyfoethog. Iawn, nid yw’n swnio’n wych, ond dw i wedi cael un o’r blaen ac fe’r oedd yn odidog (sef, y math o air y mae pobl yn ei ysgrifennu ond dw i’n ei ddweud ar lafar yn naturiol – fel ‘echrydus’ ac ‘mi ragwelaf’). Ond nid aethent i’r pei ddoe.

Mi drodd yr ymgais ar goginio yn drechiad trist iawn. Ar ôl ei chwarae’n saff a phrynu cymysgedd toes yn lle ei gwneud fy hun (sy’n rogio llwyr) a’i osod sylweddolais nad oedd math o bin rowlio yn y tŷ. Ar y pryd nes i’m meddwl defnyddio rhywbeth fel potel o win, felly yn ddigalon iawn, fe’m trechwyd am y tro.

Ia, chwarddwch y twats. Ond dw i’n neud caserol heno, a chi fydd yn buta Tesco Value lasania efo Skol.

Ffish Pai

Helo, alla’ i ddim siarad yn hir efo chi. Dim ond nodyn sydyn ydyw i ddweud bod fi am drio gwneud ffish pai heno a gweld sut eith hi (er fy mod i jyst yn cael ffish heno, a caserol ‘fory – mi geith fynd i’r ffrij) ond dw i’m yn rili siŵr sut i wneud toes. Wel, dw i yn, ond dw i’m yn siwr os bydd yn does cywir, achos mae sawl math o does yn y byd.

Rwy’n amgyffred nad oedd fawr o bwynt i mi ‘sgwennu hyn.

Fy Mhenwythnos - un da 'fyd

Helo gyfeillion, dw i newydd gael penwythnos gwych! Mi ges Almaenwr o ffrind yn dod i aros efo fi, fel y gwyddoch, a bu yfed mawr yng Nghaerdydd. Wedi homar o sesh nos Wener, heb geisio, mi aethon ni i’r gêm ddydd Sadwrn, oedd yn ofnadwy, ond hefyd i weled y gêm ddoe yn y Mochyn Du, oedd cryn dipyn yn well.

Nos Sadwrn oedd yn randym hefyd, bu i mi a fy ffrind gyfarfod cwpl Almaeneg yn yr Owain Glyndŵr, ac felly fe oeddem ni allan gyda hwy drwy’r nos tan oriau mân y bore. Catrin oedd enw’r hogan. Siaradodd bum iaith. Mae siarad yn ddiddorol, tydi?

Roedd ddoe yn un o’r diwrnodau gorau dw i ‘di gael yng Nghaerdydd ers dyfod yma, er mai canlyniad y diwrnod hwnnw oedd fi’n chwysu a theimlo fel rêl brechdan yn gwaith heddiw. Fodd bynnag, mi aeth criw i’r Mochyn ac wedyn am fwyd Eidalaidd i ganol dre, oedd yn hyfryd hynod (wrth i Lowri Dwd fynd adref am ryw, a Rhys Ioro difethaf ‘Fflat Huw Puw’) ac i’r Goat Major am un bach slei ar ôl hynny a phawb yn hapus braf. A bu i mi siarad efo boi sy’n nabod Dad.

Mae’n ddrwg gennyf, dydw i’m yn dda iawn ar adrodd straeon, dw i’n llawer gwell ar synfyfyrio am y byd a’i bethau. Ond yr oll sydd angen i chi wybod yw fy mod ar don uchel heddiw, felly sws a gwên i chi gyd. Ta ra!

Pwy ga'i gasau fwyaf?

Fe fyddaf yn ceisio cymryd diddordeb yn y byd a’i manion bethau. Ges i sioc a siom fod Pavarotti wedi marw heddiw, ac wn i ddim pam achos dydw i ddim yn hoffi opera (neu ‘canu gwirion’ yn ôl Nain) ac mae fy mhrofiadau ag Eidalwyr yn gymysg â dweud y lleiaf.

