Arennau

Casau arennau. Oce, clwydda, dw i'n caru bwyta arennau, ond dw i'n casau f'un i. Ers Dydd Sadwrn mae f'un ochr dde wedi bod yn brifo'n aruthrol. Dw i'm wedi yfad ers nos Sadwrn (newydd cael can yn y gegin yn gwylio Simpsons. Sad, de?) so 'sgen y bastad ddim ffwcin esgus. Mi ddeffroais am hanner awr wedi saith bora 'ma o'i herwydd, a dw i'm yn meddwl bod o'n ddoniol.

Mae f'arennau yn meddwl ei fod o'n ddoniol, dw i'n amau dim, mewn rhyw Grand Alliance gyda'm iau a'm mhledren i wneud fy mywyd yn fwy poenus na sy'n rhaid iddo fo fod. Dw i'n gwybod bod fy iau yn fy nghasau (odl ryfedd) achos dw i'n ei orfodi fo fyta iau (dw i'm yn sicr ond mae gennai deimlad erchyll dw i newydd ddweud rhywbeth sy'n dangos cyn lleied ydw i'n dallt am y corff ddynol: ond o leiaf dw i'm yn meddwl fod gennai ddau galon, un go iawn ac un am bacyp. Gwenan.), a mae'r pledren yn mynnu fy mod i'n mynd i biso hanner ffordd drwy unrhyw beint y câf.

Yfory mi ga'i fy olaf ddarlith fel myfyriwr erioed. Ffycin ffantastic medda fi, 'di blino ar Dafydd ap Gwilym a gramadeg. Dim ond bywyd o ddysgu rheiny i'r nesaf genhedlaeth rwan. Champion.