Does gen i fawr o ddim i’w ‘sgwennu am heddiw, achos mae’r byd yn ddiflas. Dw i heb flogio’n wleidyddol ers rhywfaint o amser, ond mae’n rhaid i mi gyfaddef dw i’n hwran wleidyddol a dim ond pan mae’n amser etholiad y bydda i’n wir cyffroi am wleidyddiaeth. Dim ond dechrau dod i arfer â’r syniad o’r Blaid mewn llywodraeth ydw i, â bod yn onest (er, yn bur rhyfedd, mae fy nghasineb o’r Blaid Lafur wedi cyrraedd lefelau newydd - a’r Torïaid. Ond, fel y gwyddwn, nid pwysig mo Tori).

A dweud y gwir dw i’n amgyffred rhyw frwydr fawr (a chwerw) yn dyfod rhwng cenedlaetholdeb ac undebaeth yng Nghymru. Mae’r Blaid Lafur wedi gwneud y camgymeriad gwaethaf posib drwy barchuso’r Blaid a’i gadael i fod yn rhan o lywodraeth Cymru. Y broblem hefyd ydi eu bod nhw wedi ei gwneud yn hawdd iawn i’r Torïaid ail-ddyfod.

Y broblem i mi ydi pwy i gasáu fwyaf - Prydaingarwyr (Llafur) neu Gymry sy’n Saisgarwyr (Torïaid).

Efallai mai haws byddai pigo ar y Gwyrddion. Gas gen i ffycin hipis.

Paham, bryfaid cop, paham?

Ni chewch gelwydd gennyf i. Mae bywyd yn dda. Y broblem fwyaf yw fy mod yn chwarae rhan y gwestywr y penwythnos hwn i Almaenwr. Dydw i byth wedi hoffi bod yn westywr. Gas gen i deimlo’n gyfrifol am rywun arall, a dydi o ddim yn hawdd os nad yw’r unigolyn yn siarad Cymraeg.

Mi fyddaf i yn troi i Saesneg weithiau, pan fydd y person yn rhan o’r sgwrs ac ati, ond â bod yn onest nid yn unig ydi hyn yn anghyfforddus ac yn annaturiol, ond mae’n corddi rhyw gasineb ynoch, ac mae gen i ffrindiau na fedraf i siarad Saesneg gyda nhw byth, ffrindiau ysgol yn bennaf, waeth bynnag beth yw’r sefyllfa. Ond eto, ni ellir hepgor y person o’r sgwrs yn gyfangwbl, ac mae gennyf innau, hyd yn oed, ryw fymryn o gwrteisi.

Does ‘na ddim llawer o bethau doniol wedi digwydd i mi, yn anffodus. Mi safais ar slyg wythnos ddiwethaf, gyda fy slipar, ac mae’n rhaid i mi gyfaddef fy mod i’n flin iawn am hynny, wedi i mi sylwi’r hyn a wnaed a bod darnau o gorff gwlithen ar hyd llawr fy annwyl gegin yn slwj.

Sylwais hefyd bod cyfradd annaturiol o bryfaid cop yn fy nghartref ac yn yr ardd. Meddyliais am y peth, ond wyddwn i mo'r ateb, wchi.

ffwaff

Argol dw i’n flinedig. Dw i ‘di cael homar o wicend, a diolch i Dduw am hynny. Dw i dal ‘di blino. Pam ydyw bod rhywun methu cysgu nos Sul? Dw i’m yn dallt.

Dw i ‘di brifo ‘nghoes drachefn, ond yn sobor y tro hwn. Doeddwn i methu cerdded i gwaith heddiw felly mi yrrais. Ar y funud dw i’n gwylio rwbath ar CBBC am blant yn cerdded ar hyd glo poeth poeth. Faint o naïf ydyn nhw’n meddwl dw i? Dio’m fel bod y BBC am risgio wneud i blant gerdded ar hyd glo berwedig nac ydyn? Ffycin hel.

Wel, dw i newydd golli trac meddwl fi yn hollol. Sori.

Gas gen i raglenni plant. Dw i’m yn gwybod pam dw i’n eu gwylio a dweud y gwir. Dydi rhywun ddim yn siŵr beth i wneud ar ôl dod adra weithiau. Neithiwr, mi wyliais The Queen, a wnes i ddim mwynhau. Rwan dw i’n ‘sgwennu blog a dw i ddim yn mwynhau.

Dygyfor (ew, gair da)

Helo, gariadon annwyl. Nefoedd, dw i’n unigolyn bach annibynnol y dyddiau hyn. Mi es neithiwr yn syth ar ôl gwaith i siopa, gan floeddio Gwibdaith Hen Frân ar hyd a lled y byd (nhw sy’n mynd â’m bryd cerddorol ar hyn o bryd). Ond nid hapus mohonof yn fy ngorchwylion achos does gen i neb i gwyno am y ffaith nad yw’r gril acw yn gweithio. Siomedig iawn. Sylwais i ddim tan yr hwn fore.

Yno’r oeddwn, wedi deffro’n fuan am unwaith, a chael brecwast da, sef adu wy wedi’u potsian a thost. Dydi toster da i ddim canys mai bara go iawn rydwyf i’n ei brynu, nid bara sleis, ac felly dydi o’m yn ffitio i mewn i’r toster, felly beth roeddwn am ei wneud oedd ei roi o dan y gril i’w dostio. Ond ni wnaeth a bu bron i mi losgi hanner fy wyneb i ffwrdd yn ceisio gwneud (yr hanner deliaf).

Felly dw i am ddygyfor y llu a mynnu peint heno. Alla‘ i ddim coelio pa mor araf ydi’r wythnos waith hon, a hithau’n bedwar diwrnod yn unig.

Esgus i gynnwys y gair 'anwadal' mewn blog

Henffych! Mae’r Mochyn Du, fu unwaith i mi’n gyrchfan i gemau rygbi bellach wedi hen droi ei hun yn dafarn leol, sy’n biti achos mai’n ffycin ddrud. Ond lle digon dymunol ydyw. Mi es yno am beint efo Rhys neithiwr, ar ôl i bawb arall ein gwrthod am ddrinc, sef yr hogyn sinsir a’r Haydn Meudwy a’r genod anwadal. Ffwcia nhw, meddwn ni, fe awn ni. Felly fe wyliem ni gêm Lerpwl (sgym) a mynd drwy’r coflithoedd yn yr Echo, sef o bosibl papur newydd gwaetha’r byd, a gwrando ar griw o hen ferched yn siarad yn fudur.

Pan fyddwyf yn hŷn, os caf fyw at hynny oed, dw i am regi yn uchel a siarad am ryw a ballu hefyd, yn y gobaith o sarhau pawb o’m cwmpas. Dw i wedi dweud erioed mai gelyn mwynaf mwynhad ydyw parchusrwydd. Ond Duw, efallai mai’r Eidalwr ynof sy’n dweud y ffasiwn bethau. Mae teulu ochr fy nhad i gyd yn bobl gyffredin (h.y. comon) a theulu mam i gyd yn barchus, sy’n golygu fy mod i’n wych ar ffug-barchusrwydd ond hen beth gomon ydwyf innau hefyd yn y bôn.

Mae gen i ychydig o ddŵr poeth heddiw, felly bydd rhaid i mi stopio’r cymdeithasu. Yn wir, ers i mi symud i Grangetown dw i’n amcangyfrif fy mod wedi gwario o leiaf deirgwaith mwy ar alcohol na bwyd (a minnau’n hogyn cryf, maethlon). Nid yr amser gorau i dorri lawr ar lysh ydyw chwaith, minnau bron â marw isio sesh penwythnos ac wedyn Cymru a’r Almaen ac wedyn Cwpan y Byd (efallai y bydd alcohol yn cydbwyso’r siom anochel a ddaw gyda hwnnw).

Reit. Mynd. Ta ra.

BORING

Fel hanner Sais, bûm yn ddigon ffodus i etifeddu’r rhan honno o’r Saeson y gellir ei alw’n “ochr dda”. Y broblem efo’r Sais ydi nad oes fawr o ochr dda ganddo.

Am ba reswm bynnag mae’n mynd yn erbyn y graen i mi ymwneud â’r Saeson, yn rhannol oherwydd nad ydw i’n cylchdroi yn yr un cylchoedd â hwy, ac yn rhannol o’m dewis i fy hun. Hiliol? Nac ydw, dw i ddim yn casáu Saeson. Cul? Wn i ddim. Fodd bynnag, dydyn ni ddim yn ymwneud.

Ac mi sylwais paham ddoe, wrth eistedd gyda dau ffrind o Sais i Nain (does gen i ddim ffrindiau sy’n Saeson - nid yw hynny o’m dewis i, gyda llaw, ond felly y mae) yn cael bwyd. Yr hyn a nodwyd gennyf oedd rhywbeth syfrdanol, ac nid y pethau ystrydebol. Nid wyf yn cyfeirio at y traha, y dirmyg ac ati, ond at y ffaith mai’r Saeson, heb os nac oni bai, ydyw’r hil fwyaf boring ar hanes y ddaear.

Does dim byd diddorol amdanynt. Rhyfeddaf na sylweddolais o’r blaen. Mae gen i ffrind yn Reading (sy’n Almaenwr) ac rwyf wedi aros yno droeon, a sylwi pa mor ddiddim ydyw’r Saeson. Mae eu sgwrs yn gyfyng a’u hiwmor yn wahanol.

Ac roedd hynny'n amlwg ddoe. Mae hacen yn boring. Eu sgwrs yn ddiflas. Eu rhyfeddod o bopeth Cymreig yn diwn gron a glywid droeon. Gwell dirmyg na'u rhyfeddod nawddoglyd unrhyw bryd. A sylwais fy mod wedi gweld hyn â bron bob Sais - dw i jyst methu, er fy myw, â'u cael yn ddiddorol.

Mae i’r Sais ei rinweddau, cofiwch, dydw innau, hyd yn oed, methu dadlau â hynny, ond o Dduw paham a roist y ffasiwn bobl anniddorol â’r Saeson yn gymdogion i ni? Paham na chawsom hwyl yr Eidalwr, traha’r Ffrancwyr neu rywioldeb amheus y Groegiaid drws nesaf, ond na, fe’n melltithiwyd â chenedl o liprynnod gor-boleit cyfforddus.

Portsgota

Ystyriaf fy hun yn ychydig o arbenigwr o ran gwin coch, ond profwyd fy namcaniaeth yn ffals neithiwr. Bydd yn draddodiad gennyf, a minnau ym Methesda, i agor potel o win coch ar nosweithiau Sadwrn naill ar pan fyddwyf i mewn neu ar ôl bod allan. I mewn oeddwn yr hwn Sadwrn. Stryffaglais o gwmpas ac agor potel.

Stwff cryf, meddaf innau i fy hun. Mi oedd, mi losgodd fy ngheg rhywfaint, ond ni’m digalonnwyd. Cefais arall, ac arall. Yn araf deg, sylweddolais i (a Mam a Dad, a hwythau ddim yn hapus) fy mod yn troi’n wirion a ddim yn siarad yn dda iawn. Wedi hanner potel nid oeddwn yn y cywair gorau, ac mi roeddwn mewn stad, rhaid i mi gyfaddef.

Rhyfeddodd Mam a myfi ar hyn. Ni fyddaf yn meddwi ar hanner potel o win, ac mi aeth hithau i edrych ar gryfder y botel a yfwyd. Hogyn o Rachub, ebe hi yn ddig iawn, you’ve opened the port. Wel, wyddwn i ddim, dydw i byth wedi trio port erioed. Ond mae’n neud y job.

Daliwyd poloc gennyf a’r Dyfed ddoe (roedd ei hun o yn fwy na’m un i o grynswth ond myfi a’u bwytasant) ar ddiwrnod mwy llwyddiannus na’r arfer, er fel arfer aberthwyd mwy o abwyd i’r môr nac ildiodd o drysorau. Ni fodlonaf draha’r dyn drwy sôn am y dydd yn rhagor. Yr unig draha a fodlonir yma yw fy un i.

Newydd o lawenydd mawr

Dw i’n llawen iawn fy nghywair heddiw, a dydi hyd yn oed cwmni Dyfed Athro, y peth gwaethaf a ddigwyddodd i addysg Gymraeg ers brad y Llyfrau Gleision, ddim am fy rhwystro. Nid wyf bellach o dan hyfforddiant. Wyf gyfieithydd.

Derbyniaf eich cymeradwyaeth yn y modd trahaus arferol.

Er, hoffwn dal ddod o hyd i’m talent. Ymhle y’i canfyddaf? A byddai dawn o werth, hefyd. Mi fedraf blygu fy mawd yn ôl yn bell, ac mae fy nawn o wylltio a sarhau yn un hyfryd (efallai bod hynny’n amlwg fan hyn, ond yn y cnawd wyf ganwaith gwaeth – un o wir ryfeddodau’r byd modern yw sut y bod i mi gyfeillion, er mi fentraf mai fy swyn cyffredinol sydd wrth wraidd hyn).

Mae’n rhaid meithrin dawn, mi gredaf, i raddau. Felly, pa ddawn a hoffwn? Fe’i dywedwyd gennyf eisoes; ysgrifennu nofel (h.y. mwy na cholofn ofnadwy yn dIMLOL).

Mi rannaf gyfrinach: dw i wrthi yn ysgrifennu cyfres o straeon byrion. Ond eto, gor-ddweud ydyw hyn, mewn difrif, a minnau wedi sgwennu tua chwarter un wythnos diwethaf cyn terfynu. Ond mi ddyfalbarhaf – llechfaen sydd yn fy ngwaed, sy’n caledu’r ysbryd, er ei bod yn achosi lot o fflem.

Motobeiciwrs. Ffyc off.

Gobeithiaf nad wyf innau, hyd yn oed yn fy ngwendidau achlysurol, yn rhoi’r argraff i chi fy mod i’n berson sympathetig. Wir yr. Roedd ‘na fotobeiciwr tu ôl i mi heddiw wrth i mi yrru i’r gwaith, a daniodd fflam fy nghasineb tuag atynt. Mi glywais y diwrnod o’r blaen pan gânt ddamwain y tebygolrwydd yw y daw eu pen i ffwrdd, o ganlyniad i bwysau’r helmed. Gwd.

Maen nhw’n sbydu. Maen nhw’n goddiweddyd ymhob man. Y bod yn onest motobeiciwrs ydi’r gyrwyr mwyaf cythryblus, peryglaf ar y ffyrdd. Dw i’n eu casáu. I ffwrdd â’u pennau oll!

Ac na, nid ymgais ar jôc wael mo’r uchod, chwaith.

Gofynnwyd i mi rhywbryd yn ddiweddar, a minnau’n clodfori’r Gogledd; ei mynyddoedd, ei cherrig, ei ffermydd, os ydwyf mor hoff ohoni pam drigaf yn y De? Minnau ymatebais yn onest, mai isio gwybod oeddwn i sut y buasai’r Iesu yn teimlo pe troediai strydoedd Soddom neu Gomorrah. A gwn mi wn yn awr. A dweud y gwir, hoffais y teimlad goruchel cymaint fel na fynnaf ymwared â hi eto. Myfi yw’r diemwnt ymysg y glo.

(dim byd i wneud efo swydd a thŷ, cofiwch, dim byd o gwbl)

Salwch - trechwyd!

Yr hen bysgod cregyn ‘na; trychfilod bychain yn mynd â’m cadw innau’n effro drwy’r nos.

Wel do, mi wnaethant. Dw i newydd weithio’r peth allan, dach chi’n gweld.

Ro’n i’n sâl iawn ddoe ac echdoe. A bod yn onest efo chi mi fues yn fy ngwely rhwng hanner awr wedi chwech neithiwr hyd at hanner awr wedi saith bora ‘ma. Roedd fy anadl yn fyr, roeddwn i’n mynd rhwng chwysu a chrynu, roedd fy nghefn a’m gwddw yn brifo ac roeddwn i isio torri gwynt a chwydu ond doeddwn i methu. Dw i’n well erbyn hyn, felly mi gaiff y byd Cristnogol anadl drachefn.

Pe gyrraf i’r gwaith, a dw i’n neud hynny’n fwy nac ydw i isio ar y funud, mi fyddaf yn heibio cardotyn yn Cathays. Mae ei ben yn ysgwyd ac mae’n gosod ei Big Issues ar hyd Ramones yn ceisio eu gwerthu a’r hwn fore mi wisgai clustiau Playboy am ei ben. Mi fydd, oni chroesaf y stryd i’w osgoi, yn dweud good morning i mi (mae cardotwyr yn eithaf cwrtais i mi - gweler esiamplau Lowri Dwd a Dyfed), ac weithiau mi fydd yn dweud good evening, ac ar bryd felly dydach chi ddim yn hollol siŵr os mai chi neu'r nhw sy’n colli eu cof .

Fe'm synnwyd, ond hapus wyf, fe'm pleidleiswyd o ymysg fy ffrindiau fel y trydydd corff gorau a'r un mwyaf outgoing. Mi gymraf y rheini a mynd ar f'union, er synnwn i ddim mai camgymeriad ydyw ac mai fi yw'r trydydd mwyaf outgoing ond gyda'r corff gorau.

Dw i hefyd o’r farn bellach fod fy Nghymraeg ysgrifenedig yn gain iawn.

Gwneud i chi feddwl 'iych'

Wel mai’n ddydd Sadwrn, bois, diwrnod gorau’r wythnos, a dyma fi’n Stryd Machan (Machen Street - gwaeth i mi ddod â’m brand unigryw o dafodiaith ogleddol yma) yn edrych ar Saturday Kitchen, sy’n rili crap, a chwerthin fy mhen i ffwrdd bod Haydn wedi ymuno â Facebook tua blwyddyn ar ôl pawb arall ac mae’n mynd rownd y lle yn ychwanegu ffrindiau. Serch hyn mi fydd ganddo fwy na mi ymhen dim.

Caiff rhywun deimlad cynnes pan gânt gymeradwyaeth am eu tŷ, dw i’n sylweddoli yn sydyn iawn. Daethai’r Llew a Ceren rownd neithiwr am dro, â neb o’r criw yng Nghaerdydd ond amdanom ni, a llawen fûm yn yfed ac ati.

Dim yn ddiddorol iawn, nadi?

Nadi. Mi eich gadawaf gyda’r meddylfryd ohonof yn cael pŵ a chanu ‘Yma o Hyd’, achos dyna dw i newydd wneud.

GWENAF YN LLAWEN

Haha! Dw i MOR hapus! Dw i’n gwylio Wedi 7 a John ac Alun yn canu ‘Giatiau Graceland’ – dw i BYTH ‘di chwerthin mwy yn fy mywyd!

John ac Alun WE LUV U!!

Y Diwrnod Crap

Aha! Gwelaf eich bod yma drachefn i ymdrybaeddu yn haul fy ngodiwogrwydd!

Wel, dw i ‘di cael diwrnod crap.

Mae’r golau injan ymlaen yn y car, ac mae’n hercian megis ungoesyn o amgylch strydoedd Caerdydd, a minnau ei angen er fy mwyd a’m diod. A mynd i’r gwaith pan mae’n bwrw. Myfi a ddeffrois am saith er mwyn mynd ag ef i’r garej, a hwythau a droes eu cefnau gan ddywedyd, ‘Nid oes na le fin bore, fan hyn. Deuwch chwithau yn eich hôl y Llun, ac edrychwn ar eich cerbyd, a’i drwsio, a bydd tâl dialysis go ddrud, hefyd.’

Felly dyma fi adref yn mynd i wneud aren i fy nhe, yn ddig iawn, iawn ar ôl diwrnod siomedig ar ddaear Duw.

Y Brenin

Roedd Pesda yn gelain neithiwr. Doedd ‘na fawr o neb allan, ac mi ges i syndod yn hyn o beth; er yn ôl y sôn, roedd priodas, felly dyna hanner y pentref allan ohoni, mae’n debyg. Nid ar yr Eisteddfod mo’r bai, ychwaith, canys nad Eisteddfodwyr fel y cyfryw mo pobl Pesda (mae ambell un, ac mae gennym brifeirdd, ond nid yw diwylliant at ein dant).

Serch hynny mi wnes fy nhric arferol o ddyfod adra’n lled-feddw ac yfed potel o win. Byddaf yn gwneud hyn yn aml pan fyddwyf yn Rachub. Mae’n lladd fy mhen diwrnod wedyn, a rhwng Jaws 3 a The Talented Mr Ripley mi feddwais yn dra sydyn a heb ddallt plot yr un o’r ddwy ffilm. Hynny yw, mond mwncwn na fyddai’n dallt plot Jaws, pa un bynnag yn y gyfres ydyw, ond yn fy meddwod distaw ni wnes.

Ac felly bydd Caerdydd a’r gwaith yn galw yfory, dyna gylch bywyd. Namyn un peth, mi gefais flas yr hwn fore ar gaws picl a phenderfynais ag arwyddocâd y byddwyf yn hoff ohono mewn tostwys (sef gair yr ydwyf newydd ei fathu am ‘toastie’), a thostwys gyda chig moch o ran hynny.

Hoffwn fod yn Frenin yn yr hwn ystyr; bloeddiwn bob nos “Deuwch â chig a bara da i ni; deuwch ddawnswyr a chynganeddwyr a chywyddwyr; deuir gwin da i’r hwn lys a llanwch ei muriau â hwyl y wledd. A deuir tostwys im hefyd, gan gig moch a chaws picl”.

Ond ni ddaw’r amser y hynny fyth. Ond yn y nos, a’r gwyll yn cau amdanaf megis Yorkshire Pudding Wrap y Claude, byddaf yn meddwl weithiau am fod yn frenin, a theyrnasu hyd ddiwedd byd.

Ni af

Efallai na fyddech chi’n ei feddwl, ond nid Steddfotwr mohonof ac ni fyddaf yn mynd ond pan fydd yn gyfleus i mi – fel Casnewydd a Bangor. Prin y byddaf yn gallu diddori fy hun am hyd yn oed diwrnod ar y Maes (ddim yn rhywun sy’n hoff iawn o mynd i’r pafiliwn chwaith), a waeth pa mor feddw fyddaf dydw i methu cysgu mewn pabell, felly dydi Maes B ddim i mi (roedd hyn yn hawdd ei oresgyn ym Mangor, wrth gwrs!).

Serch hyn mi fyddaf yn mynd i’r gogledd yfory – dw i newydd sylwi nad yw Dad wedi mynd â rhyw ddillad gwely i fyny efo fo ac wedi gadael rhyw sŵp yn y ffrij y dywedodd ei fod wedi cael gwared ohoni. Ac mae fy nhaid wedi bod yn torri brigau yn y cefn ac wedi gadael diawl o lanast.

Mae pobl eraill yn sdres.

Dirgelwch!

Am gythraul o beth od. Mi ffoniodd Gorsaf Heddlu Caerdydd. Daethpwyd o hyd i’m cardiau i gyd yn bentwr taclus yn Yr Aes. Nid oedd yr waled ei hun i’w weld yn unman, ond roedd pob un cerdyn, o gerdyn aelodaeth Plaid Cymru i fy nhrwydded yrru yno. Dyna beth od. Roedd hyd yn oed fy nghardiau banc yno. I gyd mewn pentwr taclus ar Yr Aes yng nghanol ddinas Caerdydd.

Rwan, roeddwn i wedi meddwi’n ofnadwy. Mi ddywedodd Dad, sy’n aros i lawr efo fy nhaid a’r ddau ohonynt yn pwdu achos does ganddynt ddim i’w wneud yma rhagor, y dois i mewn am bedwar, a’r tro olaf i neb fy ngweld oedd tua hanner awr wedi un. Felly posib fy mod wedi mynd i’r Aes a’i golli, a phosib dim.

Dirgel beth yn wir.

Sydyn-newyddion

Mae pethau wedi bod yn hollol hectic yn ddiweddar, gyda fy nheulu wastad yn aros i lawr a does gen i mo'r rhyngrwyd eto chwaith, sy'n boenus am geek Bebo fel fi. Rhoddaf grynodeb fer o'm hanes dros y penwythnos - cwrddais a Rhodri Nwdls yn y City Arms am un peth, a chwalu pen yr hogyn druan. Dywedodd ei fod yn hoff o glywed hanesion Lowri Dwd; sy'n rhyfedd achos dydw i ddim.

Dw i hefyd wedi colli fy ffon a'm waled (dyma le da i gyhoeddi hyn actiwli, bydd pawb isio fy rhif ffon rwan, croeso i chi ei gael, ond gaddwch ffonio os gwnewch). Un munud roeddent yn fy mhoced a'r nesaf nid oeddent. Ffoniais y llinell Gymraeg i adrodd hyn, a ddaru'r boi yr ochr arall dechrau biso chwerthin (a minnau hefyd) pan ofynnodd i mi ddisgrifio'r waled, a dyma fi'n hollol onest yn dweud "un gwyrdd S4C efo logo Planed Plant".

Mi dorrodd rhyw ast i mewn i fy nghyfrif Facebook yn ddiweddar hefyd, a rhyfedd iawn oedd gweld Rhestr Ffrindiau chwyddedig sydd bellach yn cynnwys BB Aled a Heledd Cynwal (dw i'n siwr fy mod wedi trafod hyn o'r blaen, ond dw i'm am jecio). Dim ond disgwyl neges gan Tara Betethan dw i rwan, a ddywedodd, yn ol y son "Haia cariad, ddim 'di gweld chdi stalwm". Sy'n wir, o leiaf.

Felly dyna fy hanes yn fyr. Mi fyddaf yn ol ar-lein ymhen dim mi dybiaf, ac yn brolio am fedrau fy ffon swanc newydd.

Na, dw i heb farw, na hyd yn oed anafu fy hun. Problemau technegol (dim rhyngrwyd) sydd wrth wraidd fy nhawelwch.

Cadwch y ffydd!

Ffwcin lol chwil (ma pawb sy'm yn meddwi'n nobs)

Dio’m yn aml fy mod efo ots am be dw i’n ddeud am neb ond wedi ychydig o win a chwrw llai ots gennyf fyth. Braf yw gweld bod o leiaf UN o’r pobl a chwiliasant am fy mlog yn ddiweddar yn chwilio am fy mlog. Wyddwn i ddim pwy ydyw cemist bont. Dwi’n chwil ar y funud felly mi a’i alwaf yr hyn a fynnaf: mewn tafarn rhwng ffrindiau rhywbeth fel pido dyslecsig byddai’r sarhad. Gas gen i pawb sydd wastad yn mwy parchus ar y we na’r byd go iawn. Ffyc off.

Moel Faban. Ffwc o fynydd.

Enwau plant. Os ti ddigon sad i fod isio cael plant yn lle gwario arian ar dy hun; ffyc off. Dwisho tŷ neis a biliau call, ddim Dafydd a Siân.

Lowri a Ceren? Seriws. Os ydych yn eu hadnabod, fe wyddoch mai naill ai Ceren neu Lowri Llew sydd wedi ysgrifennu hyn ar Google yn y lle cyntaf.

Slipper Lobster. Fy ffrind. Pa well na ffrind meddal di-feddwl? Mm. Cacan. Dwi’m yn licio cacan.

Hw cêrs? Dwi’n chwil.

Wedi Symud

Henffych gyfeillion (does gen i ddim cyfeillion)! Dyna ni. Dw i yn Grangetown. Wel, ddim y funud hon; yn Rachub dw i rŵan, sy’n lle eithaf unig achos mae Sion wedi symud i Lanberis efo’i feistres gringoch a dw i’m isio gweld Jarrod, wrth reswm.

Dydi cael hanner y teulu i lawr i wneud tŷ i fyny’n neis i gyd ddim yn beth da. Mae’n chwarae diawl efo’r nerfau, ac wrth reswm yr oll sydd wedi cael ei wneud ydi ffraeo a chreu drwgdeimlad cyffredinol. Mae’r wythnos i ffwrdd o'r gwaith wedi profi ei hun i fod yn wyliau cachlyd iawn.

Roeddwn i am fynd i Gaernarfon heddiw am dro cyn sylwi does gan Gaernarfon ddim i’w gynnig i mi na alla’ i gael ym Mangor, a beth bynnag dw i’m isio mynd i Gaernarfon. Mae Cofis yn edrych ar bawb sy’n dod ymhellach na Bethel fel estroniaid.

Ond dw i’n gyfarwydd iawn â phlwyfoldeb. Hyd yn oed yng Nghaerdydd allwn i ddim helpu fy hun ond am ffinio fy mharth o dir fy hun. Bydd siop jîps, Tsieinîs a thafarn a siop gorau’r ddinas o fewn ffiniau eithaf pendant i’m cartref. Dw i ddim yn gwybod am weddill Cymru, ond mae’r casineb rhyng-bentrefol sy’n bodoli yng ngogledd-orllewin Cymru yn beth eithaf unigryw am wn i, a wastad wedi bod yn destun o ddiddordeb i mi.

Ond dw i uwchben hynny i gyd. Pur amlwg ydyw mai Rachub ydi pentref gorau Cymru i unrhyw un â gronyn o synnwyr cyffredin.